Morgunblaðið - 19.06.2020, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2020
✝ KristbjörgMagnea Gunn-
arsdóttir fæddist í
Reynisdal í Mýrdal
16. febrúar 1941.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 30. maí
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Kristinn Magn-
ússon frá Reyn-
isdal í Mýrdal, f. 20. janúar
1912, d. 4. júlí 1976, og Sigríð-
ur Finnbogadóttir frá Prest-
húsum í Mýrdal, f. 4. janúar
1918, d. 26. september 1999.
Börn þeirra, auk Kristbjargar
Magneu: Sigurlaug Auður, f.
1939, d. 1985; Sigurður Páll, f.
1942, d. 1985; Símon, f. 1944;
Finnbogi Baldur, f. 1947, d.
2010.
Theodóra, f. 1998, b) Elísabet
Auður, f. 2001, c) Benjamín, f.
2004. 4) Auður, f. 1972, maki
Kristinn Kristófersson, f. 1967,
börn þeirra a) Sigurjón, f.
1999, b) Kristín, f. 2002, c) Kári
Steinn, f. 2008. 5) Ágúst, f.
1974, maki Sigrún Hreiðars-
dóttir, f. 1970, barn þeirra
Margrét Lin f. 2005.
Kristbjörg Magnea ólst upp í
Reynisdal til tólf ára aldurs er
hún flutti að Suður-Fossi í Mýr-
dal með móður sinni og systk-
inum. Hún stundaði nám við
Húsmæðraskólann á Varma-
landi veturinn 1958-59. Um
1960 kom hún að Skógum und-
ir Eyjafjöllum og tók við starfi
ráðskonu í mötuneyti Skóga-
skóla. Æ síðan bjó hún og
starfaði á Skógum. Í yfir tutt-
ugu ár var hún heimavinnandi
húsmóðir og þegar börnin kom-
ust á legg vann hún við Barna-
skólann í Skógum, Skógaskóla,
Skógasafn og Hótel Eddu við
matreiðslu og ræstingar.
Útför Kristbjargar Magneu
fer fram frá Selfosskirkju í
dag, 19. júní 2020, klukkan 14.
Kristbjörg
Magnea giftist 1.
janúar 1965 Sig-
urjóni Guðna Sig-
urðssyni frá Ey-
vindarhólum, f. 27.
maí 1924. Hann
lést 24. júní 1994.
Börn þeirra: 1)
Sigríður, f. 1965,
maki Magnús
Skúlason, f. 1962.
Dætur þeirra a)
Ásrún, f. 1990, sambýlismaður
Kristinn Högnason, f. 1994,
þeirra sonur Snorri, f. 2017. b)
Magnea, f. 1993, sambýlis-
maður Hafþór Ingi Ragn-
arsson, f. 1995. 2) Sigrún, f.
1966, maki Öyvind M. Edv-
ardsen, f. 1969, barn þeirra
Anton, f. 2002. 3) Dýrfinna, f.
1971, maki Guðni Sveinn Theo-
dórsson, f. 1967, börn þeirra a)
Mig langar að minnast Magn-
eu tengdamóður minnar með
nokkrum orðum. Þegar ég hugsa
til hennar Magneu reikar hug-
urinn til þess tíma er ég sá hana
fyrst. Það var á Hótel Eddu á
Skógum og mér var bent á að
hún væri móðir Dýrfinnu en við
vorum þá byrjuð að hittast. Mér
er það minnisstætt hvað mér
fannst hún létt á fæti og hversu
kvik hún var. Hún hljóp upp og
niður stigana í gamla Héraðs-
skólanum, gjarnan með fangið
fullt af taui, en í því húsi þekkti
hún hvern krók og kima eftir
langan starfsaldur. Andartakið
er horfið inn í eilífðina en þessi
fyrsta minning finnst mér lýsa
Magneu svo vel, mikil vinnu-
semi, ósérhlífni og hröð og fum-
laus handtök. Magnea ólst upp í
Mýrdalnum og sagði hún mér
oft frá ýmsu í uppvextinum. Hún
var af kynslóð sem upplifði mikl-
ar breytingar á okkar þjóðfélagi
og var áhugavert að hlusta á það
sem hún hafði upplifað. Hún tal-
aði alltaf fallega um Mýrdalinn
og átti þetta svæði stað í hjarta
hennar.
Ég minnist hve vel mér var
tekið er ég fór að venja komur
mínar á heimili hennar og Sig-
urjóns að Skógum. Fyrir það er
ég ævinlega þakklátur. Ég
skynjaði hversu samrýnd þau
voru og að þau voru samstíga í
orði og verki. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að fara á Skóga.
Hún var einstakur gestgjafi og
aðdáunarvert var hvað hún
reiddi fram góðar veitingar og
matreiddi nánast allt frá grunni.
Umhyggja hennar fyrir fjöl-
skyldunni var mikil, hún fylgdist
vel með og í seinni tíð var
spjaldtölvan aldrei langt undan.
Það gaf Magneu mikið að
ferðast. Hún var dugleg að drífa
sig á flakk, bæði innanlands og
erlendis. Ég veit samt að henni
leið alltaf best heima á Skógum,
þar vildi hún helst vera. Á heim-
ilinu sem þau Sigurjón stofnuðu
og ólu upp sín börn. Blessuð sé
minning Kristbjargar Magneu
Gunnarsdóttur.
Guðni Sveinn Theodórsson.
Elsku tengdamamma.
Óþægileg tilfinning hríslaðist
um hugann þegar við fengum
þær fréttir að verið væri að
reyna að ná sambandi við okkur
þar sem við vorum á hálendinu
og í lélegu símasambandi. Okkur
brá við að heyra að þú hefðir
kvatt okkur án nokkurs fyrir-
vara. Ég kom inn í líf þitt fyrir
22 árum þegar ég kynntist
Ágústi þínum. Frá fyrstu stundu
kom okkur vel saman og var það
kannski vegna þess að við vorum
ótrúlegar líkar í því að koma
hreint fram og liggja ekki á
skoðunum okkar. Þú varst
áhugasöm um fólkið þitt og
hvetjandi við það í því sem það
tók sér fyrir hendur bæði með
ástúð þinni og hlýju. Margar
minningar koma upp í hugann
eins og allar frábæru jólaferð-
irnar sem við höfum farið í sam-
an á þessum árum og var ferðin
um síðustu jól alveg ógleyman-
leg þar sem við vorum eins og
drottningar. Gott er að hafa
þessar góðu minnigar í huga
okkar núna og gott fyrir Mar-
gréti Lin okkar að eiga þær.
Heimilið þitt í Skógum ber held-
ur betur merki um dugnað þinn
og þrautseigju hvort sem inn er
komið eða úti verið. Þú varst
meistari í að gera veislu úr engu
þegar gesti bar að garði. Margt
hefur þú kennt mér sem ég mun
halda áfram að nýta mér í mínu
fjölskyldulífi.
Elsku Magnea nú ertu farin
frá okkur aðeins of snemma og
munum við ylja okkur við hlýjar
minningar sem við eigum í
hjarta okkar.
Minning lifir um góða konu,
takk fyrir að vera okkar fyr-
irmynd.
Þín tengdadóttir,
Sigrún Hreiðarsdóttir.
Hér sitjum við systkinin og
skrifum minningarorð um okkar
elsku ömmu í Skógum. Ekki átt-
um við von á því í nánustu fram-
tíð en svona er víst lífsins gang-
ur.
Skógar eru okkar paradís,
þetta er fallegasti staður á Ís-
landi í okkar huga, jafnvel í öll-
um heiminum, og í Skógum bjó
amma. Hjá henni leið okkur allt-
af vel og við vorum alltaf vel-
komin, hvort sem kærleikurinn
var sýndur með hrósi eða mat-
arveislu. Amma var smekkleg
kona og fór aldrei út úr húsi ótil-
höfð, það var síðasta sort. Hún
hafði góðan fatasmekk og var
dugleg að hrósa okkur þegar við
vorum í fínum fötum og líka þeg-
ar við mættum í gallabuxum sem
voru smá rifnar, það fannst
ömmu reyndar ekki flott og
spurði hvort hún ætti ekki að
bæta þær. Theodóra og amma
áttu sama afmælisdag og hún
mun svo sannarlega sakna þess
að heyra í henni á þessum degi
ár hvert og segja „til hamingju
með daginn“ í kór.
Við munum aldrei gleyma
þeirri sælu að koma í sveitina til
ömmu og sjá hana í dyrunum að
taka á móti okkur. Þá búin að
baka flatkökur, skinkuhorn, kan-
ilsnúða og kleinur. Allt var þetta
staðalbúnaður í kistunni hjá
henni. Matargerð var hennar fag
og hún lagði sig fram um að
gera öllum til hæfis. Henni
fannst t.d. mjög spennandi að
gefa Elísabetu Auði grænkera
að borða, það var eitthvað nýtt.
Benjamín var vanur að hringja í
ömmu þegar hann vantaði ráð í
eldhúsinu. Núna verða upp-
skriftabækurnar hennar að
duga.
Öll barnabörnin voru svo
hænd að þér elsku amma. Góða
nótt, hvíldu í friði og megi engl-
arnir geyma þig elsku amma í
Skógum. Minningin þín lifir í
hjörtum okkar að eilífu. Við
elskum þig til tunglsins og aftur
heim.
Theodóra, Elísabet
Auður og Benjamín.
Þrátt fyrir mikla sorg síðustu
daga er fyrir margt að þakka og
margs er að minnast. Það er
sárt að hafa ekki fengið að
kveðja þig í síðasta sinn. Þetta
var allt svo skyndilegt. Við syst-
ur, og reyndar við öll, vorum
viss um að við ættum eftir að
njóta fleiri ára saman. Við vor-
um farin að hlakka til sumarsins,
að sjá fallega garðinn þinn fara
úr vetrarklæðunum og verða að
lystigarðinum sem þú sinntir
með þinni einstöku natni.
Þér féll aldrei verk úr hendi
og allt sem þú snertir varð ein-
hvern veginn fallegra. Plönturn-
ar, maturinn, kökurnar, lopinn.
Þú varst mikill fagurkeri í ein-
faldleikanum. Þú varst alltaf
glæsileg og óaðfinnanleg en við
minnumst þess vart að hafa séð
þig ótilhafða. Við vorum lánsam-
ar að fá að vinna undir hand-
leiðslu þinni og munum búa að
þeirri reynslu það sem eftir er.
Þú hafðir ótakmarkaða þolin-
mæði fyrir okkur barnabörnun-
um og siðaðir okkur aldrei til
eða gagnrýndir það sem við tók-
um okkur fyrir hendur. Við bár-
um öll djúpa virðingu fyrir þér
og þú varst á einhvern hátt heil-
ög. Það er engu líkara en að þú
hafir verið yfirnáttúruleg, ein-
hvers konar náttúruafl, barn
náttúrunnar, jarðtengdari en
flestir.
Þó svo að þér hafi ekki þótt
mikið til þess koma að fá titilinn
sem aðeins „gamlar konur“ bera
var gefandi að fá að fylgjast með
sambandi ykkar Snorra. Því
verður þú ævinlega amma L.
Amma, þú varðst aldrei gam-
almenni, og fyrir það vitum við
að þú ert þakklát.
Minning um góða konu lifir í
hjörtum okkar og sögum sem við
munum aldrei þreytast á að
segja.
Takk fyrir allt, amma á Skóg-
um.
Þínar ömmustelpur
Ásrún og Magnea.
Ungur gerði ég mér grein fyr-
ir því, að fyrir föður mínum,
Bárði Óla Pálssyni, voru Skógar
undir Eyjafjöllum heilagur stað-
ur, þar sem forfeður okkar höfðu
búið mann fram af manni. Árið
1944 höfðu amma mín, Margrét
Oddsdóttir, og synir hennar úr
Vesturbænum og ábúendurnir í
Austurbænum gefið stærstan
hluta jarðarinnar Ytri-Skóga til
sýslunefnda Rangárvallasýslu og
Vestur-Skaftafellssýslu til þess
að þar yrði reistur skóli og
skólabú. Öll sumur dvaldi amma
í litla sumarhúsinu sem synir
hennar höfðu byggt fyrir hana
1945 og á hverju sumri var farið
nokkrar ferðir í Skóga til að
heimsækja hana þar til hún lést
árið 1958.
Eftir búsetu erlendis árið
1979 urðu ég og fjölskylda mín
tíðir gestir í Skógum og árið
1984 tók ég við sumarhúsinu af
föður mínum. Öll þessi ár hefur
verið mjög gott samfélag flestra
þeirra, sem bjuggu fyrir „austan
girðingu“, og fyrir mér eru
Skógar heilagur staður. Skóga-
skóli var byggður og tekinn í
notkun 1949. Ég hef heyrt, að
Sigurjón Guðni Sigurðsson, þá
kornungur maður, hafi starfað
þar, en á 7. áratugnum vann
hann þar sem smiður og þar
kynntist hann verðandi eigin-
konu sinni, Kristbjörgu Magneu
Gunnarsdóttur. Þau reistu þar
hús og eignuðust fimm börn á
árunum 1965 til 1974. Árið 1977
tók hann við sem staðarráðs-
maður í Skógum. Hann dó árið
1994, en Magnea hefur búið í
Skógum allt til þess að hún
veiktist og háði stutta banalegu
á Landspítalanum.
Þegar við fórum að iðka kom-
ur okkar í sumarhúsið voru þau
Sigurjón og Magnea góðir
grannar án þess að mikil sam-
skipti væru á milli okkar í byrj-
un. Segja má bæði um mig og
Magneu, að við gátum verið
seintekin til vináttu, en með tím-
anum urðum við mjög góðir vinir
og gagnvart vinum sinum var
hún einstakt tryggðatröll. Hún
vann löngum í Skógaskóla,
Skógasafni og Hótel Eddu. Eng-
inn rækti sín störf eins vel og
hún, sama hvað hún tók sér fyrir
hendur og er garðurinn hennar
gott vitni þar um. Mér fannst ég
ekki vera kominn í Skóga fyrr
en ég var búinn að heimsækja
Magneu og við áttum margar
góðar stundir við eldhúsborðið
hjá henni.
Það kom oft fyrir í sumar-
verkunum, að við lögðum niður
störf, hittumst og ræddum um
heima og geima. Eitt sinn kom
Magnea til Ingibjargar Styr-
gerðar eiginkonu minnar og þær
voru að ræða um trjáræktina
okkar. Hún hafði mjög gaman af
gullregninu og þegar þær stóðu
við hlyninn og voru að dásama
hann sagði Inga: „Ég tala oft við
hann og segi honum hvað hann
sé fallegur.“ Þá svaraði Magnea:
„Ó, ég geri það líka!“ – og þá var
mikið hlegið. Fyrir nokkrum
dögum gengum við um með
Magneu og skoðuðum hvernig
trén okkar höfðu komist af eftir
óvenju harðan vetur. Askurinn
leit ekki vel út og höfðum við
áhyggjur af því að hann væri
skemmdur. Nokkrum dögum
seinna tók hann við sér. Inga
ætlaði því að fara að segja
Magneu frá því, en þá fengum
við þær fregnir að hún hefði lát-
ist kvöldið áður.
Það er stórt skarð fyrir skildi
að missa Magneu úr okkar litla
samfélagi í Skógum og við mun-
um sakna hennar mjög mikið.
Aðstandendum hennar vottum
við innilega samúð okkar.
Smári og Ingibjörg (Inga).
Góðir vinir eru guðsgjöf.
Kristbjörg Magnea Gunnars-
dóttir er vikin á þann veg er
allra bíður. Æviárin voru orðin
æðimörg en í engu bar hún blæ
þess og kallið kom vinum hennar
mjög að óvörum. Við nefndum
hana jafnan Magneu og hún var
okkur kær nágranni og vinur um
áratugi, alltaf jafn notalegt að fá
hana í heimsókn og eiga með
henni rabb um lífið og líðandi
stund. Hún var af góðu og
traustu bergi brotin, úr Reyn-
ishverfi í Mýrdal, af Austursveit-
um og víðar að. Ég á góðar
minningar um afa hennar,
Magnús Finnbogason bónda í
Reynisdal. Skrifað fræðasafn
hans er varðveitt í öskjum í
Skógasafni. Gunnar faðir Magn-
eu var ritfær vel. Hann gaukaði
ýmsu góðu að okkur Jóni R.
Hjálmarssyni er við gáfum út
tímaritið Goðastein. Sigríður
móðir Magneu var mæt og merk
kona, vel verki farin og hugþekk
í öllum kynnum.
Magnea nam í Húsmæðra-
skólanum í Varmalandi og svo lá
leiðin að Skógum þar sem ævi-
starfið var unnið fyrir eigin fjöl-
skyldu, Héraðsskólann og
Skógasafn. Hún veitti um mörg
ár forstöðu mötuneyti skólans
með miklum ágætum. Hamingj-
an beið hennar í góðum eigin-
manni og efnilegum börnum.
Sigurjón Sigurðsson var hús-
vörður Héraðsskólans, þar sem
ábyrgð var ærin dag hvern og
mörgu að sinna. Fjölskyldunni
bjó hann heimili í traustu og
góðu húsi og saman stóðu þau
Magnea að fögru, gestrisnu
heimili þar sem börnin fimm,
Sigríður, Sigrún, Dýrfinna, Auð-
ur og Ágúst, risu á legg. Alls
þessa er nú gott að minnast.
Eiginmaðurinn ágæti, Sigurjón,
féll frá mjög fyrir aldur fram.
Magnea var kirkjukær, trú-
rækin og bókhneigð og vandfýs-
in í bókavali, skemmtun og fræði
fylgdust að. Við búum áfram að
góðum minningum um Magneu
og það sem kynnin við hana létu
í té. Heilsteypt og sönn er hún
horfin á braut. Hún var ekki
allra, sem sagt er, hreinskiptin,
dró ekki dul á skoðanir sínar,
brá fyrir sig góðlátri glettni ef
því var að skipta. Veri hún bless-
uð fyrir allt sem við höfum af
henni þegið í atlæti og vinfestu.
Börnum hennar og fjölskyldu
allri sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þórður Tómasson og
fjölskylda, Skógum.
Kær vinkona og samstarfs-
kona okkar er látin. Andlát
hennar bar brátt að og kom öll-
um á óvart. Nú þegar leiðir skil-
ur er okkur þakklæti efst í huga.
Það voru forréttindi að fá að
kynnast henni og það var okkur
dýrmætt að eiga vináttu hennar
vísa.
Kristbjörg Magnea, eða
Magnea eins og hún var ávallt
kölluð af vinum og samstarfs-
fólki, var heilsteypt manneskja
og góðum gáfum gædd. Magnea
var trygg og trú vinum sínum,
samviskusöm og vandvirk og
dugnaðarforkur til vinnu. Hún
vann erfiðisstörf allt sitt líf,
starfaði lengi við ræstingar í
Skógaskóla og Hótel Eddu þar
sem hún var ræstingastjóri um
árabil. En af Hótel Eddu í Skóg-
um fór það orð að það væri
snyrtilegasta hótelið á hringnum
á meðan hún starfaði þar. Síð-
ustu starfsárin vann hún við
matreiðslu og ræstingar í
Skógasafni. Eftir að hún lét af
störfum fékk hún loksins tíma til
að sinna áhugamálum sínum
sem voru m.a. ferðalög, bæði
innanlands og utan. Hún naut
þess í ríkum mæli að ferðast og
fræðast. Hún ferðaðist til yfir
tuttugu landa á nokkrum árum
og naut þess að segja frá því
sem hún hafði upplifað þegar
heim var komið. Þá tók hún
virkan þátt í félagsstörfum eldri
borgara á svæðinu.
Eiginmaður Magneu var Sig-
urjón Sigurðsson frá Eyvindar-
hólum. Hann var staðarráðs-
maður í Skógum frá 1977 þar til
hann lést árið 1994. Þau hjón
voru að mörgu leyti lík. Sigurjón
var einstakur verkmaður og það
virtist allt leika í höndunum á
honum. Hann var traustur
starfsmaður og vinur vina sinna.
Þau hjón byggðu sér fallegt
heimili hér í Skógum. Magnea
hafði mikinn áhuga á garðrækt
eins og garður þeirra hjóna ber
glöggt vitni um. Hún hafði
græna fingur eins og sagt er, hjá
henni óx allt sem henni datt í
hug að gróðursetja. Magnea og
Sigurjón eignuðust fimm mynd-
arleg börn. Barnabörnin eru
orðin tíu talsins, auk eins barna-
barnabarns. Hún var því rík að
afkomendum, enda var hún
mjög stolt af þessum föngulega
hópi og fylgdist grannt með
þeim vaxa úr grasi. Þeirra miss-
ir er mikill. Við Margrét vottum
þeim okkar dýpstu samúð.
Það er erfitt að hugsa til þess
að hún Magnea vinkona okkar
og velgjörðakona sé horfin á
braut. Við hugsum til hennar á
hverjum degi. Megi minningin
um einstaka manneskju lifa um
ókomin ár, því orðstír deyr aldr-
egi hveim er sér góðan getur.
Margrét og Sverrir, Skógum.
Kristbjörg Magnea
Gunnarsdóttir
Elsku hjartans maðurinn minn, pabbi okkar,
tengdapabbi, afi, sonur og tengdasonur,
FINNBOGI SÆVAR KRISTJÁNSSON
Breiðalæk,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Landspítalanum
við Hringbraut 14. júní.
Útför hans fer fram frá Guðríðarkirkju mánudaginn 22. júní
klukkan 13.
Ólöf Sigríður Pálsdóttir
Guðrún Finnbogadóttir Steinar Ríkharðsson
Páll Finnbogason Dagný Helga Ísleifsdóttir
Kristján Finnbogason Elín Eyjólfsdóttir
Hafþór Finnbogason Ólöf Ósk Guðmundsdóttir
Sesselja, Ólöf, Almar, Hafdís, Maren,
Hafsteinn Finnbogi, Agnes Heiða og Guðmundur Ari
Kristján Þórðarson Valgerður Kristjánsdóttir
Guðrún Jóna Jónsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN ÁRMANN EYJÓLFSSON,
fyrrv. skólameistari Stýrimannaskólans
í Reykjavík,
sem andaðist 16. mars, verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
þriðjudaginn 23. júní klukkan 15. Þeim sem vilja minnast hans er
bent á Slysavarnaskóla sjómanna.
Anika Jóna Ragnarsdóttir
Ragnheiður Ármannsdóttir Leifur Björnsson
Ragnar Ármannsson Kristín Axelsdóttir
Eyjólfur Ármannsson
Kristín Rósa Ármannsdóttir Jón Heiðar Ólafsson
barnabörn