Morgunblaðið - 03.07.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚLÍ 2020
✝ Sigrún Guð-mundsdóttir
fæddist 25. ágúst
1939 í Þórisdal í
Lóni. Hún lést 14.
júní 2020 á Land-
spítalanum.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Guðjóns-
son bifreiðarstjóri,
f. 10. maí 1910, d.
29. júní 1997, og
Signý Gísladóttir húsmóðir, f.
26. júlí 1908, d. 31. júlí 1997.
Sigrún giftist 11. júní 1962
Knúti Óskarssyni flugmanni, f.
19. júlí 1939, d. 26. mars 1973.
Foreldrar Knúts voru Óskar
Guðnason frystihússtjóri, f. 24.
september 1908, d. 20. maí
1992 og Kristín Björnsdóttir
húsmóðir, f. 22. júní 1909, d. 2.
febrúar 1972.
Sigrún og Knútur eignuðust
þrjú börn, þau eru : 1) Guð-
yngst er c) Sigrún, f. 9. mars
1992, sambýlismaður hennar er
Arnar Hólm Kristjánsson og
eiga þau eina dóttur, Ylfu
Hólm.
Sigrún flutti með foreldrum
sínum niður á Höfn á unglings-
aldri, og bjó þar þangað til hún
og eiginmaður hennar Knútur
og börn þeirra þrjú fluttu suð-
ur til Reykjavíkur árið 1967, en
þá hóf Knútur að læra til flug-
manns, sem hann starfaði við
til dánardags, en hann fórst
með flugvélinni TF-VOR.
Sigrún byrjaði ung að vinna
og vann mestalla ævi sína við
skrifstofu- og verslunarstörf,
fyrst hjá KASK á Höfn, síðan
hjá KRON í fjöldamörg ár og
vann hún þar líka ötullega fyrir
starfsmannafélagið. Síðar á
starfsævinni fór hún svo að
vinna í Vínbúðinni á Dalvegi í
Kópavogi sem síðar varð
ÁTVR.
Eftir að Sigrún missti heils-
una fluttist hún í þjónustuíbúð í
Sunnuhlíð og bjó þar síðustu
árin.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 3. júlí 2020,
klukkan 13.
mundur, f. 19.
mars 1962. 2)
Signý, f. 6 desem-
ber 1963, maki
hennar er Hannes
Ingi Jónsson, f. 3.
september 1967,
þau eiga þrjá syni:
a) Sævar Knútur, f.
4. mars 1992, sam-
býliskona hans er
Siggerður Aðal-
steinsdóttir og eiga
þau einn son, Hilmar Örn, b)
Egill Jón, f. 9. maí 1997 og
yngstur er c) Björgvin Bergur,
f. 16. september 2003. 3) Krist-
ín, f. 20. október 1965, maki
hennar er Guðmundur Atlason,
f. 27. febrúar 1965, þau eiga
þrjú börn: a) Hildur, f. 4 apríl
1984, sambýlismaður hennar er
Sigurður Hannesson, þau eiga
þrjú börn: Guðmundur Hrafn,
Sunna Kristín, og Björn Kári,
b) Atli, f. 1. október 1988 og
Elsku mamma mín, ég er
óteljandi sinnum búin að fara í
gegnum hugann síðustu ferð
okkar til Hornafjarðar, þú
varst svo ánægð að hafa nánast
alla þína afkomendur í kringum
þig, þú horfðir brosandi á
ömmu og langömmubörnin þín,
meira ríkidæmi var ekki hægt
að óska sér. En eins og hendi
væri veifað gaf líkaminn sig í
ferðinni og ekki varð aftur
snúið.
Ég var ekki tilbúin að kveðja
þig svona snögglega, hélt ég
ætti eftir meiri tíma með þér,
ég ætti eftir að knúsa og kúra í
hálsakotinu þínu milljón sinn-
um í viðbót. Þvílíkur dugnaður
alltaf hjá þér en ung stóðstu
uppi ein með þrjú börn eftir að
pabbi lést, en þú varst svo
rosalega dugleg og líka mjög
þver.
Þú vildir ekki vera upp á
aðra komin þú vildir bjarga þér
sjálf og gerðir það alla tíð. Að
aka bíl var eitt það skemmti-
legasta sem þú gerðir, að skutl-
ast út og suður var málið og
man ég eftir mörgum ferðum
til Keflavíkur til að kaupa
bleikan ís þegar ég var krakki,
það var eitthvað frelsandi við
að geta keyrt hvert sem mann
langaði. Ástríða fyrir bókum
var óþrjótandi, bækur út um
allt hús og helst 10 bækur á
náttborðinu og oft var lesið
langt fram á nótt. Orðið vinnu-
alki átti vel við um þig, þú
varst dugnaðarforkur til vinnu
og ósérhlífin, þú vannst allt of
mikið allt þitt líf fannst okkur
systrum, það hefði mátt verja
meiri tíma í að njóta.
Stundum varstu smá flippuð
og fórst ekki endilega hefð-
bundnar leiðir, þú leyfðir þér
að vera þú sjálf og þurftir ekki
að passa inn í einhvern tilbúinn
kassa sem var þóknanlegur
öðrum.
Fyrir níu árum fékkstu
heilablóðfall og það versta í öll-
um heiminum var að geta ekki
keyrt lengur og ófá voru sam-
tölin okkar á milli þar sem von
um að fá að keyra aftur var
rædd fram og til baka.
Áfram hélstu að vera dugleg
og reyndir eftir fremsta megni
að bjarga þér sem mest sjálf.
Síðustu árin sagðir þú mér
margar sögur frá því þegar þú
varst ung stúlka, það voru
skemmtilegar stundir hjá
okkur, sögur sem ég hafði aldr-
ei heyrt áður og vöktu mikla
kátínu hjá okkur báðum.
Þú varst búin að segja í
mörg ár að þú vildir ekkert væl
þegar þú værir kvödd frá þess-
ari jarðvist, þú þoldir ekki
óþarfa væl.
Sofðu vært elsku mamma
mín, ég elska þig.
Kristín.
Runnin er upp kveðjustund,
mín elskulega tengdamóðir lést
14. júní síðastliðinn eftir
skammvinn veikindi. Margar
minningar flæða um hugann og
minnist ég hennar sem hörku-
duglegs húmorista.
Þegar við Signý bjuggum
saman í Reykjavík og ég var í
skóla og að kynnast Sigrúnu
tengdamóður minni hringir hún
um fimm að sunnudagsmorgni í
janúar og biður mig að ná í sig
upp í Mosfellsdal.
Ég var steinhissa og Sigrún
sagði að þetta væri ekkert mál,
hún kæmi út á afleggjara, ég
fór upp eftir og sá ekki nokkra
manneskju við afleggjarann að
húsinu, kemur þá ekki Sigrún
upp úr litlum skurði sem hún
hafði leitað skjóls í vegna skaf-
rennings.
Hún minntist oft á þetta og
hló mikið að hafa gengið fram
af tengdasyninum, svona var
Sigrún gerði óspart grín að
sjálfri sér. Sigrún og börnin
urðu fyrir miklu áfalli 1973
þegar Knútur eiginmaður
hennar fórst í flugslysi og ann-
að áfall dundi yfir 2011 þegar
Sigrún fékk heilablóðfall og
varð að hætta að keyra sem
hún hafði unun af, á þessu tók
Sigrún með mikilli þrautseigju
og tapaði ekki húmornum.
Þinn tengdasonur,
Hannes.
Elsku amma.
Ég er svo þakklát fyrir að
við fjölskyldan náðum að eiga
góðar samverustundir með þér
á Hornafirði helgina sem þú
kvaddir. Þetta bar svo skyndi-
lega að, þú veiktist á laugar-
degi og þurftir að fara með
sjúkraflugi til Reykjavíkur á
sunnudeginum og lést svo
nokkrum tímum seinna. Fyrir
þann tíma varstu nokkuð frísk
og náðir að upplifa hamingju-
stundir á þínum æskuslóðum
með nánast allri fjölskyldunni
þinni.
Þú varst svo glöð að fá að
vera umvafinn barnabarna-
börnunum þínum sem þú elsk-
aðir svo mikið.
Í síðustu samtölum okkar
talaðir þú oft um þegar ég var í
næturgistingum hjá þér sem
barn og þegar ég átti það til að
halda fyrir nefið á þér um
miðja nótt þangað til að þú
vaknaðir.
Ég sagði: „Amma, það er
kominn dagur“. Þú neitaðir því
og í eitt skipti fórstu með mig
að stofuglugganum til að sýna
mér að það væri enginn á ferð,
en á því augnabliki keyrði einn
bíll fram hjá og þá var ekki
aftur snúið, það var kominn
dagur!
Þú rifjaðir líka reglulega upp
eitt skiptið þegar við keyrðum
tvær saman til Hornafjarðar og
ég spurði á Selfossi hvort við
værum að verða komnar og þú
gerðir þau mistök að segja já.
Auðvitað spurði ég á 5 mínútna
fresti eftir það hvort við værum
ekki að verða komnar. Þér
þótti greinilega vænt um þá
tíma þegar við tvær gerðum
eitthvað saman og hafðir gam-
an að því að rifja það upp. Mér
þótti óskaplega vænt um það
þá og enn þá meira núna.
Eftir að þú fékkst heilablóð-
fallið og fluttir í Sunnuhlíð
reyndu bæði ég og börnin að
vera dugleg að heimsækja þig.
Börnin mín voru sammála mér
að þú værir með mýkstu kinnar
í heimi sem væri svo gott að
knúsa.
Takk amma fyrir samveruna
í þessu lífi, ég mun sakna þín.
Hildur Guðmundsdóttir.
Elsku amma mín, ég á marg-
ar góðar minningar um þig sem
ég mun geyma í hjarta mínu.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan
skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og
jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins
perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Þinn
Egill Jón.
Mig langar með fáum orðum
að kveðja Sigrúnu Guðmunds-
dóttur, sem var mér mjög kær.
Ég kynntist henni seint á lífs-
leiðinni en það var þegar sonur
minn og dótturdóttir hennar
felldu hugi saman og við urðum
svo lánsamar að eignast saman
þrjú yndisleg ömmu- og lang-
ömmubörn.
Það voru dýrmætar stundir,
þegar fjölskyldan hittist í af-
mælum barnanna og við ýmis
gleðileg tilefni og það varð mér
fljótt ljóst hversu einstaklega
samheldin fjölskyldan er og að
mikil einlægni og hlýja ríkir á
milli þeirra.
Kynni okkar Sigrúnar voru
ákaflega góð og ég dáðist mikið
að þessari kraftmiklu og dug-
legu konu. Hún og börnin henn-
ar þrjú upplifðu sáran harm,
þegar eiginmaður hennar og
faðir barnanna lést á unga
aldri.
Þá stóð Sigrún ein eftir með
börnin á aldrinum frá 6 til 11
ára. Hún var mikil hetja og
dugnaðarforkur.
Sjötug varð hún að kveðja
vinnustaðinn sinn hjá ÁTVR á
Dalvegi, þar sem hún var mjög
vel liðin af samstarfsfólki og
ekki síður viðskiptavinum, sem
hún liðsinnti af þekkingu og
ljúfmennsku.
Henni líkaði ekki vel að sitja
auðum höndum og réð sig
nokkru síðar til vinnu í Sunnu-
kjöri í Hlíðahverfi. En því mið-
ur gripu örlögin fljótlega í
taumana, hún veiktist alvarlega
og neyddist þá til að hætta að
vinna.
En hún komst með mikilli
þrautseigju og dugnaði til nokk-
urrar heilsu með ómetanlegri
hjálp frá sínum góðu ættingjum
og heilbrigðisstarfsfólki.
Sigrún hafði yndi af lestri
góðra bóka og tal okkar barst
oft að þeim efnum, þegar við
hittumst eða töluðum saman í
síma, og var hún þá að jafnaði
glöð og hress í tali.
Hún bar hag barna sinna og
annarra afkomenda mjög fyrir
brjósti og ást hennar til þeirra
var skilyrðislaus. En hún var
skiljanlega oft miður sín yfir að
geta ekki sinnt þeim eins og
hugur hennar stóð til eftir að
hún veiktist.
Við hjónin kveðjum elsku
Sigrúnu með virðingu og þökk
fyrir góð ár og vottum ásamt
fjölskyldu okkar, börnum henn-
ar – Kristínu, Signýju og Guð-
mundi – og öðrum ættingjum
innilega samúð okkar. Megi fal-
leg minning Sigrúnar lifa með
hennar nánustu um ókomna tíð.
María Louisa Einarsdóttir.
Sigrún
Guðmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma Úa eins og
við köllum þig alltaf, þetta
nafn fékkstu þegar Sævar
var lítill og þú komst með
flugvélinni austur á Höfn.
Þú varst alltaf svo góð við
okkur og ég elskaði að
knúsa og kyssa þig alltaf
þegar við komum í heim-
sókn. Það var gaman að fá
að hitta þig síðustu helgina
sem þú komst hérna austur
á Höfn og þú fékkst að
horfa á barnabarnabörnin
þín sem þú varst svo stolt af
á trampólíninu hoppa og
skoppa en þú varst samt
svo dugleg kona að ná að
ala upp þrjú börn upp á þín-
ar eigin spýtur og þú munt
alltaf lifa í hjarta mínu
elsku amma Úa.
Þinn
Björgvin Bergur.
Elsku Sigrún amma, ég
kveð þig með miklum sökn-
uði og trega, hjartahlýrri
og yndislegri manneskju er
erfitt að finna. Það er þó
mjög notalegt að geta yljað
sér við þær góðu minningar
sem við áttum saman og þá
sérstaklega samtölin okkar
í seinni tíð þar sem við vor-
um yfirleitt sammála um
það sem var rætt um.
Þegar ég lít til baka ver-
andi orðinn faðir sjálfur sé
ég hversu mögnuð þú varst
að hafa geta alið upp og séð
fyrir þremur ungum börn-
um eftir fráfall Knúts afa er
aðdáunarvert. Ég er gríð-
arlega stoltur yfir því að
geta sagt það að þú varst
amma mín og einnig frábær
fyrirmynd. Ég elska þig,
amma mín, og veit að þú
munt passa upp á mig og
mína.
Þinn
Sævar Knútur.
Jón Örn Jónsson í Saskatc-
hewan er látinn. Ég kynntist
honum árið sem ég fermdist
þegar hann og Guðrún systir
mín fóru að draga sig saman.
Hann var þá búinn með fyrsta
hluta náms í hagfræði í háskól-
anum í Madison í Wisconsin.
Hann hafði fengið vinnu í Seðla-
bankanum á þessu tímabili, en
vinna í hagdeild banka virtist
ekki eiga við hann og varð
kannski í og með til þess að
hann ílentist vestan hafs.
Haustið 1964 hélt Jón Örn
áfram náminu og um veturinn
fluttu Guðrún og Haukur,
þriggja mánaða gamall, til hans
í Madison. Engan óraði fyrir að
Jón og Úlú, eins og flestir kalla
hana, myndu aldrei koma aftur
til búsetu á Íslandi. Þetta var
um miðjan sjöunda áratug síð-
ustu aldar. Fjarlægðin milli
heimshluta var meiri en nú.
Símtöl voru dýr og ferðalög dýr
og tímafrek. Samskiptin milli
Jóns Arnar og Úlú og okkar hér
heima voru í formi sendibréfa,
póstkorta og ljósmynda. Við
höfðum ekki áhyggjur af Guð-
rúnu hjá Jóni Erni. Hann var
einstakt ljúfmenni og nútíma-
maður sem tók þátt í heimilis-
störfum og barnauppeldi, sem
ekki var sjálfgefið á þeim tíma.
Auk þess urðu þau fljótt ákaf-
lega samrýnd og góðir vinir og
sama varð með Hauk þegar
hann óx úr grasi. Eftir námið
bauðst Jóni kennarastaða við
Háskóla Saskatchewan og þau
fluttu til Saskatoon í Kanada.
1974 fluttu þau til höfuðborgar
fylkisins, Regina, þar sem Jón
hóf störf í stjórnarráðinu. Þar
starfaði hann til loka starfsævi
sinnar og fékkst við ýmsa mála-
flokka.
Ég held að hann hafi átt hina
þrjá kostagripi sem Lao Tse
mat mikils. Með orðum Kín-
Jón Örn Jónsson
✝ Jón Örn Jóns-son fæddist í
Viborg á Jótlandi
30.3. 1938. Hann
lést 21. maí 2020 í
Regina í Kanada.
Bálför fór fram í
Regina 26. maí
2020. Vegna mis-
taka í vinnslu féll
niður hluti minn-
ingargreinar um
Jón Örn Jónsson,
sem birtist í blaðinu í gær, 2. júlí
2020, og er hún því endurbirt.
Beðist er velvirðingar á mistök-
unum.
verjans: „Hinn
fyrsti er hógværð,
annar er sparsemi
og hinn þriðji er
lítillæti. Með hóg-
værð get ég verið
djarfur. Með spar-
semi get ég verið
örlátur. Með lítil-
læti get ég öðlast
hinn æðsta heiður.
En nú á tímum
hirða menn ekki
um hógværð og eru fullir frekju;
þeir hirða ekki um sparsemi og
eru allir í eyðslusemi; þeir eru
horfnir frá lítillæti og keppa um
tignarsæti. En þetta er vegur
dauðans.“ Og: „Himinninn veitir
þeim hógværð sem hann vill
bjarga.“ Það var auðvelt að
þykja vænt um Jón. Hann var
glaðsinna og sýndi öðrum áhuga
og virðingu.
Hann var hláturmildur, kurt-
eis og þægilegur í umgengni.
Hann eignaðist marga vini.
Hann var sérlega mikill áhuga-
maður um góðan mat og flinkur
kokkur. Eitt sinn var ég á ferða-
lagi um Bandaríkin og Kanada í
sex vikur og gerði hlé á ferðinni
til að heimsækja Guðrúnu og
Jón Örn í Regina. Hjá Jóni fékk
ég besta matinn í allri ferðinni
og stóðust margir fínir veitinga-
staðir honum ekki snúning. Úlú
og Jón hafa komið reglulega til
Íslands eftir að þau fluttu til
Regina. Síðustu árin eftir að
þau fóru á eftirlaun, alnetið tók
yfir líf okkar og öll samskipti
urðu einfaldari höfum við fylgst
meira með hvert öðru og nú
upplifir maður fjarlægðina á
annan hátt.
Síðastliðinn vetur varð Jóni
erfiður vegna veikinda og bar
nokkurn skugga á þegar hann
lenti á sjúkrahúsi á meðan kór-
ónuveirufarsóttin geisaði. Heim-
sóknir voru ekki leyfðar og lítil
gleði fylgdi lokaáfanganum í lífi
hans, en hinn glaðlyndi Jón Örn
lét þó ekki að sér hæða og var
með gamanyrði á vörunum fram
í andlátið. Ég lýk þessum minn-
ingarorðum með því að vitna
aftur í Lao Tse sem segir, að
fólki veitist auðvelt að deyja ef
það erfiðar of mikið fyrir gæð-
um lífsins. Þess vegna láti það
dauðann sér í léttu rúmi liggja.
Jón Örn var tilbúinn að fara
þegar hann fór og fór sáttur.
Við kveðjum hann öll með
söknuði og hugur okkar er með
Úlú, Hauki, Jordan og systk-
inum Jóns hér heima.
Helgi Guðbergsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
LILJA MAGNÚSDÓTTIR
frá Súgandafirði,
lést á Hrafnistu, Sléttuvegi, 28. júní.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Við þökkum hlýhug og stuðning sem sýndur hefur verið.
Ólafía Arinbjarnardóttir
Guðmundína Arinbjörnsd. Emil Þór Sigurlaugsson
Magnús Arinbjarnarson
Sigurður Arinbjörnsson
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubarn
Ástkær móðir okkar,
ÞÓRDÍS VILBORG SIGFÚSDÓTTIR
húsmóðir,
Vesturvegi 5,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 22. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hlynur Geir Richardsson
Þorgeir Richardsson