Morgunblaðið - 03.07.2020, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚLÍ 2020
✝ Jón Karl Úlf-arsson fæddist í
Dagsbrún á Vattar-
nesi 8. nóvember
1920. Hann lést á
Fossahlíð 24. júní
2020 á 100. aldurs-
ári.
Foreldrar hans
voru María Ingi-
björg Halldórs-
dóttir og Úlfar
Kjartansson, þau
eignuðust 11 börn sem eru í
aldursröð: Kjartan, Halldóra
Hansína, Jón Karl, Eygerður,
Indíana Björg, Bjarni Sigurður,
Aðalbjörn, Steinunn Sigur-
björg, Kjartan Konráð, Hreinn
og María Úlfheiður. Báðar
ömmurnar, Eygerður og Kon-
ráðína, voru á heimilinu, svo
mannmargt var í Dagsbrún.
Jón Karl lærði ungur til
verka af föður sínum, sex ára
gamall fór hann í sinn fyrsta
róður og ári seinna sína fyrstu
ferð í Skrúðinn. Hákarlaveiðar
voru stundaðar á Vattarnesi,
Jón Karl tók þátt í þeim eins og
öðrum störfum og um fermingu
var hann orðinn fullgildur sjó-
maður.
Skólagangan var ekki löng,
skyldunám í farskóla og seinna
einn vetur í Héraðsskólanum á
Laugum, sem síðar reyndist vel
í þeim trúnaðarstörfum sem
hann tók að sér.
Vattarnes var frekar verstöð
Sigríður Elísa, Úlfar Konráð,
Elínbjörg og Þóra Jóna.
Árið 1952 flutti Jóhann Hálf-
dán Kristjánsson frá Vattarnesi
að Eyri með trillubátinn sinn
Hrönn, sem þeir reru á saman
þar til Jón Karl lét smíða fyrir sig
bát sem fékk nafnið Svanur SU
28. Fiskinn verkaði Jón Karl í sjó-
húsinu á Eyri ásamt konu sinni
og börnum. Mikið lagði hann upp
úr að hvert handtak væri
óaðfinnanlegt og saltið ekki spar-
að. Öll fjölskyldan lagði sig fram
um að saltfiskurinn væri 1.
flokks, enda hlaut hann við-
urkenningu fyrir.
Jón Karl hóf afskipti af fé-
lagsmálum árið 1967 þegar hann
var kosinn formaður Búnaðar-
félags Fáskrúðsfjarðar og sat
hann m.a. í jarðanefnd og gróður-
nefnd. Vorið 1970 var hann svo
kosinn oddviti Fáskrúðsfjarðar-
hrepps og gegndi hann því emb-
ætti farsællega í 20 ár.
Þegar aldurinn færðist yfir
hóf hann að skrá endurminn-
ingar sínar. Á afmælisdaginn
hans 8. nóvember 2008 kom út
bók hans „Í veldi Vattar og Kol-
freyju.“ Þar er að finna minn-
ingabrot frá ævi hans, þjóð-
sögur, örnefnaskrár og skrár
yfir fiskimið.
Síðustu tvö árin bjó Jón Karl á
dvalarheimilinu Fossahlíð á
Seyðisfirði þar sem hann naut
góðrar umönnunar.
Útför Jóns Karls verður gerð
frá Fáskrúðsfjarðarkirkju í dag,
3. júlí 2020, og hefst athöfnin
klukkan 14. Jarðsett verður í
Kolfreyjustaðarkirkjugarði.
en sveitabær á
sumrin. Vattarnes-
ingar reru á nokkr-
um bátum, sjómenn
komu á sínum bát-
um frá Reyðarfirði
og Eskifirði, Fær-
eyingar reru á
smábátum og lönd-
uðu í skútur og
þegar seinni heims-
styrjöldin var
skollin á settu Bret-
ar þar upp herstöð. Á Vattar-
nesi var því eiginlega fjölmenn-
ingarsamfélag á þessum árum
og flestir Vattarnesingar, þar á
meðal Jón Karl, gátu bjargað
sér bæði á færeysku og ensku.
Árið 1942 var Þórunn Sigurð-
ardóttir frá Hvammi í Fá-
skrúðsfirði vinnukona á Vattar-
nesi. Felldu þau hugi saman og
opinberuðu trúlofun sína um
haustið, næsta vetur fóru þau á
vertíð til Vestmannaeyja og um
vorið hófu þau sambúð á
Vattarnesi. Sama sumar keypti
Jón Karl fyrsta bátinn sinn, sem
fékk nafnið Vöttur SU 62.
Árið 1947 fluttu þau að Eyri
og bjuggu þar blönduðu búi, Jón
Karl stundaði róðra á trillunni
samhliða búskapnum og einnig
vann hann hjá hraðfrystihúsi
kaupfélagsins, fór á vertíðir og
vann á síldarplönunum.
Jón Karl og Þórunn eign-
uðust fimm börn sem talin eru
hér í aldursröð: Ingigerður,
Þegar komið er að leiðarlokum
langar mig að kveðja pabba minn
með versum úr norskum sjó-
mannasálmi eftir H. A. Tandberg.
Ég er á langferð um lífsins haf
og löngum breytinga kenni.
Mér stefnu frelsarinn góður gaf.
Ég glaður fer eftir henni.
Mig ber að dýrðlegum, ljósum
löndum.
Þar lífsins tré gróa á fögrum
ströndum.
Við sumaryl og sólardýrð.
Og stundum sigli ég blíðan byr
og bræðra samfylgd þá hlýt ég
og kjölfars hinna er fóru fyrr
án fyrirhafnar þá nýt ég.
Í sólarljósi er særinn fríður
og sérhver dagurinn óðum líður,
er siglt er fyrir fullum byr.
Lát akker falla! Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel þú æðandi dimma dröfn!
Vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í æginn falla.
Ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrri urðu hingað heim.
(Þýð. Vald. V. Snævarr)
Hinsta kveðja frá Ellu.
Elínbjörg Jónsdóttir.
Minningarnar kvikna hver af
annarri þegar ég hugsa til elsku
pabba sem kvaddi þessa jarðvist á
hundraðasta aldursári sínu þann
24. júní síðastliðinn. Daginn bar
upp á Jónsmessu sem er afar
táknrænt og fallegt. Ég var
yngsta barnið í fjölskyldunni,
„gólfsópurinn“ sem allir dekruðu
og flest var látið eftir. Þrátt fyrir
það gerðu foreldrar mínir kröfur
til mín um vinnusemi og að taka
þátt í daglegu amstri.
Pabbi var stórbrotin og litrík
persóna sem kenndi mér svo
margt. Hann var afar trúaður og í
hans huga var enginn efi um fram-
haldslíf og oft var talað um líf eftir
dauðann. Hann var draumspakur
og dreymdi oft fyrir daglátum.
Hann var kjarkmikill og tókst á
við fjölbreyttustu verkefni hvort
heldur sem var á sjó eða landi.
Hann byrjaði að stunda sjó á trillu
með afa á Vattarnesi kornungur
og stundaði sjómennsku alla tíð
ásamt búskapnum á Eyri. Hann
var afar ratvís í slæmu skyggni úti
á sjó og var fiskinn svo um var tal-
að. Já hann pabbi lét sér sko ekki
allt fyrir brjósti brenna.
Hann var svo vinnusamur og
duglegur og kenndi okkur systk-
inunum réttu handbrögðin í sjó-
húsinu þar sem allur fiskurinn var
flattur og saltaður. Mikla áherslu
lagði hann á að verka fiskinn vel,
fletja af natni, þvo vel og kafsalta
svo hann yrði 1. flokks vara.
Hreinlegur var hann við öll sín
störf, báturinn hvítþveginn eftir
hvern róður og sjóhúsið óaðfinn-
anlegt. Hann hugsaði líka svo vel
um allar skepnurnar sínar, grind-
urnar í fjárhúsunnum voru alltaf
sópaðar og ullin á kindunum því
tandurhrein.
Pabbi var mikill veiðimaður,
þorskanet voru lögð undan Eyr-
inni á veturna, svartfuglsegg og
lunda sótti hann í Skrúðinn, svart-
fugl var veiddur og svo var fiskur,
nýr, saltaður eða hertur á borðum
allan ársins hring, að ógleymdu
dásemdarkjötinu sem búið gaf af
sér. Alltaf var nóg til að borða á
Eyri fyrir gesti og gangandi, en
pabbi hafði gaman af að bjóða
fólki í mat.
Pabbi var afskaplega fróður,
hann hafði mikinn áhuga fyrir
sögu lands og þjóðar. Hann var
líka svo fróðleiksfús og vildi alltaf
vera að læra eitthvað nýtt alla
sína ævi. Sagði að þannig héldi
maður heilanum gangandi. Hann
lærði að vinna á tölvu og var ekki í
rónni ef eitthvað virkaði ekki sem
skyldi. Hann langaði til að kunna
að spila á orgel og dreif sig í tón-
listarskóla á níræðisaldri. Hann
hafði unun af því að æfa sig og sat
löngum stundum við orgelið og
spilaði og söng. Hann var ekki
sáttur fyrr en hann var búinn að
eignast snjallsíma og 99 ára gam-
all var hann að læra á Íslendinga-
bók í símanum sínum, sagðist hafa
svo gaman af að fást við eitthvað
flókið.
Pabbi var mikil fótboltaáhuga-
maður og sum af barnabörnunum
hafa haft á orði að afi á Eyri hafi
átt þátt í að þeir eru forfallnir
Liverpool stuðningsmenn. Þegar
Júlíus okkar var kominn nokkuð á
legg hringdust þeir á, ræddu fót-
bolta og fóru yfir „tippseðlana“.
Þeir áttu svo sannarlega sameig-
inlegt áhugamál.
Það er svo margt sem vert er
að þakka á kveðjustund. Í huga
mér er þakklæti fyrir allt sem
pabbi kenndi mér sem er svo dýr-
mætt. Hann kenndi mér að lífið
sjálft er stórbrotið og litríkt eins
og hann sjálfur. Hann kenndi mér
að gefast ekki upp þótt móti blási.
Ég er svo þakklát fyrir að fá að
njóta síðustu daganna með honum
því einmitt þá kenndi hann mér
hvað er að sýna kjark, yfirvegun
og æðruleysi. Guð blessi minningu
hans.
Þóra Jóna (Nóna), Sigfús
(Fúsi) og fjölskylda.
Fyrir um 9 árum kynnti ég
drenginn minn fyrir afa mínum á
Eyri. Hann varð strax hugfanginn
af þessum merkismanni og var
mjög stoltur af því að eiga svona
flottan langafa, langafa sem lét
ekkert stoppa sig, allra síst aldur.
Hann tók fyrir okkur lagið á org-
elinu sem hann hafði ákveðið að
læra á, á níræðisaldri. Hann hafði
nýverið gefið út sína fyrstu bók og
var á fullu með alls kyns verkefni;
æðarvarp, smíði og margt, margt
fleira. Hann hafði meira að segja
byggt heilan þriggja hæða turn
sjálfur, á þessum aldri, niðri í
fjöru. Að ganga um fjöruna og í
húsin þar var eins og ævintýra-
ferð. Þetta var enginn venjulegur
langafi. Heimsóknirnar til afa
urðu margar og við brölluðum
ótalmargt. Með hverri heimsókn
urðum við nánari og það tók tíma
að sætta mig við að þurfa að
kveðja þegar að því kom. Það
stærsta sem situr eftir nú, afi
minn, er samt þakklæti fyrir að
hjálpa okkur á ögurstundu oftar
en einu sinni. Án þinnar hjálpar
hefði ég til dæmis tæplegast getað
klárað framhaldsskólann á sínum
tíma og því mun ég aldrei gleyma.
Minning sonar míns um þig verð-
ur ætíð þessi stórmerkilegi
langafi sem virtist allt geta gert.
Ég smitaðist af þessari mynd. Þú
sýndir honum að allt er hægt ef
viljinn er fyrir hendi, að aldur er
hugarástand og að maður á aldrei
að hætta að læra og gleyma sér
við verkefni. Það er ómetanlegt
veganesti fyrir lífið.
Jón Karl Stefánsson.
Jón Karl Úlfarsson HINSTA KVEÐJA
Líknargjafinn þjáðra þjóða,
þú, sem kyrrir vind og sjó,
ættjörð vor í ystu höfum
undir þinni miskunn bjó.
Vertu með oss, vaktu hjá oss,
veittu styrk og hugarró.
Þegar boðinn heljar hækkar,
Herra, lægðu vind og sjó.
Drottinn, þinnar ástar óður
endurhljómi’ um jörð og höf.
Breiddu þína blessun yfir
blóma lífs og þögla gröf.
Vígi’ og skjöldur vertu þeim, sem
vinda upp hin hvítu tröf.
Drottinn, þinnar ástar óður
endurhljómi’ um jörð og höf.
(Sb. 1945 – Jón Magnússon)
Góða ferð og heimkomu
fyrir handan.
Elísa Jónsdóttir.
Elsku Hafþór
pabbi minn, þann
11. júní kvaddi ég
þig í síðast skiptið eftir stutta
legu inni á gjörgæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi, þrátt fyrir
hversu erfitt það var að kveðja
þig þá get ég huggað mig við það
að núna líður þér betur og ert
kominn til Eyju ömmu, Jóns afa
og vina þinna, þeirra Óla Axels og
Bóa, sem þú saknaðir mikið.
Með hjálp tækninnar fengum
við Eyja systir sem er búsett í St.
Augustine í Flórída og Óli Gúst
Hafþór Ingi
Jónsson
✝ Hafþór IngiJónsson fædd-
ist 12. júní 1946.
Hann lést 11. júní
2020.
Útför Hafþórs
fór fram 26. júní
2020 í kyrrþey að
hans ósk.
að vera hjá þér síð-
ustu dagana sem er
okkur dýrmætt.
Ég var mjög ung
(kannski 4-5 ára)
þegar þú komst inn í
líf mitt þegar þú og
mamma fóruð að
vera saman og mót-
aðir þú mikið mín
uppvaxtarár sem
gerði það að verkum
að ég er sú sem ég
er í dag. Þú gekkst mér í föður-
stað og tókst það hlutverk alvar-
lega, með árunum sem liðu
kenndir þú mér margt eins og
samviskusemi, heiðarleika, að
vera góð við aðra og réttlæti.
Ég man hvað mér fannst gam-
an að koma til þín í vinnuna þar
sem þú starfaðir sem fram-
kvæmdastjóri Lögmannafélags
Íslands, þar fékk ég stundum að
dunda mér við að setja fréttabréf
í umslög sem mér fannst gaman.
Þær eru ófáar minningarnar
sem streyma upp í hugann á
þessari stundu, þá er helst að
minnast skíðaferða sem við fór-
um í nánast hverja einustu helgi,
bústaða ferða og útilegur sem
eru efst í huga.
Ég gat alltaf komið til þín og
fengið hjálp eða ráðleggingar
þegar sú staða kom upp. Þín
verður sárt saknað.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Auður Guðmundsdóttir.
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr
að andlátum og útförum. Þar eru birtar
andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar
sem eru aðgengilegar öllum en auk þess
geta áskrifendur lesið minningargreinar
á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát
ber að höndum og aðrar gagnlegar


 



 við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát
Okkar elskulegi
SIGÞÓR REYNIR STEINGRÍMSSON
fv. bifreiðaeftirlitsmaður
og leigubílstjóri,
áður að Þverbrekku 2, Kópavogi,
lést þriðjudaginn 23. júní á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Útför fer fram frá Seljakirkju mánudaginn 6. júlí klukkan 11.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Skógarbæjar fyrir góða
umönnun og hlýju í hans garð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Nína V. Magnúsdóttir Tómas Bergsson
Sigurgeir Steingrímsson Svanlaug Sigurðardóttir
Hólmsteinn Steingrímsson
Haukur Steingrímsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HILDUR ÁGÚSTSDÓTTIR
bóndi,
Klauf, Vestur-Landeyjum,
sem lést sunnudaginn 28. júní, verður
jarðsungin frá Selfosskirkju þriðjudaginn 7. júlí klukkan 13.
Sigurður Ágúst Rúnarsson Lára Ólafsdóttir
Guðjón Rúnarsson Sandra Díana Georgsdóttir
Þórdís Jóna Rúnarsdóttir Skúli Guðmundsson
Magnús Rúnarsson Elísabet Ólöf Helgadóttir
Sigríður Lóa Rúnarsdóttir Steindór Valur Reykdal
Ágúst Rúnarsson Rósa Emilsdóttir
Rúnar Smári Rúnarsson
Sævar Rúnarsson Margrét Sóley Sigmarsdóttir
Sigurbára Rúnarsdóttir Einar Hjálmarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓSEP RÓSINKARSSON
frá Fjarðarhorni,
lést á Landspítalanum 30. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Sveinn Guðmundsson Guðný Jónsdóttir
Sigurður Geirsson
Gísli Jósepsson Þórdís Reynisdóttir
Ingimundur Jósepsson
Kolbeinn Jósepsson Harpa Sveinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn