Morgunblaðið - 27.07.2020, Side 21

✝ HrafnhildurSigurðardóttir
fæddist 2. ágúst
1937 á Suðurgötu
39 í Hafnarfirði.
Hún lést 17. júlí
2020 á Silfurtúni í
Búðardal.
Hún var dóttir
hjónanna Fjólu
Pálsdóttur f. 22.11.
1909, d. 1.8. 2007,
og Sigurðar Eiðs-
sonar, f. 29.10. 1908, d. 15.11.
1989. Hún var þriðja í röðinni
af fimm systkinum. Elst var
Soffía, f. 29.4. 1933, d. 29.5.
2018, næstur Eiður, f. 1.5.
1936. Yngri voru tvíburarnir
Ragnar og Páll, f. 9.11. 1946.
Hinn 7. apríl 1956 giftist
Hrafnhildur Ólafi Árni Pálma-
syni, f. 7.5. 1931, d. 11.5. 2001.
Þau skildu. Börn þeirra eru: 1)
Sigurður, f. 26.6. 1955, kvænt-
ur Guðlaugu Kristinsdóttur, f.
1958. Dóttir þeirra er Hrafn-
hildur Guðrún, f. 22.1. 1978,
gift Stefáni Þórarinssyni, f.
1976. Börn þeirra eru Jenný
Dagbjört, f. 2013, og Enok Olli,
f. 2016. 2) Pálmi, f. 24.10. 1956,
kvæntur Guðrúnu E. Magn-
úsdóttur, f. 1957. Dætur þeirra
eru: a) Margrét, f. 25.7. 1980, í
sambúð með Ragnari Ægi Pét-
urssyni, f. 1976. Börn þeirra
eru: Lúkas Ægir, f. 2002, og
Mist, f. 2005. b) Berghildur, f.
11.1. 1986, gift Kára Gunn-
arssyni, f. 1982. Börn þeirra
hluta til upp í Engihlíð bróð-
ursynir Olla, þeir Pálmi, f.
19.5. 1964, og Ólafur, f. 6.7.
1966, Finnbogasynir, eftir að
faðir þeirra lést 1972 og litu
þeir á Hrafnhildi og Olla sem
sína fósturforeldra.
Hrafnhildur fæddist og ólst
upp í Hafnarfirði. Hún fór
snemma að vinna fyrir sér og
fór sem kaupakona að Gilla-
stöðum í Laxárdal í Dalasýslu
fyrst 15 ára og svo aftur tveim-
ur árum seinna. Þar kynntist
hún eiginmanni sínum, Olla á
Svarfhóli. Þau reistu nýbýlið
Engihlíð í landi Svarfhóls,
fluttu þar inn 11.5. 1956 og
voru með blandaðan búskap.
Þau skildu 1980 og þá flutti
Hrafnhildur til Reykjavíkur.
Þar vann hún fyrst í verslun en
vann síðan í heimaþjónustu hjá
Reykjavíkurborg til ársins
1989 þegar hún flutti í Stykk-
ishólm. Í Reykjavík var hún í
sambúð með Gísla Rúnari Mar-
íssyni, f. 1933, d. 1991. Í Stykk-
ishólmi bjó hún ein og vann á
Dvalarheimili aldraðra til ár-
ins 1999 þegar hún flutti til
Akureyrar. Þar vann hún á
Dvalarheimilinu Hlíð þar til
hún lét af störfum 67 ára. Á
Akureyri var hún í sambúð
með Eðvarð Jónssyni, f. 1934,
d. 2015. Hún flutti á Silfurtún í
Búðardal haustið 2018 þar sem
hún lést 17.7. sl. Starfsvett-
vangur Hrafnhildar var fyrst
og fremst umönnunarstörf.
Hún sinnti störfum sínum af
umhyggju og hlýju og uppskar
það sama hjá starfsfólki Silf-
urtúns síðustu tvö æviárin.
Útför Hrafnhildar fer fram
frá Hjarðarholtskirkju í Dölum
í dag, 27. júlí 2020, klukkan 14.
eru Martin, f.
2003, Ísey, f. 2012,
og Snær, f. 2020.
3) Steinunn Lilja,
f. 31.12. 1959, gift
Erling Þ. Kristins-
syni f. 1956. Börn
Steinunnar Lilju
með fyrri manni
sínum M. Ágúst
Guðmundssyni, f.
1956, eru: a) Ólaf-
ur Árni, f. 20.7.
1978, giftur Sigrúnu J. Þráins-
dóttur, f. 1983. Börn þeirra
eru: Ágúst Óli, f. 2001, Óskar
Ingi, f. 2005, Daníela Líf, f.
2006, og Árni Stefán, f. 2010.
b) Dagný Lára, f. 30.11. 1979, í
sambúð með Vilhjálmi Arnórs-
syni, f. 1983. Börn þeirra eru
Melinda Máney, f. 2002, Guð-
mundur Sören, f. 2010, og
Freysteinn Sólon, f. 2016. c)
Guðmundur Friðgeir, f. 14.8.
1982, í sambúð með Victoriu
Jacobsen, f. 1996. d) Sigríður
Fjóla, f. 27.5. 1989, í sambúð
með Arnari Frey Þorbjarnar-
syni, f. 1992. Börn þeirra eru
Jasmín Hall, f. 2007, Mikael
Hall, f. 2009, Nadía Rós, f.
2013, og Jóel Steinn, f. 2017. 4)
Páll Reynir, f. 17.2. 1964. Börn
hans með fyrrverandi sam-
býliskonu sinni Svölu H. Sig-
urðardóttur, f. 1970, eru Sig-
urður Árni, f. 5.9. 1998, og
tvíburadæturnar Dagbjört
Hildur og Bergdís Fjóla, f.
28.9. 2004. Einnig ólust að
Mamma var sjómannsdóttir
og ólst upp á Hamrinum í Hafn-
arfirði, en ung réð hún sig sem
kaupakonu í sveit og það réð ör-
lögum hennar. Þar kynntist hún
föður okkar og þau byggðu sér
nýbýlið Engihlíð. Meðan hún og
pabbi bjuggu í Engihlíð og ólu
okkur upp voru þau oft með
aukabörn í sumardvöl, auk þess
sem þau höfðu kaupamenn og
kaupakonur til aðstoðar við bú-
skapinn, barnagæslu og heim-
ilisstörf. Eiga margir góðar
minningar frá veru sinni í Engi-
hlíð.
Mamma var í kvenfélaginu í
sveitinni á sínum tíma og hafði
gaman af handavinnu og hand-
verki, sótti t.d. námskeið í
postulínsmálun og fleiru. Hún
saumaði heilmikið af fötum
heima, bæði á sig og okkur, og
man Lilja mjög vel eftir köfl-
óttum útvíðum buxum sem hún
saumaði og jakka í stíl. Það var
eins og klippt út úr tískublaði.
Mamma eða Hebba eins og
móðurfjölskyldan kallar hana,
hélt alltaf góðu sambandi við
foreldra sína og systkini í Hafn-
arfirði. Hún fór allavega einu
sinni á ári suður og dvaldi þá á
æskuslóðunum á Suðurgötunni í
nokkra daga, fjarri amstrinu í
sveitinni.
Hún var sveitungum sínum
góður nágranni og gott að leita
til hennar. Segja má að mamma
hafi verið hárgreiðslukona
sveitarinnar en til hennar sóttu
bæði karlar og konur í klipp-
ingu, permanent, lit og hár-
greiðslu. Það hefur eflaust verið
ómetanlegt að geta leitað til
hennar eftir þessari þjónustu á
þeim tíma þegar fólk var ekki á
tíðum ferðalögum í kaupstað-
inn.
Hún hafði gaman af dulræn-
um málefnum og var sjálf þeim
eiginleikum gædd að finna og
sjá meira en almennt gerist og
spáði oft í bolla fyrir vinkonur
sínar.
Mamma var glaðvær og
skemmtileg kona. Alltaf vel til-
höfð og fylgdist vel með fata-
tískunni. Á seinni árum fór hún
ekki út úr húsi án þess að setja
á sig varalit og fallegan klút um
hálsinn, helst eitthvað bleikt.
Einnig minnast gestir og
gangandi þess að mamma hafi
verið gestrisin og góð heim að
sækja og það var hún alla sína
tíð á meðan hún hafði heilsu til.
Hún flutti úr sveitinni 1980 og
bjó í nokkur ár í Reykjavík, svo
var það Stykkishólmur og síðan
flutti hún til Akureyrar. Hún
vann að mestu við aðhlynningu.
Hún sinnti störfum sínum af
ást, umhyggju og hlýju og upp-
skar það sama hjá starfsfólki
Silfurtúns þar sem hún var síð-
ustu tvö æviárin. Við þökkum
starfsfólki Silfurtúns innilega
fyrir umhyggjuna og hlýjuna
sem það sýndi móður okkar á
meðan hún dvaldi þar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku mamma, við vitum að
þú hefur það gott núna í sum-
arlandinu. Takk fyrir allt og
allt.
Sigurður, Pálmi,
Lilja og Páll Reynir.
Ég minnist Hrafnhildar
tengdamóður minnar með hlýju
í hjarta. Ég var ekki gömul þeg-
ar ég fór að venja komur mína í
Engihlíð að elta Pálma son
hennar, kærastann minn.
Hrafnhildur tók mér, stelpu-
krakkanum, eins og fullorðinni
manneskju og var hún óþreyt-
andi við að spjalla við mig um
gamla tíma, menn og móra.
Hrafnhildur var ekki heldur
gömul þegar hún kom að Gilla-
stöðum sem kaupakona og
kynntist Olla, sætum strák á
næsta bæ, sem síðar varð eig-
inmaður hennar. Hrafnhildur
og Olli voru gift í 24 ár og eign-
uðust fjögur börn. Árið 1980
skildi þeirra leiðir og Hrafnhild-
ur flutti til Reykjavíkur og um
tíu árum síðar til Stykkishólms,
þar sem við Pálmi bjuggum.
Það var gott að hafa Hrafnhildi
í nábýlinu og vil ég þakka sér-
staklega fyrir hve góð Hrafn-
hildur var móður minni alla tíð.
Hrafnhildur var rösk og dugleg
til vinnu og einstök við aðhlynn-
ingu aldraðra sem var hennar
starfsvettvangur eftir að hún
fór úr sveitinni. Í mínum huga
var Hrafnhildur séstök kona,
hún var ljúf og blíð en gat líka
verið dálítið köld og hryssings-
leg. Hún var ekki amma sem
barnabörnin heimsóttu óboðin
en ef til hennar var leitað stóð
ekki á henni að passa eða veita
lið á annan hátt. Við Hrafnhild-
ur áttum skap saman og fannst
mér alla tíð gaman að spjalla við
hana og síðast, stuttu áður en
hún kvaddi, áttum við gott og
skemmtilegt spjall á Silfurtúni.
Hrafnhildur var dul og dulræn,
sem einkenndi lundarfar hennar
sem stundum var henni erfitt
þótt hressleiki og kæti í hennar
fari komi sterkt upp í hugann
þegar ég minnist hennar.
Hrafnhildur og Pálmi minn
voru náin mæðgin og alltaf
sterkt samband þeirra á milli,
sem mér þótti vænt um. Hún
var líka stelpunum mínum góð
og veit ég að þær leituðu til
hennar með ýmislegt, meðan
hún bjó í Hólminum. Hrafnhild-
ur var södd lífdaga þegar hún
kvaddi, búin að skila sínu hlut-
verki í lífinu og var sátt.
Takk fyrir samveruna Hrafn-
hildur.
Guðrún Erna.
Elskuleg amma okkar hefur
nú fengið hvíldina. Við systur
vorum lánsamar að amma flutti
vestur í Stykkishólm í kringum
1990. Amma var „ung“ amma og
var því í fullri vinnu í okkar
uppvexti, mestan hluta ævinnar
starfaði hún við umönnunar-
störf. Berghildi er það minnis-
stætt að hafa heimsótt ömmu í
vinnuna á Dvaló í Stykkishólmi.
Við vorum heppnar að móð-
uramma okkar bjó líka í Hólm-
inum og var alltaf mikill kær-
leikur þeirra á milli og amma
Hrafnhildur dugleg að skjótast
með ömmu Beggu hingað og
þangað á Fiatinum.
Já, amma keyrði um bæinn á
nýbónuðum Fiat Uno með rós-
óttan púða í aftursætinu, en
pabbi var duglegur að sækja
bílinn meðan hún var að vinna
og þrífa hann fyrir hana. Eins
og allir sem ömmu þekktu vita
reykti hún rauðan Winston …
og stundum vindla, það mátti þó
ekki reykja inni í fína Fiatinum
svo ef farið var í langferð með
ömmu leið manni eins og stopp-
að væri ansi oft til að fá sér
smók. Amma átti flotta vín-
rauða buddu þar sem hún
geymdi alltaf sígarettupakka og
kveikjara, við minnumst þess að
stundum tók hún ákvörðun um
að hætta að reykja en þá leitaði
hún svo mikið í sælgæti að hún
fór að fitna … það vildi hún alls
ekki, þá var nú betra að reykja.
Amma var mikill sóldýrkandi
hér áður fyrr og fannst gott að
Hrafnhildur
Sigurðardóttir
SJÁ SÍÐU 22
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. JÚLÍ 2020
✝ Örn Geir Jens-son, fyrrver-
andi deildarstjóri
hjá Orkuveitu
Reykjavíkur,
fæddist í Reykja-
vík 17. júlí 1948.
Hann lést á Land-
spítalanum í faðmi
ástvina 14. júlí
2020 eftir skamm-
vinn veikindi.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg Gísladóttir, f.
23.4. 1911, d. 17.7. 1982, hús-
freyja og Jens Pálsson, f. 5.5.
1905, d. 29.5. 1992, vélstjóri.
Systir Arnar var Erla Salvör
Jensdóttir, f. 1942, d. 2001.
Systir samfeðra var Fríða
Dagmar Jensdóttir, f. 1937, d.
1943. Bræður sammæðra eru
Gunnar Valur Svavarsson, f.
1932, og Gísli Rúnar Marísson,
f. 1933, d. 1991.
Örn lauk prófi í pípulögn
frá Iðnskólanum í Reykjavík
1976 og véltæknaprófi frá
dísi og Örnu Hólmfríði. Anna
Karen er í sambúð með Fann-
ari Arnarssyni. Stjúpsonur
Önnu er Sölvi Hrafn Fann-
arsson. Linda Björg er í sam-
búð með Guðjóni Ágústi Guð-
jónssyni f. 23.9. 1995. Dætur
Þuríðar af fyrra hjónabandi
og stjúpdætur Arnar eru: Íris
Lind Sæmundsdóttir, f. 10.9.
1976, Sirrý Kr. Sæmunds-
dóttir, f. 24.6. 1978, og Berta
Björg Sæmundsdóttir, f. 8.8.
1981. Börn þeirra í aldursröð
eru: Þuríður Kristín, Sæ-
mundur Heiðar, Þórunn Berg-
ljót, Einar Orri og Marína
Dís.
Örn var vinmargur og hafði
yndi af ferðalögum. Hann
hafði einnig alla tíð mikinn
áhuga á íþróttum og var til að
mynda einn stofnfélaga
íþróttafélagsins Fylkis. Örn
ferðaðist víða en síðastliðin ár
dvaldi hann mikið í bænum
Almoradí á Spáni þar sem
hann og Þuríður áttu sér ann-
að heimili.
Örn verður jarðsunginn frá
Grafarvogskirkju í dag, 27.
júlí 2020, klukkan 13.
Tækniskóla Ís-
lands 1979. Hann
lauk ingeniør-
prófi á maskin/
driftslinje frá
Gjøvik Ingeniør-
høgskole í Noregi
1983.
Örn starfaði
hjá Hitaveitu
Reykjavíkur, síð-
ar Orkuveitu
Reykjavíkur, frá
árinu 1980 allt til starfsloka
árið 2014.
Eftirlifandi eiginkona Arn-
ar er Þuríður Ingibergsdóttir,
f. 2.2. 1951, skurðhjúkrunar-
fræðingur. Þau hófu sambúð
árið 1993 og gengu í hjóna-
band 15. september 2000.
Börn Arnar eru þau Halldór
Þór, f. 16.1. 1971, og Linda
Björg, f. 21.3. 1989. Halldór
er kvæntur Jóhönnu Árnýju
Geirsdóttur, f. 26.5. 1973, og
eiga þau fjórar dætur; Önnu
Karen, Söru Huld, Ingu Bryn-
Elsku pabbi. Það er svo óend-
anlega sárt að hugsa til þess að þú
sért bara farinn frá mér. Allar til-
finningarnar sem koma og fara á
meðan tárin renna niður kinnarn-
ar.
Takk fyrir að passa að segja
mér alltaf hvað þú elskaðir mig
mikið, bæði þegar lífið var gott en
líka þegar það var flókið. Takk fyr-
ir að leyfa mér að eiga svona stór-
an stað í hjarta þínu.
Þú varst mér alltaf ljúfur, hlýr
og hafðir svo góða nærveru. Einn-
ig finnst mér standa upp úr hvað
þú hafðir sterka réttlætiskennd og
ótrúlegt jafnaðargeð. Það þótti
mér vera þínir helstu kostir sem
ég mun alltaf muna eftir og reyna
að tileinka mér dag hvern.
Sofðu rótt pabbi minn.
Linda Björg Arnardóttir.
Elsku Össi frændi. Þegar Þura
hafði samband við mig og sagði að
þú værir mikið veikur og það gæti
brugðið til beggja vona þar sem
þú værir ekki hraustur þá brá mér
hressilega og auðvitað verður
maður leiður og sorgmæddur
strax. Svo liðu ekki margir dagar
þar til Þura hringdi aftur og sagði
að þú hefðir ekki haft kraft í lengri
baráttu, þá helltist sorgin yfir mig.
Ég minnist allra jólanna sem
við héldum saman á Árbæjarbletti
56 og þegar þú varst að laumast í
Glaumbæ og ég barnungur vissi
ekki hvað Glaumbær var en hló
með hinum þegar mamma stríddi
þér á að þú værir að fara á skrall.
Ég man þegar þú hafðir verið á
sjó með pabba og sagðir frá að
pabbi hefði varið þig og hina há-
setana fyrir stýrimanni sem hafði
verið vondur við hásetana og að
pabbi hefði hótað að henda honum
í sjóinn á siglingu ef hann léti ykk-
ur ekki í friði.
Þú hafðir gaman af fótbolta og
ég man líka þegar ég var dreginn
á malarvöllinn í Árbænum, sem
síðar varð hluti af æfingasvæði
Fylkis, og látinn sparka bolta með
stóru strákunum og þú gafst mér
peysu í Fylkislitunum sem mér
þótti mjög vænt um þó að ég byggi
þá í Keflavík. Ég man líka eftir
könnunni gulllituðu sem þú hafðir
keypt þér þegar þú bjóst hjá afa
og ömmu. Ég varð alltaf að drekka
úr Össakönnunni þegar ég var hjá
ömmu Böggu og afa Jens og að
endingu gafstu mér þessa könnu,
mér til mikillar gleði, og hún er til
hérna hjá mér enn.
Þú passaðir mig oft þegar ég
var lítill og ég man eftir í eitt skipti
þegar þú komst til okkar og ég var
fyrir utan húsið heima í Árbænum
að leika mér í bala. Ég sneri mér
við og þú komst gangandi og heils-
aðir mér og ég man að ég heilsaði
þér. Ég var ekki gamall, þriggja
eða fjögurra ára, og ég sneri mér
aftur að því að leika mér. Svo þeg-
ar þú varst kominn alveg upp að
mér þá sagðirðu „buuu“ í mesta
sakleysi og ég sturlaðist úr
hræðslu, hvítnaði og stirðnaði
upp. Mamma kom hlaupandi út og
hundskammaði þig og þú reyndir
að sannfæra hana um að ég hefði
verið búinn að sjá þig, sem ég var
búinn að gera og sagði það líka, en
hún trúði því aldrei. Þessi minning
fylgir mér þar sem þú stríddir mér
á þessu lengi.
Ég minnist þess þegar þið eign-
uðust Halldór Þór hversu stoltur
þú varst af honum og ég fékk að
eiga yndislegt sumar á Einars-
stöðum hjá Halldóri og Nönnu, afa
og ömmu Halldórs og Fríðu
mömmu hans, þá var ég stóri
frændi.
Gleðin þegar þið eignuðust
Lindu og umhyggja þín í garð
beggja barnanna þinna lýsti
manngæsku þinni vel.
Ég get aldrei þakkað þér fylli-
lega fyrir allt það góða sem þú
gerðir fyrir mömmu og þar af leið-
andi fyrir okkur líka, ykkar sam-
band var sérstakt og þú komst oft
við hjá henni í kaffi og sígó. Þá
varstu reyndar hættur að reykja
nema í laumi og góðlátleg stríðnin
ykkar systkina á milli var alltaf
sérstök.
Með þessum minningarorðum
kveð ég frænda minn og góðan
dreng og samhryggist fjölskyld-
unni á þessari erfiðu stund.
Minningin lifir um yndislegan
frænda.
Jens Hjelm og fjölskylda.
Í dag kveðjum við Örn, okkar
kæra vin. Minningarnar hrannast
upp og eru ferðalögin með þeim
Erni og Þuru þar ofarlega í huga.
Árið 2004 keyptu Örn og Þura sér
íbúð á Almoradi á Spáni. Þangað
heimsóttum við þau reglulega,
aldrei kom maður að tómum kof-
anum og alltaf var glatt á hjalla.
Örn var rólegur og góður drengur.
Hann var fróður maður, víðlesinn
og vel að sér í málefnum líðandi
stundar. Við gátum setið tímunum
saman og spjallað um fótbolta,
tónlist eða pólitík. Við ferðuðumst
töluvert með þeim hjónum um
suðurhluta Spánar og naut Örn
sín vel í þeim ferðum og hafði sér-
staklega gaman af því að fræða
okkur um landið, okkur til ánægju
og fróðleiks.
Við þökkum þér fyrir allt kæri
vinur, blessuð sé minning þín.
Vel sé þér, vinur,
þótt vikirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður;
æðra, eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgrímsson)
Elsku Þura og fjölskylda okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Flosi og Eygló.
Örn Geir Jensson HINSTA KVEÐJA
Elsku Örn, minn besti
vinur og eiginmaður. Hve
sárt er að kveðja þig eftir
okkar 27 ár saman og orð fá
því ekki lýst. En allir okkar
góðu tímar saman, öll okk-
ar ferðalög saman um
heimsins höf voru yndisleg.
Hvað við áttum góða tíma í
Almordí á Spáni sl. 14 ár og
eignuðumst góða og hjálp-
sama vini þar, spænska
sem íslenska.
Ég mun kyssa þig tíu
kossa á hverju kvöldi héðan
í frá sem endranær.
Hvíl í friði minn besti
vinur.
Þín eiginkona,
Þuríður Ingibergsdóttir
(Þura).
Elsku Örn Geir.
Nú kveð ég þig með sorg
i hjarta en líka þakklæti.
Ég er þakklát fyrir allan
þann tima sem ég fékk með
þér.
Margar góðar minningar
skjóta upp kollinum. Þegar
þú gafst mér Volvo-bílinn
sem ég var svo glöð og
montin með. Áramótin okk-
ar saman, sem voru uppá-
haldstími ársins. Hinar
ótalmörgu Spánarferðir
saman. Allra mest hugsa ég
þó um öll skemmtilegu og
dásamlegu samtölin okkar.
Þar var spáð í heima og
geima. Þú veittir mér
ómældan stuðning, þolin-
mæði, skilning og styrk í
gegnum lífið og fyrir það vil
ég þakka þér.
Þín
Berta.