Morgunblaðið - 06.08.2020, Síða 39

í höfuðstaðnum. Þar fann hún
sinn lífsförunaut, Steinþór Mar-
inó Gunnarson, eignaðist með
honum fjórar dætur, tengda-
syni og barnabörn og var alltaf
jafn samviskusöm og í hey-
skapnum forðum og eftirsótt til
allra starfa. Hún vann við
saumaskap og afgreiðslu í
verslunum meðfram heimilis-
störfunum. Eva var flink
saumakona og var oft leitað til
hennar í þeim efnum.
Eva var glæsileg kona og
gestrisin, höfðingi heim að
sækja. Alltaf var gaman þegar
við systkinin hittumst.
Við eftirlifandi systkini Evu
þökkum henni fyrir samfylgd-
ina og vottum Steinþóri og öllu
fólkinu hennar okkar dýpstu
samúð.
Óskar og María.
Ég kynntist Evu og Stein-
þóri fyrir 14 árum, þegar kjall-
arinn í húsinu þeirra varð
fyrsta heimili okkar litlu fjöl-
skyldunnar. Eva tók mér opn-
um örmum. Hún var hnarreist
og glæsileg kona, full af hlýju
og kærleika, skarpgreind og
áhugasöm um hagi okkar. Hún
var afar metnaðarfull fyrir okk-
ar hönd og annt um að okkur
vegnaði vel.
Minningar mínar um Evu
eru bjartar og hlýjar. Þær
hverfast um kaffibolla í sumar-
hita á pallinum í Heiðargerðinu
þar sem hún segir mér frá upp-
vexti sínum á Flateyri og að-
búnaði alþýðufólks, ekki síst
kvenna og barna á fyrri hluta
síðustu aldar. Þær eru minning-
ar um heimsóknir hennar til
okkar á neðri hæðinni með það
að markmiði að hjálpa okkur
ungu foreldrunum og hlátra-
sköll við borðstofuborðið yfir
einhverju hversdagslegu.
Kynni okkar Evu voru auð-
vitað ekki löng í samhengi
hennar ævi sem spannaði nær
heila öld en þau mörkuðu upp-
haf fullorðinsáranna fyrir mér
og höfðu mikil áhrif á mig. Evu
varð tíðrætt um þær miklu
samfélagslegu breytingar sem
hún hafði lifað, ekki síst um
aukin tækifæri ungs fólks og þá
sérstaklega kvenna. Henni var
umhugað um að við gripum þau
tækifæri sem byðust því þau
væru langt frá því að vera sjálf-
gefin.
Við kveðjustundina minnist
ég Evu með hlýju og þakklæti.
Hvíl í friði kæra vinkona.
Emma Björg Eyjólfsdóttir.
MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. ÁGÚST 2020
✝ Hinrik LíndalHinriksson
fæddist 22. janúar
1945 og ólst upp á
Geirmundarbæ á
Akranesi. Hinrik
lést 26. júlí 2020.
Foreldrar hans
voru Jónína Gísla-
dóttir, f. 10. ágúst
1912, d. 4. febrúar
2002, og Hinrik
Líndal Gíslason, f.
21. júní 1903, d. 20. ágúst 1944,
fósturfaðir Ólafur Líndal Finn-
bogason, f. 27. mars 1922, d. 17.
mars 1993. Systkini hans voru
Ragnheiður Líndal Hinriks-
dóttir, f. 18. júlí 1936, d. 7. apríl
Orri. b) Bernódus Örn, hann er í
sambúð með Wioletu Pietruch,
börn þeirra eru: Karina, Máni
Freyr og Karol Ívar. c) Júlíana,
hún er gift Leó Vilberg, börn
þeirra eru: Heiðrún Elísabet og
Hilmar Gísli 2) Ása Líndal, f. 9.
júní 1973, hún er gift Guðráði
Gunnari Sigurðssyni, f. 2. júlí
1971, börn þeirra eru a) Hinrik
Már, hann er í sambúð með Mar-
íu Eddu. b) Guðmunda Freyja. c)
Anna Katrín. 3) Olga Líndal, f.
10. nóvember 1975, hún er í
sambúð með Jóhanni Þór Lín-
berg Kristjánssyni, börn hans
eru: a) Kári. b) Freyja Línberg.
c) Ólafur Örn.
Útförin fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 6. ágúst 2020,
klukkan 13. Vegna aðstæðna í
þjóðfélaginu er athöfnin ein-
ungis fyrir nánustu fjölskyldu
og vini, útförinni verður
streymt á vef Akraneskirkju.
Meira: www.akraneskirkja.is.
2006, Gísli Frið-
riksson, f. 25. maí
1938, d. 23. júlí
1987, og Emilía
Líndal Ólafsdóttir,
f. 4. júlí 1949.
Hinrik giftist 25.
desember 1968 Júl-
íönu Karvelsdóttur,
f. 8. júlí 1947. Börn
þeirra eru: 1) Kar-
vel Líndal, f. 21
nóvember 1968,
hann er í sambúð með Ingu Dís
Sigurðardóttur, f. 4. febrúar
1968, börn hans eru a) Gísli Lín-
dal, hann er giftur Vilborgu
Ingu, börn þeirra eru: Styrmir
Líndal, Þórdís Katla og Heiðar
Elsku pabbi, það er svo sárt að
þurfa að kveðja þig. Þín verður
sárt saknað en allar þær minning-
ar sem við eigum um þig eru
geymdar í gullkistu minninganna.
En fyrst og fremst er í huga
okkar öll hvatning og umhyggja
sem þú hvattir okkur áfram til
góðra verka. Stuðningur þinn
skipti okkur öll miklu máli. Alveg
sama hvað gekk á, alltaf tókstu á
móti okkur með opnum hlýjum
faðmi. Fjölskyldan skipti þig alltaf
miklu máli og halda tengslum við
allt þitt fólk. Kannski þess vegna
fórstu ungur að aldri einn að stel-
ast til Keflavíkur til að hitta ætt-
ingja. En ekkert verkefni, skila-
frestur eða skínandi eldhús skiptir
eins miklu máli og það hve vel við
sinnum okkar nánustu. Minning-
arnar eru margar og þá sérstak-
lega frá ferðalögum okkar í æsku.
Þar sem þú gast náð öllum á tjald-
stæðunum með okkur í leiki og
meira að segja fullorðna fólkinu.
Þótt þú værir alltaf á sjó þá var
svo margt gert þegar þú komst
heim að allar minningar tengjast
góðum ferðum sem við biðum eftir
öll sumur. Einnig allar sveita- og
réttarferðirnar á haustin að Kolu-
gili í Víðidal, þar sem þú ólst upp
að hluta, þar varstu á heimavelli.
Það var ekki að þér þætti svona
gaman að rollum heldur að hitta
fólkið þitt sem þú ólst upp með og
var þér svo kært. þetta var
kannski eins og Textaskáldið Ólaf-
ur Ragnarsson samdi:
Er það hafið eða fjöllin
sem að laða mig hér að
eða er það kannski fólkið
á þessum stað
Já pabbi, það er margs að minn-
ast. Oft þurfti ekki meira en
augnagotur eða glott til að koma
af stað rjómaslag í eldhúsinu á
Hjarðarholtinu. Það eru slíkar
stundir sem kalla fram tár sem
eru perlur minninga. En öll sú að-
stoð sem þú veitir okkur bæði í
formi verka eða orðhvatningar til
okkar, að halda áfram því sem við
vorum að taka okkur fyrir hendur,
er okkur ómetanlegt. Lærdómur
okkar er að þegar maður lendir í
vandræðum og er alveg að gefast
upp og manni finnst maður ekki
geta meir þá einmitt verða
straumhvörfin að maður heldur
áfram við orðin þín. Þannig varstu
alltaf að ýta á okkur á þinn fallega
hátt og gera okkur að betri ein-
staklingum.
Elsku pabbi, takk fyrir ást þína
og umhyggju,
takk fyrir stuðning þinn og
styrk,
takk fyrir kærleika þinn og vin-
áttu.
Karvel Líndal Hinriksson,
Ása Líndal Hinriksdóttir,
Olga Líndal Hinriksdóttir.
Það er skrýtin tilfinning að sitja
hér í Skorradalnum um verslunar-
mannahelgi og Hinni þú ert ekki
hér. Þó að við vissum að hverju
stefndi er höggið mikið þegar þú
ert farinn. Einstakur maður með
einstaka nærveru. Öll þau tár sem
hafa frá okkur streymt undan-
farna daga eru allt perlur minn-
inga sem við getum yljað okkur við
að eiga. Kærleikur, hjálpsemi og
góðvild einkenndu þína framkomu
ásamt drenglyndi, réttlæti og orð-
heldni. Allt sem þú komst að var
gert af heilum hug og af vand-
virkni. Þá skipti ekki máli hvert
verkefnið var; stoppa í sokka eða
húsbyggingar, allt var gert af
sömu alúð og virðingu fyrir verk-
inu. Þegar ég kynntist konu minni
henni Ásu vissi ég ekki að ég hefði
unnið stóra vinninginn í tengda-
foreldralottói lífsins. Góðmennska
og hlýja viðmótið skín af ykkur
Júllu og allir eru jafnir fyrir ykk-
ur. Alltaf var gengið til allra verka
hratt og vel, það var ekkert verk
látið bíða. Og ef við Ása fengum
hugmynd um að framkvæma eitt-
hvað þá var bara gengið í verkið.
Eins og þegar við vorum að spá
hvar og hvernig við ættum að hafa
pallinn við húsið. Þegar við kom-
um daginn eftir úr vinnu var búið
að fella öll tré sem voru á því
svæði. Þarna stóðstu og spurðir:
„Var þetta ekki hér sem þið voruð
að spá í að hafa pallinn?“ Síðan
smíðuðum við hann saman og
ræddum um heima og geima og oft
mikið hlegið. Þær eru margar
svona minningarnar eftir að þú
hættir á sjó, gerðir allt til að börn-
um og barnabörnum liði vel og
varst fyrsti maður á verkstað ef
einhver hugði á að framkvæma
eitthvað. Fjölskyldan var þér mjög
mikilvæg og það fannst. Það var
alltaf nóg pláss fyrir alla að vera
saman jafnvel þó að það þyrftu
einhverjir að sofa á gólfinu var
engum neitað um að koma þannig
að oft var þröng á þingi, sérstak-
lega í hjólhýsinu í Galtarholti og
bústaðnum í Skorradal. En alltaf
var gaman. Nú þegar komið er að
leiðarlokum og ég lít til baka lang-
ar mig að þakka fyrir alla hjálpina,
trausta handtakið, hlýja faðmlagið
og vinskapinn sem ég fékk að njóta
frá þér. Hinni, fyrir þér voru engin
vandamál, bara lausnir.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan
skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur
snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Guðráður G. Sigurðsson.
Elsku afi okkar, orð fá því ekki
lýst hversu lífsglaður og góður þú
varst, enda alltaf gaman að vera
með þér. Við erum svo þakklát
fyrir allar þær minningar sem þú
hefur gefið okkur í gegnum árin,
eins og þegar maður hringdi í þig
og þú svaraðir „sýslumaðurinn“
með djúpri röddu. Við vorum
aldrei viss um hvort maður hefði
hringt í sýslumanninn eða afa
sinn, svo heyrðist í þér hlæja í
símanum. Það var sama hvað
klukkan sló; það var alltaf hægt
að koma í faðm þinn og fá góð ráð
þegar það gekk ekki eitthvað upp
og á móti blés. Svo má ekki
gleyma sögunum þínum og
stríðnispúkanum sem leyndist í
þér, það var sko aldrei leiðinlegt
að hlusta á þig og vita hvernig líf
þitt var, enda varstu svo ævin-
týragjarn. Fyrir þér voru til
lausnir við öllum vandamálum
sem þurfti að leysa, allt frá því að
stoppa í sokka yfir í að byggja
hús. Þú kenndir okkur svo margt
sem við munum halda í út ævina,
það eru mikil forréttindi að hafa
kynnst þér og átt með þér þennan
tíma sem við áttum saman, við
munum geyma og varðveita
minningu þína um aldur og ævi.
Takk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur, við elskum þig afi.
Hinrik Már,
Guðmunda Freyja,
Anna Katrín.
Elsku afi. Það er eitthvað svo
óraunverulegt að setjast niður til
að skrifa um þig minningargrein,
um þig sem alltaf var til staðar
fyrir mig.
Þegar ég hugsa til þín koma
margar minningar upp í hugann,
enda ekki annað hægt þar sem ég
var jú alltaf með annan fótinn hjá
ykkur ömmu. Öll ferðalögin sem
ég fékk að fara í með ykkur og
samverustundirnar uppi í hjól-
hýsi. Að fá að fara bryggjurúnt
með þér var samt mesta sportið,
að fara með þér um borð í Bersa
til að athuga hvort allt væri ekki
klárt fyrir róður morgundagsins
og alltaf varst þú til í að taka mig
með og drösla mér með þér um
borð. Eftirminnilegast er þó þeg-
ar ég ákvað að fara sjálfur niður
bryggjustigann og náði að brjóta
í mér framtennurnar og við þurft-
um að ræsa út tannlækni. Við
hlógum oft að þessu saman þegar
við rifjuðum þetta upp og nú síð-
ast tveimur vikum áður en þú
kvaddir.
Það að hafa fengið að vera
svona mikið mér þér og í kringum
þig hefur mótað mig meira en mig
grunaði enda ákvað ég mjög ung-
ur að verða vélstjóri, alveg eins
og þú. Þið amma kennduð mér að
vinna, enda var ég sennilega
meira niðri í Ægi hjá ykkur að
vakúmpakka fiski og skera af net-
um en með jafnöldrum mínum og
var ég ekki nema 13 ára þegar þið
treystuð mér til að sjá um að
skera af netunum fyrir ykkur yfir
veturinn.
Ég held að það hafi verið mikið
heillaskref þegar við Inga keypt-
um okkar fyrstu íbúð á Hjarðar-
holtinu í þar næsta húsi við ykkur
ömmu. Ég fékk þig til að skoða
íbúðina með mér því við höfðum
ákveðið að fara í framkvæmdir og
það stóð ekki á svari hjá þér,
„ekkert mál“ var svarið þegar ég
spurði þig hvort þú gætir hjálpað
okkur í þessum framkvæmdum. Í
tvo mánuði varstu með mér á
hverjum degi að gera upp íbúð-
ina, þú varst alltaf til í að ráð-
leggja mér og leiðbeina en á sama
tíma leyfðir þú mér að ráða og
gera þetta eftir mínu höfði. Þetta
var dýrmætur tími og mikið af
sögum sem ég fékk í kaupbæti,
enda af nægu að taka á þeim bæn-
um. Þótt það hafi verið gott fyrir
okkur Ingu að búa svo nálægt
ykkur ömmu held ég að Styrmir
og Þórdís hafi grætt mest á því,
enda stutt fyrir þau að hlaupa yfir
til þín og ömmu og fá hjá ykkur
óskipta athygli.
Þegar við Inga ákváðum að
selja íbúðina okkar á Hjarðar-
holtinu til að kaupa fokhelt hús
man ég hvað ég var stressaður að
segja þér frá því og hvaða við-
brögð ég fengi, en í stað þess að
tala okkur af þessari hugmynd
studdir þú okkur og sagðir að
þetta væri alvöruverkefni til að
ráðast í. Þó svo veikindi þín væru
farin að draga úr þreki var viljinn
og gleðin til staðar og sem fyrr
alltaf til í að aðstoða og gefa góð
ráð og fyrir það er ég svo óend-
anlega þakklátur.
Elsku afi. Þótt leiðir okkar
skilji í bili mun ég geyma í hjarta
mér allar minningarnar. Takk
fyrir allt og umfram allt; takk fyr-
ir að vera þú.
Gísli Líndal Karvelsson.
Það er erfitt að kveðja góðan
vin og mág eftir meira en 50 ára
vinskap. Í öll þessi ár höfum við
Hinni og Júlla ferðast mikið sam-
an. Fyrst voru það fjölskyldu-
ferðir í tjaldútilegum um allt land
og síðustu 15 ár hefur það verið
hálendið sem heillaði okkur og
höfum við sennilega farið mestallt
sem var jeppafært. Gistum við þá
í ferðaskálum og eins í gangna-
kofum þegar við vorum á þannig
slóðum og var mikið skoðað.
Þetta voru bæði góðar og
skemmtilegar ferðir sem hafa oft
verið rifjaðar upp.
Það er gott að eiga góðar minn-
ingar sem ylja manni.
Elsku Hinni, við viljum þakka
þér fyrir öll árin okkar saman.
Minning þín mun lifa.
Kær kveðja,
Hafdís og Sigurður.
Þakklæti er mér efst í huga
þegar ég kveð fyrrverandi
tengdapabba minn og kæran vin,
Hinrik Líndal Hinriksson, sem
alltaf var kallaður Hinni.
Hann vildi alltaf allt fyrir alla
gera, enda bóngóður með ein-
dæmum og aldrei bað hann um
neitt í staðinn. Hinni var sann-
kallaður þúsundþjalasmiður, því
hann gat gert nánast allt, búið til
hvað sem var og lagað allt sem
þurfti.
Hinni var algjört gull af manni.
Hann var myndarlegur maður,
með fallega hvítt hár, hávaxinn og
spengilegur og bar sig alltaf vel.
Hann hafði fallegt bros og var
glaðlyndur að eðlisfari, en átti
það til að hnjóta um orðin ef hon-
um var mikið niðri fyrir. Hann
var ekki margmáll, en sagði alltaf
sína meiningu án þess að móðga
neinn.
Við ferðuðumst mikið saman
um Ísland og var virkilega gaman
hvað hann vissi mikið um landið,
meðal annars hálendið. Einnig
létum við drauminn okkar um að
ferðast til Færeyja rætast og var
það mjög skemmtileg ferð.
Ekki er hægt að tala um Hinna
án þess að minnast á Júllu, eig-
inkonu hans. Hún er einstök kona
í alla staði. Þau voru afar sam-
rýnd og samhent hjón sem stóðu
saman í blíðu og stríðu. Alltaf var
gaman að heimsækja Hinna og
Júllu, sem og að fá þau í heim-
sókn.
Elsku Hinni minn. Þú varst
mér alltaf góður og vildir mér
sannarlega vel. Ég minnist þín
með þessum fátæklegu orðum og
sorg og söknuð í hjarta.
Ég kveð þig eins og þú kvaddir
okkur svo oft: Ég bið að heilsa
eftir Inga T.
Góða ferð og góða heimkomu.
Elsku Júlla mín og fjölskylda.
Missir ykkar er mikill og bið ég
allar góðar vættir um að vaka yfir
ykkur í sorginni og söknuðinum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldir og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Kærleikskveðja,
Valey Björk.
Jæja þá er hann Hinni minn,
ljúflingurinn, farinn yfir móðuna
miklu og söknuðurinn er sár.
Hann var elskaður af öllum sem
hann þekktu, bæði mönnum og
málleysingjum, og því veit ég að
það hefur verið tekið vel á móti
honum hinum megin.
Hinni, sem var nokkrum árum
eldri en ég, kom fyrst til foreldra
minna sem barn og dvaldist hjá
okkur á Kolugili svona af og til
þar til hann gerðist sjómaður,
sem varð hans ævistarf. Hann var
búinn að vera samofinn mínu lífi
alla tíð og ég leit á hann sem bróð-
ur. Þegar ég hugsa um Hinna
koma lýsingarorðin glaðlyndur,
jákvæður og duglegur upp í hug-
ann en einnig mikill grallari. Þau
eru mér minnisstæð skiptin þeg-
ar braust út vatnsslagur á Kolu-
gili. Þar voru Hinni og móðir mín,
Ása Gunnlaugs, ansi drjúg í og
æsingurinn var svo mikill að vatn
flæddi nánast upp stigann, mikið
var nú hlegið. Hann átti það líka
til að nýta sér ljósleysið og banka
á dyrnar á leiðinni úr fjósinu með
þeim afleiðingum að allir hrukku í
kút af hræðslu og héldu að þarna
væru draugar á ferð. Hinni fór
einnig margar ferðirnar fram á
heiði að veiða silung með öðrum
sveitungum en þá þurfti að fara á
hestum sem þótti nú gaman. Voru
þetta miklar skemmtiferðir hjá
fólkinu í gamla daga.
Réttirnar voru mikil hátíð hjá
Kolugilsfólkinu og þá var Hinni
nú ómissandi. Það var beðið eftir
honum með mikilli eftirvæntingu
ár hvert en ég held hann hafi að-
eins misst af einum réttum eða
svo alla sína ævi. Honum þótti
líka gaman að fara í göngur fram
á Víðidalstunguheiði. Matráðs-
konurnar höfðu gaman af hvað
hann gat borðað vel og sérstak-
lega held ég það hafi verið
sveskjugrauturinn. Krakkarnir
biðu eftir honum því hann var svo
duglegur að leika við þau, leyfði
þeim að keyra sig í hjólbörum og
fleira.
Margar minningar eru frá
réttarböllunum í Víðihlíð sem
voru æðisleg. Þegar heim var
komið var farið inn í búr og náð í
sviðakjamma, hangikjöt og parta.
Ég sé Hinna minn þar fyrir mér
sitjandi á kolli með hnífinn í ann-
arri hendi og sviðakjamma í hinni
og segja „er það nú sparisjóður“.
Um tvítugt kynntist Hinni svo
ástinni sinni henni Júllu. Þau
voru samvalin í hógværð, snyrti-
mennsku og yfirleitt nefnd bæði í
senn Júlla og Hinni. Áttu þau
saman þrjú yndisleg börn,
tengdabörn og barnabörn sem öll
eru ljúf og góð. Síðustu mánuðir
voru erfiðir í veikindum Hinna en
Júlla og börnin viku ekki frá hlið
hans. Ég kveð Hinna með sökn-
uði og eftirsjá. Við Helgi sendum
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur á erfiðum tímum.
Blessuð sé minning Hinriks
Líndals Hinrikssonar.
Guðlaug.
Hinrik Líndal
Hinriksson
Einnig voru afar góðar minn-
ingar frá mörgum ferðum okk-
ar fjölskyldunnar á Þingvelli
þegar við systkinin fimm, ég og
bræður mínir fjórir, vorum lítil
og strákarnir veiddu fisk á
stöng úr vatninu á meðan ég
skottaðist í kringum þá og síð-
an var veiðin grilluð um kvöldið
heima.
Það er margs að minnast og
minningin er þakklæti, um góð-
an mann, elsku pabba.
Kveðjustund
Elsku pabbi,
Guð veri með þér.
Sit við rúm þitt,
held í hönd þína.
Efst í huga,
þakklæti sem enginn sér.
Þvílíkt ertu sterkur,
augu þín pírast.
Ég lít um öxl,
kærleikur skín í brjósti.
Efst í huga,
þakklæti sem enginn sér.
Hvíldina hefur fengið,
hús þitt er tómt.
Ég kveð þig að sinni,
Guð veri með þér.
Efst í huga,
þakklæti sem enginn sér.
(Olga Möller)
Þín dóttir,
Olga Möller.