Morgunblaðið - 11.09.2020, Page 17

Að kveðja föður er erfitt og
margs að minnast. Mínir foreldr-
ar voru ung, pabbi tvítugur og
mamma átján, með okkur
Gumma, frekar líflega, þau
bjuggu okkur gott heimili í Ak-
urgerði. Á næstu 20 árum bætt-
ust þrjú systkini í okkar hóp og
oft líflegt í kringum okkur. Það
að alast upp í Akurgerðinu heima
á Akureyri voru mikil forrétt-
indi, hverfið í uppbyggingu, fullt
af ungu fólki og mörg börn. Við
börnin voru mikið úti að leika
saman og litum á foreldra hvert
annars sem okkar eigin. Ferða-
klúbburinn og saumaklúbburinn
eru vinahópar sem við ólumst
upp með, traust vinátta alla tíð.
Pabbi vann alla tíð mikið og
gjarnan í miklum törnum úti á
landi, því hvíldi heimilishaldið og
uppeldið á okkur systkinum mik-
ið á mömmu. Þegar pabbi kom
heim úr úthöldum var mikil gleði
og spenna í okkur og æði oft
leyfðir hlutir sem ekki voru í boði
annars. Pabbi var mikill bílakall,
en bílarnir á þessum tíma oft
gamlir og þurfti mikið að gera og
græja svo allt væri í góðu með
þá. Ferðir niður á Odda með vin-
um að gera við bílana voru tíðar
og fengum við stundum að koma
með, sem var mikil skemmtun,
enda Vélsmiðjan Oddi hálfgert
völundarhús og margt fyrir unga
drengi að skoða og leika með.
Þá er mér mjög minnisstæð
Ítalíuför stórfjölskyldunnar
1980, fyrsta ferð okkar strák-
anna til útlanda, varð úr hin
mesta ævintýraferð sem skilur
eftir minningar sem aldrei
gleymast.
Í Vaðlaheiðinni byggði móður-
fjölskyldan upp sumarbústað og
hefur hann alla tíð verið mikill
griðastaður pabba. Hann hefur
eytt þar mörgum stundum í slátt
og viðhald og átt stóran hlut í að
gera Hlíðarsel að þeirri paradís
sem bústaðurinn er.
Pabbi hefur alla tíð sýnt mik-
inn áhuga á því sem verið hefur
að gerast hjá mér, þegar ég eign-
aðist minn fyrsta bíl þá þurfti
hann stundum að fá hann lán-
aðan, oft kom hann fullur af
bensíni til baka eða nýsmurður.
Símtölin sem ég fékk þegar ég
var í skóla á Englandi voru ómet-
anleg. Hann fylgdist með mat-
reiðslunáminu mínu án þess að
það væri kannski á hans áhuga-
sviði, en eftir að ég fór í rekstur
sjálfur á BK kjúklingum, þá var
alltaf eitthvað að sem þurfti að
dytta að þegar hann var í
Reykjavík. Það voru því ófáar
ferðirnar sem verkfærataskan
fylgdi með suður, ef ekki var eitt-
hvað á BK, þá að laga eitthvað
heima hjá okkur meðan hann
stoppaði, því ekki hefur skrúf-
járnið leikið í höndunum á mér.
Pabbi gekk í Frímúrararegl-
una 1980 og starfaði þar af mikl-
um heilindum alveg fram á síð-
asta dag, átti hann þar marga af
sínum bestu vinum og bestu
stundum. Pabbi átti okkur 5 al-
systkinin og svo Sverri hálfbróð-
ur okkar, 13 barnabörn og 5
barnabarnabörn auk þess sem
tvö eru væntanleg.
Hans stærsta högg í lífinu var
klárlega dótturmissir 21. október
2018, er Elín Helga lést einungis
30 ára að aldri, veit ég að hún
hefur tekið vel á móti pabba þeg-
ar hann fór.
Minning okkar um góðan
mann lifir í ljósinu.
Í hljóðri bæn og heitri bið
hjarta mínu gerðu frið.
Þú ljóssins faðir leiddu mig
svo lærist mér að elska þig.
(Friðbert Pétursson)
Haraldur og Björk,
Hannes Daði og Anna,
Birta Líf.
Það var fyrir 10 árum sem ég
kynntist honum Hannesi og það
tók ekki langan tíma að sjá að
þar fór vel gefinn og traustur
maður sem maður var stoltur að
geta kallað tengdapabba. Í raun
var hann mér meira en bara
tengdapabbi þar sem hann gekk
manni nánast í föðurstað og átt-
um við oft góð samtöl um lífið.
Það var auðsótt að fá góðar ráð-
leggingar hjá honum eða hjálp
þegar maður þurfti á henni að
halda. Fyrir mér var aðalsmerki
hans dugnaður, lagni og sam-
viskusemi og hjá honum voru
aldrei vandamál, bara lausnir og
alltaf tilbúinn að takast á við nýj-
ar áskoranir. Það sást best á að
maður náði að setjast með hon-
um á skólabekk eina önn í VMA,
kallinn kominn á sjötugsaldur-
inn. Eins voru börnin mín mjög
heppin að eiga þig sem afa, afi
sem gat allt og gerði við allt og
svo fundu þau hlýjuna og kær-
leikinn frá þér. Skarðið sem
hann skilur eftir sig verður vand-
fyllt, en andi hans mun sannar-
lega lifa í hjörtum okkar hinna
sem fengum að njóta návistar
hans. Nú hefur Hannes lokið
sínu hlutverki hérna megin lífs-
ins og tekið við ábyrgum störfum
annars staðar þar sem kostir
hans fá notið sín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Eðvarð (Eddi), Anton
Gauti og Guðrún Edda.
Öðlingur er fallin frá. Mágur,
svili og kær fjölskylduvinur,
Hannes Haraldsson, lést á heim-
ili sínu, Furulundi 47, hinn 1.
september sl. Það ríkir mikil
sorg og söknuður í huga okkar
eftir lát þessa heiðursmanns.
Hannes var mikill fjölskyldu-
maður sem hélt þétt utan um
fjölskylduna sína með sínum
stóra faðmi sem var fullur af
kærleika og umhyggju. Guðrún
og Hannes leiddust ástfangin í
gegnum lífið í yfir hálfa öld.
Hannes hafði ríka kímnigáfu
og glettnin skein úr augum hans
þegar hann gat komið fólki á
óvart.
Í eðli sínu var Hannes mikið
náttúrubarn og allt ungviði heill-
aði hann. Hann var í essinu sínu
úti í náttúrunni að slá í kringum
sumarbústaðinn, sem öll fjöl-
skyldan á og hefur veitt okkur
mikla gleði og ánægju að vera
þar saman. Við Kiddi áttum því
láni að fagna að heimili okkar og
Guðrúnar og Hannesar lágu
stutt hvort frá öðru og var sam-
gangur því mikill og góður.
Börnin okkar voru á svipuðum
aldri og ólust því upp nánast sem
systkini, sem er ómetanlegt.
Fjölskylduböndin eru sterk og
trygg eftir hálfrar aldar samleið,
fyrir það viljum við þakka af al-
hug.
Við eigum eina dýrmæta
minningu frá því í fyrrasumar að
Hannes bauð okkur systrum og
mökum í ferðalag í tilefni af 70
ára afmæli sínu. Við fórum sem
leið lá inn í Svartárdal, skoðuð-
um okkur um þar og héldum upp
á afmælið hans með sviðasultu,
hákarli, kakói og kertaljósi.
Þetta er ógleymanleg ferð.
Hannes var afburða verkmað-
ur, lærður vélvirki, honum voru
færð mörg krefjandi verkefni,
sem hann leitaði ávallt lausna við
að framkvæma. Hann gafst aldr-
ei upp við hálfnað verk.
Hannes tók þátt í starfi Frí-
múrarareglunnar á Íslandi og
var mjög virkur meðlimur þar.
Hann hafði hæfni til að tileinka
sér þann boðskap og leitaðist við
að láta hann rætast í daglegu lífi.
Drengskapur var honum í blóð
borinn.
Alþjóðleg frímúrararegla
karla og kvenna, Le droit huma-
in, á honum mikið að þakka fyrir
ómetanlega vinnu og hvatningu
við uppbyggingarstarf hennar
hér á Akureyri.
Við kveðjum Hannes með ljóði
séra Sveins Víkings:
Við kveðjum þig hljóðir með heitri
þökk
í hópnum er einum færra.
En handan við banadjúpin dökk
rís dýrðlegra musteri og hærra.
Megi algóður Guð vernda og
styrkja Guðrúnu og fjölskylduna
alla í framtíðinni.
Með hlýrri þökk,
Margrét Guðmunds-
dóttir og Kristinn Hólm.
Í dag kveðjum við Hannes,
frábæran fjölskyldufélaga sem
við litum alltaf á sem frænda
okkar. Við vorum lánsöm að alast
upp í stórri fjölskyldu þar sem
samgangur var mjög mikill og
kom það sér oft vel að stutt var á
milli heimila og alltaf hægt að
leita til Hannesar og Guðrúnar.
Við systkinin eigum margar
skemmtilegar minningar úr Ak-
urgerðinu þar sem var oft gest-
kvæmt og margt um manninn.
Hannes var til dæmis meðal
þeirra fyrstu sem fjárfesti í víd-
eótæki og nutum við systkinin
góðs af því, sjáum nýjustu
spennumyndirnar og oft var þétt
setið í sjónvarpsherberginu
þeirra.
Hannes var hörkuduglegur og
einhvern veginn alltaf að, hann
var einstaklega handlaginn og ef
eitthvað bilaði þá fann hann leið
til að laga það. Hann var bóngóð-
ur og því auðvelt að leita til hans
og alltaf gat hann reddað hlut-
unum.
Hann var ekki maður margra
orða og á sinn rólega hátt gekk
hann í verkin. Á tímabili vann
Hannes sem dyravörður í Sjall-
anum og þá var stundum gott að
þekkja hann, þegar röðin náði
fram fyrir horn í norðanáttinni,
en þá átti hann það til að hleypa
okkur fram fyrir. Þegar við ól-
umst upp með þeim systkinum
fann maður að Hannes treysti
okkur unglingunum alltaf, sama
hvað við vorum að bralla jafnvel
þótt við ættum það ekki alltaf al-
veg skilið.
Hannes var kærleiksríkur
fjölskyldumaður, vinamargur og
góður vinur vina sinna. Hann var
lífsglaður og jákvæður og hafði
þann skemmtilega eiginleika að
brosa með augunum.
Elsku Guðrún, Halli, Gummi,
Gauti, Rúnar og fjölskyldur okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur
til ykkar allra.
Heimir, Jóhanna og
Hildur Ýr.
Stundum verður fólk á vegi
manns í lífinu sem táknar eitt-
hvað fyrir manni. Það getur
táknað tímabil, atburð eða ein-
hver gildi og hugsanir. Það gerði
og gerir Hannes fyrir mig.
Ég var svo heppinn að kynn-
ast Hannesi, en ég var heima-
gangur hjá fjölskyldunni í Akur-
gerði 5b á unglingsárunum, í
gegnum vinskap minn við Hann-
es Rúnar. Þar kynntist ég Hann-
esi eldri fyrir það góðmenni sem
hann var.
Ég hef margar góðar minn-
ingar af honum sem fylgja mér.
Sem dæmi var ég bílstjóri fyrir
þau hjón í fimmtugsafmælinu
hans Hannesar. Ég var nýkom-
inn með bílpróf og veislan var
hinum megin í Eyjafirði í bústað
þeirra. Ég var að keyra þau hjón
yfir til Akureyrar aftur og á leið-
inni lagði hann vinstri bjarnar-
hramm sinn yfir höndina á mér
sem var á stýrinu. Hann brosti
sínu vanalega góðlátlega brosi til
mín og spurði hvort ég væri
stressaður, ég héldi svo fast um
stýrið að hnúarnir hvítnuðu.
Hann hélt áfram utan um hana á
þennan hlýja hátt sem einkenndi
hann, sagði að þau væru ekki að
flýta sér, klappaði svo létt á
höndina á mér og sagði mér að
muna að slaka á og þetta kæmi
allt með æfingunni. Enn þann
dag í dag hugsa ég um þetta þeg-
ar ég finn að ég er að stífna upp í
akstri og man að slaka á.
Fleira lærði ég af honum.
„Gerum það þá núna,“ var vana-
legt viðkvæði þegar hann var
beðinn um skutl eða smágreiða.
Ég einhvern veginn tók þetta
upp, beint frá honum. Þetta er
ekkert mál, en klárum hlutina
bara af – það er þá ekki eftir.
Það eru ekki bara þessar
minningar og hans hlýja viðmót
sem ég tek með mér. Heldur líka
þessi gildi sem hann stendur fyr-
ir í mínum huga, sem maður sem
kunni að meta og njóta mikil-
vægu hlutanna í lífinu; fjölskyld-
unnar, vina og líðandi stundar.
Ég hef margoft hugsað til
hans, sérstaklega á þeim stund-
um þegar ég þarf að muna eftir
því mikilvæga. Fyrir þessar
minningar og gildi er ég Hannesi
ævinlega þakklátur. Góður mað-
ur er genginn, en minningin um
hann lifir.
Húni Jóhannesson.
Ég hafði fengið upplýsingar
frá sameiginlegum vini okkar
Hannesar skömmu fyrir andlátið
að nú væri heilsu hans farið að
hraka og að hann væri kominn á
sjúkrahús. Við Hannes höfðum
oft áður rætt um undirliggjandi
veikindi hans en hann bar sig
alltaf vel og sagði að margir
hefðu það verra en hann. Ég
fylgdist með líðan hans allt til
síðustu stundar og þegar úrslit
þessarar dauðastundar lágu fyrir
var ekkert annað að gera en fella
nokkur tár um stund.
Ég átti þess kost að kynnast
foreldrum Hannesar og var
heimagangur hjá þeim á mínum
yngri árum en vinskapur minn
við eldri bróður hans var og er
mikill. þeir bræður voru sam-
rýndir og miklir vinir eins og
bræður eiga að vera. Hannes
giftist ungur æskuástinni sinni
og saman stofnuðu þau heimili
og eignuðust börn og bú sam-
hliða því sem hann lærði iðn sína
sem hann síðan vann við til ævi-
loka. Hannes var eins og faðir
hans bóngóður og eins og pabb-
inn var ekki sagt nei ef aðstoðar
þeirra var óskað. Nú sakna
margir handlagni hans og hjálp-
semi.
Strax og Hannes hafði aldur
og þroska til gekk hann Frímúr-
arareglunni á hönd og starfaði
þar um áratuga skeið allt fram á
síðasta dag. Hann var vinmargur
og vinsæll bróðir og er hans nú
djúpt saknað. Í stóru húsi eins og
í húsi Frímúrara er eitt og annað
sem gengur úr sér og eða bilar
og var það oftast fyrsta hugsun
hjá stjórnendum: Tölum við
Hannes.
Það eru því mörg dagsverk
sem eftir hann liggja í húsinu og
þar myndast nú tómarúm sem þó
verður að fylla. Frímúrarareglan
var honum mjög kær en þar eru
einnig bróðir hans, þrír synir og
tengdasonur. Hann og fjölskyld-
an eiga stóran reit í Vaðlaheiði
þar sem einnig er glæsilegt sum-
arhús og þar naut hann þess svo
sannarlega að vera í faðmi fjöl-
skyldunnar og hefur sennilega
ekki verið verklaus ef ég þekkti
hann rétt. Hannes er nú horfinn
yfir móðuna miklu og lagður af
stað í aðra ferð sem hann veit
ekki hvert stefnir. Hann má þó
vita að fararstjórnin í ferðinni er
í góðum höndum hjá hinum
hæsta höfuðsmið.
Við frímúrarabræður kveðjum
nú góðan og vinsælan bróðir og
óskum honum velfarnaðar á nýj-
um leiðum. Ég kveð góðan vin og
bróður og bið hinn hæsta höf-
uðsmið að vaka yfir velferð hans
stóru fjölskyldu um komandi
framtíð. Hvíl þú í friði, kæri vin-
ur, og hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Ólafur Ásgeirsson.
 Fleiri minningargreinar
um Hannes Haraldsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 2020
✝ Íris Ingibergs-dóttir fæddist í
Reykjavík þann 1.
febrúar 1935. Hún
lést á elliheimilinu
Grund hinn 3. sept-
ember 2020. For-
eldrar hennar voru
hjónin Oddfríður
Sveinsdóttir, f. 30.
okt. 1905, d. 9. sept.
1973, og Ingibergur
Stefánsson, f. 9. okt.
1910, d. 18. des. 1980. Bræður Ír-
isar eru Sveinn, f. 5. ág. 1944, og
Ingibergur, f. 1. sept. 1945.
Hinn 12. október 1956 giftist
Íris Óskari Nikulássyni, f. 25. ág.
1926, d. 4. feb. 2004. Börn þeirra
eru 1) Ingibergur tæknifræð-
ingur, f. 28.2. 1957, maki Anette
Mogenson, f. 4.11. 1961, eiga þau
þrjú börn; Jóhann Thor, f. 8.11.
1989, sambýliskona Nomi Svane
Worsøe Rasmussen, dóttir þeirra
er Eija Svane Worsøe Jóhanns-
dóttir, Sif Önnu, f. 23.7. 1993, og
Emmu Björk, f. 10.8. 1998. 2)
Oddfríður Ósk, kjóla- og klæð-
skeri, f. 17.3. 1960, maki Guð-
mundur Svavarsson, f. 14.1.
1962, börn Óskar eru Jana Mar-
en, f. 16.11. 1977, maki Leifur
Sigurðsson. Íris Ósk, f. 14.3.
1981, maki Tómas Haarde, dóttir
þeirra er Hanna Ósk. Arnar
Barri, f. 13.11. 1989, Haukur
Barri, f. 28.5. 1991, Jóhann Bern-
hard, f. 18.5. 1994,
og Guðný Bernhard,
f. 17.11. 1995, sam-
býlismaður Styrmir
Ragnarsson, sonur
þeirra er Styrmir
Bernhard. 3) María
viðskiptafræðingur,
f. 13.11. 1967, börn
hennar eru Linda
Dögg, f. 13.2. 1990,
sambýlismaður
Georg Adam, barn
þeirra Óliver Frank, Eva Sól, f.
25.3. 2009, Óskar Nikulás, f. 17.8.
2010.
Íris vann á Borginni og minnt-
ist þess oft. Hún tók síðan að sér
bókhald og almenn skrifstofu-
störf fyrir föður sinn í Blikk-
smiðjunni Gretti. Íris var heima-
vinnandi meðan börninn voru
ung en fór síðan aftur að vinna í
Gretti. Síðustu æviárin vann Íris
hjá Landsbanka Íslands í veð-
deildinni.
Íris og Óskar hófu búskap sinn
á Kleppsvegi, síðan í Hátúni.
Lengst af bjuggu þau á Háaleit-
isbrautinni en síðustu árin
bjuggu þau á Grettisgötu. Eftir
veikindi flutti Íris á Elliheimilið
Grund og dvaldi þar síðastliðin
17 ár.
Útför Írisar fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag, 11. september
2020, og hefst athöfnin klukkan
11.
Elsku mamma.
Takk fyrir að vera mamma
mín, þú hefur kennt mér svo ótal
margt. Ég stóð oft við eldhús-
borðið hjá þér og fylgdist með
handtökum þínum, hvernig þú
gerðir fiskibollurnar og lagaðir
matinn. Við höfum átt margar
góðar stundir síðastliðin ár. Far-
ið út að borða saman, í Kringluna
að útrétta og fá okkur kaffi. Þar
hittum við oft einhverja gamla
ættingja, vini og jafnvel fyrrver-
andi eða núverandi starfsfólk á
Grund og allir svo ánægðir að
hitta þig.
Þegar ég lít yfir farinn veg
minnist ég þess þegar við fórum
saman í enskuskóla til Flórída,
það var yndislegur tími. Þú
fékkst undanþágu fyrir mig því
ég var of ung en þar sem ég var í
fylgd með fullorðnum þá slapp
það til. Við eignuðumst marga
vini frá öllum heimshornum og
Yosi kom frá Japan að heim-
sækja okkur á Háaleiti ári
seinna. Við fórum í allskonar vís-
indaferðir saman með skólanum
og ég fékk mjög góðan grunn í
ensku sem hefur nýst mér alla tíð
síðan.
Þú varst eitthvað rög við að
keyra bíl þarna úti enda hafði
pabbi alltaf séð um það en svo
fannst þú út úr því eins og öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur.
Þegar við vorum búin með
tveggja mánaða tungumálanám
var von á pabba að hitta okkur í
St. Petersborg á Flórída. Mér er
sérstaklega minnisstætt þegar
við sátum úti í bíl fyrir utan hót-
elið og biðum eftir flugvallarrút-
unni sem pabbi var í því þegar ég
leit á þig varstu eins og lítil
stelpa, svo feimin og spennt yfir
að pabbi skyldi vera að koma,
enda voru fagnaðarfundir að fá
hann til okkar.
Mér er líka minnisstæð
fermingarferðin mín árið áður,
þá fékk ég allar mínar óskir upp-
fylltar. Ég bað um að heimsækja
Baldur og Dóru í Boston sem þið
höfðuð heimsótt nokkrum sinn-
um áður og þar kynntist ég líka
Sirry. Síðan langaði mig að heim-
sækja frænkur mínar Helgu og
Lilju sem ég hafði kynnst á Ís-
landi 2 árum áður. Við flugum frá
Boston og síðan til Virginíu og
keyrðum svo til Flórída í sólina.
Þetta var mikið ævintýri.
Elsku mamma, ég sagði þér
aldrei frá því en þú hefur leikið
stórt hlutverk í kennslugögnun-
um sem ég hef útbúið. Þar ertu
titluð sem framkvæmdastjóri,
eins og ég leit alltaf á þig. Í
kennslugögnunum slettir þú að-
eins úr klaufunum sem mér
fannst alltaf passa við þig. Þér
fannst oft gaman þegar það var
glatt á hjalla og þú vildir alltaf
vera í góðra vina hópi.
Þegar Leikhúshópurinn hittist
fannst þér mjög gaman og þegar
þú varst með veislurnar voru þær
mjög flottar hjá þér. Eftir að leik-
húshópurinn þinn hætti reglu-
lega að hittast fórum við að kaupa
okkur leikhúskort saman, ýmist í
Borgarleikhúsinu eða Þjóðleik-
húsinu. Þá nutum við þess saman
að sjá góða sýningu. Þú saknaðir
alltaf pabba og þráðir að fara til
hans. Ég veit að hann tekur vel á
móti þér með opnum örmum.
Þú keyptir handa mér gítar og
gítarnámskeið þegar ég var ung-
lingur. Nú tek ég reglulega í gít-
arinn og spila fyrir mig og börn-
in, það gefur mér innri ró og
styrk að gera það. Þessa dagana
er ég að spila þetta lag og hugsa
til þín því við vorum svo sann-
arlega góðar vinkonur og vinir.
Ég er sko vinur þinn.
Langbesti vinur þinn.
Gangi illa fyrir þér
allt á skakk og skjön
hvert sem litið er,
þá skaltu muna vísdóms orð frá mér
að ég er vinur þinn.
Já, ég er vinur þinn.
Elsku mamma, nú fékkst þú
loksins hvíldina langþráðu sem
þú varst búin að þrá í þónokkurn
tíma. Guð veri með þér og við
hittumst síðar.
Þín dóttir,
María.
Íris Ingibergsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar