Morgunblaðið - 17.09.2020, Side 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 2020
✝ Helgi SigurjónÓlafsson fæddist
í Keflavík 15. júlí
1943. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Vestfjarða 31. ágúst
2020 eftir stutt en
erfið veikindi.
Foreldrar hans
voru Ólafur Þór-
arinn Sigurjónsson
verkamaður, f. 28.8.
1902, d. 23.11. 1992,
og Unnur Sigurðardóttir hús-
freyja, f. 18.7. 1916, d. 5.7. 1958.
Helgi var yngstur fjögurra
systkina. Elstur var Ingimundur
Óskarsson, f. 4.12. 1934, d. 2.11.
2013, Sigríður Björnsdóttir, f.
8.9. 1940, d. 21.1. 2008 og Sig-
urður Björnsson, f. 11.11. 1941.
Sonur Helga er Ólafur Freyr,
f. 8.9. 1974 . Móðir hans var Finn-
fríður B. Hjartardóttir, f. 2.2.
1933, d. 15.7. 2020. Maki Ólafs
Freys er Katrín Ágústa Thor-
arensen, f. 28.4. 1980. Börn
þeirra eru: Bríet Ósk, f. 20.6.
félags Hólmavíkur sem undir
forystu hans frá árinu 1982 tók
virkan þátt í samningagerð Al-
þýðusambands Vestfjarða (ASV).
Í kjölfarið óx virkni félagsins á
Hólmavík; haldið var upp á 1.
maí ár hvert, félagið stóð fyrir
námskeiðum af ýmsu tagi og
þjónusta við félagsmenn jókst.
Verkalýðsfélag Hólmavíkur var
eitt af stofnfélögum Verkalýðs-
félags Vestfirðinga árið 2000 og
var Helgi varaformaður til ársins
2007 ásamt því að sinna fjöldan-
um öllum af trúnaðarstörfum
fyrir félagið. Helgi starfaði hjá
Verk Vest allt til ársins 2017 en
þá lét hann af störfum sökum
aldurs.
Helgi var mikill skákmaður og
keppti í nokkrum af skáksveitum
landsins. Helgi varð landsliðs-
maður í skák 19 ára gamall og
varð Íslandsmeistari stuttu
seinna árið 1964.
Útförin fer fram frá Keflavík-
urkirkju 17. september 2020
klukkan 13.
1998 og Helgi Sig-
urjón, f. 31.8. 2010.
Helgi ólst upp á
Litla-Hólmi í Leiru
á Suðurnesjunum
og gekk í Barna-
skóla Keflavíkur.
Helgi bjó í Keflavík
og stundaði þaðan
sjómennsku, flutt-
ist síðar til Hafn-
arfjarðar og starf-
aði sem prentari
hjá Þjóðviljanum. Þaðan lá leiðin
til Hólmavíkur þar sem hann
starfaði sem sjómaður, verkstjóri
hjá Hólmavíkurhreppi og síðar
hjá Verkalýðsfélagi Hólmavíkur.
Hann fluttist síðan til Ísafjarðar
þar sem hann bjó til dánardags.
Helgi var alla tíð ötull bar-
áttumaður fyrir réttinda- og
fræðslumálum innflytjenda og
beitti sér ötullega fyrir mál-
efnum þeirra á vettvangi verka-
lýðshreyfingarinnar. Fyrir stofn-
un Verkalýðsfélags Vestfirðinga
var Helgi formaður Verkalýðs-
Ég man eins og það hafi gerst í
gær þegar ég var kynnt fyrir
tengdapabba mínum, síðan þá eru
þó liðin fjölmörg ár. Það er svo
skrítið að hugsa til þess að þú
munir ekki koma til okkar á jól-
unum framar, að ég og Óli þurfum
ekki að kaupa jólagjafirnar fyrir
þig. Að það verði ekki fleiri sum-
arbústaðarferðir með þér. Að Óli
keyri ekki til Ísafjarðar til þess að
ná í þig svo þú getir eytt tíma með
okkur. Að við fjölskyldan setjumst
ekki framar niður fyrir framan
tölvuna og spjöllum við þig í gegn-
um myndsímtöl. Líf okkar er svo
breytt, svo tómlegt. Þegar elsku
tengdamamma lést á afmælisdag-
inn þinn, þann 15. júlí síðastliðinn,
þá hringdi ég í þig og við áttum
mjög einlægt samtal. Fréttirnar
snertu þig djúpt, þú áttir þó aldrei
auðvelt með að tjá tilfinningar þín-
ar en ég skildi þig. Þú varst orðinn
mjög lasinn á þessum tíma og við
Óli vorum búin að ferðast mikið á
milli Ísafjarðar og Hólmavíkur í
allt sumar. Við þurftum svo að
byrja að vinna aftur en vorum þó
alltaf í miklu sambandi við þig.
Þegar þér fór að versna og þú
varst fluttur aftur á sjúkrahúsið á
Ísafirði leist okkur ekkert á blik-
una og Óli brunaði af stað til þín.
Ég varð eftir á Akureyri því Helgi
Sigurjón, litli afastrákurinn þinn,
átti afmæli 31. ágúst. Ég ætlaði
svo að koma til ykkar daginn eftir
afmælið. Ég veit að þú varst svo
glaður að fá son þinn til þín og þú
hresstist allur við á sunnudags-
kvöldið. Þið feðgar áttuð góða
stund og gátuð spjallað um heima
og geima. En á mánudeginum var
orkan búin og líkaminn þinn gafst
upp. Þú lést á afmælisdaginn hjá
litla afastráknum þínum, við sögð-
um honum að þú hefðir valið besta
daginn til þess að fara og að við
munum alltaf minnast Helga afa
sérstaklega vel á ykkar degi. Ég
er svo fegin að Óli hafi getað verið
hjá þér þegar þú kvaddir þennan
heim. Ég vildi þó óska að ég hefði
getað verið hjá þér líka, að þú
hefðir beðið í einn dag til viðbótar.
Þú hefur verið tengdapabbi minn í
24 ár og ég er svo þakklát fyrir
tímann sem við höfum öll átt sam-
an. Við gátum talað lengi saman í
síma og mikið sem ég vildi að við
hefðum gert það oftar. Við leituð-
um oft til þín í gegnum árin með
ýmis mál tengd vinnu eða launum.
Það eru bara rúmir tveir mánuðir
síðan Bríet var óviss með skatt-
kortið sitt og leiðbeindir þú henni í
þeim málum. Þú elskaðir að spjalla
og fræða okkur í leiðinni um sögu
og menningu. Í gegnum þig, þína
vinnu hjá Verkalýðfélagi Vest-
fjarða og áhuga á fjölmenningu þá
höfum við kynnst góðu fólki frá
Ísafirði, Ítalíu og Póllandi.
Hvíl í friði, elsku tengdapabbi
minn, ég mun passa litlu fjölskyld-
una okkar.
Við elskum þig alla tíð.
Þín tengdadóttir,
Katrín (Katý).
Elsku afi minn ég trúi ekki að
þú sért farinn frá okkur, þetta
gerðist allt svo fljótt.
Ég vildi að ég hefði fengið tæki-
færi til þess að kveðja þig í síðasta
sinn. Þú varst alltaf svo góður við
alla í kringum þig og þú varst allt-
af tilbúinn til þess að hjálpa öllum
þeim sem þurftu. Þú hafðir svo
mikinn áhuga á fólki og menningu.
Það var svo gaman að hlusta á þig
segja frá ævintýrum þínum og
ferðum til Póllands og Ítalíu. Við
vorum búin að plana að fara öll
saman til Ítalíu en vegna ástands-
ins í heiminum þurftum við að
fresta því. Við fjölskyldan munum
fara seinna þegar það er orðið
öruggt að ferðast og þá veit ég að
þú munt vera með okkur í anda.
Elsku afi minn, við áttum sér-
stakt samband og þú sagðir alltaf
að við værum alveg eins. Ég
kvaddi þig alltaf með því að segja
ég elska þig afi og þá brostir þú
svo fallega til mín og sagðir ég
elska þig líka.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Ég elska þig.
Þín
Bríet Ósk.
Við hittumst, urðum vinir og úr
vináttu varð væntumþykja og ást.
Helgi hjálpaði mér eins og enginn
annar og ég reyndi að hjálpa hon-
um. Það eru fimm ár síðan við
sameinuðum okkar einmanalegu
líf, okkar heima. Jafnvel þegar ég
var á Ítalíu var ég með honum, við
hliðina á honum. Við skrifuðumst
á tíu, tuttugu sinnum eða oftar á
dag og hittumst á kvöldin á skype.
Helgi kom oft heim til okkar til
Ítalíu og ég var oft heima hjá hon-
um. Við héldum hvort öðru fé-
lagsskap, fórum í ferðir, skrupp-
um inn í Vigur eða til Grímseyjar á
Steingrímsfirði til að sjá fuglana
þar, hvað margar ferðir! Og við
fórum í Litlabæ eða til Þingeyrar
að borða vöfflur, við gerðum það
saman og líkaði það svo vel.
Og yfir vöfflum og rjóma töl-
uðum við saman, ég á skólaensku
minni og á þeim fáu setningum
sem ég gat sagt á íslensku, en við
skildum hvort annað fullkomlega.
Að kvöldi dags horfðum við á
veðurfréttir og Poirot í sjónvarpi
en það var eins og í paradís fyrir
mig. Ekki má gleyma Tobba, litla
hundinum okkar, allar gönguferð-
irnar með honum, meðan hann
lifði. Eitt vetrarkvöld sátum við
þrjú í sófanum, horfðum á sjón-
varpið og Helgi sagði „happy fa-
mily“ - og það var einmitt það sem
við vorum.
Við virtum þarfir hvort annars,
Helgi gat teflt við tölvu klukku-
stundum saman, hann var skák-
meistari, meðan ég reyndi að læra
íslensku eða koma skikki á ljós-
myndirnar í tölvunni, og svo var
lagaður matur. Helgi kunni vel við
að fá minestrone, pizzu og risotto.
Helgi aðstoðaði mig líka við að
koma af stað ljósmyndasýningu
minni á Íslandi og hann kom að
sjálfsögðu á sýningaropnunina.
Ég tileinkaði honum sýninguna,
enda var það hann sem kynnti
mér sína unaðsreiti á Íslandi, þótt
hann hafi stundum átt erfitt með
að keyra.
Ég veit að Helgi gerði sam-
félagi sínu mikið gagn, ég veit að
hann er dáður af öllum sem hann
þekktu. Jafnvel á Ítalíu elskuðu
þeir hann, enda elskulegur. Til er
facebookhópurinn Vinir Íslands.
Helgi tók þátt í tveimur samkom-
um og hinir þátttakendurnir
þekktu hann og dáðust að honum
og allir sitja þeir nú agndofa eftir.
Ég gæti skrifað bók um Helga, en
niðurstaðan væri sú að fyrir mig
var hann sólin og þessi sól er nú
gengin til viðar. „Þetta var önd-
vegis kvöld. Vindurinn svaf bak
við fjöllin, stjörnurnar smám sam-
an að snúa aftur eftir ofríki sum-
arbirtunnar, við fáum söng far-
fuglanna á vorin en missum ljós
stjarnanna, á haustin snýst það
við. Hvort er betra?“ Þessi texti
eftir Jón Kalman Stefánsson
minnir mig á sérstakt kvöld, við
fórum til Flateyrar um miðnætti,
til að geta séð norðurljósin
ómenguð af öðrum ljósum, þessa
mögnuðu himnalýsingu sem
breytir heiminum. Helgi minn, þú
gafst mér þína daga, ljósin yfir Ís-
landi, þú gerðir líf mitt bjart. Þú
komst inn í líf mitt eins og norður-
ljós fyrirvaralaust og fallega, og
eins og norðurljós ertu farinn. Ég
er eins og í skugga, hjarta mitt er
hjá þér.
Paola Civetta.
Elsku Helgi frændi minn er
farinn frá okkur eftir stutt en erfið
veikindi. Ég hélt alltaf í vonina að
hann myndi ná sér og fannst himn-
arnir hrynja þegar það brást.
Helgi hefur alltaf verið partur af
minni tilveru. Hann missti móður
sína þegar hann var aðeins 15 ára
gamall og þá flutti hann til móður
minnar sem var þá nýbúin að eign-
ast mig. Mamma mín var aðeins
þremur árum eldri en Helgi og
samband þeirra var alltaf svo fal-
legt og sterkt. Þau voru mjög sam-
rýnd systkin og var missir hans
mikill þegar hún féll frá árið 2008.
Fyrstu minningar mínar tengjast
Helga og þegar ég var lítil þá sótti
ég mikið í að vera hjá honum og
vildi alltaf „lúlla Hegga“. Hann
sætti sig við það og ég fékk að
skríða upp í til hans hvenær sem
var.
Helgi var einstaklega ljúfur
maður og góður við okkur systk-
inin eins og alla aðra. Hann þoldi
ekki óréttlæti og beitti sér fyrir
réttindum innflytjenda á Vest-
fjörðum en hann bjó og starfaði á
Ísafirði. Hann eignaðist vini fyrir
lífstíð meðal þeirra og það var gott
að vita að hann var ekki einn fyrir
vestan. Það sýndi sig best í veik-
indum hans hversu góða vini hann
átti en Ela vinkona hans heimsótti
hann á hverjum degi og hugsaði vel
um hann.
Helgi var bráðgreindur og vel
lesinn. Hann var alltaf tilbúinn til
að upplýsa mann og veita góð ráð
enda sóttum við systkinin mikið í
hans viskubrunn. Hann var mikill
skákmaður og varð Íslandsmeist-
ari í íþróttinni árið 1964 og keppti
fyrir íslenska landsliðið í nokkur
ár. Hann kenndi mér sem lítilli
stelpu mannganginn. Við tefldum
oft heima og hann var einstaklega
þolinmóður við litlu frænku sína.
Hans mesta gæfa í lífinu var að
eignast son sinn, Ólaf Frey. Helgi,
sem alltaf hafði haft hlutina eftir
sínu höfði, þurfti nú að breyta
ýmsu. Hann var tilbúinn til að gera
allt fyrir drenginn sinn. Hann fór í
áfengismeðferð og axlaði sína
ábyrgð. Hann var svo stoltur af Óla
sínum og Katý og þegar barna-
börnin, Bríet Ósk og nafni hans
Helgi Sigurjón, litu dagsins ljós,
minnkaði ekki stoltið. Hann talaði
mikið um þau og þótti svo mikið til
þeirra koma. Litla fjölskyldan
Helgi Sigurjón Ólafsson
✝ Arnbjörg Auð-ur Örnólfsdótt-
ir fæddist á Suður-
eyri við
Súgandafjörð 4.
maí 1935. Hún lést á
Landakotsspítala 2.
september 2020.
Foreldrar
Arnbjargar voru
Örnólfur Valdi-
marsson, kaup-
maður og útgerð-
armaður, f. 1893, d. 1970, og
seinni kona hans Ragnhildur
Kristbjörg Þorvarðardóttir,
kennari og organisti, f. 1905, d.
1986.
Systkini Arnbjargar eru Þor-
varður f. 1927, d. 2013, Anna f.
1928, d. 1999, Guðrún, f. 1929, d.
1933, Valdimar, f. 1932, Ingólfur
Óttar, f. 1933, d. 2019, Þórunn, f.
1937, d. 2013, Margrét, f. 1941, d.
2017, Guðrún Úlfhildur, f. 1943,
og Sigríður Ásta, f. 1946. Hálf-
systir Arnbjargar var Finnborg,
f. 1918, d. 1993, sem Örnólfur
átti með fyrri konu sinni.
Arnbjörg, sem yfirleitt var
kölluð Adda eða Adda Örnólfs,
giftist Þórhalli Helgasyni, fyrr-
verandi framkvæmdastjóra, f.
1934, árið 1957. Foreldrar hans
voru Helgi Elíasson, f. 1904, d.
menna byggingafélaginu. Hún
var einnig við nám í Húsmæðra-
skólanum að Laugalandi árið
1955-1956.
Adda átti glæsilegan söngferil
á árunum 1953-1959, sem hófst
sumarið 1953 með þátttöku á
tónleikum á vegum KK sextetts-
ins þar sem ungir og efnilegir
söngvarar komu fram í fyrsta
skipti. Eftir tónleikana birtust
lofsverðar umsagnir um frammi-
stöðu hennar og henni spáð
glæstri framtíð sem dægurlaga-
söngkonu. Adda söng með ýms-
um hljómsveitum næstu árin,
hún starfaði lengst af með Aage
L’orange, sem stjórnaði húss-
veitinni í Tjarnarkaffi, hún kom
einnig fram með KK sextettinum
á böllum víða um land og á veit-
ingahúsum hér og þar í Reykja-
vík. Á ferli Öddu voru hljóðrituð
nærri 20 lög með henni sem
komu út á hljómplötum en hún
hætti að mestu að syngja op-
inberlega 1959.
Adda og Þórhallur bjuggu
lengst af í Safamýri í Reykjavík.
Adda vann við skrifstofustörf
ásamt því að sinna fjölskyldu
sinni. Hún var virk í félags-
störfum. Hún var virkur sjálf-
boðaliði hjá Rauða krossi Íslands
og sat meðal annars í stjórn
kvennadeildarinnar. Adda var
einnig í Oddfellow, Rebekk-
ustúkunni nr. 4, Sigríði, um ára-
tuga skeið.
Útför hennar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 17. september
2020, kl. 13.
1995, og Hólm-
fríður Davíðsdóttir,
f. 1911, d. 1982.
Börn Öddu og
Þórhalls eru 1)
Helgi, f. 1958. Kona
hans er Edith Her-
mosura. Dóttir
þeirra er Tamara
Þóra, f. 1989. Mað-
ur hennar er Eitan
Feinberg. 2) Þóra
Björg, f. 1959. Sam-
býlismaður hennar er Malcolm
Barrett, börn hans eru Matthew
og Jane. Fyrri eiginmaður Þóru
var Sævar Pétursson, synir
þeirra eru 1) Þórhallur Helgi, f.
1979. Kona hans er Berglind
Óskarsdóttir, börn þeirra eru
Óðinn Styrkár, Sævar Stormur
og Sæunn Stella 2) Pétur Darri,
f. 1983. Kona hans er Sirrý
Svöludóttir, sonur þeirra er Kári
og dóttir Sirrýar er Svala Rún. 3)
Ragnhildur Dóra, f. 1964. Maður
hennar er Örn Alexandersson.
Börn þeirra eru 1) Arnbjörg, f.
1992. 2) Bergdís, f. 1995 og 3)
Hákon Elliði, f. 2000.
Foreldrar Öddu fluttu árið
1945 að Langholtsvegi 20 í
Reykjavík. Adda lauk versl-
unarprófi frá Verslunarskóla Ís-
lands 1953 og hóf þá störf hjá Al-
Þakklæti er orð sem kemur
fyrst upp í huga minn þegar ég
minnist Öddu. Árið 1991 var ég
svo lánsamur að kynnast dóttir
Öddu, Ragnhildi Dóru, og seinna
eignast með henni þrjú yndisleg
börn. En þessu fylgdu líka dásam-
legir tengdaforeldrar mínir, Adda
og Þórhallur.
Adda var einstök. Betri tengda-
mömmu var ekki hægt að hugsa
sér. Við áttum margar skemmti-
legar stundir saman og oft var
stutt í hláturinn. Frá Öddu
streymdi hlýja og umhyggja sem
erfitt er að orða. Þessa einstaka
kona gaf þeim sem hana umgeng-
ust alltaf sólardropa af hamingju í
nesti til taka með sér út í hvers-
daginn.
Þegar ég var yngri heyrði ég
oft í óskalögum í útvarpinu kveðj-
ur með lögum Öddu. Seinna þegar
ég var svo kominn í fjölskylduna
sungum við sum af þessum lögum,
því systkini hennar eru söngelsk
líkt og Adda. Því fékk ég fljótlega
að kynnast eftir að ég kom inn í
stórfjölskylduna. Stórfjölskyldan
hittist um hver jól. Hittist, dansar
og syngur í kringum jólatréð með
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum. Og alltaf þegar er
sungið er gleði. Og gleðin svífur
um salinn og hlýjar manni um
hjartað. Þessi gleði á sér alltaf
upptök sín söng. Í allskonar
veislum og fjölskylduboðum þá er
sungið. Glaðvær lög eins og Nú er
sumar og Blátt lítið blóm eitt er.
Lög sem enn eru sungin þegar
fjölskyldan kemur saman í gleði
og sorg.
Fyrir allt ofangreint og miklu,
miklu meira sem ekki er hægt að
koma í orð er ég þakklátur. En nú
er dagur að kvöldi komin hjá
Öddu. „Hnigin hennar sól og
blómið hún Adda lokar brá.“ En
sólin hennar mun áfram skína
skært að morgni í gegnum minn-
ingar og lögin hennar Öddu. Hlýja
okkur um ókomna tíð og gefa okk-
ur litla sólardropa af hamingju í
nesti. Guð blessi þig, Adda, hvar
sem þú ert og alla þá sem þig
syrgja.
Englar allir lýsi leið
lúnum ferðalangi.
Hefst nú eilíft æviskeið
ofar sólargangi.
(Jóna Rúna Kvaran)
Örn Alexandersson.
Arnbjörg Örnólfsdóttir var
amma mín.
Ég ólst upp á Hawaii, hálfan
hnöttinn í burtu frá Íslandi, svo að
ég gat ekki séð hana ömmu mína
mjög oft. En þegar ég fór í heim-
sókn þá gisti ég alltaf heima hjá
afa og ömmu í Safamýri. Og mér
þótti vænt um þessar heimsóknir
vegna þess að amma fyllti heimilið
sitt með ást og hamingju.
Amma passaði svo vel upp á
mig þegar við vorum saman. Hún
sá alltaf til þess að mér væri hlýtt,
ég væri ánægð og fengi nóg að
borða. Hún var frábær að elda
mat og ég á góðar minningar um
marga gómsæta rétti, tertur og
smákökur. En uppáhaldsmáltíðin
var hádegismaturinn sem hún til-
reiddi á hverjum degi - með mis-
munandi brauði, áleggi, osti, full-
komlega harðsoðnum eggjum og
öðru tilheyrandi. Ég elskaði að
sitja með henni í eldhúsinu á með-
an við borðuðum og hlustuðum á
fréttir eða tónlist í útvarpinu.
Ég á margar yndislegar minn-
ingar um samveruna með ömmu
eins og að spila á spil langtímum
saman, fara saman í göngutúr og
fá okkur ís, hjúfra okkur saman í
sófanum og horfa á sjónvarp eða
að syngja saman lög á kvöldin. Ég
elskaði líka að ferðast um íslensku
náttúruna með henni. Þegar ég
var 15 ára gömul fóru afi og amma
með mig í vikulanga útilegu norð-
ur í land. Þau voru spennt að sýna
mér fallega staði eins of Goðafoss,
Dettifoss, Ásbyrgi og Dimmu-
borgir og sögðu mér sögur úr lífi
þeirra. Ég var nógu gömul til að
gera mér grein fyrir því hversu
dýrmæt þessi samvera með þeim
yrði fyrir mig. Þegar ég lít aftur til
þess núna þá sé ég að þetta var
þetta ein allra besta vikan í lífi
mínu.
Ég var að reyna að sofna fyrir
nokkrum kvöldum síðan. Ég var
sorgbitin og ég saknaði ömmu og
óskaði þess að ég gæti átt fleiri
samverustundir með henni. Þá allt
í einu heyrði ég hláturinn hennar
ljóslifandi. Og það minnti mig á
það hvernig hún hló stundum svo
mikið að hún grét hamingjutár-
um. Það gleður mig að muna slík-
ar stundir þegar við gátum verið
kjánalegar saman.
Þrátt fyrir að Ísland væri langt
í burtu þegar ég óx úr grasi, þá
fannst mér það alltaf vera mitt
annað heimili, þökk sé ömmu að
miklum hluta til. Ég er þakklát
fyrir stundirnar sem við áttum
saman og verð ávallt stolt af því að
vera ömmubarn hennar.
Tamara Þóra Thorberg.
Amma Adda. Unga, sæta,
hressa og skemmtilega amman.
Maður horfði alltaf upp til ömmu
og sá hana sem fyrirmynd í lífinu.
„Amma mín var fræg söngkona“
er setning sem hefur verið sögð
vandræðalega oft af okkur barna-
börnunum og alltaf þegar svarið
var: „Jáá, Adda Örnólfs, ég hlust-
aði mikið á hana!“ eða eitthvað
álíka, fylltumst við af stolti og ger-
um enn.
Amma og afi eru hluti af flest-
um okkar æskuminningum enda
var Safamýrin okkur sem annað
heimili. Þegar við hugsum til baka
eru minningar úr hversdagslífinu í
Safamýrinni um söng, spil og
bakstur okkur alveg jafn hug-
leiknar og minningarnar um veisl-
urnar, stórhátíðirnar og ferðalög-
in.
Okkur systkinunum þykir erf-
itt að færa í orð hversu óendan-
lega mikla umhyggju og ást amma
Adda hefur sýnt okkur í gegnum
tíðina. Hún var alltaf fyrst til að
hringja og senda manni bata-
Arnbjörg Auður
Örnólfsdóttir