Morgunblaðið - 23.10.2020, Page 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 2020
✝ ÞóroddurGissurarson
fæddist í Hafn-
arfirði 2. júní
1957. Hann lést á
heimili sínu í
Hafnarfirði 15.
október 2020. For-
eldrar hans eru
Gissur Grétar Þór-
oddsson, f. 1. febr-
úar 1936, og Bára
Hildur Guðbjarts-
dóttir, f. 8. júní 1938. Systkini
Þórodds eru: Guðbjartur Grét-
ar, f. 1. desember 1954, Guð-
björg, f. 18. nóvember 1958,
Helgi, f. 24. ágúst 1960, Gyða,
f. 9. október 1962, og Róbert,
f. 6. júlí 1970.
Þóroddur kvæntist 2. júní
1979 Guðbjörgu Þorvalds-
dóttur frá Neskaupstað, f. 18.
júlí 1959. Þau eignuðust fjög-
ur börn og bjuggu lengst af í
Neskaupstað. Þau slitu sam-
vistum. Eftirlifandi unnusta
Þórodds er Gabríela E. Þor-
hans er Elísabet Rósa Gunn-
arsdóttir, f. 8. júní 1998, dóttir
þeirra er Emanúela Rósa, f.
11. desember 2018.
Þóroddur ólst upp í Hafn-
arfirði fyrstu 12 árin en flutt-
ist með foreldrum sínum og
systkinum til Perth í Ástralíu
árið 1969. Hann bjó þar til
ársins 1976 þegar hann flutti
til Neskaupstaðar. Í Neskaup-
stað stofnaði hann fjölskyldu
og þar eignaðist hann öll sín
börn. Hann var sjómaður allt
sitt líf og var á sjó í Neskaup-
stað og Hafnarfirði lengst af.
Sjómennskan átti hug hans
allan og var bæði atvinna og
áhugamál. Síðustu tvo áratug-
ina bjó Þóroddur á Álftanesi
og í Hafnarfirði. Þóroddur átti
stóra fjölskyldu og þau Gabrí-
ela áttu fjölbreyttan vinahóp á
Íslandi, Ástralíu, Spáni og víð-
ar. Barnabörnin áttu stóran
þátt í lífi hans síðustu árin.
Útför Þórodds fer fram frá
Garðakirkju í dag, 23. október
2020, klukkan 11.
Streymi á útför er á:
https://www.facebook.com/
groups/1473409346382974
Virkan hlekk á slóð má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
bergsdóttir, f. 26.
mars 1962. Þau
bjuggu í Hafn-
arfirði.
Börn Þórodds
eru: 1) Þorvaldur,
f. 2. ágúst 1977,
kvæntur Ólöfu
Ásu Benedikts-
dóttur, f. 30. jan-
úar 1980, börn
þeirra eru Telma,
f. 16. júní 2004, og
Benedikt Már, f. 14. júní 2010.
2) Gissur Freyr, f. 14. janúar
1980, sambýliskona hans er
Sigrún Hólm Þórleifsdóttir, f.
21. október 1983, synir þeirra
eru Hilmir Hólm, f. 1. maí
2006, og Þórleifur Hólm, f. 2.
október 2009. 3) Sif, f. 2. októ-
ber 1986, gift Daniel Sam
Harley, f. 22. janúar 1987,
börn þeirra eru Lana Sif, f.
16. apríl 2005, Baldur Sam, f.
4. júní 2010, og Katla Robin, f.
14. október 2015. 4) Níels, f.
19. maí 1993, sambýliskona
Elsku pabbi minn besti.
Við pabbi vorum bestu vinir og
áttum sérstakt samband. Ósjald-
an þegar ég hringdi í hann þá
svaraði hann símanum strax og
sagði: Ég hélt á símanum og var
að fara hringja í þig, og öfugt
þegar hann hringdi.
Hann hringdi í mig rétt áður
en hann dó en ég náði ekki að
svara í það skiptið en ég veit hann
hefði sagt að allt væri í góðu og
spurt hvernig krakkarnir hefðu
það.
Pabbi kvartaði aldrei og bar
sig alltaf vel, hann vildi koma
norður að jafna sig eftir seinni
aðgerðina eins og hann hafði gert
eftir fyrri en náði ekki að koma.
Ég fór mikið suður í sumar og
áttum við góðar stundir saman,
eins og alltaf, en ég fann að hann
var slappari en hann vildi láta
uppi.
Það eru margar minningar til
að ylja sér við en við pabbi höfum
brallað mikið saman og stendur
upp úr Ástralíuferðin okkar,
heimsóknin vestur til hans með
krakkana, allar útilegurnar og
sumarbústaðaferðirnar.
Við pabbi stóðum oft í ströngu,
fórum í heimilisframleiðslu á
ýmsu en sú stærsta er fiskiboll-
urnar okkar, þetta var kappsfull
og metnaðarmikil framleiðsla.
Pabbi hélt bókhald um fram-
leiðsluna og skráði magn af fiski,
tegund, stærð og magn af bollum,
okkar stærsti dagur var 1.000
bollur. Pabbi hafði einstaklega
gaman af allskyns brasi og var
iðulega í sínu besta skapi á þeim
dögum. Hann fór í framleiðslu 2
dögum áður en hann dó og sendi
mér myndir af árangrinum og
sagði jafnframt að það vantaði
norðlenska jumm jumm tötsið í
þetta. Hann átti sín eigin orð og
allt hans nánasta fólk átti gælu-
nafn.
Pabbi var vanafastur og átt-
um við okkar hefðir saman og
deildum ást okkar á mat. Fórum
iðulega út að borða í hádeginu
þegar tækifæri gafst, var hver
ferð úthugsuð og matseðill
ávallt kannaður fyrst. Ein besta
ferðin okkar var á Siglufjörð á
síldarhlaðborð, við skemmtum
okkur konunglega og borðuðum
yfir okkur svo vægt sé tekið til
orða. En á heimleiðinni þurftum
við samt að kíkja á berin þó lítið
væri pláss í belgnum. Við pabbi
elskuðum síld og það var alltaf
mikil veisla þegar jólasíldarfat-
an var komin í hús, ég þori að
fullyrða að enginn hafi borðað
jafn margar fötur og hann.
Pabbi var skemmtilegastur og
alltaf stutt í hláturinn og gam-
anið, ég ólst upp við kvöldsögur
frá pabba sem nú segi ég mínum
börnum. Pabbi var sjómaður og
þegar ég var lítil og grét eftir
pabba þá kenndi amma Rósa mér
bæn sem ég ætti að fara með til
að passa hann.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn.
Þín
Sif.
Þegar við Þorvaldur byrjuðum
saman fyrir hartnær tuttugu ár-
um fylgdi í kaupbæti tengdafjöl-
skylda eins og gengur. Að öðrum
ólöstuðum var Þóroddur tengda-
faðir minn mesti karakterinn í
þeim hópi. Þóroddur hafði marga
fjöruna sopið eins og sagt er, átti
að baki líf sem hann lifði svo
sannarlega lifandi og til fulls.
Hann var Hafnfirðingur í báðar
ættir en þegar hann var 12 ára
fluttist fjölskyldan til Ástralíu
þar sem hann sleit barnsskónum
og mótaðist á unglingsárum. Árið
1976, þá 19 ára gamall, flutti
hann aftur til Íslands og stofnaði
fjölskyldu í Neskaupstað með
Guðbjörgu tengdamóður minni.
Þau eignuðust fjögur börn sem
urðu stolt og gleði Þórodds fram
á síðasta dag.
Leiðir tengdaforeldra minna
skildi og síðustu árin bjó hann
með Gabríelu en þau áttu ein-
staklega gott samband og vógu
hvort annað upp eins og best
verður á kosið. Þau sinntu fjöl-
skyldum hvort annars af alúð.
Gabríela hefur verið barnabörn-
um Þórodds eins og hún ætti þau
sjálf og fyrir það erum við þakk-
lát.
Ég hafði óendanlega gaman af
því að hlusta á Þórodd segja sög-
ur. Ég var reyndar ekki ein um
það, barnabörnin elskuðu að
hlusta á hann segja sögur, t.d. frá
sjónum og óbyggðum Ástralíu.
Þóroddur hafði unun af mat og
matargerð og var oft ansi stór-
tækur. Mér líður seint úr minni
fyrsta búðarferðin okkar, þá
bjuggum við Þorvaldur tvö og
hann var í heimsókn. Við röltum
yfir í Hagkaup frá Eiðsvallagöt-
unni og áður en ég vissi af hafði
hann sett tvö lambalæri, fjóra
smjörvadalla og átta lítra af
mjólk ofan í körfuna! Þóroddur
var nefnilega stórtækur maður
með stórt hjarta. Hann gaf alltaf
allt sem hann átti og hugsaði
mest um aðra. Nægjusamari
mann var erfitt að finna, hann var
sáttur með kaupfélagspoka undir
sundfötin, mat í ísskápnum og að
komast annað slagið á sjó.
Það var líka ótrúlega skemmti-
legt að hlusta á Þórodd segja frá
fyrstu árunum í Neskaupstað.
Hann kom náttúrlega með nýj-
ungar frá Ástralíu sem enginn
fyrir austan hafði séð. Grilluð rif í
barbíkjúsósu, kjúklingur og pizza
– þetta voru framandi réttir á átt-
unda áratugnum austur á landi.
Það er ekki hægt að sleppa því
að nefna hve barngóður tengda-
pabbi minn var. Barnabörnin
hans voru líf hans og yndi og það
var einstakt hvað hann tók
hverju barni nákvæmlega eins og
það var. Hann gerði aldrei upp á
milli og bar þau aldrei saman.
Hann annaðist þau sem ungbörn,
fór með þau í sund og ístúra,
hlustaði á þau tala um sín áhuga-
mál og hrósaði og hvatti þau eins
og best verður á kosið.
Það er svo ótal margt sem mun
minna mig á hann Þórodd um
ókomna tíð. Hann var maður sem
straujaði til að róa taugarnar, fór
að sofa klukkan níu eftir að hafa
tekið kvöldmalið, vaknaði í birt-
ingu og kveikti á kaffivélinni, beið
eftir að það kæmu hlunkar í kass-
ann, steig ölduna, passaði að
rugga ekki bátnum en umfram
allt vildi hann að öllu sínu fólki
liði vel. Ég minnist manns sem
gat alltaf fundið eitthvað að
hlakka til og sem var að þroskast
alla þá tíð sem við þekktumst.
Ég votta stórfjölskyldunni
allri mína dýpstu samúð.
Ólöf Ása
Benediktsdóttir.
Meira: mbl.is/andlat
Elsku afi kallinn.
Takk fyrir allt sem þú gafst
mér. Ég á margar minningar
með þér, t.d. að kúra, fara í ís,
spjalla og margt fleira. En ein
stendur upp úr, sú var að fara í
sund. Við fórum í heita pottinn og
spjölluðum mikið og höfðum
gaman. Afi var alltaf í sama
skápnum, hann var númer 133, ef
skápurinn var ekki laus fórum við
upp úr. Ég og afi fengum okkur
alltaf ís þegar við vorum búnir í
sundinu.
Afi notaði „svamlið“ fyrir sund
og „eigum við ekki að hífa þetta“
fyrir að fara upp úr og að leggja
sig var „að taka sultu“.
Ég og afi áttum það sameig-
inlegt að vakna snemma og vera
jákvæðir og glaðir. Afi var að ég
held besti afi í heimi. Afi var mjög
vanafastur, t.d. gaf hann alltaf
sömu upphæðina í afmælisgjöf og
alltaf mjúk náttföt í jólagjöf.
Hann studdi mann í öllu sem
maður gerði. Þessi viðkunnanlegi
og góði maður vann á trillubát á
Patreksfirði hjá Einari frænda
sínum og mínum en hann átti
heima í Hafnarfirði á Einivöllum
7. Ef hann myndi einhvern tím-
ann vinna í lottóinu þá ætlaði
hann að kaupa vinnuskúr í smá-
bátahöfninni á Akureyri, rök-
stuðningur fyrir því er að ég og
næstum öll barnabörnin hans
eigum heima á Akureyri. Afi vildi
láta kalla sig afa kallinn og kall-
aði okkur líka einkennisnöfnum.
Eins og þið, kæru lesendur, hafið
lesið var afi óskaplega góðhjart-
aður maður.
Benedikt Már Þorvaldsson
(Úlfurinn) 10 ára.
Ég og afi kallinn vorum bestu
vinir. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa kynnst honum og fyrir allar
minningarnar sem við eigum
saman. Þegar ég var lítil var
hann mikið hjá okkur. Á morgn-
ana tók kallinn morgunæfingarn-
ar og blakaði eyrunum sem ég
hef aldrei náð. Síðan gerði hann
holugraut og fylgdi mér í skól-
ann. Eftir skóla labbaði hann oft
með mér heim og ef mér var kalt
á höndunum blés hann á þær.
Einu sinni þegar hann var að því
sagði ég við hann að það kæmi
svo mikið slef með þegar hann
blési og hvort hann gæti ekki
reynt að minnka það aðeins. Við
hlógum að þessu í mörg ár á eftir.
Við fórum líka mjög oft í sund
og hann var alltaf í sama skápn-
um og var alls ekki sáttur ef
skápurinn var upptekinn. Ofan í
lauginni kenndi hann mér að láta
mig fljóta sem mér fannst alltaf
frekar fyndið. Þegar við komum
upp úr fengum við okkur mjög oft
pylsu. Einu sinni fengum við
kalda pylsu og eftir það settum
við viðskiptabann á pylsuvagn-
inn.
Afi notaði oft önnur orð yfir
alls konar hluti eins og svamlið
var sund og síðan voru líka orð
sem hann bjó til eins og kjöthorn-
ið. Hann var líka með gælunöfn
fyrir barnabörnin sín og hann
kallaði mig alltaf kattarstelpuna.
Það sem er eftirminnilegast og
það sem mér þykir vænst um er
kiss kiss bæjó. Hann sagði það
alltaf þegar maður talaði við hann
í símann eða bara í staðinn fyrir
bless.
Hvíldu í friði elsku afi.
Telma
Þorvaldsdóttir.
Um besta afa í heimi.
Við afi vöknuðum alltaf hálfsjö
og eftir að afi hafði fengið sér
nokkra kaffibolla, einn bollann
enn, þá fór hann með mér í öku-
tíma sem voru á bryggjunni. Eitt
skiptið leyfði hann mér að keyra
á höfuðborgarsvæðinu og í Hafn-
arfirði. Einu sinni sáum við
kvikna í bíl á Akureyri.
Þegar ég var búinn í ökutím-
anum hjá honum fórum við í bak-
aríið við brúna og keyptum
nokkrar brauðkúlur.
Þegar við afi vorum búnir í
svamlinu vorum við alltaf ís-
svangir, stundum röltum við á
Subway líka eftir sund.
Svo sagði hann mér að koma til
sín vestur á Patreksfjörð til að
herða mig upp.
Afi kenndi mér að veiða. Þegar
hann var lítill í Ástralíu var hann
sætasti krakkinn í bænum.
Hann var bara besti afi í heimi.
Þinn
Baldur (Lobbi).
Afi minn, Þóroddur Gissurar-
son, var besti maður sem til er.
Elsku besti afi, ég vona að þér
líði betur. Ég elska þig svo mikið
og ég sakna þín. Þú sagðist alltaf
ætla að vera hjá mér en nú ertu
farinn. Þú munt alltaf lifa í hjart-
anu mínu. Ég elska þig. Ég man
þegar ég var lítil og var í garð-
inum þínum að slíta og leika mér
að túlípönunum og svo fara inn og
fá mér sveskju-barnamauk, sem
ég er enn ekki hætt að borða! Það
var svo gaman. Mér fannst alltaf
svo gaman að vera hjá þér, ég
man þegar við horfðum á grinch
og merlin allan liðlangan daginn.
Það var líka mjög gaman þegar
við keyrðum á Patreksfjörð og þú
fórst með okkur að veiða. Ég var
mjög hrædd og varð nánast strax
sjóveik en þú hjálpaðir mér, þú
fékkst mig til að líða betur. Ég
man samt ekki hversu oft við fór-
um í sund og leika okkur eða öll
skiptin þegar við fórum í ísbíltúr.
Ef ég fengi eina krónu fyrir hvert
skipti sem þú kysstir mig væri ég
orðin milljarðarmæringur. Þetta
er ein af ástæðunum fyrir því að
ég elska þig, afi. Þetta eru allt
góðar minningar, þær allra
bestu. Ég elska þig svo mikið, af
öllu mínu hjarta.
Kyss kyss, bæjó
Litla hafmeyjan/Lilla nabba
Lana Sif Harley.
„Það er verkun á þessu
frændi.“ Þetta hefði Þóroddur
sagt ef hann væri í mínum spor-
um.
Ljúfar minningar hrannast
upp nú þegar Þóroddur er farinn
frá okkur en hann hef ég þekkt
alla ævi enda systursonur minn.
Það er margt sem kemur upp í
hugann og eru það yndislegar
minningar um þig kæri frændi.
En mest ber á hversu ljúfur
drengur þú varst og með stórt
hjarta sem mátti ekkert aumt
sjá.
Orðatiltæki Þórodds voru
mörg sem aldrei gleymast og það
hvað hann talaði góða íslensku og
áströlsku, allt var svo skemmti-
legt og hnitmiðað.
Þóroddur talaði hreint út um
alla hluti og hafði sterkar skoð-
anir, oftast með miklum húmor
og voru björtu hliðarnar mest
áberandi.
Ég man eftir Þóroddi sem
litlum dreng, smávaxinn en grjót-
harður, og ef hann tók ákvörðun
þá varð henni ekki svo auðveld-
lega haggað (þrjóskan kom
snemma í ljós). Þrjóskan var Þór-
oddi þó ekki hliðholl varðandi
heilsu sína en hann hafði meiri
áhyggjur af heilsu annarra.
Ég var svo heppinn að við fór-
um saman til Ástralíu fyrir ári.
Það var ferð sem þú vildir fara til
að kveðja aldraða foreldra þína
en kveðjan fór á annan veg. Það
er mér nú ljóst að það varst þú
sem varst að kveðja allt og alla.
Samverustundirnar, gleðin og
hláturinn með Guðbjörgu, Gyðu,
Róberti og fjölskyldum, voru
ómetanlegar.
Í þessari ferð þurfti Þóroddur
að fara á ýmsa staði og sýna mér
hitt og þetta. Hann var mikill
sögumaður og í góðri sögu
gleymdum við stundum að fylgja
vegvísinum, tókum þá bara auka-
hring til að komast aftur á kortið.
Þóroddur sagði svo: „Hvar vor-
um við í sögunni frændi?“
Hlýjan milli Þórodds og Gabrí-
elu fór ekki fram hjá neinum en
þau bjuggu saman í 12 ár. Hún
var honum svo góð og mikilvæg,
hann fór aldrei að sofa í ferðinni
án þess að tala við Gabríelu
(„frændi, ég ætla að taka kvöld-
malið og fara síðan að sofa,“
sagðir þú á hverju kvöldi).
Eftir stendur minning um
kæran frænda sem var svo stolt-
ur af ættingjum sínum, börnum
og barnabörnum.
Jæja Þóroddur frændi minn,
ég ætla nú ekki að hafa þetta
lengra, ef þú hittir Jesper Jens-
son þar sem þú ert núna þá bið ég
að heilsa honum.
Gabríelu, börnum Þórodds,
ættingjum og vinum ég sendi
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Þinn frændi,
Guðmundur Guðbjartsson.
Góður sjómaður, sannkallaður
nagli hefur kvatt.
Þóroddur flutti til Ástralíu
með foreldrum sínum barn að
aldri, 18 ára gamall skilaði hann
sér aftur heim á Frón og þá alla
leið austur til Neskaupstaðar.
Þetta var sumarið 1976, já
fljótlega eftir snjóflóðin miklu í
plássinu.
Já, það var botnlaus vinna í
gangi við uppbyggingu bæjarins.
Þóroddur varð partur af þess-
ari uppbyggingu. Fyrst vann
hann við fisk sem skipin báru að
landi.
Síðan réðst hann á eitt þeirra.
Þar unnum við saman. Þegar ég
var skipstjóri á Berki var hann í
skipshöfninni. Flinkur og úr-
ræðagóður sjómaður sem gott er
að eiga í minningabankanum.
Reyndar má segja að ég hafi
kynnst honum við eldhúsborðið
heima, en hjá okkur hjónum
dvaldi hann eftir komuna til Nes-
kaupstaðar, þar var hann aufúsu-
gestur.
Fljótlega varð Þóroddur
Norðfirðingur og samlagaðist
fjölskyldunni eins og sonur.
Konan mín, Sidda, var móður-
systir hans.
Ég held að þau hafi fundið
Hafnfirðinginn hvort í öðru, já og
Melshúsaþráðinn.
Síðan stofnaði hann fjölskyldu
og sambandið við hann varð ekki
eins náið.
Seinna skildu þau hjónin og
fóru hvort sína leið, en áður höfðu
þau eignast 4 börn sem nú eru
fullorðin og búa á Akureyri.
Þóroddur var alla tíð tryggur
vinur. Hann gladdi oft með húm-
or sínum en var í eðli sínu alvöru-
gefinn.
Síðustu árin var hann strand-
veiðimaður og réri frá Patreks-
firði. Hann náði þar prýðisár-
angri og þar leið honum vel.
Annars bjó hann í Hafnarfirði
með sambýliskonu sinni Gabríelu
E. Þorbergsdóttur.
Síðastliðinn vetur fóru þeir
frændur, hann og Guðmundur, í 7
vikna ferð til Ástralíu, en þar búa
aldraðir foreldrar hans og 3
systkin. Áttu þeir þar ógleyman-
legar stundir með vinum og
vandamönnum.
Það átti víst enginn von á að
Þóroddur hyrfi svo snöggt af svið-
inu, en það er eitthvað fallegt við
þá staðreynd að aldraðir foreldrar
skyldu fá að kveðja son sinn.
Við hjónin vottum aðstandend-
um okkar dýpstu samúð.
Magni Kristjánsson.
Ef ég ætti eina ósk
ég myndi óska mér
að ég fengi að sjá þig
brosa á ný.
Eitt andartak á ný í örmum þér
á andartaki horfinn varstu mér.
Ég trúi því
á andartaki
aftur verð hjá þér.
Sakna þín svo mikið, elsku
Þóroddur minn.
Þín
Gabríela.
Þóroddur
Gissurarson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT KJARTANSDÓTTIR,
Strikið 2, Garðabæ,
lést á Landspítalanum föstudaginn
16. október.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
27. október klukkan 13. Vegna aðstæðna verða aðeins
nánustu aðstandendur viðstaddir.
Streymt verður frá athöfninni á https://youtu.be/XQUauzmhCj4
Magnús Ásmundsson Katrín Fjeldsted Jónsdóttir
Ólafur Ásmundsson Salgerður Jónsdóttir
Svavar Ásmundsson Pálína Hinriksdóttir
og fjölskyldur