Morgunblaðið - 23.10.2020, Síða 56

✝ Inga Lóa Hall-grímsdóttir
fæddist 14. maí
1936 á Akranesi.
Hún lést á
Heibrigðisstofnun
Suðurnesja 14.
október 2020.
Dóttir hjónanna
Hallgríms Guð-
mundssonar og
Sólveigar Sigurð-
ardóttur. Systkini
Ingu Lóu eru í aldursröð:
Gunnar, látinn, Guðrún, látin,
Sigurður, Guðmundur, Hall-
grímur, Jónas og Pétur, látinn.
Eiginmaður Ingu Lóu er Haf-
steinn Eyjólfsson. Börn Ingu
Lóu eru: 1) Sólveig Halla Þor-
steinsdóttir, maki Þorsteinn
Jónsson. 2) Alma María Jó-
hannsdóttir, maki Eiríkur Jóns-
son 3) Arinbjörn Kúld, maki
Anna Einarsdóttir. 4) Hall-
grímur Kúld. 5) Ragna Lóa
Stefánsdóttir. Barnabörnin eru
16, barna-
barnabörnin eru
orðin 25 og langa-
langömmubörnin
eru orðin 2
Inga Lóa ólst
upp á Akranesi og
bjó á Akranesi þar
til hún fluttist til
Keflavíkur þar sem
hún kynntist eft-
irlifandi eigin-
manni sínum, Haf-
steini Eyjólfssyni, en þau giftu
sig 27. maí 1989.
Útförin fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 23. október
2020, klukkan 13. Vegna að-
stæðna geta aðeins nánustu að-
standendur verið viðstaddir út-
förina og verður útförinni
steymt frá Akraneskirkju á
slóðinni
https://tinyurl.com/y4macath
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
httsp://www.mbl.is/andlat
Í dag kveðjum við ömmu Ingu
Lóu í síðasta skipti. Elsku amma
okkar sem elskaði að hafa fólk í
kringum sig væri líkega ekki sátt
við að í dag er ekki einu sinni
hægt að halda erfidrykkju henni
til heiðurs. Henni fannst gaman
þegar fjölskyldan kom saman.
Þannig var amma, í góðu sam-
bandi við sína nánustu og síma-
númerið 421-1942 var oft á núm-
erabirtinum heima á
Bjarkargrundinni.
Þegar við bræður vorum að
skrifa þessa minningargrein um
ömmu stóð upp úr hvað henni
þótti vænt um alla fjölskylduna
sína. Hvað hún var dugleg að
hringja í mömmu og þegar einn
af okkur svaraði þurfti alltaf að
taka gott spjall um stöðuna á
fjölskyldunni.
Þegar hún vann uppi á her-
stöð þá var stundum eins og að
koma til Bandaríkjanna í heim-
sókn. Sleikjó af vellinum, ör-
bylgjupopp og gosdósir með
áföstum flipa sá maður löngu áð-
ur en það kom í íslenska fram-
leiðslu. Alltaf var hún í góðu
skapi og ekki munum við eftir
því að hún hafi skammað okkur.
Hún sá gleðina í öllu. Hún var
lúmskt fyndin, á 52 ára afmæl-
iskökuna sína las einn af okkur
að hún væri 25 ára og leist henni
virkilega vel á að yngjast um 27
ár. Eitt skildum við aldrei samt
þegar við vorum yngri, hún
bannaði okkur að drekka með
mat hjá henni, við áttum bara að
drekka þegar við værum búnir
með matinn.
Hvern hefði grunað að jólin
2019 yrðu okkar síðustu saman,
en þá hittust börn ömmu, makar
og barnabörn. Eftir standa frá-
bærar minningar um yndislega
konu sem við elskuðum mikið og
munum sakna. Krakkarnir okkar
voru það heppnir að kynnast
langömmu sinni og við vitum að
hún mun vaka yfir þeim. Hvíldu í
friði elsku amma. Takk fyrir allt.
Jón Frímann, Ingi Fannar
og Axel Freyr Eiríkssynir.
Inga Lóa
Hallgrímsdóttir
56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 2020
✝ Sigurður Þor-steinsson bóndi
fæddist á Vatns-
leysu í Biskups-
tungum 25. sept-
ember 1924. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 11. október
2020. Foreldrar
hans voru Ágústa
Jónsdóttir húsfrú,
f. 1900, d. 1986, og
Þorsteinn Sigurðsson bóndi, f.
1893, d. 1974.
Sigurður ólst upp í stórum
systkinahópi en þau eru: Ingi-
gerður, f. 1923, d. 1994, Stein-
gerður, f. 1926, Einar Geir, f.
1930, d. 2019, Kolbeinn, f. 1932,
d. 2013, Þorsteinn Þór, f. 1933,
d. 1940, Bragi, f. 1935, d. 2018,
Sigríður, f. 1938, d. 2017, og
Viðar, f. 1945.
Hann gekk í barnaskólann í
Reykholti og Bændaskólann á
Hvanneyri árin 1945-1946.
Einnig fór hann í íþróttaskólann
í Haukadal. Sigurður hóf bú-
skap við hlið foreldra sinna árið
kórsins, söng í Karlakór Bisk-
upstungna, starfaði mikið með
Ungmennafélaginu, tók meðal
annars þátt í mörgum leiksýn-
ingum, var formaður eldri borg-
ara í Biskupstungum í 17 ár,
meðhjálpari við Torfastaða-
kirkju í yfir 40 ár og svo mætti
lengi telja.
Börn Sigurðar og Ólafar eru:
1) Ágústa Sigríður, f. 1955, sam-
býlismaður hennar er Gísli Þór-
arinsson. Var áður gift Páli Rík-
arðssyni og á 3 börn og 6
barnabörn. 2) Þorsteinn, f. 1956,
hann var giftur Þóru Rut Jóns-
dóttur og á með henni 3 börn og
3 barnabörn. Núverandi kona
hans er Abigael Sörine Rakel
Kaspersen og eiga þau 2 syni. 3)
Guðmundur Bjarnar, f. 1959, er
giftur Guðríði Egilsdóttur, þau
eiga 2 dætur og 2 barnabörn. 4)
Brynjar Sigurgeir, f. 1966, er
giftur Mörtu Sonju Gísladóttur,
þau eiga 3 börn og 7 barnabörn.
Útför Sigurðar fer fram frá
Skálholtsdómkirkju í dag, 23.
október 2020, og hefst athöfnin
kl. 14. Jarðsett verður í Torfa-
staðakirkjugarði.
Útförinni verður streymt á
Facebook-síðu Skálholts:
https://tinyurl.com/y3hz7ba6
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
1953 um sama leyti
og hann kynntist
eiginkonu sinni,
Ólöfu S.R. Brynj-
ólfsdóttur, f. 1933,
d. 2010. Þau gengu
í hjónaband 30.
apríl 1955. Sama ár
byggðu þau nýbýlið
Heiði út úr jörðinni
Vatnsleysu. Þar
bjuggu þau
myndarbúi með
blandaðan búskap í áratugi. Ár-
ið 1989 gekk sonur þeirra
Brynjar og Marta kona hans inn
í búið með þeim og bjuggu þau
félagsbúi til ársins 1995 þegar
Sigurður og Ólöf hættu búskap.
Samhliða búskapnum stundaði
hann ýmsa vinnu. Hann var við
síldveiðar eina vertíð í Hvalfirði
og var til sjós frá Þorlákshöfn.
Hann vann við skurðgröft í
sveitinni og tók að sér mörg
önnur viðvik.
Sigurður tók ætíð mikinn þátt
í félagsstörfum í sveitinni. Hann
sat í hreppsnefnd í 16 ár, var
einn af stofnendum Skálholts-
Nei, það er ekkert kaffi á
könnunni, ekkert rætt um bú-
skapinn, ekki spurt hvort kýrn-
ar haldi mjólkinni, ekki hvað
meðalvigtin var, ekki hvað ég
ætli að gera í dag og ekki sagt
„ég ætla að skreppa í búðina“.
Nei, það er enginn pabbi við eld-
húsborðið. Já hann er farinn
minn besti vinur.
Við pabbi vorum góðir vinir
og samrýndir alla tíð enda þeir
ekki margir dagarnir í gegnum
árin sem við höfum ekki heyrt
hvor í öðrum. Hann þurfti alltaf
að vita hvar litli strákurinn væri.
Þau voru mörg verkin sem við
unnum saman allt frá því ég var
barn. Þó svo að mamma og
pabbi hafi hætt formlega búskap
1995 þá var pabbi ekki hættur
búskap var alltaf með hugann
við búið.
Pabbi var greiðvikinn maður
og var oft kallað í hann til hjálp-
ar við ýmis verk í sveitinni. Já
hann gat ýmislegt. Rétt ríflega
áttræður tók hann sig til og mál-
aði þakið hjá sér svo eftir var
tekið. Nei, því varð ekki við
komið að hjálpa honum. Hann
byrjaði ungur að syngja í Karla-
kór Biskupstungna og var einn
af stofnendum Skálholtskórsins.
Hann hafði mikla unun af söng
enda góður söngmaður sem hélt
röddinni vel og lengi, söng full-
um hálsi í réttunum með okkur
fyrir ári.
Hinn 25. september 1924 var
réttardagur í Tungunum og var
afi að búa sig til rétta þegar
amma tók sóttina og í stað þess
að ríða til rétta fór afi í hina átt-
ina, upp að Bóli, til að sækja
ljósmóður. Þennan dag kom í
heiminn ljóshærður drengur er
síðar varð pabbi minn. Það var
því við hæfi, úr því að hann hafði
réttardaginn af pabba sínum, að
hann færi ungur til fjalls. Aðeins
þrettán ára fór hann fyrir pabba
sinn í fyrstu leit.
Þeir fóru margar ferðirnar
saman frændurnir og nafnarnir
á Vatnsleysu inn í Jarlhettur á
móti eftirsafni. Sagði hann að
mikil gleði hefði verið í þeim
ferðum og ekkert sungið nema
raddað. Það var því ekki laust
við tilhlökkun hjá mér þegar
pabbi hringdi í mig af hrepps-
nefndarfundi og spurði hvort ég
vildi fara í fyrstu leit fyrir sig.
Þegar heim var komið af fjalli
spurði hann hvort gömlu karl-
arnir hefðu ekki sungið mikið og
það raddað. Hann þurfti alltaf
að fá fréttir úr fjallferðinni þau
40 ár sem ég hef farið.
Nú síðari ár var skrokkurinn
farinn að gefa sig og þótti hon-
um slæmt að geta ekki farið í
fjósið og gert eitthvert gagn, já
hugurinn var alltaf við búskap-
inn. Nú síðast í byrjun október
bað ég hann að koma á bílnum
upp í réttir og vera bara í honum
sem fyrirstaða því við ætluðum
að reka féð að og vigta. „Viltu
ekki að ég komi og smali með
þér líka?“ spurði hann. „Ég get
það alveg og brunað svo á undan
fénu upp í réttir í fyrirstöðuna.“
Já hann var hinn íslenski bóndi
alla tíð.
Drottinn gaf og Drottinn tók.
Það er sárt að missa föður sinn
og sinn besta vin til margra ára-
tuga, en lífið heldur áfram þótt
ekkert sé spjallið við eldhús-
borðið. Pabbi gengur nú á
Drottins vegum við hlið
mömmu, konunnar sem hann
elskaði af öllu hjarta.
Hafðu þökk fyrir allt og allt
elsku pabbi.
Þinn sonur og vinur,
Brynjar Sigurgeir.
Elsku pabbi. Í hvern á ég nú
að hringja? Við spjölluð saman á
hverjum degi, þess á milli ég
kom til þín. Þú varst drífandi
maður og þú dreifst líka í þessu
pabbi minn. Mig tekur það sárt
að þú sért farinn, þó að auðvitað
kæmi að þessu einhvern daginn,
þú varst jú búin að ná 96 árum,
en svona fór sem fór og þú
fékkst fallegt og friðsælt andlát,
varst ekki hræddur eins og þú
sagðir okkur. Þú vissir að þinn
vitjunartími var kominn og þá er
maður sáttur. Þú varst alltaf
bóndi þó svo að þú værir löngu
hættur bústörfum sem þið
mamma byggðuð upp frá
grunni. Þú fylgdist með öllu í
gegnum Brynjar af lífi og sál og
síðasta verkið hjá þér í byrjun
október þegar var verið að vigta
og velja líflömb, þetta fór ekki
fram hjá þér pabbi minn það átti
allan þinn hug. Það voru forrétt-
indi hjá þér að geta verið heima
og séð um þig sjálfur, geta farið í
pottinn og farið á þínum bíl þeg-
ar þér datt í hug, þú fórst nánast
á hverjum degi eitthvað „til að
halda mér við“ sagðir þú. Þú
fæddist á réttadaginn 25/9 1924.
Allar réttir eftir það fórst þú í
nema þetta ár. Þú varst búinn að
ákveða að fara ekki þó svo þér
byðist það en við tókum okkur
smá bíltúr að réttum til að fá
smá réttastemmningu. Þú varst
líka svo ánægður að við vorum
öll systkinin með þér á Heiði í
réttasúpu og lagið var tekið
enda varstu alla tíð mikill söng-
maður og þú montaðir þig oft að
því að þú ættir fjögur börn og öll
í kórum. Þú barst mikla um-
hyggju fyrir okkur þú kenndir
okkur líka að vera vinnusöm og
vera stundvís og þakka ég fyrir
það. Elsku pabbi, það er ekki
sjálfgefið að geta sagt „pabbi“ í
65 ár það eru forréttindi og nú
eru þið bæði farin þið mamma
fyrir 10 árum. Nú er mamma
glöð að vera búin að fá þig í
Draumalandið og alla þá sem
eru farnir. Ég er búin að standa
mig að því oft að taka upp sím-
ann og fara að hringja í þig, en
ég er ekki með símanúmer hjá
þér, já þetta verður skrýtið.
Elsku pabbi, ég kveð þig og
minning þín verður ljós í lífi
mínu, bið að heilsa mömmu. Guð
geymi þig pabbi minn. Þín dóttir
Ágústa.
Elsku afi okkar á Heiði.
Óbærileg sorg er í hjarta okk-
ar þessa dagana.
Við systkinin, barnabörnin
þín, söknum þín afskaplega mik-
ið en erum samt sem áður glöð
fyrir þína hönd að hafa fengið að
fara til ástarinnar þinnar í lífinu,
hennar ömmu. Við vitum vel
hversu mikið þú hefur saknað
hennar síðustu tíu ár. Þannig að
við viljum segja: „Til hamingju
með nýtt líf, nýtt upphaf með
ömmu.“ Vonandi mun lífið hjá
ykkur blómstra þarna uppi, fyr-
ir ofan okkur og hún amma geri
nú frægu fiskibollurnar sínar
handa þér.
Þú varst algjör meistari og
öðlingur og snertir fullt af hjört-
um hér á jörðu. Þú sagðir okkur
að þú gerðir þinn bóndabæ alveg
sjálfur, byggðir hann alveg einn
enda hörkuduglegur bóndi.
Varst sá elsti í Hreppnum og er-
um við afskaplega þakklát að
vera komin af þinni ætt.
Takk fyrir öll árin elsku afi
okkar, takk fyrir að kenna okkur
að gefast aldrei upp í lífinu.
Ég set ljóð hér inn sem ég
gerði og er það frá okkur til þín.
Við elskum þig.
Engilinn minn.
Elsku fallegi fuglinn
er nú floginn brott af jörðu,
í sæluna upp á við.
Ég keyri um veginn
inn í sólargeisla guðs,
inn í táraflóð englanna,
inn í sólargeisla bros þíns á himnum.
Tár mín renna niður andlit mitt,
sál mín splundruð er,
hjarta mitt enga nú gleði sér.
Ég stoppa,
geng út,
lít upp og sé …tvo fallega engla,
dansa í örmum hvor annars.
Þú fallegi fugl,
ósk þín rættist,
þú kátur ert nú.
Í örmum þér er þinn fallegi fugl.
Eftir á jörðu eru brotin hjörtu,
en framtíð þín er björt uppi hjá
ömmu.
Elsku afi, elsku amma.
Til hamingju með nýtt líf.
(Dagný Pálsdóttir)
Hvíldu í friði elsku afi okkar á
Heiði.
Kveðja, þín barnabörn,
Dagný Pálsdóttir, Dag-
mar Pálsdóttir og
Haukur Viðarsson
Elsku afi, þú varst einstakur
maður, söngelskur og ljúfur,
glaðlyndur og fagur. Einhverja
hluta vegna var ég búin að
ákveða að þú yrðir lengur með
okkur. Svo hraustur og öflugur,
dugnaðarforkur. Ég veit þó
dýpst inni að þú varst tilbúin að
hitta ömmu, fara í ferðalag til
Spánar. Ég sé ykkur sitja saman
og ég veit að þið getið verið sátt
að líta niður á afrek ykkar og á
okkur sem sitjum eftir, okkur
sem munum bera minningu ykk-
ar á lofti. Ég á eftir að sakna
símtalanna okkar og að sitja
með þér í stofunni á Heiði og
spjalla um heima og geima. Það
er eitthvað einstakt við Heiði,
við húsið þitt sem þú byggðir
sjálfur. Einhver notaleg ró. Um
leið og maður gengur inn á Heiði
þá gleymir maður erli hvers-
dagslífsins og öllum heimsins
áhyggjum. Það er einstakt og ég
mun minnast þess. Það er eitt að
byggja hús, það er annað að
skapa heimili og það andrúms-
loft og anda sem þar ríkir. Oft er
það tengt þeim sálum sem þar
búa, enda voru þið bæði, þú og
amma, góðar sálir. Ég á einstak-
ar minningar frá Heiði, sem
barn og fram á unglingsaldur
dvaldi ég hjá ykkur ömmu sum-
arlangt og meira til. Að fá að
upplifa frelsi, fullkomna rútínu
og að hafa alltaf eitthvað fyrir
stafni hefur mótað mig sem
manneskju meir en þig grunar.
Að hlusta á fuglana, þefa af ný-
slegnu grasi, upplifa náttúruna,
spranga í hlöðunni fullri af hey-
böggum, gera bú, ganga á eftir
bústofni, huga að heimalningum,
hlaupa um túnin, vaða í skurð-
unum og festast, tína stör, hugsa
og vera til, hef ég löngum sagt
vera forréttindi, forréttindi sem
munu lifa með mér um ókomna
tíð. Elsku afi, þér var alltaf svo
umhugað um að vera vel til fara
og fínn, hafa snyrtilegt í kring-
um þig og helst hafa afskorin
blóm á borði. Það eru eiginleikar
snyrtimennsku, eiginleikar sem
þú hefur deilt áfram, til pabba,
til mín og hér situr einn lítill 8
ára snyrtipinni við hliðina á mér,
Guðmundur Egill. Ég er þakklát
að þessi gen ferðuðust áfram.
Því snyrtimennska er svolítið
göfugur eiginleiki.
Elsku afi, takk fyrir sam-
fylgdina.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ég minnist þín með söknuði,
ég minnist þín með þakklæti.
Hvíldu í friði. Þín
Rebekka Guðmundsdóttir
og fjölskylda.
Nei, það held ég ekki, þetta er
að verða gott, sagði Siggi bróðir
minn, þegar ég spurði hann í
okkar síðasta samtali hvort
hann stefndi ekki á að ná 100 ár-
unum. Samtalið áttum við á 96
ára afmæli hans núna í septem-
ber.
Sigurður
Þorsteinsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is