Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.11.2020, Blaðsíða 16

16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22.11. 2020
Þ
au eru dálítil vandræðaleg viðbrögðin
við Veirunni, sem tekin er að kalla á
stóran staf. Hólarnir í Vatnsdal og
eyjarnar á Breiðafirði eru hætt að
vera óteljandi en veirurnar hljóta
enn að vera það. En hana Veiru
þekkjum við nú orðið betur en við kærum okkur um,
þótt enn sé hún óútreiknanleg. Við vonum öll það
besta og við það markmið situr. Og ekki bara við, ég
og þú, þjóðin í landnámi Ingólfs og út og austur af
því. Sama gildir um hinar þjóðirnar. Veiran hefur
storkað okkur flestum í nærri tíu mánuði. Það var
engu skrökvað um það hversu langa setu hún myndi
hafa hér sem annars staðar, óboðin og illa þokkuð. En
það lá þó í loftinu að hún stæði sennilega við í þrjá eða
fjóra mánuði en þá yrði komið á hana fararsnið. Enda
þá tekið að hlýna. Þá bráðnar snjór, og nokkrum vik-
um síðar fer að grænka, fuglar mæta og það er þá
sem veirur fara. Það gilti um þær veirur sem hétu
ekkert sérstakt.
Hinar veirurnar eru ekki til umræðu nema í litlum
hópi. Við hin tölum um flensu og það er ekkert gefið
upp hvað þær grandi mörgum. Enda sjálfsagt flókið
að eignfæra afföllin upp á sjúkdóma, svo að vit sé í,
þegar margir eru á ferðinni í senn. Ef maður á
skammt eftir vegna illkynja sjúkdóms þá er látið vera
að þakka flensuveirunni fyrir líknandi hönd. Væri
maður langt genginn í snúnum og heldur óþægilegum
veikindum gæti verið ráð að sleppa flensusprautunni.
Fengi maður sér hana þá færðist banameinið senni-
lega á „undirliggjandi mein“ en ella á árvissu veiruna.
Frægir fá smit
Stjórnmálamenn í fremstu röð, nú eða forðum, eru
ekki mörg eintök. En það verður ekki betur séð en að
þeir séu jafnvel séðari en aðrir að sjá við veirunni.
Þeir, sem liggur leitt orð til stjórnmálavafsturs,
myndu skjóta því að, að þar færu nægilega eitruð ein-
tök til að leggja jafn undirförula veiru og þessa.
Það var sagt frá því í september að Berlusconi, einn
þekktasti pólitíkus Ítalíu, hefði greinst með veiruna, í
annarri bylgju hennar. Nokkrum mánuðum fyrr virt-
ist Boris Johnson mjög hætt kominn, þótt saman-
rekið hraustmenni sé. Forseti Brasilíu, Bolsonaro,
hægrimaður þrátt fyrir nafnið, komst svo í veiru-
hámæli og loks „Trump sjálfur“, eins og það var orð-
að í útvarpi. Hinir „stóru“ og þekktu fjölmiðlar vestra
tóku fréttina af Trump upp á sína arma. Það var helst
eins og runninn væri upp svartur föstudagur, sem er
gróðavonardagur þar vestra. Það skrítna var að allir
fjölmiðlungarnir voru með einu og sömu talpunktana,
eins og jafnan þegar þeir fjalla um Trump „sjálfan“.
Og þótt þeir leyndu vel áhyggjum sínum og sorg
sögðust þeir hafa áreiðanlegar heimildir úr röðum
lækna og sérfræðinga, um að miðað við aldur og lík-
amlegt fituinnihald og álag væru rúmlega 92 prósent
líkur á því að Donald Trump myndi ekki hafa það af.
En það gerði hann svo og séu viðmið höfð við legu-
daga og hvíld í kjölfarið, þá virtist sá dauðadæmdi
hafa sloppið fimm sinnum betur úr slag við Veiru en
rugby-tröllið Boris Johnson.
Það var til þæginda og hagræðingar að sömu fjöl-
miðlar og hata Trump vestra hötuðu líka brasilíska
forsetann, svo ekki sé minnst á Berlusconi, og áttu
því sjálfsagt auðveldara með að hemja harm sinn út
af því að Veira færi í pólitískt manngreinarálit.
Eftir veirufréttina af Berlusconi í september var
hann ekki nefndur meir og líkast því að kvennaljóm-
inn hefði verið jarðsettur í kyrrþey. En þeir sem
fletta honum upp sjá að einungis 13 dögum eftir smit
talaði hann við blaðamenn og aðra á ítölsku torgi.
Sagði hann að Veira hefði verið eitt af því versta sem
fyrir hann hefði komið, en hann hefði hrist hana af
sér, eins og aðra óværu fram til þessa. Veiran náði
aldrei ofan í kjallara til Bidens þar sem hann háði
baráttu sína fyrir því að komast aftur í öldungadeild-
ina, eins og hann hafði ítrekað nokkrum sinnum opin-
berlega síðustu misserin.
Það breytti hins vegar engu um baráttuna um
Hvíta húsið. Trump var þar efstur á báðum listum.
Þeim, sem stuðningsmenn töluðu fyrir að Trump yrði
kosinn, og hinum, sem þeir báru fram sem töluðu fyr-
ir því að Trump yrði alls ekki kosinn. Lítið var minnst
á Biden eða Hunter litla milljarðamæring, enda hefði
það einungis truflað baráttuna í öldungadeildinni.
Sprengjan kynnt. En sprakk hún?
Í vikunni kynnti sveit lögfræðinga þau álitaefni nýlið-
inna kosninga sem þeir hafa reifað og munu bera upp
fyrir dómstóla. Stöð eins og CNN ákvað að vera ekki
með útsendingu frá þeim atburði en hefur síðan kom-
ið því vel og myndarlega til skila að forystumaður
lögfræðinganna hafi svitnað með skrautlegum hætti í
sjónvarpinu. Gæti farið vel á því að einhver fengi
Pulitzer-verðlaunin fyrir þá frétt og telja má víst að
norska nóbelsnefndin hljóti að vera heit.
Fyrir aðra var fundurinn hins vegar mjög athyglis-
verður fyrir þær alvarlegu ásakanir sem settar voru
fram af hálfu annars „forsetaflokksins“ vestra og eru
ekki dæmi þessa til.
Málatilbúnaðurinn kemur nú til kasta dómstólanna.
Óbreyttum evrópskum áhorfanda varð ekki um sel,
þótt hann svitnaði ekki eins og talsmaður lögmann-
anna. Lýsingarnar á stöðu bandarískra kosninga
voru svo sannarlega ekki upp á marga fiska. En
áhorfandinn hlaut að spyrja sig hvers vegna Repú-
blikanaflokkurinn léti þennan þátt ekki taka til sín
fyrr. Þar fer annar öflugasti stjórnmálaflokkur
Bandaríkjanna og flokkurinn hefur sterka stöðu í
bandarísku þjóðlífi og getur því umfram marga látið
til sín taka. Á móti mætti segja að lýst var á fundinum
stórkostlegum möguleikum til þess að standa fyrir
kosningasvindli. Það er eitt, en hitt er að einhver hafi
ekki staðist freistinguna að nota sér stórskemmt og
gallað kerfi, sem hvergi er notað á byggðu bóli svo
vitað sé. En það er það sem felst í ásökunum flokks-
ins nú.
Þeir vitna mjög til orða Bidens fyrir kosningar að
enginn flokkur hafi eins sterka stöðu til að standa
fyrir öflugum kosningasvikum eins og hans flokkur,
Demókrataflokkurinn. Þetta er vissulega sérkennileg
yfirlýsing og hljómar mjög illa. En hafa verður í huga
að þetta er Biden.
En lýsingar á fjöldaframleiddum póstatkvæðum
sem enginn gat eða getur vitað með vissu hver fyllti
út jaðra við að vera óhugnanlegar. Og þá hitt að
„verktakar“ hafi boðið í að safna saman atkvæðum
Veirukærum
fækkar.
Bananaríkjum
fjölgar?
’Við tölum stundum um heiminn eins oghann sé í sæmilegum skorðum hvaðveirur snertir. En víða um heim er horft öðr-um augum á veiruslaginn en hjá þjóð sem
horfir öll sem ein upp til þremenninganna svo
minnir helst á börn í yngstu bekkjum skóla-
kerfisins. En það gildir ekki alls staðar.
Reykjavíkurbréf20.11.20