Morgunblaðið - 04.12.2020, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 2020
var hún besti sálufélagi sem hægt
var að hugsa sér, það var ekki
sjaldan sem ég leitaði mér ráða
hjá henni, hún var svo ráðagóð og
skynsöm í öllu sem hún tók sér
fyrir. Sparaði aldrei hrósið, ef
henni fannst einhver líta vel út
sagði hún það hiklaust. Skarðið í
líf mitt er orðið stórt. Takk fyrir
að koma í líf mitt fallegi engill, ég
elska þig og sakna þín svo óend-
anlega mikið, elsku besta vinkona
mín.
Þó sólin nú á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt þú varst kölluð á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo falleg, einlæg og hlý,
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Saknaðarkveðja,
Auður Björk.
Helga vinkona mín, sálufélagi
og „systir“ kvaddi þennan heim
14. nóv. og mig langar að segja
öllum sem ég þekki hvað hún var
falleg persóna, einstök í alla staði.
Ég datt í lukkupottinn fyrir 33
árum þegar við hittumst fyrst og
hún valdi að verða vinkona mín. Í
þessi 33 ár hefur vinátta okkar
verið full af kærleika og virðingu.
Að eiga vinkonu sem alltaf segir
sannleikann hvort sem hann er
þægilegur eða óþægilegur veitir
öryggi og sýnir sanna umhyggju
og ást. Helga valdi alltaf að sjá já-
kvæðu hliðarnar á lífinu, hún vildi
nota tímann vel og neitaði að taka
þátt í óþarfa leiðindum. Hún var
orkumikil, forvitin og yndislega
skemmtilega stjórnsöm. Hún
lagði sig fram við að láta öðrum
líða vel og gera líf annarra
skemmtilegra. Hún var einstak-
lega fær í að hrósa þeim sem
henni þótti vænt um og sýna þeim
umhyggjusemi og væntumþykju,
þetta gerði hún á þann hátt að það
hreyfði við manni. Við höfum upp-
lifað svo ótrúlega margt skemmti-
legt saman gegnum árin, bæði
gleði og sorg sem hefur gert vin-
áttu okkar djúpa og óendanlega
dýrmæta.
Þegar Helga, Addi og strák-
arnir fluttu til okkar í Lund varð
lífið bæði betra, skemmtilegra og
litríkara. Þetta var yndislegur
tími, þau fylltu tómarúmið og
söknuðinn sem maður lærir að
lifa með þegar maður býr langt í
burtu frá fjölskyldu og vinum.
Tíminn sem við áttum saman í
Lundi er ómetanlegur fyrir mig
og mína fjölskyldu. Að fá að deila
hversdagsleikanum með ykkur,
elsku Addi, Þorri, Óðinn og Helga
eru minningar sem gleðja hjarta
okkar í hvert skipti sem við hugs-
um um þennan ljúfa tíma. Vin-
áttuböndin urðu sterk. Mér finnst
ég eiga svo mikið í ykkur og þið
eigið alltaf eftir að verða stór og
mikilvægur hluti af okkar lífi.
Síðasta ár höfum við Helga átt
mörg löng og djúp samtöl um lífið
og tilveruna og alltaf töluðum við
um krakkana okkar. Helgu fannst
hún vera ótrúlega heppin að eiga
svona frábæra syni sem væru um-
hyggjusamir, duglegir, klárir og
fallegir. Það eru sko orð að sönnu.
Yndislegri stráka er ekki hægt að
finna en það kemur mér heldur
ekki á óvart því þeir eru aldir upp
á heimili þar sem ást, umhyggja
og virðing hefur alltaf verið til
staðar, ástríkir foreldrar.
Ég er alveg viss um að Helga
er þegar búin að laða til sín nýja
vini, ömmu Stebbu og Huldu
frænku þarna uppi og bjóða í
kósý-kaffiboð með kertaljósum
og huggulegheitum, eins og henni
var svo tamt. Hún er örugglega
líka búin að hafa uppi á þeim sem
eru minni máttar og bæði gleðja
þá og hjálpa þeim. Hún er mjög
líklega líka farin að kenna þeim
sem ekki kunna að hegða sér að
sýna bæði ást og umhyggju.
Þið sem nú fáið að njóta fallega
brossins hennar, nærveru og góð-
mennsku, eruð heppin. Ég er svo
ótrúlega þakklát fyrir allan þann
tíma sem ég fékk með þér elsku
ljúfan mín. Sorgin er sár og sökn-
uðurinn er mikill, svo mikill að orð
fá ekki lýst en ég veit að þú hefðir
sagt við mig að halda áfram að
vera glöð og þakklát og nota tím-
ann vel og það ætla ég að reyna að
gera. Þú ert með mér í hjartanu.
Ástarknús til ykkar, elsku fjöl-
skylda.
Sigríður L. Sigurðardóttir.
Það er erfitt og óraunverulegt
að skrifa minningarorð um þig
elsku Helga okkar. Við höfum
þekkst í áratugi og á þessum ár-
um áttum við margar góðar
stundir saman. Heimilið þitt var
alltaf fallegt og umvafið kærleik,
ást og hlýju. Þið fluttu til útlanda
og við mættum í heimsókn og við
fluttum út á land og þið mættuð í
heimsókn. Við bjuggum hlið við
hlið í Barmahlíð sem var svo gam-
an og dýrmætur tími fyrir okkur
öll, stutt að kíkja við og eyddum
við ófáum stundum saman. Það
var alltaf gaman að vera með þér
og þínum, borða saman, fara í
heita pottinn, göngutúra, baka
saman hveitikökur, horfa á
skemmtiatriði sem börnin okkar
fundu upp á, spjalla saman, hlæja
og svo margt fleira.
Fyrir tæpu einu og hálfu ári
síðan greindist þú með þennan ill-
víga sjúkdóm, sem þú barðist við
eins og hetja. Þú varst ákveðin í
að vinna á honum, kvartaðir aldr-
ei heldur tókst á við þetta verk-
efni af æðruleysi. Elsku Helga,
það er svo margt sem við áttum
eftir að gera saman. Minningin
um dásamlegu Helgu og fallega
brosið þitt munum við alltaf
geyma í hjarta okkar.
Hvíldu í friði, elsku Helga. Við
kveðjum þig með miklum sökn-
uði. Það eru forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér.
Þóra Björk og Halldór (Dóri).
Eftir að ég heyrði að elsku
Helga hefði kvatt þennan heim,
reikaði hugurinn aftur og upp
komu dýrmætar og skemmtilegar
minningar.
Helga var vinkona mín á æsku-
og unglingsárunum. Við vorum
saman í bekk í Árbæjarskóla frá 7
ára aldri. Við vorum saman í fim-
leikum hjá Fylki og seinna í hand-
bolta þar sem Helga stóð vaktina í
markinu. Hún var mikil íþrótta-
manneskja og einhvern veginn
góð í öllu, sama hvort það var
handbolti, brennó, fótbolti eða
teygjó. Bekkurinn okkar var sam-
heldinn og við hittumst oft í
bekkjarpartíum, fórum á skíði og
lékum okkur saman í frímínútum.
Helga var driffjöðrin í þessu öllu.
Helga var alltaf svo fallega
klædd en Gulla mamma hennar
var mjög iðin við að prjóna á
hana. Við vinkonur Helgu nutum
góðs af þessum dugnaði Gullu,
hún prjónaði á okkur líka og man
ég sérstaklega eftir fallegu legg-
hlífunum sem voru mikið notaðar.
Við vinkonurnar elskuðum
Duran Duran og vorum óþreyt-
andi í að afla okkur upplýsinga
um meðlimi. Við þöktum veggi
með plakötum af þeim, klæddum
okkur líkt og þeir og klipptum hár
okkar eins og þeir. Við gerðumst
líka break-dansarar og án þess að
hallað sé á neinn þá sýndi Helga
langbestu taktana.
Þegar við urðum unglingar
skráðum við Helga okkur í ung-
lingavinnuna í Heiðmörk. Við
byrjuðum af krafti en eftir nokkr-
ar vikur fannst okkur vinnan til-
breytingasnauð enda gerðum við
fátt annað en að gróðursetja tré.
Einn morguninn þegar við áttum
að mæta í vinnuna ákváðum við að
skrópa og fara heldur niður í bæ
að leita okkur að annarri vinnu.
Sú leit skilaði strax árangri og
nokkrum dögum síðar byrjuðum
við að vinna í Hagkaupum, Skeif-
unni. Þar unnum við næstu sumur
og með skóla á veturna. Við
kynntumst mörgum og eignuð-
umst nýja vini og vinkonur. Þessi
ár voru frábær tími og við bröll-
uðum margt og ég var heppin að
eiga vinkonu eins og Helgu sem
var bæði traust og góð.
Eftir 9. bekk fórum við Helga
með foreldrum mínum til Ric-
cione á Ítalíu. Við kolféllum fyrir
staðnum og vorum staðráðnar í
að fara aftur. Við gerðum það ári
síðar og aftur árið þar á eftir og
skemmtum okkur konunglega
með frábærum stelpum sem
margar urðu vinkonur Helgu allt
til hennar síðasta dags.
Við Helga hittumst ekki oft eft-
ir að við urðum fullorðnar en þeg-
ar við hittumst gátum við spjallað
endalaust. Það fór ekkert á milli
mála hversu stolt Helga var af
fjölskyldu sinni og hversu þakklát
hún var fyrir fólkið sitt.
Ég hitti Helgu í ágúst á síðasta
ári og hún sagði mér frá því að
hún hefði greinst með krabba-
mein. Mér datt ekki í hug að rúm-
lega ári síðar myndi hún kveðja.
Ég fylgdist með baráttu hennar í
gegnum síðuna sem hún stofnaði
fyrir vini og vandamenn. Barátta
Helgu einkenndist af hugrekki,
jákvæðni og hreinskilni.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
vináttu Helgu, hún skildi svo
sannarlega eftir spor í hjarta
mínu.
Ég sendi fjölskyldu Helgu mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Sigrún Karlsdóttir.
Þú elskulega, brosmilda, fal-
lega vinkona mín og dansfélagi í
gegnum árin, að kveðjustund er
komið. „En Júnni!“ Það eru orðin
sem hljóma í huga mér þessa dag-
ana með hljómi þinnar raddar.
Það var eitthvað við það þegar þú
sagðir „En Júnni!“ Það var bara
svo mikið þú, þegar þú notaðir
þessi orð. Síðan var það orðið
„heppinn“, það gat fangað ansi
margt og gat lýst öllum blæbrigð-
um og litrófi lífsins þegar við not-
uðum það orð, enda uppgötvuðum
við það orð úr barnabók. Ég er af-
skaplega heppinn að eiga Adda
þinn sem vin, ég er einnig afskap-
lega heppinn að hafa fengið að
vera hluti af lífi ykkar og sjá
Þorra og Óðin vaxa og dafna.
Fjölskyldan þín var stór partur
af þínu lífi, heppni mín lá einnig í
að fá að kynnast þinni frábæru
fjölskyldu, Gullu mömmu þinni,
Ingólfi pabba þínum og mörgu
öðru góðu fólki í fjölskyldu þinni.
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Mínar dýpstu samúðarkveðjur
sendi ég, elsku Addi minn, Þorri,
Óðinn og fjölskylda.
Minning um brosmildu Helgu
gleymist ei.
Júníus Ólafsson (Júnni).
Elsku Helga. Það er sárara en
orð fá lýst að skrifa um þig minn-
ingargrein og það er vel við hæfi
að rigningin og rokið bylur við-
stöðulaust á glugganum. Það er
sanngjarnt að veðrið sé í takt við
brotthvarf þitt því það er ekkert
sanngjarnt við að hraust og góð-
hjörtuð manneskja eins og þú fáir
ekki að lifa lífinu fram í háa elli.
Þú barðist hetjulega fyrir lífi þínu
og fyrir því að fá að hitta elsku
litla krúttið, eins og þú skrifaðir
sjálf, sem vex og dafnar og von er
á á nýju ári. Lífsbarátta þín sýndi
svo glögglega kjark þinn og
styrk. Það er erfitt að lifa með því
að ósk þín um að hitta litla ömmu-
gullið fái ekki að rætast.
Þú hafðir einstakan hæfileika
til að tala við fólk og láta því líða
eins og það væri miðpunktur al-
heimsins. Þú sýndir fólki óskipta
athygli og spurðir lengra, dýpra
og opnar en flestir aðrir og varst
líka ekki feimin við að tala um til-
finningar og deila eigin skoðun-
um um hlutina. Þú hafðir gott lag
á að tala við krakka sem fengu
einlægar spurningar um hvernig
þeim liði, hvernig væri í skólan-
um og hvað þau væru að hugsa.
Þú vannst trúnað þeirra og áttir
stað í hjarta þeirra til framtíðar.
Þú varst alveg einstaklega ráða-
góð á lífsins mál og lagðir hjarta
þitt og sál í að halda góðu sam-
bandi við nánasta fólkið þitt, fjöl-
skylduna alla og vinahópinn
stóra. Þú varst límið sem hélt
öllu saman.
Hún var falleg hið innra og hið
ytra er stundum sagt um fólk
eins og þig og það á vel við. Geisl-
andi bros, hárið þitt svo þykkt og
fallegt og glampi í augum sem
vakti athygli allra sem þig hittu.
Persóna þín var enn fallegri. Hlý,
traust og með sterka réttlætis-
kennd. Þú varst alltaf skemmti-
leg, alveg ferlega skemmtileg og
hnyttin. Þú varst meira að segja
líka skemmtileg þegar það var
ekki skemmtilegt því þá hafðir
þú húmor fyrir því – jafnvel eftir
að veikindin voru farin að hafa
sín áhrif.
Auðvitað lá alvara að baki en
samt alltaf hlátur, gleði og þakk-
læti fyrir lífið og tilveruna. „Af
hverju ekki ég?“ sagðir þú þegar
einhver lét í ljós hversu ósann-
gjörn veikindi þín væru. Maður á
að njóta lífsins hefðir þú sagt
enda vildirðu feta í fótspor ömmu
Stebbu og líta lífið jákvæðum
augum, vera til hvatningar fyrir
aðra og sækja í vinskap þeirra
sem veittu gleði og gáfu þér
orku.
Það eina sem huggar í dag er
að sjá að þú lifir áfram í drengj-
unum þínum. Þeir bera svo
sterkt þína fallegu persónugerð
og elskulegheit.
Hversu fallegt og yndislegt
verður að fá að fylgjast með þeim
dafna og vaxa og takast á við lífið
sem fullorðnir menn. Þetta eru
flottir strákar og mikill styrkur í
þeim fyrir ástina þína, hann
Adda, sem saknar þín svo sárt.
Þeim verða allir vegir færir og
það er ekki síst þér að þakka.
Elsku Arnar, Þorri og Óðinn,
missir ykkar er mikill. Helga
fylgir ykkur áfram í hjörtum
ykkar og það á líka við um
tengdadæturnar tvær, Marín og
Hildi, og ömmugullið sem beðið
er eftir. Við viljum votta ykkur
og fjölskyldunni allri, foreldrum
Helgu og systkinum, tengdafjöl-
skyldu og kærum vinum okkar
dýpstu samúð.
Ykkar vinir,
Ragna og Magnús.
Það er með mikilli sorg og
söknuði sem við kveðjum kæra
vinkonu, Helgu Ingólfsdóttur,
eftir erfiða baráttu við illvígan
sjúkdóm.
Ekki er hægt að segja annað
en að Helga hafi tekist á við sjúk-
dóm sinn af miklu æðruleysi og
jákvæðni allt til enda.
Þrátt fyrir veirutíma náðum
við að eiga yndislegar stundir
með Helgu okkar áður en yfir
lauk, meðal annars í helgarferð
síðasta vetur, glæsilegri óvæntri
afmælisveislu Helgu í júlí síðast-
liðnum sem synir hennar skipu-
lögðu og svo í brúðkaupi vina okk-
ar síðar um sumarið.
Helga var einstaklega hlý og
yndisleg manneskja sem hafði
alltaf góða nærveru. Vinskapur
okkar nær aftur til æskuára og
margs er að minnast frá fyrri tím-
um. Vinkonurnar í hópnum héldu
saman saumaklúbb alla tíð og
hittust reglulega en einnig hittist
vinahópurinn allur við mörg tæki-
færi. Alltaf var gaman að hitta
Helgu og Adda sem voru afskap-
lega samhent og yndisleg hjón.
Þau voru höfðingjar heim að
sækja, t.d. í sumarhús þeirra við
Meðalfellsvatn þar sem vinahóp-
urinn hittist oft á sínum tíma.
Eins var gaman að heimsækja
þau síðustu árin í Ystaseli þar
sem þau höfðu komið sér vel fyrir
og endurgert húsið á mjög huggu-
legan hátt. Helga var alla tíð far-
sæl í leik og starfi og var margt til
lista lagt. Meðal annars hafði hún
næmt auga fyrir innanhússhönn-
un og var gaman og þarft að fá álit
hennar á hlutum er því tengjast
þegar til stóð hjá einhverjum okk-
ar að fara í breytingar innanhúss.
Nú er stórt skarð hoggið í vina-
hópinn sem verður ekki samur
eftir. Við vottum Adda, strákun-
um, tengdadætrum, foreldrum og
systkinum okkar dýpstu samúð.
Minning Helgu mun lifa.
Böðvar og Þórdís, Birgir
og Elsa, Björn og Lóa.
✝ Jón Ingi Stein-dórsson fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 4. jan. 1938.
Hann lést á heimili
sínu, Miðstræti 11,
Vestmannaeyjum
20. nóvember 2020.
Foreldrar Jóns
Inga voru Lára
Jónsdóttir, skrif-
stofumaður og
snyrtifræðingur í
Vestmannaeyjum, f. 1. mars
1915, d. 13. júní 1981, og Stein-
dór Aðalsteinn Steindórsson vél-
stjóri, f. 11. nóv. 1916, d. 11. júlí
1991. Hálfsystir Jóns Inga sam-
feðra er Jenný Steindórsdóttir, f.
25. des. 1947. Móðurforeldrar
Jóns Inga voru Jón Hinriksson,
kaupfélagsstjóri Kaupfélagsins
Fram í Vestmannaeyjum (1881-
1929), og Ingibjörg Theódórs-
dóttir Mathiesen húsmóðir
kelsson skipstjóri (1920-1957).
Börn Jóns Inga og Ellu eru þrjú:
1. Bernódus, f. 23. okt. 1960, d.
24. okt. 1960. 2. Hinrik, f. 19. ág.
1964, búsettur í Reykjavík; börn
hans eru Ívar Aron, f. 25. júní
1986, og Telma Hafrós, f. 9. febr.
1998. 3. Ölver flugstjóri, búsett-
ur á Selfossi, f. 2. des. 1970,
kvæntur Svanhildi I. Ólafsdóttur
félagsráðgjafa, f. 20. febr. 1979;
börn þeirra eru Gabríel, f. 27.
maí 1999, Anna Lára, f. 11. jan.
2002, Katrín, f. 17. okt. 2005,
Rakel, f. 19. okt. 2007, og Veigar
Elí, f. 19. ág. 2011.
Jón Ingi gekk í barnaskóla
Vestmannaeyja og sótti líka nám
í Skógaskóla. Hann hóf ungur að
vinna fyrir sér sem verkamaður
og sjómaður, var lengi kokkur til
sjós. Frá 1974 til 1988 rak hann
matvöruverslunina Jónsborg í
Vestmannaeyjum og um tíma
Búr á Gimli við Kirkjuveg til
1999. Síðustu ár fékkst hann við
ýmis tilfallandi störf, m.a. beitn-
ingu.
Útför Jóns Inga fór fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
30. nóv. sl. Að ósk hans fór útför
fram í kyrrþey.
(1880-1963). Börn
þeirra, auk Láru,
sem var yngst:
Theódóra Þuríður
(lést ung), Hinrik,
bæjarstjóri í Vest-
mannaeyjum og síð-
ar sýslumaður í
Stykkishólmi, Árni
lögfræðingur og
Sigurlaug, kona
Guðlaugs Gísla-
sonar í Geysi, bæj-
arstjóra og alþingismanns. Í
heimili með Ingibjörgu, Láru og
Jóni Inga var jafnan Anna Mat-
hiesen (1889-1981), systir Ingi-
bjargar.
Jón Ingi hóf sambúð um 1960
með Elínborgu Bernódusdóttur,
f. 4. des. 1940, og þau giftu sig
30. nóv. 1969. Foreldrar hennar
voru Aðalbjörg Jóh. Bergmunds-
dóttir (1919-2003), húsmóðir og
verkakona, og Bernódus Þor-
Jón Ingi, mágur okkar, var
Eyjamaður upp á nærri hundrað
prósent, fæddur í Eyjum og alinn
þar upp, bjó þar og starfaði nær
óslitið alla sína ævi fram á níræð-
isaldur. Innan við tvítugt byrjaði
hann að vera með systur okkar,
Elínborgu, og hefur sú samferð
staðið í meira en 60 ár. Allar götur
síðan hefur hann því verið einn af
fjölskyldunni, náinn okkur eins og
hálfbróðir.
Fjölskylduaðstæður Jóns Inga
voru sérstakar. Lára, móðir hans
var einstæð og oft fjarverandi
vegna veikinda og hann því að
nokkru alinn upp hjá ömmu sinni,
Ingibjörgu, og systur hennar,
Önnu Mathiesen, en afi hans
löngu dáinn. Heimilið bar í mörgu
merki fyrri velmektar þegar fjöl-
skyldan bjó í Garðinum við Korn-
hól.
Jón Ingi var ekki lengi í skóla,
ólgaði af lífsfjöri, krafti og ævin-
týraþrá. Hann fór að vinna bæði í
landi og á sjó. Ella og Jón Ingi
bjuggu fyrst á Brekastíg 6, æsku-
heimili hans, með móður hans og
ömmu og þeirri ógleymanlegu
Önnu Matt. Þau fluttu svo öll sam-
an á Urðaveg 50 og þar var heimili
þeirra fram að gosinu. Jón Ingi og
Ella bjuggu stuttan tíma eftir gos-
ið í Ölfusborgum en voru með
þeim fyrstu sem fóru heim til Eyja
á ný. Þá sneri Jón Ingi við blaðinu,
stofnsetti matvöruverslunina
Jónsborg og rak hana með Ellu í
allmörg ár og gekk vel. Þar sýndi
hann hvað í honum bjó, dugnað og
útsjónarsemi. Hann var sá fyrsti
sem seldi tilbúinn heitan mat. Þau
ráku líka sjoppu í húsi sínu, Gimli.
Það var alltaf líf og fjör í kring-
um Jón Inga og hann var sérlega
notalegur í allri umgengi, alltaf
með spaug á vörunum, smástríð-
inn og hláturmildur. Hann var
snjall og góður spilamaður. Hann
var óvenjulega duglegur verk-
maður, að hverju sem hann gekk,
með ráð undir rifi hverju og skipti
nær aldrei skapi. Hann þótti góð-
ur skipsfélagi og æðrulaus á ögur-
stundum. Hann var greiðvikinn,
skipulagður, natinn í heimilis-
verkum og matreiðslu og þau Ella
samtaka um að hafa snyrtilegt í
kringum sig. Við eigum öll góðar
minningar af Urðaveginum.
Stundum sló Jón Ingi upp sól-
tjaldi sunnan við hús og þá af-
greiddu Lára og Anna Matt. kök-
ur og kræsingar út um
eldhúsgluggann.
Þrátt fyrir fjörið, brosið og
stríðnina var Jón Ingi talsverður
alvörumaður bak við skelina, en
þangað áttu fáir greiða leið.
Margt gott og hollt úr uppeldi
hans varðveitti hann þar fyrir sig
en þó mátti oft glitta í það. Þau
hjón höfðu gaman af því að
ferðast og einnig af sjóstanga-
veiði. Jón Ingi hafði mikið yndi af
músík, spilaði svolítið á píanó, las
talsvert og fylgdist vel með, at-
hugull, pælari og spjallari, en vildi
hvergi trana sér fram. Jón Ingi
fór ekki alltaf vel með sig,
skemmti sér mikið og var enginn
meðalmaður í því, uns öllu slíku
var hætt. Þó að þau Ella hafi verið
vinamörg og þekkt marga áður
fyrr voru þau mjög mikið fyrir sig
og vildu ekki að aðrir skiptu sér
mikið af tilveru þeirra og högum.
Með söknuði kveðjum við mág
okkar. Guð styrki systur okkar í
sorg og mótbyr. Samúðarkveðjur
sendum við sonum þeirra og
barnabörnum.
Mágar og mágkonur,
Þuríður (Þura), Jón,
Helgi, Elín Helga, Aðal-
björg (Lilla) og Birna.
Jón Ingi
Steindórsson