Lögmannablaðið - 15.12.1997, Blaðsíða 21

Bókafréttir
Einkaleyfaréttur
Fræðimenn, íslenskir, hafa lítt
gefið einkaleyfarétti gaum, sem
og lögmenn almennt í störfum
sínum. Nú er að verða breyting
þar á.
Fáir hafa látið sig málið varða
en flestir þess í stað ákveðið að
þessi fræði hljóti að vera allt of
snúin. Þótt lögmenn hafi lengi
verið sammála um að stéttin
þurfi að leita á ný mið, þá grund-
vallast sú skoðun á því að allir
hinir lögmennirnir eigi að leita á
önnur mið þannig að fyrsta per-
sóna eintölu geti fiskað betur á
gömlu miðunum. En nú er engin
afsökun tæk lengur fyrir því að
lögmenn tileinki sér ekki einka-
leyfaréttinn. Uppúr áramótum er
von á bók um einkaleyfarétt eft-
ir Jón L. Arnalds, hæstaréttarlög-
mann, og Þorgeir Örlygsson,
prófessor, sem gefin er út af
Bókaútgáfu Orators. Höfundarnir
fara óhefðbundna leið í bókinni,
þar sem hún er hvoru tveggja
„kommentar" um einkaleyfalögin
nr. 17/1991 með síðari breyting-
um og kennslubók, en fræði-
greininni er gerð skil í ítarlegum
inngangsþætti bókarinnar. Auk
þessa fylgja í bókarlok alls konar
lög, reglugerðir og sáttmálar um
efnið. Það má því segja að í einni
bók sameinist fræðibók, skýring-
arrit og handbók. Menn þurfa
ekki meira til að verða sérfræð-
ingar í einkaleyfarétti.
Bók um fasteignakaup
Þá er líka í deiglunni bók eftir
Viðar Má Matthíasson, prófessor,
um fasteignakaup. Það þarf ekki
lengi að glugga í dómasafn
Hæstaréttar til að sjá að það rit er
mikill happafengur fyrir lög-
menn, eins algengar og deilur
tengdar fasteignakaupum eru.
Bókin mun verða bæði yfirgrips-
mikil og eins mun verða tekið
þar á ýmsu, sem ekki hefur hlot-
ið neina umfjöllun meðal ís-
lenskra fræðimanna til þessa.
Bókin grundvallast öðrum þræði
á viðamiklum dómarannsóknum
höfundarins, sem gerð voru skil í
bók hans Dómar í fasteignakaup-
um, sem kom út á síðasta ári. í
raun má segja að í fræðiritinu,
sem Viðar Már er að gefa út
núna, dragi hann ályktanir sínar
af dómaframkvæmdinni og skýri
þær fræðilega. Með þessa bók
sér við hlið ættu menn bæði að
vera í stakk búnir til að standa
betur að hagsmunagæslu fyrir
skjólstæðinga sína, sem í málum
af þessu tagi standa, og eins ætti
lögmönnum að vera kleift að
veita markvissari ráðgjöf til að
fyrirbyggja að til ágreinings og
málaferla komi.
Björn L. Bergsson, hdl.
formaður stjórnar Bókaút-
gáfu Orators
Úr siðareglum
L.M.F.Í.
12. gr.
Lögmanni, sem hefur tekið að sér verk, er skylt að
ljúka því. Þó getur hann sagt sig frá því:
- ef hann hefur fengið rangar eða ófullkomnar upp-
lýsingar,
- ef skjólstæðingur fer ekki að ráðum hans,
- ef skjólstæðingur greiðir ekki umsamda tryggingu
fyrir útlögðum kostnaði og þóknun, eða lætur ekki í té
eðlilega samvinnu eða atbeina við framkvæmd verks,
- ef skjólstæðingur fer á bak við lögmann sinn með
þau mál, er skjólstæðingur hefur falið honum,
- ef atvik að öðru leyti haga svo til, að ekki yrði með
sannsýni krafist, að lögmaður héldi verki áfram.
Aldrei má þó lögmaður segja sig frá verki, án þess
að skjólstæðingur fái svigrúm til að forða réttarspjöll-
um og ráða sér annan lögmann.

¥
(c/ofa- oíj
a
/om ocf
'öf wuinnafýlacfs ofstams
sencJa félacfsmönnum, scmislacfs'fálki
beina ocf f/ötskfídimi bestu óskh
um cfteditecf jót oa facscett
komandi áv.
Lögmannablaðið
21