Lögmannablaðið - 15.12.1997, Blaðsíða 27

Urskurðir og álitsgerðir
stjórnar L.M.F.Í.
Störf skiptastjóra -
kvörtun
ögmaður (L) var skipaður
skiptastjóri í þrotabúi fyr-
irtækis haustið 1993- Lýst-
ar kröfur námu kr. 5.500.000.
Eignir búsins á úrskurðardegi
voru tvær bifreiðar, sem seldar
voru nauðungarsölu. Ágrein-
ingur reis um hvert andvirði
einnar bifreiðarinnar skyldi
renna og var rekið dómsmál í
héraði og fyrir Hæstarétti til að
fá úr þeim ágreiningi skorið.
Niðurstaðan var búinu í hag.
Sóknaraðili (S) var einn kröfu-
hafa í búinu. Meðan á skiptum
stóð benti hann L á að hugsanlega
kynnu að vera til verðmæti, sem
voru eign fyrirtækisins rétt fyrir
gjaldþrotið, að fjárhæð kr.
7.500.000. S taldi L ekki taka nægi-
legt tillit til ábendinga sinna og
vakti athygli héraðsdómara og síð-
ar dómstjóra á hinni meintu van-
rækslu L að sinna starfsskyldum
sínum. Fór S fram á að skipaður
yrði nýr skiptastjóri en ekki var
orðið við þeirri kröfu. Skiptum í
búinu lauk í september 1995 án
þess að nokkuð kæmi af andvirði
eigna búsins til skipta meðal kröfu-
hafa.
S leitaði til stjórnar L.M.F.Í. með
umkvartanir sínar, þær sömu og
bornar höfðu verið undir héraðs-
dóm. í greinargerð sinni til stjórnar
L.M.F.Í. vísaði L til skýrslu sinnar til
héraðsdóms þar sem rakin eru
störf hans sem skiptastjóra, inn-
köllun krafna, könnun á eignum
og skuldum fyrirtækisins og sölu
eigna. Þar var einnig lýst hvaða
upplýsingar lágu fyrir um skráða
eigendur fyrirtækisins og stjórnar-
menn. Einnig var lýst samskiptum
hans við S. í skýrslunni lýsti L því
yfir að rannsókn hans á gögnum á
upplýsingum frá S hefði ekki leitt
til neins. í lok skýrslunnar hafði L
lýst því yfir að hann væri fús til að
veita S, sem kröfuhafa í þrotabú-
inu, leyfi til þess að rannsaka þau
mál, sem hann teldi þurfa að rann-
saka, höfða riftunarmál eða gera
annað það, er til hagsbóta horfði
fyrir búið og kröfuhafa, á eigin
kostnað og ábyrgð. Fram kom að
Héraðsdómur Reykjavíkur hafði,
lögum samkvæmt, tekið fyrir kvart-
anir S á hendur L, en ekki séð
ástæðu til að verða við þeim.
Einnig hefðu aðrir kröfuhafar í bú-
inu ekki heldur sinnt málaumleit-
unum S.
í áliti stjórnar L.M.F.Í. kemur
fram að L sé sakaður um að hafa
ekki gætt hagsmuna kröfuhafa
nægilega og jafnvel þannig að
eignir, sem taldar voru tilheyra
hinu gjaldþrota fyrirtæki fyrir upp-
kvaðningu gjaldþrotaúrskurðar,
voru ekki dregnar undir skiptin,
búinu og kröfuhöfum til tjóns. Vís-
að er til ákvæða í lögum nr.
21/1991, um gjaldþrotaskipti o.fl.,
meðal annars í 19- kafla laganna,
þar sem lýst er helstu skyldum,
sem á skiptastjóra hvíla við skipta-
meðferðina, heimildum hans til
ráðstöfunar á hagsmunum búsins
o.s.frv. Fram kemur að samkvæmt
122. gr. gjaldþrotaskiptalaga er
skiptastjóri einn bær um að ráð-
stafa hagsmunum og svara fyrir
skyldur þrotabús. Óhjákvæmilegt
sé að skiþtastjóri hafi möguleika til
að meta í hverju einstöku tilfelli
hversu langt eigi að ganga við
könnun á hugsanlegum eignum
eða fyrri eignum búsins. Ýmis at-
riði réðu þar ferðinni, svo sem rift-
unarmöguleikar, þeir fjárhagslegu
hagsmunir sem um væri að tefla,
kostnaður við aðgerðir skiptastjór-
ans og fleira. Ef kröfuhafar teldu
skiptastjóra ekki sinna skyldum
sínum að þessu leyti gætu þeir gert
athugasemdir um störf skiptastjór-
ans til viðkomandi héraðsdómara.
Þá væri einnig að finna heimild í
130. gr. gjaldþrotaskiptalaganna
fyrir einstaka kröfuhafa til að halda
uppi hagsmunum, sem þrotabúið
kynni að njóta eða gæti notið, ef
skiptastjóri ákvæði að gera það
ekki. Fram hefði komið í málinu
að S hafi notið aðstoðar lögmanns
þegar í upphafi búskiptanna. Þá
kæmi fram í gögnum málsins að
sóknaraðili hefði ítrekað leitað til
héraðsdómara með umkvartanir
sínar útaf störfum varnaraðila, án
þess að ástæða þætti til aðgerða af
hálfu dómstólsins. Ekki hefðu
komið fram neinar skýringar á því
hvers vegna S greip ekki til að-
gerða samkv. 130. gr. gjaldþrota-
skiptalaganna, en til þess hefði
hann haft fulla heimild, teldi hann
það nauðsynlegt hagsmuna sinna
vegna. Stjórn L.M.F.Í mat það svo
að S hefði ekki sýnt fram á það
með framlögðum gögnum að L
hefði í störfum sínum ekki sinnt
skyldum sínum sem skiptastjóri.
Taldi stjórnin þannig ekki sýnt
fram á að L hefði vanrækt starfs-
skyldur sínar og þar með brotið
gegn góðum lögmannsháttum.
Mistök viö áfryjun?
í erindi til stjórnar L.M.F.Í. var
farið fram á að hún rannsakaði
hvort hugsanlegt væri að vegna
mistaka, vanþekkingar eða trassa-
skapar lögmannsins L eða af öðr-
um ástæðum hefði hæstaréttarmáli
verið vísað frá og L síðan synjað
um endurupptöku þess í héraði.
Málavextir voru í stuttu máli þeir
að L flutti bótamál fyrir héraðsdómi
fyrir S, sem orðið hafði fyrir vinnu-
slysi. Hafði S verið metinn til 15%
varanlegrar örorku og var gerð
krafa um 6,9 milljónir í skaðabætur
á hendur vinnuveitanda og trygg-
ingafélagi hans. Héraðsdómur
sýknaði stefndu af öllum kröfum S.
Lögmannablaðið
27