Rauði borðinn : fréttabréf alnæmissamtakanna á Íslandi - 01.11.2013, Síða 14

Eins ótrúlega og það hljómar árið 2013, þá tíðkaðist
fram til ársins 1992 að setja lík þeirra sem dóu úr alnæmi
í lokaða poka og síðan var líkkistan boltuð vandlega
aftur. Rökin voru þau, að verið væri að koma í veg fyrir
smithættu. Aðstandendur fengu þar af leiðandi ekki að
kveðja hinn látna á viðeigandi hátt með kistulagningu
og samverustund eins og gengur og gerist. Allir sem hafa
misst náinn ættingja eða vin, geta gert sér í hugarlund
hversu skelfileg reynsla þetta hefur verið.
Góðir menn börðust fyrir því að þessu yrði breytt, enda
var orðið vitað hvernig veiran smitaðist og hvernig hún
smitaðist ekki. Fundað var með smitsjúkdóma-
læknum og öðrum þeim sem málið varðaði og að
lokum var þessari vinnureglu aflétt stuttu síðar.
Fyrir hiv-jákvæða í dag er það góð áminning að
muna hversu hversu mikið vatn hefur til sjávar
runnið, þrátt fyrir allt, frá því þessi hugleiðing
var skrifuð.
Mikið vatn til sjávar runnið!
14
RA
U
Ð
I B
O
R
Ð
IN
N