Vinnan - 01.08.1948, Blaðsíða 17

HALLDÓR GUÐMUNDSSON, Suðureyri:
Skjálgsbragui
Bragur með þessu nafni, er hér fer á eftir, mun upp-
runninn frá ísafjarðardjúpi. Hann mun hafa verið
kveðinn um mann, Guðmund að nafni. með auknefni
.,hinn kristni“. Guðmundur þessi mun hafa verið einn
af umrenningum nítjándu aldarinnar, og þá sennilega á
fyrstu áratugum hennar. En braginn lærði ég ungur af
fóstra mínum og föðurbróður, Steini Guðmundssyni, en
hann hafði á yngri árum verið 11 vertíðir við Djúp og
allar þær vertíðir háseti hjá Oddi Tyrfingssyni á Hafra-
felli, er á þeim tímum mun hafa Verið mesti aflakóngur
við Djúp. En Oddur Tyrfingsson var faðir þeirra
Hafrafellsbræðra: Guðmundar bónda á Hafrafelli, Pét-
urs kaupmanns og Odds formanns, sem allir eru nú
dánir. — Mun Steinn fóstri minn hafa lært braginn
ungur, en Steinn dó 1891, þá kominn á sjötugsaldur.
Höfundur ónafngreindur.
Og hefst þá bragurinn:
Svuntu, pils, háleista,
sokka og skó,
selskinn, skráp, leður og fleira.
Brennivín, steinbítinn, brauð, Ludigó,
bið ég um dálítið meira.
Laup, ljá og der,
líka súrmjólkurstrokkinn,
keyp, skrá og ker,
konuna vantar rokkinn.
Árar í bátinn og eitt sauðarskinn,
ekki á ég hægt með að biðja.
Komdu með allsnægtir, kunningi minn,
sem kann mig í búskapnum styðja.
Mig vantar salt,
mörk góðra kaffibauna,
Guðmundur allt,
gefur ekki um að launa.
Fátækur er hann,
en fáorður þó,
fer vísast ekki með slaður.
Rétt kristinn varla,
en ráðvandur ó,
í rauninni dáindismaður.
Maður kom hér,
mann ef ég skyldi kalla.
Bón biðja fer,
bað nær um hluti alla.
„Gefið mér selþvesti, gefið mér hníf,
gefið mér hafnmatarspóninn.
Gefið mér mörbita, að lengja mitt líf,
lýsisskel, rúgmjöl og grjónin.
Skjálgsbragur þú,
skunda sem hraðast getur.
I eldinn nú,
enginn þig geymir betur.
Einskis manns auga þig ætti að sjá,
illa mér þykir þú kveðinn.
Gakk þú frá öllu sem gaman er á,
og gerðu svo sem þú ert beðinn.
Við erum þrjú, vantar fisk,
hákarl, skötu.
Löngu, lát nú,
líka drukk með í fötu.
Magál, svið, rikling og mjóan saumþráð,
mig vantar hnífshorn í spæni,
nafar, sög, öxi og lampa mér Ijá,
lítið er það sem ég bæni.
Mig vantar smér,
mjólk, tóbak, eik og nálar,
tólg, baunir, ber,
hita og spað í skálar.
I m skógarhöggsmenn
Garpar út á djúpið draga
drjúgum til að saga við.
Þeir ætla að fara við að saga
og ætla að fara að saga við.
Káinn.
Um munn, sem fékk sér ngjjan bíl
Með hefðarstand ei stoltan grand
strokinn upp og þveginn,
ég sá hann Brand — ég sá hann Brand,
ég sá hann keyra um veginn.
Káinn.
VINNAN
157