Handbók Tannlæknafjelags Íslands - 01.07.1934, Blaðsíða 3

Lög um tannlækningar.
frá 14. júní 1929.
A. Skilyrði fyrir tannlækningaleyfi.
1. gr. Rjett til að fara með sjálfstæðar tannlækn-
ingar hjer á landi hefir aöeins sá, er fullnægir eftir-
farandi skilyrðum:
1. Hefir lokið tannlækningaprófi í tannlæknaskóla,
er viðurkendur er af heilbrigðisstjórn rílrisins.
2. Talar og skilur fullkomlega íslenzka tungu.
3. Hefir að afloknu prófi (ef námstími skólans er
aðeins 3 ár) verið að minsta kosti eitt ár að-
stoðarmaður við lækningar hjá viðurkendum
tannlækni hjer á landi, eða á annan hátt aflað
sjer álíka þekkingar og reynzlu i tannlækning-
um, að áliti heilbrigðisstjórnar.
4. Hefir óflekkað mannorð.
Sá, er æskir tannlækningaleyfis, skal færa heil-
brigðisstjórn sönnur á, að framangreindum skilyrð-
um sé fullnægt. Einnig skal hann undirrita dreng-
skaparheit, stílað að fyrirmælum heilbrigðisstjórnar,
um að gæta fullrar tannlæknisskyldu í starfi sínu.
Sá, er fullnægir fyrsta skilyrðínu, getur haft á
hendi aðstoðartannlækningar, og með leyfi land-
læknis getur hann um stundarsakir gegnt störfum
sjálfstæðra tannlækna i forföllum þeirra.
2. gr. Þeir læknar, sem hafa alment læknisleyfi,
mega ekki kalla starf sitt tannlækningar, þótt þeir
stundi þær, nema þeir hafi annaðhvort lokið tann-
læknaprófi eða einhverju slíku sjerprófi, sem heil-
brigðisstjórn metur gilt.
í» . -