Stefnir - 01.11.1960, Qupperneq 4

VÍÐSJÁ
Unga fólkiS.
I einu dagblaða Reykjavíkur var fyrir skömmu
skýrt frá því í grein, með feitletraðri fyrirsögn,
að rússneskur æskulýðúr hafi verið tekinn til
bæna af útvarpinu í Moskvu og Pravda, mál-
gagni stjórnarinnar í Rússlandi. í upphafi grein-
arinnar segir svo orðrétt:
Það gengur víða bölvanlega með ungdóm-
inn, sem alltaf virðist fara versnandi eins og
heimurinn samkvæmt orðtakinu. Það eru
ekki aðeins við Islendingar, sem horfum
áhyggjufullir og ráðþrota á framferði ungl-
inganna — þetta virðist ekkert betra austur
í Rússlandi þrátt fyrir hið markvissa áætlun-
aruppeldi þar.
Inngangsorð þessi, sem án efa eru rituð af ráð-
settum blaðamanni, sem horfir með skelfingu
á arargrúa eigin fréttasamtínings um óhöpp,
slys og ógæfuverk unglinga hér á landi, minna
mann ósjálfrátt á ljóðlínur úr kvæði eins af höf-
uðskáldum þjóðarinnar:
sjá heilbriða tréð vera höggvið og brennt,
en hirt það visna?
Það þekkjum vér tvennt. —
Það er án efa full ástæða til að horfa áhyggju-
fullur og ráðþrota á slæmt framferði lítils hluta
íslenzkra unglinga þ.e. þess hluta, sem dagblöðin
helga einna mest rúm með frásögnum sínum um
afbrot og alls kyns óknytti. Minna er skrifað eða
rætt um hinn stóra hóp æskumanna og kvenna,
sem eru þjóð sinni til sóma í orði og verki. Það
er hinn stóri hópur, framtíðarkjarni þjóðarinn-
ar), sem vinnur afrek sín á sjó og í landi i
kyrrþey. Kjarkmikil sjómannsefni, völundasmið-
ir, velgefnir námsmenn, bændasynir og tápmikl-
Útgef.: Samband ungra Sjálfstæðismanna
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
GUÐMUNDUR H. GARÐARSSON
ar stúlkur, búa sig undir að taka við því þjóðar-
búi, sem er í stöðúgum vexti. Hlutur sérhvers Is-
lendings í þeirri andlegu og efnislegu uppbygg-
ingu er misjafn, en öllum á að vera sameigin-
legt að vilja leggja fram, sem drýgstan skerf,
með góðri nýtingu eigin hæfileika á þeim svið-
um, sem bezt henta íslenzkum þjóðfélagsaðstæð-
um.
Menntun og skólakerfi
Eldri kynslóðin hlýtur að ráða miklu um,
hvernig búið er að æsku landsins og hver verða
hennar framtíðar tækifæri á voru landi. Það get-
ur vart talist skynsamlegt að hvetja unga og
efnilega námsmenn til að leggja út í dýrt og mikið
nám, ef menntun þeirra nýtist eigi sem skyldi.
Islenzkir atvinnuhættir þola ekki nema ákveð-
inn fjölda hámenntaðra manna, eins og bezt sézt
m.a. á því, að það sem af er þessu ári, munu
um 18 verkfræðingar hafa flutzt af landi brott.
vegna ófullnægjandi vinnuskilyrða. A sama tíma
er mikill fjöldi íslenzkra námsmanna við verk-
fræðinám í Háskóla íslands og erlendis. Hið
furðulega í menntun unga fólksins birtist síðau
í því, að íslenzkt atvinnulíf vantar tæknimennt-
aða menn eins og iðnfræðinga, menn, sem standa
nær hinum daglega rekstri fyrirtækjanna. — Er-
lendis er talið eðlilegt að móti hverjum 1 verk-
fræðingi sé nokkur fjöldi iðnfræðinga. Hjá okk-
ur er hlutfallið öfugt, þ.e. 1 iðfræðingur á móti
2 STEFNIR