Stefnir - 01.11.1960, Qupperneq 11

Fransk-rússneskar viðræður í
í Moskvu árið 1935. — Frá
vinstri sjást: Litvinov, Molo-
tov, Potemkim, Stalin og Laval
í einkaskrifstofu Stalins!
„Hvað viðvíkur Co-existens, íriðsamlegu sam-
lífi mismunandi þjóðfélagskerfa, þá höfum við
ítrekað mælt með því á ákveðnu stigi þróunar-
sögunnar.“
í dag vitum við ósköp vel, hvað rússnesku
imperialistarnir eiga við með „Co-existens-
kenningunni.“ Rússa-lexikonið dregur heldur
enga dul á inntak orðsins. Þar segir á blaðsíðu
314:
„Co-existens tveggja kerfa þýðir ekki co-
existens tveggja hugmyndakerfa. Sovét-þjóðirnar
eru sannfærðar um framtíð sósíalismans, komm-
únismans. — Kenningin um þjóðfélagslega fram-
vindu hlýtur að ná tökum á milljónum manna.'1
Stefnan „co-existens“ er sem sagt ráðlögð vegna
þess, að „auðvaldsþjóðfélögin eru sögulega
dæmd til dauða.“
Það kann vissulega að vera vandfundinn leik-
ur gegn klækibragði kommúnista með co-existens-
fjasinu, en mergur máls er það þó, sem eins
gott er að sem flestir lýðræðissinnar geri sér
ljósan, að co-existens-áróðurinn er ein beinasta
leiðin til sjálfseyðingar lýðræðisríkjanna. í
skjóli áróðurs þessarar kennisetningar geta Rúss-
ar rekið taumlausan vígbúnað og gereytt hverri
frjálsri jrjóð af annarri. Þannig endaði það i
Norður-Kóreu, Indó-Kína, Ungverjalandi og
Tíbet. Þetta kerfi afvopnar aðeins lýðræðisríkin
og hindrar þau í lífsnauðsynlegri aðstoð við
nauðstaddar bræðraþjóðir. Kreml-höfðingjunum
er þetta kerfi einvörðungu kærkomið vopn til
þess að dreifa fyrirstöðulítið eitri sínu um allar
jarðir hins frjálsa heims.
I þessu ljósi verður sagan að skiljast. — Það
var í nafni „co-existens“ og friðarvilja, að utan-
ríkismálaráðherra Estlands var kvaddur til
Moskvu haustið 1939 og látinn undirrita samn-
inga um gagnkvæma aðstoð. Og skömmu síðar
fengu Lettland og Lítháen sömu útreið. I fram-
kvæmd þýddi þessi co-existens það, að Rússar
fengu flotabækistöðvar í hafnarbæjum þessara
landa, og rauði herinn marséraði inn í þau að
Hitler ásjáandi og aðgerðarlausum.
En gríman féll. Litwinow samdi við Ribben-
trop. Það hafði tekizt að kljúfa hinn borgara-
lega heim, Rússar voru vígbúnir. Það hafði verið
sáð í akurinn og uppskeran skyldi hirt.
Linnar áttu að vera fyrsta herfangið. Rússar
hugðust beita þá sömu brögðum og baltnesku
ríkin. Hinn 30. nóv. 1939 réðust þeir frá þrem
hliðum að Finnlandi, og til frekari áherzlu var
gerð voldug loftárás á Helsingfors. — Styrkleika-
hlutföllin voru ójöfn, Rússar 180 milljónir, en
Finnar 3,7 milljónir og ólíkt ver vígbúnir. Eitt
mesta herveldi veraldar og eitt verst vígbúna
ríkið áttust við. — Að því sinni bar frelsið hærri
STEFNIR 9