Blik - 01.04.1948, Blaðsíða 15

B L I K
Skiltið og hrafninn.
Það var árið 1931. Þá áttu for-
eldrar mínir heima í Stóru-
Breiðuvík við Reyðarfjörð.
Eitt sinn fór pabbi út í Vöðla-
vík til að finna kunningja sinn.
Sú leið er um 18 km. löng. Á
leiðinni vildi honum þa'ð til, að
bann týndi nafnskilti af frakkan-
um sínum. Ekkert er sögulegt
við það, en dálítið sérkennilegt,
hvar og hvernig skiltið fannst.
Það var hálfu öðru ári síðar, að
menn okkur kunnugir unnu við
vegalagningu uppi á svonefndri
Vöðlavíkurheiði. Þar eru kletta-
stallar. Eitt sinn lagði einn mann
anna leið sína fram með einum
klettastallinum, og sér hann þá,
að glittir á eitthvað fagurt inni
á smábergsyllu. Þetta reyndist
vera frakkaskilti. Sér hann þá,
að það eru upphafsstafir pabba
á því og datt honum strax í hug,
áð liann ætti það, án þess að
liann vissi, að pabbi hefði tapað
skilti.
Nú er þyngsta gátan óráðin.
Hvernig hefir skiltið borizt
alla þessa leið, neðan frá sjó —
því að pabbi vissi nokkurnveg-
inn, hvar hann hafði tapað því,
— upp í klettana á hei'ðinni?
Engar líkur þóttu til þess, að þáð
hefði borizt þangað af manna-
völdum.
Álitið var, að krummi hefði
11
borið það í nefinu þessa leið.
Þáð er vitað, að hann er mjög
hrifinn af gljáandi munum.
Jóhann Agústsson
I. bekk.
— o —
Minnisstæð vökunótt.
Börnin í Sauðholti í Holtun-
um voru fjórtán talsins. Það var
eins þar og á öðrum bæjum, að
vaka þurfti yfir túninu á vorin,
því að það var ógirt eins og alls-
staðar annarsstaðar. I Sauðholti
voru fjiigur yngstu börnin látin
vaka til skiptis, en aldrei fengu
þau að vaka öll heldur tvö og
tvö í einu.
Eitt sinn heyrðu þau, að verið
var að tala um „skrímsli.“ Þetta
„skrímsli“ átti að hafa gengið
upp í Þjórsá þá um vorið.
Heyrðu börnin það á samtalinu,
áð það væri svo grimmt, að það
gleypti bæði menn og skepnur,
ef það næði í það. Enginn hafði
séð það, en sagt var, að það væri
ákaflega stórt og það hefði svo
stóran hala, að þegar það sló
honum til gengu boðaföllin
langt upp á bakkana.
Þegar börnin heyrðu þetta,
urðu þau ákaflega hrædd, en þó
sérstaklega fjögur þau yngstu. Þá
um nóttina þorðu þau ekki að
vaka ein, þau urðu að biðja
pabba að lofa sér að vaka saman,