Blik - 01.04.1948, Blaðsíða 18
H
B L I K
móti þessu, þar sem ég hafði
alclrei orðið vör við neitt yfir-
náttúrlegt. En svo var það dag
einn, að atburður sá gerðist, er
varð þess valdandi, að ég varð a'ð
trúa.
Við krakkarnir vorum látin
hirða skólann að öllu leyti og
var ræstingu hans skipt niður á
okkur á þann hátt, að 7 manna
ílokkur sá um hana í einu.
Dag þann, er þetta gerðist, var
það minn flokkur, sem leysa átti
verkið af hendi. Ég tók mér því
fötu í hönd og hugðist byrja. En
þegar ég ætlaði að taka vatnið,
var ekkert volgt vatn á efri hæð
inni og því ekki um annáð að
gera en sækja það niður í sund-
laug, og gerði ég það. En því er
þannig háttað þar, að gegnt dyr-
um þeim, sem um er gengið, en
hinum megin við laugina, eru
aðrar dyr inn í sturtuklefa.
Ekkert ljós var í lauginni, að-
eins í gangi fyrir framan, og lagði
þaðan daufa skímu inn. Ég fer
svo þarna inn og krýp niður á
barm laugarinnar og eys upp í
fötuna, og er að standa á fætur,
en hvílík angist gagntekur mig
ekki, þegar ég sé, að einhver ljós-
leit vera þokast hægt fram úr dyr
um sturtuklefans og fram á gólf-
ið. Ég verð magnlaus af hræðslu
og rek upp angistaróp. En — það
er sem hníf sé stungið í hjarta
mér, þegar úr hinum enda laug-
iirinnar kveður við álíka skelf-
ingarfullt vein frá hinni dular-
fullu veru.
Ég missi fötuna og hún fellur
með ónota skvampi niður í vatn-
ið, og ég veit ekki enn þann dag
í dag, hvaða kraftur varð þess
valdandi, að ég komst fram á
ganginn. En þar stóð ég þá aug-
liti til auglitis vi'ð eina skóla-
systur mína, sem var í mjög svip-
uðu ásigkomulagi og ég, sem sagt
náföl og titrandi frá hvirfli til
ilja. „Varst það þú?“ stama ég
út úr mér. ,,Já“, var svarið. Við
tókumst í hendur og leiddumst
upp í herbergi okkar. Seinna um
kvöldið var mikið um þetta tal-
að og mikið hlegið. Vildi ég nú
halda því fram fastar en áður,
áð hinn svokahaði draugagangur
ætti alltaf rót sína að rekja til
veruleikans. Meðal þeirra, sem
tóku þátt í gleðskap þessum, var
einn strákur, en þar sem komið
var fram yfir þann tíma, sem
strákarnir máttu vera inni í her-
bergjum stúlkna, þá kom ekki
lítið fát á okkur, er við heyrð-
um, að skólastjóri var að ganga
á herbergin. Við gripum þá til
þess neyðarúrræðis að drífa
dreng bak við fatahengi, sem var
í einu horni herbergisins. Það
mátti heldur ekki tæpara standa,
því að nú var knúið á dyrnar og
skólastjóri birtist í gættinni og
okkur til mikillar armæðu kem-
ur hann inn. Svo fór hann að
ganga um gólf og spjalla um alla