Blik - 01.04.1948, Blaðsíða 29

B L I K
2JS
Þar er einnig Dadda in dáðum
prýdda. Hún knýr skólaböng.
Hennar hljómar eru Döddu-
hljómar. Þeir hrífa skatna til
skyldustarfa og trufla svefn sísof
enda.
í annarri deild klaka hárgulir
ernir og hlakka yfir veiði, því að
össur vaka út við dyr í þriðju
deild. Þar hlýðir Dadda þunnu
eyra. Við hlið hennar situr
Svana in svása. Hún er kvenkost-
ur góður hæði sakir ættar og elju
enda runnin frá Piladelpíu.
Hún færir syndalistann fyrir
Sankti Pétur. Hún tignar Pýþa-
goras.
Við hennar hlið situr Gréta á
grænum kjól. Hún er væn og
vitur og vekur yndi yngissvein-
um. Hennar hreyflar eru knúð-
ir hárolíu og reynast vel í
„Gúanó“. Hún tilbiður Theó-
dór. Hann er búhöldum mikill
og menntur vel, hógvær og ljúf-
ur, gegn og góður og trúir á gúð.
Þá er þar Tryggvi inn tigin-
borni. Hantr er drengur í raun,
djúpvitur og rnaður mjöglesandi.
Hann hefir góða stjórn á skútu
sinni og lætur aldrei reka á reið-
anum. Forfaðir hans var Harald-
ur konungur gullskegg.
Út við gluggann situr Guðný
í rauðri peysu. Hún elskar ljósið.
Hún er goðkynjuð al Austfjörð-
um, og sjálf er hún ristill á forna
vísu.
Við hana líkar hverjum manni
vel.
Gísli er maður nefndur, gegn
og góðfengur. Hann er mjög
siglandi og talar danska tungu,
enda dvalið með Dönum og
snætt með þeim baunir og bola-
spað.
Þrjár eru vanadísir í þriðju
deild. Fyrst er Ósk in nrilda.
Hún er af sægörpum getin að
öðru kyni, dáðrík og drengur
góður. Hún er söngelsk og slær
hörpu.
Onnur er Björg. Hún er trygg
lynd og talprúð, hyggjudjúp og
hæglát. Að henni gezt hverjum
manni vel.
In þriðja er Ásdís in eljun-
prúða. Hún er ljóðadís og laga-
og trúir á forlög. Henni rennur
austfirzkt blóð í æðum, kunnugt
þar um slóðir fyrir drengskap og
dáðir.
Sannast áð segja dáði ég þetta
mannval og fylltist trú á fram-
tíðina. Hana ól ég eigi fyrr.
Þá skyggndist ég inn í aðra
deild.
Unnsteinn er þar afreks-
menni. Hann er hláupagarpur
mikill, varpar kúlu og kastar
spjóti. Hann býr yfir slíku ægi-
afli, að hann brýtur bein sín sem
fúasprek, ef ærsli hlaupa í hann,
enda etur hann l.auk svo að lykt-
ar og Mugg inum rnæta súrnar í
augunum.
Þar er Dengsi, drengur góður.