Gisp! - 01.12.1992, Blaðsíða 67

f!
Ef ég væri Parísarbúi myndi ég segja að þessi
litla landsbyggðarborg væri falleg úr fjarlægð.
Líklega væri hún mér ekki annað en tveggja
mínútna viðkomustaður lestarinnar ó leiðinni til
Bordeaux.
En ég er ekki Parísarbúi, ég kem frú höfuð-
borgarsvæði fslands og þekki sveimérþó! út-
lenska stórborg þegar ég sé hana. Hér gekk
Mitterrand í menntaskóla, héðan er steinsnar til
koníaksborgarinnar Cognac, hér mólaði Erró
hasarmynd ó húsgafl. Auk þess talar enginn is-
lensku í borginni, sem ýtir undir frönskunóm.
En allt eru þetta smóatriði hjó þeirri stað-
reynd að Angouléme er myndasöguborgin sjólf.
f það minnsta síðustu helgina í janúar ór hvert.
efum okkur að Frakkland sé myndasögulandið stóra. Þá hlýtur
Angouléme (íbúafjöldi 50.000) að vera höfuðborg þess eða að minnsta
kosti ímynd hennar og kemur þar þrennt til: myndasöguhátíðin í janúar,
myndasögudeildin innan listaskólans og stofnunin mikla CNBDI..
School of Visual Arts í New York (1947), Escuela Panamericana de Arte í
Buenos j\ires (1956), Institut Saint-Luc í Brussel (1969) og École des Beaux-
Arts í Angouléme (1983): þeir eru ekki miklu fleiri í heiminum, skólarnir sem
bjóða upp á sérstakt nám í myndasögum. Ég dvaldi í sagganum og vindleysinu í
síðastnefndu borginni frá '85-'89. Þegar ljóst var að hingað til íslands fengist
sýning með stóru myndasögukörlunum í Frakklandi virtist það kjörin leið að
brúa bilið á milli þeirra og unglinganna í Gisp! með frönskum jafnöldrum okkar
og kunningjum.
Undanfarinn áratug hafa útgefendur í Frakklandi verið ótrúlega íhalds-
samir og þeim leiðum fækkað sem byrjendum eru færar. Ungir höfundar fá
sjaldan tækifæri til að þreifa sig áfram hjá stóru myndasöguútgefendunum heldur
verða þeir helst að spretta fram með fullmótaðan stíl til þess að fullnægja
raunverulegum og ímynduðum þörfum markaðarins. Stöðnun í útgáfu, hörð
samkeppni og nánari tengsl myndasögunnar við aðrar greinar veldur því að ungir
listamenn, sem fýrir 10-15 árum hefðu fengist við hreinar og klárar myndasögur,
sigla oft á önnur mið og búa til ýmislegt sem telja mætti myndasögukyns þótt
það sé málað, unnið á tölvu eða grafið í kopar.
Fram yfir 1980 var gríðarlegur uppgangur í myndasöguútgáfunni og mikið
bókafyllerí. Síðan hafa útgefendur (og í minna mæli höfundar) verið með
timburmenn, gömul og gild forlög hafa gengið kaupum og sölum og mikil
endurskipulagning átt sér stað. í dag sést helsta nýsköpunin í ýmis konar hliðar-
og neðanjarðarútgáfum, blöðum og bókum sem höfúndar gefa út sjálfir, ýmist
einir eða í hóp, líkt og Gisp! Segja má að frekar vanti góða útgefendur en góða
höfunda.
63