Studia Islandica - 01.08.1937, Blaðsíða 20

18
ferð á Guðmundi frá upphafi til enda. Þetta mælir me5
því, að A sé öll samkynja.
Dr. Adolfine Erichsen hélt hið gagnstæða, eins og fyrr Var
getið, og taldi C samkynja heild. Rök hennar eru öll málfræðileg;
eða stílfræðileg. Hún tínir upp sjaldgæf orð og tökuorð, sem:
standa í umdeilda kaflanum í A, en ekki víðarj En þau geta öll
verið frá ritunartíma Ljósv. Enda má finna jafn-sjaldgæf orð
og tökuorð í öðrum hlutum Ljósv. í öðru lagi bendir Erichsen
á heldur ójafnan stíl á þessum kafla í A og á föst orðatiltækir
sem minna á munnlega frásögn: „Þat er sagt“, •— „Þat er at
segja“, — „Nú er kyrrt um sumarit“, •— „ok var kyrrt“, •—• „ok
er hann ór sögunni" (tvisvar). ■—• Orðið „nú“ er tiðnotað. Þetta
er ekki marklaust, samanlagt. Það er frumstæðara en ritleiknin
í C 13.—18., og e. t. v. er liðugra bókmál á seinni hluta sögunn-
ar. En það sannar lítið, því að upphafið og greinar um alla
söguna eru jafnstirð.: Mér virðist A-gerðin öll blælík, en eins og;
æfing vaxi, eftir því sem á söguna líður. Til dæmis hef ég talið
aukasetningar. Þær eru fæstar í 1.—4. kap., lítið eitt fleiri í
A 13.—18. og flestum köflum í A eftir það, en miklu fleiri í
C 13.—18.
Dr. Erichsen hefur talið tíðleik orðanna „síðan“ og „því at“.
I C 13.131—18. kvað „síðan“ vera á 15 stöðum og algengt í
Ljósv. bæði fyrir og eftir, en aðeins á 2 stöðum í A 13.—18..
Þetta er ekki óskemmtilegt sönnunargagn. Handahófsathugun
leiðir í Ijós, að „síðan“ kemur fyrir 10 sinnum á rúmum 2 'bls-
í kap. 214g_96 og 12 sinnum á jafnlöngu bili í kap. 2823—290;
— en á hinn bóginn hvergi á 6 bls. bili í kap. 1931—201O5 eða á.
4 bls. bili í kap. 265—2727. Enginn getur reynt í alvöru að skipta
sögu milli höfunda eftir svo reikulum einkennum. Sérstök orð
sækja meir í pennann eina stundina en aðra hjá sama höfundi.
Samtengingin „þvi at“ hefur þó sérstöðu vegna merkingar. Hún.
finnst örsjaldan í Grágás og í sögum, sem minna mest á munn-
lega framsetning. í C 13.—18. eru 18 „því at“-setningar, en að-
eins tvær í .A 13.—18., og segir Erichsen, að það sé of lítið mið-
að við aðra söguhluta. Þetta má athuga. í 1.—4. og 19.—31. kap.
telst mér vera 17 „því at“-setningar í 1688 prentlínum, eða eiu
á tæpar hundrað línur. í C 13.—18. eru 678 línur, svo að þar
ætti „því at“ ekki að standa oftar en 7 sinnum eftir meðaltíð-