Studia Islandica - 01.08.1937, Qupperneq 27

25
6. Orðalíkingar með A og C eru margar á hverri
síðu og svo nánar, að þær eru óræk sönnun fyrir rit-
tengslum. Erichsen hefur prentað textana hlið við hlið
og gleiðletrað orð, sem hljóða eins eða nálega eins í
báðum gerðum. Þessar gleiðletranir ná yfir rúmlega
10 % af orðafjölda A-textans, svo að ekki kemur til
mála að rekja þær hér vegna lengdar.
Fram hjá þessum rökum er ekki hægt að komast.
Höfundur C-textans hlýtur að hafa lesið og notað frum-
gerð sögunnar skráða, og sú frumgerð virðist hafa
verið A eins og hún er nú. Hann hefur breytt 13.—18.
kap. með ráðnum huga. Auk þess hefur hann eða ein-
hver síðari ritari skotið þáttunum þremur, 5.—13. kap.,.
inn í C.
A
En Þorkell hafði lokit aptr
lokrekkjuna. Síðan sofnaði
Þorkell. Húsfreyja gekk eptir
gólfi útar í öndina ok mælti:
„Var svá þó!“ ok lét fyrir lok-
urnar; ok vaknaði Þorkell við
ok mælti: „Hvat er nú, hús-
freyja?“ „Slikt sem mik grun-
aði, at gestrinn vill svíkja þik
ok hefir látit frá lokur“. Eind-
ill mælti: „Mikinn fjándskap
sýnir þú við mik, nær sem at
gjöldum kemr“. Þorkell mælti:
„Eigi mun gáð hafa verit at
setja fyrir lokurnar“. Síðan
sofnaði hann. Ok er stund leið,
þá skreiðisk Rindill ór rúmi
sínu ok skaut frá lokum ok
heyrði þá hundgá ok at menn
ri§jj at bænum.
C
fyrir lokurnar. Þorkell vakn-
aði ok mælti: „Hvat er nú, hús-
freyja?" „Slíkt sem mik grun-
aði“, segir hon, „at gestrinn
vill svíkja þik ok hefir skotit
frá lokum“. Rindill mælti:
„Mikinn fjándskap sýnir þú
við mik, hve nær sem at gjöld-
um kemr“. Þorkell mælti: „Eigi
mun gáð hafa verit at setja
fyrir lokurnar. Síðan sofnaði
hann. Ok er stund leið, skreidd-
isk Rindill ór rúmi sinu ok
skaut frá lokunum ok mælti:
„Enn mun Þorkell dyljask við“,.
ok gekk í eldhúsit, ok svaf Þor-
kell þá. Ok þegar jafnskjótt
sprettr Rindill upp ok heyrði
þá hundgá ok at menn riðu at
bænum.