Studia Islandica - 01.08.1937, Side 29

27
xannsóknum á munnlegu sögunum meiri greiða en að
losa þær við svo ótrygga undirstöðu og blekkjandi við-
fangsefni. Eða hver vill trúa því, að sagnamennirnir
fyrir ritöld hafi stundum fremur villzt um efni en orð,
ræktað bókstafinn á bókmálslausum tíma, en látið efn-
ið vaxa villt? Á ritöld verður slíkt skiljanlegra. Þegar
Snorri Sturluson notar heimildarrit, fer hann stundum
furðu nærri orðalagi þeirra, en breytir meir bæði efni
og anda. Það var af því, að hann lagði meiri hug á efni
en orð. Höfundur C-gerðarinnar var að vísu ósnjallari
maður, en þó hefur viðleitni hans verið hin sama.
VI. MEÐFERÐ SÖGUNNAR í C 13.—18.
í Ljósv. 13.i3i—18. kap. eru 16 persónur í hvorri gerð
um sig. Níu þeirra eru sameiginlegar og með óbreyttu
nafni eða heiti: Einar Konálsson, Þórif Helgason, Þor-
kell hákur, Guðmundur ríki og Einar á Þverá bróðir
hans, sauðamaður á Þverá, maður, sem gengur til dyra
á Möðruvöllum, fóstri Guðmundar, kona Þorkels háks.
C bætir við þeirri upplýsing, að kona Þorkels hafi heit-
ið Þorgerður. Fjórar persónur eru sameiginlegar, en
nafni og fleira breytt: Helgi Arnsteinsson farmaður,
Þórir Akrakarl, sauðamaður Guðmundar ríka (nafn-
laus) og Þorbjörn rindill í C samsvara Ingjaldi aust-
manni, Þorgilsi á Ökrum, Oddi sauðamanni Þóris Helga-
sonar og Þorsteini rindli í A. Enn eru þrjár persónur
í hvorri gerð án nokkurs samsvarandi í hinni: Vigfús
Víga-Glúmsson, bam á alþingi og Guðrún dóttir Þor-
kels háks í C, en Þorkell Geitisson, Ólafur (Magnús)
Noregskonungur og Tjörvi bróðir Þorkels háks í A.
(Auk þessa er getið fjarverandi húskarls á Öxará,
kvenna, sveina, almennings á þingum o. fl.)
Rithöfundar byrja skáldsögur á því að hugsa sér