Studia Islandica - 01.08.1937, Page 36

84
kap. 1852_70.
þrot“. Þorbjörn mælti: „Þessu
munt þú — fyrir trúnaði þín-
um ■— ráða; en hugat mun mér
at gæta lífs míns; ok treysta
vil ek því, at ek mun þér trúr,
en ef hætta er í sendiförum ok
vilir þú þær fyrir mik leggja,
þá mun ek njósna, en til áræð-
is em ek eigi trúr“. „Þó má
vera, at oss komi at haldi“,
segir Guðmundr. „Ok mun ek
nú leggja fyrir þik stórræði, er
ek berumsk fyrir. Maðr er
nefndr Þorkell ok er kallaðr
hákr ok býr norðr í Ljósa-
vatnsskarði; hann vil ek hafa
at dauðamanni; þangat vil ek
þik senda at njósna fyrir mér,
því at ek mun brátt eptir
sækja“. Þorbjörn svarar: „Því
mun ek heita þér, at ek mun
þér trúr at njósna slíkt er þú
vill, — en eig-i rétti ek hendr
mínar at vinna á Þorkatli".
Guðmundr mælti: „Ek mun
setja til ráðit“.
í fyrra samtalinu er það úrræðaleysi Rindils í C
(„fátt hefi ek til kaupa“ o. áfr.), sem stingur í stúf við
hið skjóta, óvenjulega svar hans í A: „Hann kvað þat
satt vera“ (að hann væri „nökkurr verkmaðr“). 1 síð-
ara samtalinu hefur hann fátt til að bera í C nema hug-
leysið og endurtekur sig þvisvar um það. f A eru drýg-
indin meiri en volið: - eigi em ek öruggr til áræðis“
(„til áræðis------eigi trúr“ í C þýðir meira og verra).
— „Legg til ráðit, en ek mun fram fylgja“. — „Líf þitt
er í veði“, segir Guðmundur, „ef þú bregðr af“. „Lifi
bls. 268—69.
yfirlæti". Þorsteinn mælti:
„Trúr mun ek þér vera í orð-
um ok sendiferðum, en eigi em
elc öruggr til áræðis“. Guð-
mundr mælti: „Þó mun at
gagni koma, ok nú mun ek
segja þér trúnað minn“. Þor-
steinn mælti: „Ek mun eig'a
traust ok hop undir þér; en
send mik hvert er þú vill“.
Guðmundr mælti: „Ek hefi
fjándskap lagit á Þorkel hák.
Nú vilda ek þik þangat senda
at, skynja hans háttu með mínu
umstilli“. Rindill mælti: „Legg'
til ráðit, en ek mun fram
fylgja“. Guðmundr mælti: „Á
þessu hausti ætla ek at sækja
heim Þorkel hák. Nú máttu
mér meira at veita í slægð en
áræði, en líf þitt er í veði, ef
þú bregðr af“. Þorsteinn mælti:
„Lifi ek fyrir þá sök“.