Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2016, Blaðsíða 6

REYKJAVÍK NATURA REYKJAVÍK MARINA FLÚÐIR VÍK KLAUSTUR HÉRAÐ AKUREYRI HAMAR
Splash of color with an attitude
Welcome to our hotel, bar and café at Reykjavik Harbor
Icelandair Hotel Reykjavik Marina, Mýrargötu 2, Reykjavik
For more information and booking: www.icelandairhotels.is or tel. +354 444 4000
Icelandair Hotel Reykjavik Marina is located in the up-and-coming downtown harbor district, just a stone’s throw from
the capital’s attractions. You´ll be blown away by the colorful and quirky design found everywhere in the hotel, from
our innovative rooms to the funky street art on the exterior, and if that doesn’t do it for you the view is to die for.

If you are looking for a delicious and affordable menu we are totally dependable but if you have a thirst for cocktails
Slippbarinn and Kaffislippur are without a doubt, no holding back, best places ever!
E
N
N
E
M
M
/
S
ÍA
/
N
M
7
5
9
9
7
GANGIÐ STOLT UM
GLEÐINNAR DYR …

Dagný Kristjánsdóttir, prófessor í íslenskum
bókmenntum við Háskóla Íslands
Ég hef oft sagt söguna af því þegar ég var á símavakt í Sokkholti,
húsnæði Rauðsokkahreyfingarinnar við Skólavörðustíg, snemma
á áttunda áratugnum. Þá hringdi bandarísk blaðakona og spurði
hvort hún mætti koma og leita upplýsinga. Það var sjálfsagt.
Konan kom og spurði kurteislega hvar hún gæti komist í
samband við íslenskar lesbíur og ég glápti á hana gjörsamlega
kjaftstopp. Svo stamaði ég að því miður væru þær báðar í
Kaupmannahöfn. Þá starði hún á mig smástund, þakkaði fyrir
upplýsingarnar og fór.
Mér var eitthvað órótt yfir þessu þegar hún var farin því hún
varð svo hissa og horfði svo skrítilega á mig. Mig grunaði að
tvær af ungu Rauðsokkunum væru lesbískar og þær voru báðar
í Kaupmannahöfn þá – en Nýja kvennahreyfingin var í upphafi
mjög gagnkynhneigð og fannst að hún ætti nóg með fordómana
sem hún þyrfti að berjast gegn þó að hún væri ekki að bæta á sig
fordómum samkynhneigðra. Ég minnist þess þó ekki að þetta
hafi nokkurn tíma verið rætt eða neinar samþykktir gerðar –
þetta var bara viðtekið og ekki í fyrsta og ekki í síðasta sinn sem
einstaklingar og hópar innan sömu baráttuhreyfingar snúast
hver gegn öðrum með þöggun og höfnun að vopni.
Skömmu eftir þetta komu tveir af bestu vinum mínum út
úr skápnum og ég þurfti að gjöra svo vel að endurmennta mig
og endurmeta afskaplega margt. Eitt af því var læra að meta
hinsegin menningarhefð. Sú hefð er orðin mjög löng og næturlíf
og undirheimar urðu til í öllum meginborgum Evrópu þar sem
annars konar kyn og kyngervi voru í boði. Þangað laumuðust
borgararnir sem græddu á daginn en grilluðu (kyngervið) á
kvöldin. Þetta var hulinn heimur og tvöfalt siðgæði sem getur
étið sálina og orðið óhollt til lengdar.
Það var helst í karnivalinu og hláturmenningunni sem mátti
snúa alvörumálum á haus, meðal annars graf-alvörumálum eins
og hinu gagnkynhneigða regluræði. Þöglar myndir og gömul
svart-hvít póstkort sýna kabaretta og bari fyrir hinsegin fólk þar
sem er daðrað og duflað og brugðið á leik með kyn og kyngervi
og erótíkin er ekki langt undan. Smám saman kemur litur á
þessar gömlu myndir og laumuspilið hættir að vera ill nauðsyn
til að missa ekki vinnu eða vera útskúfað af samfélaginu. Sumir
af eldri kynslóðinni söknuðu þessarar tilveru þar sem menn
gátu aðeins lifað í samræmi við kynhneigð sína þegar þeir voru
öruggir meðal vina sinna. Þeir voru orðnir vanir spennunni sem
fylgdi hinu tvöfalda lífi, óttanum og sælunni. En þeir voru fleiri
sem hötuðu þetta líf og glöddust ósegjanlega þegar þeir gátu
verið þeir sem þeir voru.
Nú vona ég að enginn sé farinn að upplifa þetta skrif eins og
Samtal við vampíru, þar sem ég sé í hlutverki vampírunnar og
hafi upplifað alla tíma persónulega! Ég var sjaldnar en vert væri
með vinum mínum í þessum gleðskap. Því hinsegin menning
er auðug af alls konar leik og sköpun; gleðileikjum, söng, dansi,
glysi, tilraunum með það óþekkta og villta, og sömuleiðis því
mikla næmi og fágun sem fylgir tvísæinu. Bókmenntirnar eru
einn af verðmætustu lyklunum að hliðum þessa heims sem
úrvalshöfundar eins og Kristín Ómarsdóttir, Vigdís Grímsdóttir og
Guðbergur Bergsson hafa skapað handa okkur.
Margt má læra um af bókum en mest og best hef ég þó lært
af vinum mínum tveimur sem minnst var á í upphafi, Þorvaldi
Kristinssyni sem kennt hefur mér svo margt og Guðnýju Stellu
Hauksdóttur, verkakonu frá Vestmannaeyjum sem kunni að
gleðjast með glöðum! Blessuð sé minning hennar.
Ljósmynd: Ragnhildur Aðalsteinsdóttir.
6