Skessuhorn - 28.04.2021, Síða 22

MiðVikUDAGUR 28. ApRÍL 202122
Á Oddsstöðum í Lundarreykjadal
býr hin sænska Denise Michaela
Weber ásamt manni sínum Sigurði
Hannesi Sigurðssyni og tveimur
börnum þeirra; tveggja ára stúlku
og mánaðargömlum dreng. Dreng-
urinn kom reyndar nokkuð snögg-
lega. Þau voru á leið á fæðinga-
deildina á Akranesi þegar hún finn-
ur að drengurinn er bara alveg að
koma í heiminn. Þau rétt náðu inn á
fæðingadeildina og drengurinn var
kominn í heiminn fimm mínútum
síðar. Denise hefur verið á Íslandi
síðan 2012 og starfar við hestaþjálf-
un og reiðkennslu. Hannes, maður
Denise, starfar sem vélvirki í vél-
smiðjunni Búhag ehf. á Skarði í
Lundarreykjadal. „Þeir smíða ým-
islegt, svo sem innréttingar í hest-
hús, pípuhlið og fjölmargt fleira.
Nú eru þeir að vinna við uppsetn-
ingu varmaorkuvirkjunar í Reyk-
holti. Hann er ekki beint mikið í
hestamennsku en notar hross þeg-
ar þarf að gera eitthvað, til dæmis
að smala og þess háttar hér á Odds-
staðabúinu,“ segir Denise.
Blaðamanni Skessuhorns lék for-
vitni á að vita hvaðan Denise Mic-
haela Weber kemur. „Ég kem frá
Svíþjóð, nánar tiltekið Norrtälje
sem er í um það bil klukkustundar
akstursfjarlægð norður frá Stokk-
hólmi,“ segir Denise. Aðspurð um
hvort hún komi úr stórri fjölskyldu
svarar hún: „Við erum fjögur eftir í
fjölskyldunni; pabbi, ég og svo á ég
tvö systkini en mamma mín lést á
síðasta ári.“
Á íslenskum hestum frá
því hún var sjö ára
Denise er búin að stunda hesta-
mennsku síðan hún var sjö ára. „Ég
hafði í raun aldrei tekið pásu frá
hestamennskunni fyrr en þegar ég
eignaðist börnin mín tvö. Í Svíþjóð
byrjaði ég á íslenskum hestum og
hef í raun verið á íslenskum hest-
um alla tíð síðan.“ Hross í Svíþjóð
eru af öllum stærðum og gerðum.
„Það eru í rauninni allar greinar
hestamennsku stundaðar í Svíþjóð.
Þar eru alls kyns hestakyn og þar
er keppt í mörgum greinum hesta-
íþrótta, til dæmis er keppt í brokki
og hindrunarstökki og þá eru einn-
ig kappreiðar, bæði með kerru og á
hefðbundinn hátt. Svo er líka keppt
í „dressur“ sem er í raun gæðinga-
fimi.“
Denise segir að það sé nokkuð
löng saga hvernig hún kom til Ís-
lands. „Ég átti kærasta í Svíþjóð
sem átti íslenskan pabba, Haffa.
Við hættum saman en héldum samt
góðu sambandi og vorum áfram
góðir vinir og töluðum mikið sam-
an. Ég hafði verið að vinna í hest-
húsi með skólanum og yfirleitt allt-
af leyst eigendur af eina til tvær vik-
ur hvert sumar. Þegar ég var búin
í menntaskólanum var ég svo ein
með allt búið, 17 hross, 72 kindur
og tvo ketti, þegar þau hjónin fóru
saman í fríi. Það var eina leiðin fyr-
ir þau til að fara saman í frí. Áður
höfðu þau alltaf þurft að fara í sitt
hvoru lagi. Ég leysti þau af í einn
mánuð þannig að ég var bara ein
með allt búið þó ég hefði ekki mikla
reynslu af því að sjá svona algerlega
um heilt hesthús og sinna bústörf-
unum.“
Eftir það fór Denise að vinna
á elliheimili ásamt því að vinna á
sambýli fyrir fötluð börn. „Sambýl-
ið var svona helgardvalarstaður eða
afleysingaheimili ef svo má segja,
þar sem fötluð börn gátu dvalið,
til dæmis eina helgi og foreldr-
arnir fengu þá smá hvíld á meðan.
Á sama tíma var ég alveg á fullu í
hestamennskunni,“ segir hún.
Denise var ung og alveg ómennt-
uð á þessum tíma. „Það þýddi það
að ég var alltaf ráðin í stuttan tíma
í einu og vissi í raun aldrei hversu
lengi ég héldi vinnunni. Síðan hætti
ég alveg að vinna á elliheimilinu og
helgardvalarheimilinu fyrir fötluð
börn og sneri mér alfarið að hesta-
mennskunni.
Einn daginn var ég að spjalla við
Haffa, föður fyrrverandi kærast-
ans, og hann spurði hvort ég hefði
áhuga á því að fara til Íslands og ég
svaraði strax; „Jú, af hverju ekki?“
Haffi hringdi strax í Sigurð Odd,
núverandi tengdaföður minn, en þá
voru þau með fullmannað í öll störf
og vantaði því ekki starfsmann.
Haffi ætlaði því að halda áfram að
leita að starfi fyrir mig á Íslandi. Ég
fékk einhver tímabundin störf aft-
ur á heimilunum en réði mig samt
þannig að mögulega yrði ég að
hætta þar því mig langaði til þess
að fara til Íslands og var það auð-
sótt mál. Þá benti Haffi mér á að
hafa samband við aðra aðila norður
í landi. Ég sendi þeim tölvupóst en
fékk aldrei svar til baka. Ég ákvað
því að prófa að senda þeim skilaboð
á Facebook, sem mér fannst reynd-
ar ekki sérlega „professional.“.“
Ætlaði bara að vera á
Íslandi í sex mánuði
„En meðan ég beið eftir svari frá
þessum aðila norður í landi hringdi
Hafliði í mig og sagðist hafa heyrt
að nú vantaði starfskraft á Odds-
stöðum. Ég hafði samband við
þau Sigurð Odd og Guðbjörgu og
tveimur vikum síðar var ég kom-
in til Íslands. Í fyrstu var ákveð-
ið að ég yrði í sex mánuði en fljót-
lega ákváðum við í sameiningu að
ég yrði lengur. Ég sagði þeim að
ég gæti verið hjá þeim í sex mánuði
til viðbótar. Eftir tvær vikur fórum
við að ræða saman og ég var spurð
hvort ég vildi vera áfram. Ég ákvað
fljótlega að mig langaði það.“
Aðspurð um hvort hún hefði
komið áður til Íslands segir Den-
ise: „Já, ég hafði komið einu sinni
til Íslands en bara sem ferðamaður.
Ég kom síðan hingað árið 2012 og
hef verið að mestu leyti hér á Odds-
stöðum síðan. Ég fór reyndar heim
í eitt ár til þess að fara í nám. Ég
byrjaði í eins konar heilsufræði eða
iðjuþjálfun þar sem bæði er lögð
áhersla á forvarnir og að fræða og
þjálfa fólk á öllum aldri í því skyni
að bæta heilsuna og minnka líkur á
því að það veikist. Að námi loknu
getur fólk síðan farið að vinna sem
einkaþjálfarar á líkamsræktarstöðv-
um eða að sem ráðgjafar varðandi
mataræði svo dæmi séu tekin.“
Var í 270 prósent vinnu
Að sögn Denise er námið þrjú ár en
hún hætti í því eftir fyrsta árið. „Ég
var í skóla í 100 prósent vinnu. Þá
var í 70% vinnu auk þess að vera
í 100% vinnu í hestamennskunni.
Þetta var orðið svolítið mikið álag
þannig að mamma benti mér á að
ég yrði að velja á milli. Hún spurði
mig hvort ég gæti til dæmis hætt í
vinnunni? Ég hélt nú ekki, ég elsk-
aði vinnuna mína. Þá spurði hún
hvort ég væri til í að hætta í hesta-
mennskunni? Ég þvertók fyrir það.
Þá var bara námið í iðjuþjálfuninni
eftir og ég tók því ákvörðun um að
hætta í náminu.“
Eftir þetta sótti Denise um að
komast í nám í hestafræðum í
Wången skólanum í Svíþjóð sem
kennir hestafræði. „Þar komst ég í
samband við stelpu sem hafði eins
og ég verið að vinna með hesta á Ís-
landi. Við vorum einhvern tímann
að spjalla saman og þá barst í tal
hvort við ættum að sækja um í Há-
skólanum á Hólum í Hjaltadal. Það
endaði með því að við gerðum það
og komumst inn. Á Hólum lærði ég
til dæmis reiðkennslu og hestaþjálf-
un og lauk BS gráðu í hestafræðum
og reiðkennslu þaðan.“
Kennir bæði í Svíþjóð
og Austurríki
Blaðamaður spyr Denise um hvað
hún sé helst að fást við í dag. „Það
er ansi mikið um að vera hjá mér.
Ég fer reglulega erlendis, bæði til
Svíþjóðar og Austurríkis, þar sem
ég held námskeið og er með einka-
tíma í reiðkennslu. Þessi kennsla
erlendis er í raun fullt starf. Ég er
með verkefni á nokkrum stöðum í
þessum löndum og er yfirleitt bók-
uð eitt ár fram í tímann þannig að
ég er yfirleitt með kennslu yfir allt
árið. Það hefur náttúrulega rask-
ast aðeins á tímum Covid. Ég er
oft að vinna virka daga hér heima
á Íslandi og ver síðan helginni er-
lendis. Hér heima vinn ég aðal-
lega við þjálfun hesta. Svo er ég líka
með fjarkennslu, sem sagt að kenna
fólki á netinu. Ég sé um fjölmiðlun,
bæði fyrir mig, Oddsstaði og fyr-
ir fyrirtæki úti sem heitir Töltrid-
ing og svo held ég fyrirlestra á net-
inu. Markmiðið er að kenna meira
hérna heima á Íslandi og halda fleiri
námskeið.“
Blaðamaður sem hefur afar tak-
markaða reynslu af hestamennsku
spyr Denise að því að lokum hver
sé munurinn á því að þjálfa hross og
temja þau? „Munurinn er aðallega
sá að tamningin á sér stað fyrst, þar
fer fram öll grunnvinna og síðan
tekur þjálfun við.“
frg/ Ljósm. frg og aðsendar.
Áð í reiðtúr.
Denise Weber þjálfar hross og kennir reiðmennsku
Kennir reiðmennsku í Svíþjóð og Austurríki
Denise Weber í stofunni heima á Oddsstöðum.
Denise Weber með rúmlega mánaðargamlan son sinn.
Denise á hestbaki.