Morgunblaðið - 29.03.2021, Page 19

Kveðja frá Menntavísinda-
sviði
Við kynntumst Ingva fyrst
vorið 2019 þegar hann sótti um
í starfstengdu diplómanámi á
Menntavísindasviði Háskóla Ís-
lands. Ingvi bar það með sér
við fyrstu kynni að vera ein-
staklega skemmtilegur, með
húmorinn á réttum stað, rögg-
samur, hnyttinn, ljúfur og góð-
ur félagi. Þessir eiginleikar
hans áttu svo sannarlega eftir
að koma betur í ljós þegar hann
hóf nám við skólann. Ingvi var
á tómstundalínu í náminu og
hafði mikinn áhuga á ýmsu sem
tengdist þeim vettvangi. Hann
var spenntur fyrir að byrja í
starfsnámi en vegna covid hafði
hann ekki tök á að fara í fyr-
irhugað starfsnám hjá íþrótta-
félaginu Fylki.
Áhugi hans lá einnig í útivist
og við eigum góðar minningar
frá því í haust þegar hann sótti
námskeiðið Útikennsla, útinám
og heilsa. Þar blómstraði hann
og leiddi meðal annars hóp
nemenda í göngu um Elliðaár-
dalinn enda öllum hnútum
kunnugur þar. Hann fór einnig
í fleiri styttri ferðir með nem-
endahópnum og naut þess í
botn. Það var unun að hlusta á
Ingva tala um ferðalög og ævin-
týri sem hann hafði upplifað
með sínu fólki. Það var greini-
legt hvað það hafði mikil og góð
áhrif á hans líf að ferðast og
upplifa nýja hluti. Hans mikli
áhugi á útiveru og auðsjáanleg
unun af því að vera úti og upp-
lifa náttúruna í allri sinni mynd
hreyfði við okkur og er okkur
mikil hvatning.
Ingvi naut vinsælda og virð-
ingar meðal nemenda og kenn-
ara og hafði góða nærveru.
Hann var stór karakter, lét
verkin tala og hikaði aldrei,
hvort sem það tengdist verk-
efnavinnu eða öðru. Oft þurfti
að hafa sig allan við til að halda
í við hann þegar hann tók af
stað og var hann yfirleitt fyrst-
ur allra á áfangastað.
Það voru forréttindi að kynn-
ast Ingva og við minnumst hans
með þakklæti. Hans verður sárt
saknað.
Ingvi hafði gott bakland, bæði
í fjölskyldu og aðstoðarfólki, og
vottum við þeim okkar dýpstu
samúð.
Fyrir hönd kennara og starfs-
fólks á námsbraut í tómstunda-
og félagsmálafræði,
Helena Gunnarsdóttir og
Ágústa Björnsdóttir.
Við eigum góðar minningar
úr háskólanum með Ingva. Við
fórum til dæmis saman í heim-
sóknir á félagsmiðstöðvar, fór-
um í skemmtilegar ferðir í úti-
vistarnámskeiði og tókum þátt í
eftirminnilegum smiðjum sem
tengjast útivist. Það var
skemmtilegt saman í hrekkja-
vökupartíinu haustið 2019. Það
var gott og mjög gaman að
vinna með Ingva í verkefnum,
hann var bæði skemmtilegur fé-
lagi og hugmyndaríkur. Hann
kom sterkur inn í skipulagningu
á málþingi og honum fannst
mikilvægt að vekja fólk til um-
hugsunar um aðgengis- og rétt-
indamál. Eftirminnileg er ný-
nemaferðin sem við fórum í
saman til Hveragerðis. Það var
alltaf gaman að heyra áhuga-
verðar sögur frá Ingva. Hann
dreymdi um að vinna við eitt-
hvað sem tengdist flugi eða
verða flugmaður.
Við viljum þakka fyrir allt
það góða sem við höfum lært af
Ingva. Hann hefur alltaf verið
góður vinur og skólafélagi.
Hans verður sárt saknað.
Sendum fjölskyldu og vinum
Ingva innilegar samúðarkveðj-
ur.
Fyrir hönd nemenda í starfs-
tengdu diplómanámi,
Birkir, Aldís,
Róbert, Hrannar,
Nikola, Dalrós, Felix,
Kristjana og Sveinbjörn.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. MARS 2021
✝
Guðbjörg Guð-
rún Greips-
dóttir fæddist í
Reykjavík 11. nóv-
ember 1949. Hún
lést 19. mars 2021.
Foreldrar hennar
voru hjónin Greipur
Kjartan Krist-
jánsson lög-
regluþjónn, f. 31.
mars 1914, d. 4.
október 1988, og
Guðleif Helgadóttir húsfreyja, f.
27. desember 1909, d. 27. desem-
ber 2009.
Systkini Guðbjargar eru: Hall-
grímur, f. 9. maí 1943, eiginkona
hans var Signe Sirnes, f. 26. mars
1944, d. 25. maí 1987. Dætur
þeirra eru: Anne Greipsson Oml-
and, f. 15. febrúar 1966, og Linda
Sirnes Greipsson, f. 1. júní 1968.
Núverandi eiginkona Hallgríms
Guðbjörg giftist 1967 Krist-
jáni Jónssyni, f. 26. febrúar
1942, d. 28. desember 2015,
þau slitu samvistir. Dóttir
þeirra er Guðleif Jóna, f. 29.
september 1967, eiginmaður
hennar er Andreas Schulz.
Börn þeirra eru: Kristján
Breki Schulz, f. 27. apríl 1993,
og Sóley Schulz, f. 21. júní
1999.
Guðbjörg giftist 1976 Óskari
Rafni Þorgeirssyni, f. 15. sept-
ember 1941, d. 12. febrúar
2009, þau slitu samvistir. Dæt-
ur þeirra eru: Guðrún Ósk, f.
30. mars 1975. Lísa Sigríður
Greipsson, f. 20. júlí 1971, eig-
inmaður hennar er Rafn Haf-
berg Guðlaugsson, f. 28. júlí
1968. Börn þeirra eru: Greip-
ur, f. 9. febrúar 1999, og Ingi-
björg, f. 27. desember 2001.
Guðbjörg giftist 1991 Jóni
Sigþóri Sigurðssyni, f. 3. októ-
ber 1946, þau slitu samvistir.
Streymt verður frá útför:
https://tinyurl.com/wtfd3raa
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
er Eli Paulsen f. 2.
maí 1944; Kristján
Helgi, f. 17. febrúar
1948, eiginkona
hans er Borghildur
Ragnarsdóttir, f. 15.
nóvember 1952.
Dætur þeirra eru:
Agla Þyri, f. 16. des-
ember 1973, Elfa
Björk f. 16. apríl
1978, og Íris Dröfn,
f. 23. maí;
hálfbróðir Haukur Hall-
grímsson, f. 20. ágúst 1932, d. 18.
september 2009, eiginkona hans
var Pálína Lórenzdóttir, f. 14.
september 1928, d. 20. júlí 2010.
Börn þeirra eru: Aðalheiður
Guðrún, f. 7. ágúst 1955, Hall-
grímur Leifur, f. 15. mars 1957,
og Ása f, 10.október 1959; hálf-
bróðir Jón Hallgrímsson, f. 6.
júní 1937, d. 6. maí 1945.
Elsku besta mamma okkar.
Við sitjum hér saman systurnar
með brostin hjörtu og veltum því
fyrir okkur hvernig við eigum að
koma orðum að því hvað við elsk-
um þig og söknum þín mikið.
Hvernig kveður maður mömmu-
drekann með stóra hjartað?
Þú varst svo ótal mörgum
kostum búin, svo falleg og
skemmtileg og klár. Við munum
aldrei eftir að hafa heyrt þig hall-
mæla einum einasta manni eða
slúðra. Það var bannað að slúðra
heima hjá okkur. Ef við duttum
óvart í það að hafa eitthvað eftir
varst þú snögg að spyrja: „Varstu
á staðnum þegar það gerðist?
Heyrðir þú hana/hann segja
það?“ Þegar búið var að svara að
við hefðum ekki verið á staðnum
eða hefðum vitneskjuna frá
fyrstu hendi, spurðimamma alltaf
eitthvað á þá leið hvort við vildum
þá ekki bara hætta að vera
gaspra um eitthvað sem við viss-
um ekkert um.
Mamma var algjör dreki.
Dreki í þeirri merkingu að hún
fór sínar eigin leiðir í lífinu,
dvaldi ekki í því sem var liðið og
datt ekki í hug að láta það hafa
áhrif á sig hvað öðrum fannst eða
hugsuðu. Þá beið hún heldur
aldrei með hlutina. Þegar við
spurðum hana hvenær hún vildi
gera þetta eða hitt, var svar
mömmu ávallt að við mættum
ráða hvort við gerðum þetta núna
eða strax. Þá var hún einnig með
risastórt hjarta og var góð við
menn og málleysingja. Heima í
sveitinni var alltaf fullt hús af
börnum og í minningunni skín
sólin alla daga og það var stans-
laust stuð og stemming í Stóra-
Lambhaga, eða Hotel Happiness
eins og það var svo oft kallað.
Elsku besta mamman okkar.
Við söknum þín svo mikið en er-
um á sama tíma svo þakklátar
fyrir að þú sért nú komin í sum-
arlandið þar sem allt er gott og
fólkið þitt beið þín og tók svo
glatt á móti þér. Þú barðist eins
og þú ein gast fyrir lífi þínu og
komst öllum, sérstaklega lækn-
unum þínum, á óvart með óþrjót-
andi lífsvilja þínum. Við systur
hvílum öruggar í þeirri vitneskju
að þið pabbi ríðið nú út í sum-
arlandinu og sólin brosi við
ykkur.
Bless í bili, elsku mamma okk-
ar, við sjáumst seinna. Þangað til,
þáhugsum við til þín með enda-
lausri ást, þakklæti fyrir allt sem
þú kenndir okkur og virðingu fyr-
ir þeirri mögnuðu konu sem þú
varst og munt ávallt vera í okkar
hjörtum og hugum.
Þínar elskandi dætur,
Guðleif Jóna (Jonna), Lísa
og Guðrún Ósk (Gunna).
Þann 19. mars síðast liðinn lést
Stella systir mín, Guðbjörg Guð-
rún Greipsdóttir, eftir nokkuð
langvinn og erfið veikindi. Þó svo
andlátið hafi verið henni líkn þá
er söknuðurinn mikill og minn-
ingar frá liðinni tíð sækja að.
Við fæddumst í Sigtúni í Laug-
arneshverfinu og ólumst þar upp
þegar það var í uppbyggingu. Í
næsta nágrenni við okkur voru
sveitabæir þar sem stundaður
var hefðbundinn búskapur með
tilheyrandi búfénaði. Mínar
fyrstu minningar um Stellu syst-
ur úr Sigtúninu eru endalausir
leikir úti í náttúrunni þar sem
hún sýndi þegar í stað þann
dugnað og seiglu sem einkenndi
hana alla tíð. Hún gaf okkur
strákunum ekkert eftir, klifraði
yfir girðingar og upp á skúrþök
jafnt á við okkur. Það kostaði að
vísu fótbrot og fleiri skrámur en
það þótti eðlilegur fylgifiskur
þess frelsis sem börn bjuggu við í
þá daga. Fastir liðir í okkar æsku
voru ferðir austur að Felli í Bisk-
upstungum til afa og ömmu.
Þangað fórum við systkinin í
páskafríum ár eftir ár og dvöld-
um þar einnig yfir sumarmánuð-
ina ásamt Halla eldri bróður okk-
ar. Við nutum þess að leika okkur
þar ásamt því að sinna ýmsum
störfum sem hentuðu okkar aldri
svo sem að sækja kýrnar, reka fé
úr túninu og ýmislegt fleira. Lilla
frænka okkar átti mikið safn af
Æskunni sem við lásum svo á
kvöldin eftir amstur dagsins.
Stella átti til að vera svolítið
hvatvís og fór gjarnan sínar eigin
leiðir. Hún var aðeins 18 ára þeg-
ar hún giftist Kristjáni Jónssyni
og eignaðist sína fyrstu dóttur.
Það hjónaband entist ekki og hún
giftist síðar Óskari Þorgeirssyni.
Áhugi þeirra á hestum var sam-
eiginlegur og varð meðal annars
kveikjan að því að þau keyptu
Stóra Lambhaga í Skilmanna-
hreppi í Hvalfirði. Þar var gott að
heimsækja Stellu og njóta gest-
risni hennar. Hún var frábær
kokkur og einstaklega lagin við
að töfra fram kræsingar án nokk-
urs fyrirvara. Það var því ekki al-
veg að ástæðulausu að hún var
fengin til að sjá um rekstur veiði-
hússins við Laxá í Leirársveit
sem hún sinnti af alúð í nokkur ár
við góðan orðstír.
Aldrei minnist ég þess að
Stella hafi orðið veik og legið í
rúmi nema þegar hún fótbrotnaði
eða þegar botnlanginn var fjar-
lægður. Ég held að henni hafi
nánast aldrei orðið misdægurt
fyrr en krabbameinið kom til sög-
unnar fyrir u.þ.b. tveimur árum.
Hún mætti því verkefni af æðru-
leysi og barmaði sér ekki. Stella
hafði nýverið byggt upp sitt ann-
að heimili ásamt sínu fólki við
hliðina á okkur hjónunum í Bisk-
upstungum þar sem rætur okkar
systkinanna liggja. Samgangur-
inn hefur því verið meiri síðustu
árin. Ég hefði svo sannarlega vilj-
að eiga fleiri góðar stundir með
systur minni á þessum góða stað.
Ég bið allar góðar vættir að
vaka yfir systradætrum mínum,
mökum þeirra og börnum og
veita þeim styrk í sorginni. Megi
minning Stellu lifa hjá okkur öll-
um.
Og Jörðin vaknar, opnar augu sín,
um andlit hennar leikur daggar-
sindur,
um glóbjart hárið blómasveig hún
bindur,
um brjóst og arma fellir himinlín.
(Dagur, Gunnar Dal)
Takk kæra systir mín fyrir
samfylgdina.
Kristján Greipsson.
Mér er það bæði ljúft og skylt
að minnast Guðbjargar Greips-
dóttur, föðursystur minnar sem
lést á líknardeild Landspítalans
þann 19. mars síðastliðinn. Guð-
björg eða Stella eins og hún var
alltaf kölluð tengdist mér á svolít-
ið sérstakan hátt þar sem ég
flutti nokkuð óvænt til hennar
sumarið 1993 þegar ég var 14 ára
gömul. Ég var hjá henni það sum-
ar og næstu tvo vetur þar á eftir í
Stóra Lambhaga í Skilmanna-
hreppi þar sem hún bjó ásamt þá-
verandi manni sínum. Ég á marg-
ar góðar minningar frá þeim tíma
og er stöðugt að átta mig betur á
hvað ég hef tileinkað mér margt
sem ég lærði af þeirri dvöl. Í dag
er ég á svipuðum aldri og Stella
var þá og það er óneitanlega
margt í mínu fari sem ég get
tengt við frænku mína, hvort sem
það er skyldleikinn okkar á milli
eða sú fyrirmynd sem hún var get
ég ekki dæmt um en líklega er
það sitt lítið af hvoru. Stella var
mikið á ferðinni og oft í alls kyns
ólíkum verkefnum. Hún kunni
svo sannarlega að bjarga sér.
Mér er það sérstaklega minnis-
stætt þegar við vorum tvær einar
heima og ég spurði hvað væri í
matinn. Hún átti til að svara: „Æ,
eigum við ekki bara að hafa eitt-
hvað einfalt?“ Eitthvað einfalt
hjá Stellu gat verið sannkölluð
veislumáltíð. Hún hafði einstakt
lag á að gera veglega máltíð úr
ómerkilegu hráefni enda var hún
mikill bragðkokkur. Ég held ég
hafi aldrei séð hana opna upp-
skriftabók þó hún hafi verið mjög
iðin í eldhúsinu, hvort sem það
átti við um bakstur eða elda-
mennsku.
Ég fór í mína fyrstu hestaferð
með Stellu og hennar vinafólki.
Við riðum frá Stóra Lambhaga
vestur á Kaldármela á nokkrum
dögum. Ég man að í þessari ferð
fékk ég mitt fyrsta rasssæri enda
var ég á ungum fola sem kunni
lítið annað en að brokka. Stella
stakk þá upp á að ég fengi að
prufa Glampa gamla sem var
svona sparihestur og alls ekki
hver sem er sem fékk að sitja
þann gæðing. En mikið var gott
að klára þá dagleið á silkimjúku
tölti. Það var akkúrat þá sem
hestaáhuginn kviknaði hjá mér
fyrir alvöru.
Þegar ég hugsa um Stellu
frænku þá sé ég hana ljóslifandi
fyrir mér hlæjandi og þar sem
hún situr á gömlum pottofni í eld-
húsinu í Stóra Lambhaga. Ég
skildi ekki þegar ég var ungling-
ur af hverju hún sat ekki á stól
eins og hinir en það er gaman að
segja frá því að síðar meir keypti
ég gamla bæinn í Stóra Lamb-
haga og pottofninn varð minn
staður í eldhúsinu. Það var ein-
faldlega vegna þess að það var
svo kalt í húsinu en það hafði ég
ekki upplifað sem unglingur.
Ég á Stellu margt að þakka.
Ég hef sem betur fer fengið tæki-
færi til að segja henni það en það
er sárt að hugsa til þess að hún sé
farin og muni ekki fá að njóta
þess að vera í sveitinni sinni þar
sem hún hefur byggt sér fallegt
heimili ásamt dætrum sínum og
tengdasyni. Ég trúi því raun-
verulega að eitthvað annað taki
við og að amma Guðleif og afi
Greipur hafi nú tekið á móti
Stellu.
Ég votta dætrum hennar,
mökum og börnum þeirra mína
dýpstu samúð. Þau voru öll sér-
lega náin og skarðið sem fráfall
Stellu myndar verður aldrei fyllt.
Megi minningin um Stellu
frænku lengi lifa.
Íris Dröfn Kristjánsdóttir.
Föstudaginn 19. mars kvaddi
Stella frænka mín eftir erfið veik-
indi sem sviptu hana getunni til
að lifa lífinu til fulls. Hún hafði
alla tíð farið sínar eigin leiðir,
gerði oft bara það sem henni datt
í hug, það sem var skemmtilegt
og spennandi. Eitt af því var að
flytja í sveitina góðu með stelp-
unum og Óskari heitnum. Stóri
Lambhagi varð uppáhaldsstaður
minn á allri jörðu. Þar fékk ég að
koma á hverju sumri og taka þátt
í sauðburði og hestamennsku
sem átti hug minn allan. Ég fékk
að vinna allskyns störf í Lamb-
haga með þeim Jonnu, Lísu og
Gunnu. Við slógum tún, hirtum
hey, máluðum hús og girðingar
og fengum stundum aukavinnu í
veiðihúsinu þar sem Stella
galdraði fram dýrindis mat fyrir
veiðimennina.
Í sveitinni fékk ég að kynnast
svo mörgum hliðum lífsins. Þar
var alltaf svo margt fólk og mér
fannst ég svo heppin að geta var-
ið sumrunum mínum með frænk-
um mínum sem voru svo nálægt
mér í aldri. Stundum vorum við
yfir tíu á heimilinu þegar allt var
talið. Stella og Óskar, systurnar
þrjár ásamt mér, Kristjáni
frænda, Líneyju og Fríðu,
Björgu, Rabba og fleirum. Hver
dagur var ævintýri. Stundum
kom maður heim með nýfætt
lamb neðan úr haga og Stella
kenndi mér að blanda mjólk og
hvernig átti að venja lömbin und-
ir. Svo voru farnar hestaferðir í
Ölver og á hestamót á Kaldár-
melum. Ég fékk að prófa allskyns
hross með Jonnu frænku minni
sem var alltaf mín fyrirmynd.
Ég eignaðist minn fyrsta hest
eftir sumarvinnu í veiðihúsinu
með Jonnu. Það voru mörg verk-
in sem þurfti að sinna í sveitinni
og við stelpurnar gengum óhikað
í þau verk. Maður vann fram í
myrkur með blöðrur á höndum
því það var það sem þurfti að
gera. Hjá Stellu lærði ég það að
gera hlutina sjálf, það var enginn
annar sem gerði þá fyrir þig. Að
því bý ég enn þann dag í dag og
hika ekki við að ganga í allskyns
verk. Fyrir það er ég þakklát.
Þau voru líka skemmtileg
kvöldin þegar fjölskyldan safnað-
ist saman í sófanum í risinu og við
horfðum saman á hryllings- og
spennumyndir, drukkum Egils-
djús og poppuðum. Stephen King
var í uppáhaldi en ég þekki fáa
sem hafa lesið eins mikið og hún
Stella. Hún las allar bækur sem
hún komst yfir og var ótrúlega
viðræðugóð þegar kom að alls-
kyns bókmenntum. Stelpurnar
hennar hafa líka tileinkað sér
þennan ótrúlega mikla lestrar-
áhuga sem ég held að komi frá
ömmu Guðleif því hún var alltaf
lesandi, hvort heldur það var á
ensku, dönsku eða íslensku.
Ég er þakklát Stellu fyrir að
hafa tekið á móti mér í sveitina ár
eftir ár. Það voru forréttindi að fá
að kynnast sveitalífinu með öllu
því frjálsræði sem því fylgdi sem
og ábyrgðinni að hugsa um
skepnur og bú. Frænkuböndin
styrktust og ég hef oftar litið á
þær Jonnu, Lísu og Gunnu sem
systur mínar frekar en frænkur.
Það er ómetanlegt að eiga stóra
og góða fjölskyldu.
Takk fyrir samveruna í 48 ár
elsku Stella.
Fagra haust þá fold ég kveð
faðmi vef mig þínum.
Bleikra laufa láttu beð
að legstað verða mínum.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Agla Þyri Kristjánsdóttir.
Guðbjörg Guðrún
Greipsdóttir
Okkar ástkæra
ÞÓRLEIF G. ALEXANDERSDÓTTIR,
Tóta,
Hlíðarvegi 45, Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands
Siglufirði hinn 22. mars sl.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju hinn 31. mars kl. 14. Í ljósi
aðstæðna verða aðeins nánustu aðstandendur viðstaddir
athöfnina, en henni verður streymt í gegn um mbl.is/andlat
Daníel P. Baldursson
Baldur Jörgen Daníelsson
Sigurbjörg Daníelsdóttir Halldór Ó. Sigurðsson
Daníel Pétur Daníelsson
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
VALGERÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Stakkadal, Rauðasandi,
lést á Hrafnistu í Laugarási föstudaginn
19. mars. Útförin fer fram frá
Laugarneskirkju mánudaginn 29. mars klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur
viðstaddir athöfnina.
Magnús Sigurðsson Kristín B.K. Michaelsen
Anna G. Sigurðardóttir Ólafur B. Guðnason
Sigríður Sigurðardóttir
Halldór S. Sigurðsson Maria Lorena Rimpas Tolo
Esther Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn