Morgunblaðið - 29.03.2021, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. MARS 2021
Raðauglýsingar
Fundir/Mannfagnaðir
Aðalfundur
Skinneyjar - Þinganess hf.
Aðalfundur Skinneyjar - Þinganess hf. fyrir
árið 2021 verður haldinn í fundarsal félags-
ins að Krossey, Hornafirði, miðvikudaginn
21.apríl 2021 og hefst hann stundvíslega kl.
13.30
Á dagskrá fundarins verða:
1. Venjuleg aðalfundarstörf samkvæmt
14. grein í samþykktum félagsins.
2. Önnur mál, löglega fram borin.
Framboðum til stjórnar skal skila til félagsins
eigi síðar en fimm dögum fyrir aðalfundinn
með þeim upplýsingum sem fram koma í
2. mgr. 63. gr. a í lögum um hlutafélög.
Aðgöngumiðar, atkvæðaseðlar og önnur
fundargögn verða afhent á fundarstað.
Hluthafar eru hvattir til að mæta tímanlega
til að taka við fundargögnum.
Hornafirði, 26. mars 2021
Stjórn Skinneyjar - Þinganess hf.
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar Smíðastofa með leiðb. kl. 9-14. Leikfimi með Hönnu kl. 10.
Opin vinnustofa kl. 9-12. Handavinnuhópur kl. 12-16. Enskukennsla kl.
14. Heitt á könnunni. Allir velkomnir. Grímuskylda og það þarf að skrá
sig í viðburði eða hópa: 411 2600.
Garðabæ Jónshús opið skráning í Jónshúsi, heitt á könnunni.
Hópstarf og viðburðir falla niður. Hægt er að panta hádegismat með
dags fyrirvara. Munið sóttvarnir, tveggja metra regluna og
grímuskyldu.
Gjábakki Kl. 8.30-10.45 er handavinnustofan opin fyrir handverk og
spjall, Munið að tilkynna ykkur daginn áður (eða í lúgunni á leiðinni
inn)! Kl. 8.45-10.45 postulínsmálun (fullbókað). Kl. 10.50-12.05 Jóga
(fullbókað). Kl. 13.30-16 handavinnustofan opin fyrir handverk og
spjall. Munið að enn gildir 2ja metra reglan og grímuskylda!
Hvassaleiti 56-58 Morgunkaffi og spjall frá kl. 8.30-10.30. Útvarps-
leikfimi kl. 9.45. Jóga með Kristrúnu kl. 9.15. Minningahópur kl. 10.
Jóga með Ragnheið Ýr á netinu kl. 11.15. Stólaleikfimi kl. 13.30.
Gönguhópur – lengri ganga kl. 13.30.
Korpúlfar Hugleiðsla og létt yoga í Borgum kl. 8.30. Gönguhópar kl.
10. Gengið frá Grafarvogskirkju, Borgum og inni í Egilshöll, þrír styrk-
leikar. Leikfimi með Elsu sjúkraþjálfara kl. 11 í Borgum. Prjónað til
góðs og frjáls skartgripagerð kl. 13 í Borgum.Tréútskurður á
Korpúlfsstöðum kl. 13 og línudans með Guðrúnu kl. 14 í Borgum. Allir
velkomnir, grímuskylda.
Seltjarnarnes Vegna hertra sóttvarnarreglna þá fellur allt skipulagt
félagsstarf niður fram yfir páska. Kaffikrókurinn er þó opinn alla virka
morgna eingöngu fyrir íbúa Skólabrautar. Með von um bjartari daga
og betri tíð óskum við ykkur öllum gleðilegrar páskahátíðar.
FINNA.is
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
.Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
.Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
.Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
.Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
.Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Húsviðhald
Færir þér
fréttirnar
mbl.is
✝
Sigríður Ingi-
marsdóttir
fæddist á Flugu-
mýri í Skagafirði 5.
júní 1935. Hún lést
á Sjúkrahúsi Skag-
firðinga 13. mars
2021. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ingimar Jónsson, f.
27.3. 1910 á Flugu-
mýri, d. 4.12. 1955,
og Sigrún Jóns-
dóttir, f. 6.3. 1911 á Vatni á
Höfðaströnd, d. 22.3. 1986.
Sigríður ólst upp í stórum
systkinahópi á Flugumýri og
var elst í röð átta systkina en
þau eru Jón, f. 19.1. 1937, Sig-
urður f. 11.7. 1938, d. 21.12.
2017, Lilja Amalía, f. 24.7. 1939,
Steinunn, f. 26.3. 1942, Guðrún,
f. 1.6. 1943, Sigrún, f. 4.10. 1945,
Synir hans eru: Logi Már, f.
12.7. 1989, móðir hans er Hrafn-
hildur Kjartansdóttir, Jón Rún-
ar f. 5.9. 2008, móðir hans er
Lotte Christensen.
Sigríður ólst upp á Flugumýri
og gekk þar í flest störf en jafn-
framt fór hún á vertíð til Vest-
mannaeyja og Keflavíkur og þá
var hún tvö sumar kokkur á
síldarskipi. Hún sótti nám í hús-
mæðraskólana á Löngumýri og
Ísafirði. Eftir að hún hóf búskap
á Sauðárkróki vann hún hjá
Fiskiðjunni og Skildi, í mötu-
neyti Sláturhúss KS og Fjöl-
brautaskóla Norðurlands
vestra. Þá rak hún um tíma
verslun á Sauðárkróki. Hún var
söngelsk og söng í Kirkjukór
Sauðárkrókskirkju ásamt fleiri
kórum.
Útför Sigríðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 29.
mars 2021, klukkan 14.
Stytt slóð á streymi:
https://tinyurl.com/v57u3u2d
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
og Ingimar, f. 16.4.
1951.
Hinn 3. júní 1961
giftist Sigríður Jóni
Rögnvaldi Jósafats-
syni frá Sauðár-
króki, f. 19.3. 1936,
d. 17.6. 1999. Synir
þeirra eru: 1) Ingi-
mar, f. 5.2. 1961,
búsettur í Garða-
bæ. Kona hans er
Ingibjörg Rósa
Friðbjörnsdóttir, f. 13.11. 1963.
Synir þeirra eru Atli Björn, f.
2.11. 1987, kona hans Helga
Hafdís Gunnarsdóttir, börn
þeirra Bjartur Darri, Rut og
Kara Lind. Jón Rúnar, f. 17.2.
1993, unnusta Ingibjörg Thelma
Leopoldsdóttir. Davíð, f. 23.7.
1994. 2) Jósafat Þröstur, f. 16.7.
1965, búsettur á Sauðárkóki.
Ætli maður missi ekki besta vin
sinn einu sinni á lífsleiðinni, það er
skrítin tilfinning, eiginlega óút-
skýranleg. Að missa tilfinninguna
að koma niður Vatnsskarðið fullur
af tilhlökkun að komast í bústað-
inn, sem magnaðist svo upp í líðan
sem gaf sálarró, sem er sjaldgæf
tilfinning í núverandi lífshraða,
vitandi að amma beið, tilbúin með
hlaðborð af öllu því besta, er það
sem ég mun sakna hvað mest. Oft
eftir margra mánaða bið að hitta
þá gömlu, því það var ekkert eins
gefandi fyrir hana og að fá strák-
ana sína heim, ánægjan, brosið og
hlýjan yfirgnæfandi.Við bræður
og Logi frændi vorum hennar
teymi, stolt og yndi og hún lét okk-
ur svo sannarlega finna það alltaf,
öll árin sem hún lifði, af gaum-
gæfni sem erfitt er að lýsa. Amma
var ekkert að flækja hlutina, hún
þurfti lítið annað en íþróttir,
prjóna og bústaðinn og vildi oftar
en ekki vera ein með sjálfri sér,
sem lýsir hennar persónu hvað
best. Amma var gædd þeim yndis-
lega kosti að vera mannþekkjari af
bestu gerð og var oftar en ekki
fljót að átta sig á því hvort hún
ætti samleið með fólki, hún talaði
íslensku og var ekkert að spara
sínar skoðanir sem hún stóð með,
sem er sjaldgæfur kostur í núver-
andi samfélagi þar sem allir kapp-
kosta að selja ímyndir af sjálfum
sér yfir netið og aðra miðla.
Amma var húmoristi af guðs
náð. Þegar þú náðir henni yfir
fréttum, eða í Nissaninum, þá lærði
maður helst blótsyrði og annað
slíkt en allra ánægðust var hún
með þá fréttamenn/þulur sem
klæddu sig sómasamlega og voru
ekki alltaf í nýjum og nýjum flíkum.
Að keyra í Reykjavík með
ömmu var eins og að horfa á Gord-
on Ramsey blóta ofsoðinni ýsu,
þvílík veisla.
Amma var heimsmeistari í
flugnadrápi, enginn í sögunni hef-
ur drepið fleiri með flugnaspaða,
enda átti hún þá nokkra, fyrir
hana var þetta listgrein, hún
þrammaði jafnan um bústaðinn ef
heyrðist í flugu með skýrt mark-
mið, ég hugsa að hún hefði getað
orðið stórkostlegur borðtennis-
spilari, með úlnliðshreyfingar á
við þá bestu.
Ég er ólýsanlega þakklátur fyr-
ir það að þú hafir náð að tengjast
Rut og Bjarti svona vel, en fyrir
þau, eins og okkur strákana, er
bústaðurinn griðastaður, þeim líð-
ur hvergi betur og finnst stór-
furðulegt að amma Lilla sé ekki
lengur til að taka á móti þeim með
sama faðmi og við strákarnir höf-
um upplifað gegnum árin. Sem
betur fer keyrðu þau samt aldrei
um Reykjavík með þér né horfðu á
fréttirnar. Amma var búin að bíða
eftir því að hitta afa lengi og talaði
oft um það og þegar við fréttum,
hinn 13. mars síðastliðinn, að
henni færi fljótt hrakandi brunuð-
um við Logi og Davíð norður, Jón
komst því miður ekki enda fastur í
Barcelona. Við fórum hratt yfir og
náðum að eyða síðasta klukkutím-
anum með henni, hún vissi klár-
lega að við værum komnir og var
að bíða eftir okkur, hún dó stuttu
síðar, sátt með sínu teymi, þeim
sem hún lifði fyrir, þessu gleymi
ég aldrei því það var mikilvægt að
fá að kyssa hana í síðasta skipt-
ið.Takk amma, bið að heilsa afa,
þú ert sú eina sanna.
Atli Björn Ingimarsson.
Laugardagskvöldið 13. mars
lést Lilla systir mín. Var þá búin
að dvelja á Heilbrigðisstofnun
Norðurlands frá fyrri hluta síð-
asta árs. Andlát Sigríðar, sem
jafnan var kölluð Lilla, bar frekar
brátt að en heilsu hennar hrakaði
mjög í desember og má segja að
eftir það hafi hún ekki náð heilsu.
Lilla var elst systkina minna,
þroskaðist fljótt og fór 15 ára
gömul á húsmæðraskóla á Löngu-
mýri í hálfan vetur. Seinna fór hún
vestur á Ísafjörð í hússtjórnar-
skóla eins og þá var nefnt.
Mig langar að geta þess með
Lillu hversu sjálfstæð hún var.
Þegar kom að fermingu og átti að
mæta til uppfræðslu á Miklabæ, þá
keyrði hún sig sjálf. Pabbi átti flott-
an Willys-jeppa sem hún fékk til af-
nota. Þetta hefði ekki gerst í dag.
Þegar Lilla var tvítug urðu
mikil þáttaskil hjá fjölskyldunni.
Faðir okkar kom veikur heim af
hreppsnefndarfundi kvöldið fyrir
1. desember. Þau veikindi leiddu
til andláts hans aðfaranótt 4. des-
ember. Pabbi var aðeins 45 ára og
má nærri geta að áfallið var mikið,
átta börn, elst Lilla 20 ára og
yngstur Ingimar fjögurra ára.
Pabbi var mikill faðir og var búinn
að ræða við okkur um menntun
sem við yrðum að hugsa um. En
stórt bú og stjórnlaust kallaði á
okkur og reyndi á krafta þeirra
elstu, Lillu og Jóns bróður, þannig
að unglingsárin fóru í að hjálpa til
svo menntun varð lítil nema lífsins
skóli.
Lilla var gæfumanneskja í lífi
sínu þegar hún kynntist honum
Nonna Jós. Jón var hæglátur
maður í fasi en leyndi á sér og gat
verið gleðipinni með húmor í lagi.
Þau komu sér fljótt upp eign hús-
næði og var þar oft gestkvæmt og
naut ég oft sælustunda í því húsi.
Á sextugsaldri Nonna fór að
gæta sjúkleika sem tók langan
tíma að greina en reyndist síðan
vera mergkrabbamein. Þrettán ár
stóð sú barátta og getur maður
ímyndað sér hvaða áhrif það hefur
haft á fjölskyldulífið hjá þeim.
Nonni gaf samt ekki eftir þótt
veikur væri, þau byggðu sér stórt
einbýlishús og einnig sumarhús.
Þetta er á æskustöðvum okkar
Lillu og átti staðurinn stóran sess
í okkar lífi endar oft búnar að taka
til hendinni þar. Þar eigum við
Bjössi líka bústað ásamt fleirum.
Lilla systir var búin að vera
ekkja í rúm 20 ár. Hún tókst á við
þann tíma með miklum dugnaði og
sá yfirleitt um allt sjálf. Ung fékk
hún ráð í hendur og fannst mér oft
eins og hún vildi eiga síðasta orðið
sér og öðrum til handa.
Lilla og Jón eignuðust tvo syni;
Ingimar, Inga Rósa konan hans,
og Jósafat Þröst, Lotte Christen-
sen unnusta hans. Þeir eru báðir
fjölskyldufeður og afar og eiga
þau öll góðar minningar um móð-
ur og ömmu. Lilla var mjög stolt
af sínu fólki.
Við Bjössi og fjölskylda þökk-
um öll árin og samverustundir
elsku Lilla.
Elsku fjölskylda, við vottum
ykkur öllum innilega samúð.
Ingi, Inga, Atli Björn, Jón Rún-
ar, Davíð, Jósi, Hrafnhildur, Logi,
Mikael, Lotte og Jón Rúnar.
Hún var sæl að fá að sofna.
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjarvönd,
geymdu hann sofandi í hönd.
Þú munt vaka með sól
Guð mun vitja um þitt ból.
(Jón Sigurðsson)
Lilja Amalía.
Amma var af gamla skólanum
og kenndi okkur strákunum
margt, meðal annars nokkur
blótsyrði. Hún hélt sérstakt bók-
hald um vaxtarlag barnabarna
sinna og var það iðulega fyrsta
mál á dagskrá er við hittumst, sem
var oftast með nokkuð löngu milli-
bili. „Nonni minn, þú hefur fitn-
að“, heyrði ég nokkrum sinnum á
síðustu árum. Hún var engin
venjuleg amma og öllum vinum
okkar sem hittu hana þótti hún
stórskemmtileg. Hún hafði tekið
upp á því að fylgjast með fótbolta
og hringdi oftast eftir Manchester
United-leiki. „Okkar maður var
flottur í dag,“ sagði hún alltaf ef
uppáhaldsleikmaðurinn hennar,
Ryan Giggs, kom við sögu eða
„Giggsarinn“ eins og hún kallaði
hann.
Þegar amma kom í bæinn þá
var fastur liður í okkar æsku að
fara með henni á Stjörnutorg í
Kringlunni þar sem hún keypti
pítsur fyrir okkur. Hún rataði
merkilega vel í minningunni, þó
að stundum kæmi fyrir að við
Davíð værum efins um leiðarvalið.
Í seinni tíð vorum það svo við sem
keyrðum hana um höfuðborgar-
svæðið aðallega í leit að garni til
að prjóna úr. Eitt eftirminnilegt
atvik á akstursferli ömmu var
þegar við vorum í bíl með henni á
leið af Króknum yfir í Varmahlíð,
þetta gerðist við píanóhúsið þar
sem undirritaður er ekki sérstak-
lega vel kunnugur staðháttum.
Ömmu fannst bílstjórinn á undan
keyra hálfhægt og við því var ein
lausn, að taka fram úr. Amma var
þá sennilega þegar komin í
fimmta gír á Almerunni sem taldi
ekkert sérlega mörg hestöfl og
mjakaðist löturhægt fram úr bíln-
um sem gaf ekkert eftir. Framar
á veginum, kom bíll úr gagnstæðri
átt sem nálgaðist afar hratt. Í
minningunni munaði hálfri sek-
úndu á því að bílarnir skyllu sam-
an og urðum við farþegarnir mjög
skelkaðir. Amma var steinhissa á
þessari vitleysu og minnti okkur á
að hún hefði keyrt í nærri sextíu
ár.
Hún var rosalega ánægð með
barnabörn sín og studdi okkur allt-
af í öllu sem við gerðum. Hún var
sérlega ánægð með það að við
strákarnir spiluðum flestir á hljóð-
færi og hafði oft orð á því hvað afi
hefði verið stoltur af okkur, bæði
fyrir það og annað. Á síðustu árum
var hún dugleg að spyrja hvort ég
ætlaði nú ekki að drífa mig að gifta
mig, eignast börn eins og Atli og
hvern andskotann Davíð og Logi
Már væru nú að gera konulausir.
Að segja okkar skoðun á málunum
er eitthvað sem ég held að við
strákarnir höfum frá ömmu að
miklu leyti. Hún varð sjaldan reið
eða þreytt á okkur og leyfði okkur
að brasa við flestallt þegar við vor-
um hjá henni. Amma var besti vin-
ur okkar og eigum við henni mikið
að þakka. Það verður mikill sökn-
uður að henni en fyrst og fremst er
maður þakklátur fyrir allar stund-
irnar með henni. Nú, 22 árum eftir
að afi Nonni fór, þá sameinast þau
á ný. Þegar þetta er skrifað styttist
í að ég fljúgi yfir eldgosið sem ný-
lega hófst. Það er táknrænt að vita
af jörðinni opna sig, hún þurfti
greinilega að rýma til fyrir og búa
til pláss fyrir stóran karakter.
Amma var engin venjuleg kona.
Hún var elst átta systkina, var
kokkur úti á sjó og sá United vinna
Newcastle 6-1 á Old Trafford.
Meira á www.mbl.is/andlat
Jón Rúnar Ingimarsson.
Stóra systir mín kvaddi 13.
mars sl., södd lífdaga og þrotin
andlegum og líkamlegum styrk.
Lilla var elst í hópi átta systkina
sem öll ólust upp á Flugumýri og
oft kennd við þann bæ, þótt flest
hafi hleypt heimdraganum fyrir
löngu. Hún var tvítug þegar faðir
okkar dó aðeins 45 ára gamall og
móðir okkar stóð eftir með þennan
stóra barnahóp. Það má leiða að því
líkur að þarna hafi Lilla og hin
elstu systkinin þurft að axla mikla
ábyrgð og sinna margvíslegum
störfum sem tilheyrðu búrekstri og
mannmörgu heimili; allir hlutu að
leggjast á eitt og eflaust hefur það
sett sitt mark á þau til lífstíðar.
Systir var skelegg til orðs og æðis;
hún vílaði ekki hlutina fyrir sér,
sagði sína skoðun umbúðalaust og
gat verið hvöss í orðum en alltaf
var stutt í fallegt bros og glettn-
isglampa í augum. Henni var lagið
að brúa bil kynslóða, ömmustrák-
arnir og fleiri ungmenni sóttu til
hennar, höfðu gaman af eldmóðin-
um og kjarnyrtu málfarinu, deildu
með henni áhuganum á enska fót-
boltanum þar sem hún var vel
heima og gaf umsagnir um leik-
menn á hreinni íslensku og skóf
ekki utan af því. Gráa Toyotan var
hennar fararskjóti allt til enda.
Hún var hörkubílstjóri og keyrði
meðan hún hafði þrek til og
kannski rúmleg það, en bíllinn tók
loks í taumana. Allir mælar í mæla-
borðinu lögðu niður störf og þar á
meðal bensínmælirinn. Þetta
fannst henni ekki tiltökumál, hún
gæti mælt bensínið með því að
reka prik í tankstútinn, „það var
alltaf gert í gamla daga“ sagði hún.
En svo kom það líka í ljós að hún
hafði ekki sinnt því að endurnýja
ökuskírteinið og hafði keyrt próf-
laus í eitt ár og þar með varð ekki
lengra komist á Grána gamla.
Römm er sú taug o.s.frv. segir mál-
tækið. Þau Lilla og Nonni Jós.
byggðu sér sumarhús á Flugu-
mýri, norðan undir Sjónarhólnum
og plöntuðu trjám. Nú er þarna fal-
leg sumarhúsabyggð og trjágróð-
urinn hefur dafnað vel, sannkölluð
sumarparadís, þar sem Lilla undi
sér vel sumarlangt, margir lögðu
leið sína til hennar og oft var glatt á
hjalla.
Það er komið að leiðarlokum.
Við Kolla þökkum samfylgdina í
gegnum árin og sendum hennar
nánustu samúðarkveðju.
Ingimar Ingimarsson.
Sigríður
Ingimarsdóttir