Morgunblaðið - 06.04.2021, Blaðsíða 22

✝
Margrét Ólafs-
dóttir fæddist
í Reykjavík 1. apr-
íl 1926. Hún lést á
Hrafnistu í
Reykjavík 23.
mars 2021.
Margrét var
dóttir hjónanna
Ólafs Tyrfings-
sonar verka-
manns, f. 29. ágúst
1895, d. 26. júní
1980, og Helgu Jónsdóttir hús-
freyju, f. 28. nóvember 1898,
d. 21. ágúst 1976. Systkini
Margrétar voru: Sigrún Ólafs-
Margrét lauk gagnfræða-
prófi frá Ingimarsskóla 1942
og síðan tveggja vetra námi
frá Húsmæðraskólanum á
Staðarfelli 1946. Hún hóf ung
störf í prentsmiðjunni Guten-
berg og vann þar í áratugi.
Seinna vann hún í barnafata-
versluninni Vöggunni og loks í
Bakaríi Bridde í Miðbæ. Eftir
það starfaði hún hjá MS-
félaginu og var ein af stofn-
endum þess. Hún helgaði MS-
félaginu krafta sína í áratugi
og naut sjálf þjónustu félags-
ins síðustu æviárin. Hún varð
fyrsti heiðursfélagi MS-
félagsins árið 1998. Þá var
hún gjaldkeri félagsins um
árabil. Margrét flutti á Hrafn-
istu í Reykjavík í maí 2019 og
lést þar.
Útför Margrétar fór fram
27. mars 2021.
dóttir Zappulla, f.
28. nóvember
1923, d. 20. janúar
2017, Guðbjörg Ó.
Ólafsdóttir, f. 30.
október 1924, d.
30. maí 1925,
Tryggvi Jón Ólafs-
son, f. 22. ágúst
1927, d. 24. júní
1928, og Jóhann
Ólafsson, f. 9. apr-
íl 1929, d. 11.
október 2010. Hálfsystir sam-
feðra Guðrún Ólafsdóttir Haf-
berg, f. 7. ágúst 1916, d. 1. júlí
2008.
Kær frænka er fallin frá tæp-
lega 95 ára að aldri. Við Magga
vorum systkinabörn þó að rúm
25 ár skildu okkur að í aldri. For-
eldrar Möggu voru Helga Jóns-
dóttir föðursystir mín og Ólafur
Tyrfingsson. Þau bjuggu á
Hverfisgötunni, en fluttu í
Lönguhlíð 21 árið 1949 og bjuggu
þar til æviloka, en Helga lést árið
1976 og Ólafur árið 1980.
Ég ásamt foreldrum mínum
bjó austur á Eskifirði og í Stykk-
ishólmi frá fimm ára aldri allt þar
til ég flutti á höfuðborgarsvæðið
tvítugur 1966.
Systir mín Guðríður eða Gurra
fór ungbarn í fóstur til Helgu og
Ólafs vegna veikinda móður okk-
ar og ólst þar upp, sem uppeld-
issystir Möggu. Það voru því
ávallt sterk tengsl við heimilið í
Lönguhlíð og þangað farið í
heimsóknir þegar komið var til
Reykjavíkur.
Magga veiktist ung eða um
tvítugt af MS-sjúkdómnum og
stríddi við þann sjúkdóm í 75 ár.
Í gegnum tíðina gerði sjúkdóm-
urinn henni margar alvarlegar
skráveifur. Þannig missti hún
sjón á öðru auga um tíma, stríddi
við endurteknar lamanir og
skyntruflanir og oft mikið jafn-
vægisleysi. En með baráttuvilj-
anum, þrautseigju og skapfestu
barðist hún áfram og lagði allar
hindranir að baki. Framan af ævi
vann Magga í Prentsmiðjunni
Gutenberg og síðar í bakaríinu í
Miðbæ. Síðustu áratugi ævi sinn-
ar helgaði hún MS-félaginu. Hún
var ein af stofnendum MS-félags-
ins 1968. Þá var hún fyrsti gjald-
keri félagsins og þegar dagvist
MS-félagsins og síðar MS-setrið
var stofnað 1968 varð hún þar
með fyrstu starfsmönnum. Árið
1998 varð hún fyrsti heiðurs-
félagi MS-félagsins.
Magga tengdist okkur syst-
kinum sterkum böndum, sérlega
Gurru og hennar börnum. Þegar
halla fór undan fæti hjá Möggu
varð Gurra systir hennar stoð og
stytta í öllu og á hún mikið þakk-
læti skilið fyrir natni sína, um-
hyggju og hjálp. Við bræðurnir
Sigfinnur og ég eigum í mikilli
þakkarskuld við Möggu. Hún
kom endurtekið austur á Eski-
fjörð til að sjá um heimili for-
eldra okkar í fjarveru móður
okkar sem stríddi við langvar-
andi veikindi. Þar birtist Magga
sem algjör bjargvættur og okkur
sem önnur móðir. Hún var flink
húsmóðir enda hafði hún gengið í
Húsmæðraskólann á Staðarfelli í
Dölum. Á þessum árum var í sér-
stöku uppáhaldi hjá okkur terta
með karamellukremi sem Magga
bakaði af sinni alkunnu snilld.
Við systkinin stöndum í mikilli
þakkarskuld við Möggu, sem alla
tíð sýndi okkur mikla ræktar-
semi og fylgdist með öllum okkar
afkomendum. Magga giftist ekki
né eignaðist börn, en helgaði öðr-
um krafta sína alla tíð. Blessuð sé
minning góðrar og göfugrar
konu.
Kristófer Þorleifsson.
Margrét Ólafsdóttir, Magga
okkar, lést þriðjudaginn 23. mars
sl. Margrét fæddist 1. apríl 1926
og átti því stutt í 95 ára afmælið.
Hún greindist ung með MS-sjúk-
dóminn en á þeim árum eða um
1945 var talað um vírus í mænu-
vökva.
Margrét var ein af stofnfélög-
um MS-félagsins 1968 en þá var
vírusinn kominn með nafn, MS-
sjúkdómur. Hún var fyrsti gjald-
keri félagsins og gegndi því starfi
í mörg ár. Árið 1998 varð hún
fyrsti heiðursfélagi MS-félags-
ins.
Þegar dagvist MS-félagsins,
síðar MS-setrið, var opnuð 1986
var hún þar með fyrstu starfs-
mönnum. Síðar á lífsleiðinni átti
hún eftir að nýta sér þá þjónustu
sem þar er í boði. Hún undi hag
sínum vel í Setrinu og leit á það
sem annað heimili sitt. Frá árinu
2019 dvaldi hún á Hrafnistu.
Margrét tengdist MS-félaginu
sterkum böndum í áratugi. Hún
var ávallt boðin og búin að taka
þátt í starfi til styrktar MS-félag-
inu og Setrinu, baka fyrir árleg-
an basar, pakka og selja jólakort,
og sauma grjónapoka svo fátt eitt
sé nefnt. Henni var mjög umhug-
að um starf félagsins og velferð
MS-sjúklinga og átti fjölmarga
vini í þeim hópi.
Margrét lifði svo sannarlega
tímana tvenna varðandi grein-
ingar- og meðferðarúrræði sjúk-
dómsins en hún tókst á við sjúk-
dóminn af æðruleysi og
skynsemi. Hún var mjög minnug
og var oft leitað til hennar ef rifja
þurfti upp nöfn, ártöl og atburði.
Hún hafði þægilega nærveru sem
samferðafólk hennar naut góðs
af, var ávallt jákvæð, hógvær og
öðrum fyrirmynd og hvatning.
Til hinsta dags hélt hún reisn
sinni, góðu minni og gestrisni.
MS-félagið og Setrið votta að-
standendum hennar dýpstu sam-
úð og þakka hjartanlega áratuga
samvinnu, samveru og vináttu.
Kveðja frá MS-félagi Íslands,
Berglind Guðmundsdóttir.
Margrét
Ólafsdóttir
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. APRÍL 2021
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
.Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
.Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
.Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
.Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
.Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Eurotec A4 harðviðarskrúfur.
Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur
Laga ryðbletti á
þökum og tek að
mér ýmis smærri
verkefni
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
$+&
$!-'*")
#,(%"*
✝
Guðbjörg Ein-
arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 14.
mars 1927. Hún
lést á hjartadeild
Landspítalans 21.
mars 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Ein-
arsson blikk-
smíðameistari, f.
að Mið-Grund í
Vestur-Eyja-
fjallahreppi 18. maí 1880, d. 23.
júní 1938, og Sigríður Jóns-
dóttir, f. í Berjanesi í Austur-
Eyjafjallahreppi 16. maí 1895,
d. 28. desember 1963.
Guðbjörg var ein af fimm
systrum, þær eru Anna Sigríð-
ur, f. 1. júní 1909, d. 14. febr-
úar 1981, Jónína Geirdís, f. 14.
júlí 1911, d. 21. desember 2001,
Margrét, f. 6. ágúst 1925, d. 14.
febrúar 2019, og Hrefna, f. 6.
ágúst 1933, d. 9. október 2016.
Otti, f. 15. ágúst 1977, kvæntur
Völu Dögg Marínósdóttur, börn
þeirra eru Stella Marín, Katrín
Sól og Hrannar Otti. Guðbjörg,
f. 25. apríl 1981. Kristinn Loft-
ur, f. 17. desember 1986,
kvæntur Þórunni Valdimars-
dóttur, börn þeirra eru Baldur
Freyr, Unnur Freyja og Bragi
Þór. Einar Bjarni, f. 30. apríl
1992, sambýliskona hans Dori-
anne Rós, börn þeirra eru Re-
bekka Rósa og Ísabella.
Ingvar, f. 31. mars 1955, dá-
inn sama ár.
Einar Ingvi, f. 25. janúar
1958. Börn hans eru Alexand-
er, f. 6. desember 1997, og
Daníel Jón, f. 26. september
2000.
Guðbjörg ólst upp í Reykja-
vík á Laugavegi 53a öll sín
uppvaxtarár. Hún bjó með
móður sinni og systrum, föður
sinn missti hún ung.
Guðbjörg og Magnús hófu
búskap sinn í Keflavík, síðan
fluttu þau á Laugaveg 53a í
Reykjavík og bjuggu þar í
nokkur ár. Þau byggðu sér hús
í Heiðargerði og bjó Guðbjörg
þar til dauðadags.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Þann 1. desem-
ber 1945 giftist
Guðbjörg Magnúsi
Hjörleifssyni iðn-
aðarmanni, f. 13.
júní 1921 að Rauf-
arfelli í Austur-
Eyjafjallahreppi, d.
3. september 1962.
Foreldrar hans
voru Hjörleifur
Guðjónsson, f. 21.
maí 1893, d. 24.
janúar 1973, og Soffía Runólfs-
dóttir, f. 21. apríl 1890, d. 4.
október 1982.
Börn Guðbjargar og Magn-
úsar eru Sigríður Rósa, f. 22.
maí 1950, gift Einari Otta Guð-
mundssyni. Börn þeirra eru
Magnús, f. 11. ágúst 1973, sam-
býliskona hans er Ásdís Péturs-
dóttir, börn hans eru Alex-
andra, Matthías Leó, Stella og
tvö stjúpbörn, Sólveig Kristín
og Ólafur Örn. Guðmundur
Mamma hafði alltaf nóg fyrir
stafni. Fjölskyldan var vön því
að vel væri tekið á móti henni,
þegar hún kom í heimsókn til
ömmu Stellu, eins og hún var
kölluð. Það var standandi borð
á hátíðardögum með kökum og
brauðtertum, sem mamma
gerði alltaf sjálf. Ekki vantaði
heldur steikur og aðra kjötrétti
og gómsætt meðlætið. Þegar
árin færðust yfir varð færra um
matar- og kaffiboðin og það
áttu margir erfitt með að skilja.
Viku fyrir andlátið var hún
spurð að því hvort hún ætlaði
ekki að halda upp á 94 ára af-
mælið sitt, þá orðin ófær um að
nærast og sinna daglegum
störfum, enda rúmföst á þriðja
mánuð.
Mamma ól upp þrjú börn um
ævina og kom okkur öllum á
legg með miklum sóma auk
þess að búa okkur fallegt og
traust heimili, sem mamma og
pabbi byggðu í Heiðargerði.
Pabbi dó þegar mamma var 34
ára og hélt hún ein heimili okk-
ar eftir það, eða allt þar til hún
lést.
Mamma var þakklát fyrir líf-
ið, þótt það hafi oft verið henni
erfitt, sem einstæðri móður eft-
ir að pabbi dó. Hún gat aldrei
hugsað sér að giftast aftur.
Hún átti ríkulegt trúarlíf heima
og eitt sinn, þegar hún var
hætt að getað farið sinna ferða
gangandi sagði hún við mig: Ég
þakka Guði fyrir hvert fótspor,
sem ég get farið hér innanhúss.
Eitt sinn sá ég bréfsnepil sem
hún hafði skrifað upp úr
Davíðssálmum: „Lofa þú Drott-
in sála mín og gleym eigi nein-
um velgjörðum hans.“ Þegar ég
kom seint heim af næturvökt-
um skrifaði hún stundum á
miða handa mér: Góða nótt,
Einar minn. Þín mamma. Það
var svo fallegt af henni. Hún
hugsaði svo vel um okkur og
gaf fram á síðasta dag. Hún var
mér alltaf góð og fyrir mörgum
árum orti ég til hennar: í faðmi
lífs míns, kúrði ég hjá þér í um-
hyggju hugsana þinna og von-
anna björtu, og þegar ég leit
dagsins ljós og andlit þitt skín-
andi, fann ég að ég ljómaði líka,
sem fullt tungl í skini sólar,
með þér, elsku mamma mín, í
myrkri jarðar, í ljósi þínu og
hlýju.
Mamma var alltaf dugleg að
elda sér fisk og garðamat, sem
hún nefndi svo. Það var soðin
ýsa með kartöflum, rófum og
gulrótum. Hreinasta lostæti.
Heilu dagana sat hún við
saumavélina og stoppaði sokk-
ana mína. Ég á áratuga gamla
sokka, stoppaða af mömmu,
sem ég geng enn þá í með
hennar einstaka handverki.
Þeir eru mér dýrmætari en ný-
ir út úr búð.
Oft hafði ég áhyggjur af
mömmu, að vera svo mikið ein.
En hún sagði að sér leiddist
aldrei né væri einmana því hún
trúði á nærveru Guðs og þeirra
sem farnir voru á undan yfir á
annað svið, til annarra heima.
Henni leið vel í húsinu sínu,
sem hún byggði með pabba og
leið hvergi betur. Hún hafði
alltaf nóg að gera, enda heim-
ilið okkar í röð og reglu, hreint
og snyrtilegt. Ég minnist þess
hversu fallega hún söng við
húsverkin, þegar ég var lítill
drengur.
Einn veturinn þegar ég kom
inn götuna varð þetta ljóð til,
sem ég kveð mömmu mína með
í dag, þegar ég fylgi henni til
grafar: Það logar ljós í eldhús-
inu og matarilmurinn berst mér
út um opinn gluggann, og þú
ert heima mamma mín og eng-
inn í heiminum veit hversu dýr-
mæt þú ert nema ég.
Einar Ingvi
Magnússon.
Nú er hún elsku amma Stella
farin frá okkur og við höfum
knúsað hana bless í síðasta
sinn. Sorgin og söknuðurinn er
mikill en minningarnar lifa og
ylja okkur sem eftir sitjum.
Amma átti langa og góða ævi,
lifði 94 ár og viku betur, og var
ég svo heppin að deila með
henni síðustu 40 árum því eru
minningarnar margar.
Við nöfnurnar brölluðum
margt saman í gegnum árin.
Ég man alltaf hve gaman það
var þegar amma birtist með
flugvélinni á Ísafirði. Þá kom
hún með farangurinn í mörgum
töskum og tuðrum og oftar en
ekki leyndust einhverjir gull-
molar handa okkur systkinun-
um í fórum hennar. Hápunkt-
urinn var þó þegar hún dró upp
feykistóra, að minnsta kosti
með barnsauganu séð, mack-
intoshdós fulla af vanilluhringj-
um. Eftir að við fluttum á
Sauðárkrók hélt amma áfram
að koma í heimsókn þó ferða-
mátinn breyttist. Það var ætíð
mikið tilhlökkunarefni að fá
hana ömmu Stellu í heimsókn
til okkar. Ekki var svo síðra að
fara til Reykjavíkur í heimsókn
í Heiðargerðið til hennar
ömmu. Þar var mörgum stund-
um eytt við leik úti í garði, uppi
í svalastofu og á rólóvellinum.
Svo ekki sé minnst á við eld-
húsborðið að gæða sér á
mömmudraumnum eða skúffu-
kökunni sem alltaf biðu í eld-
húsinu þegar von var á okkur
krökkunum í heimsókn.
Síðar átti ég svo eftir að eiga
með henni ömmu ómetanleg ár
þegar ég dvaldi hjá henni á há-
skólaárunum. Löngum stundum
eyddi ég þá við lestur og verk-
efnagerð í svalastofunni en við
amma fundum þó alltaf tíma til
að gera eitthvað skemmtilegt
saman. Ósjaldan hafði hún orð
á því að við værum eins og val-
kyrjur þegar við brugðum und-
ir okkur betri fætinum og tók-
um leið 17 upp í Smáralind,
fórum í miðbæinn eða röltum í
Kringluna. Einnig áttum við
margar góðar stundir í róleg-
heitunum inni í stofu, ég með
útsauminn og amma á sófanum
meðan sjónvarpið malaði í bak-
grunninum. Þennan tíma verð
ég ævinlega þakklát fyrir að
hafa geta eytt með henni elsku
ömmu minni.
Seinna varð það svo að föst-
um lið að fara með ömmu Stellu
í bíltúr þegar ég kom í heim-
sókn í borgina. Þá keyrðum við
jafnan uppáhaldsrúntinn henn-
ar, niður Laugarveginn og út á
ástarbrautina á Seltjarnarnes-
inu. Hún amma hafði ávallt
yndi af því að sitja í bíl og
keyra um, þegar hún hætti að
treysta sér í ferðalög út á land
þá gat hún amma samt enn not-
ið þess að keyra um borgina
sína þar sem hún gat nefnt
hvern krók og kima.
Elsku amma mín, takk fyrir
allar góðu stundirnar okkar
saman. Ég mun ætíð sakna þín
en bý þó vel að minningunum
um þig og okkur saman.
Þín dótturdóttir og nafna,
Guðbjörg.
Guðbjörg
Einarsdóttir
Elsku afi. Það
var enginn eins og
þú. Þegar ég kom
inn í fjölskylduna á
unglingsárum tókuð þú og
amma mér opnum örmum og
ég kallaði ykkur aldrei neitt
annað en afi og amma. Að
koma í Reynihlíðina og fá
pönnukökur, kakó og 20 versa
ljóðabálka eftir Einar Ben.
flutta utanbókar í eftirrétt var
ekkert annað en sæla. Þessar
stundir í lífinu standa upp úr.
Snæbjörn
Pétursson
✝
Snæbjörn Pét-
ursson fæddist
28. ágúst 1928.
Hann lést 12. mars
2021.
Útför Snæbjörns
fór fram 27. mars
2021.
Ást þín á umhverfi
þínu, landi (og auð-
vitað Ítalíu), ljóð-
listinni og fjöl-
skyldunni var
kröftug, eins og
faðmlögin þín.
Þegar þið voruð
svo öll saman á
Hlíð hlúðuð þið
amma svo ósköp
vel að ömmu Ellu.
Sú vinátta og kær-
leikur veit ég að var ömmu Ellu
ómetanlegur og sálunærandi.
Fyrir það er ég svo þakklát.
Það er mín lukka að hafa
haft þig í lífinu elsku afi. Ég
veit að nú fá margir að njóta
dásamlegs ljóðaflutnings í
Sumarlandinu.
Takk fyrir þig afi minn,
Aníta.