Morgunblaðið - 20.05.2021, Blaðsíða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. MAÍ 2021
✝
Sif Melsteð
fæddist í
Reykjavík 9. nóv-
ember 1965. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 10.
maí 2021.
Foreldrar Sifjar
eru Þórunn Mel-
steð, f. 7.2. 1934,
og Sigurður Stef-
ánsson, f. 20.7.
1939.
Sonur Sifjar er Daníel Mel-
steð Sigurjónsson, f. 2.11.
2005, faðir hans er fyrrverandi
sambýlismaður Sifjar, Sigurjón
Hreinsson, f. 23.10. 1970.
Systkini Sifjar eru: 1) Erla
Melsteð, f. 1.5. 1958, d. 20.2.
2017, maður hennar var Árni
Árnason, f. 30.8. 1957, börn
Erlu: Soffía Melsteð Eyjólfs-
dóttir og Brynjar Að-
alsteinsson.
2) Soffía Melsteð, f. 27.3.
1960, maki Jóngeir Hjörvar
Hlinason, f. 30.8. 1955, synir
þeirra eru Hlini Melsteð, Þór
Melsteð og Freyr Melsteð.
3) Guðbjörg Sigurðardóttir,
f. 6.5. 1958, maki Ottó Guð-
jónsson, börn þeirra eru Guð-
laug, Tinna og Ottó Ólafur.
skóla. Sif hóf nám við Kvenna-
skólann í Reykjavík árið 1978,
lauk grunnskólaprófi árið 1981
og síðan stúdentsprófi vorið
1984. Seinna stundaði hún
skrifstofu- og bókhaldsnám við
Nýja tölvu- og viðskiptaskól-
ann. Sif sótti ýmis tungumála-
námskeið, enda átti hún afar
auðvelt með að læra tungumál
og hafði gott vald á sex mál-
um.
Sif vann ýmis störf, meðal
annars sem gjaldkeri, fulltrúi
og staðgengill féhirðis hjá
Búnaðarbanka Íslands, síðar
Kaupþingi, á árunum 1992-
2008. Hún vann svo við af-
greiðslu hjá Axel Eiríkssyni
úrsmið hjá Gullúrinu ehf. í
Mjódd á árunum 2010-2012, en
síðast starfaði hún við móttöku
og almenn skrifstofustörf hjá
Íslenska gámafélaginu ehf. í
Gufunesi, þar til hún lét af
störfum vegna veikinda.
Sif söng í Dómkórnum í
Reykjavík í mörg ár og hafði
gaman af þeim félagsskap og
ekki síst tónleikaferðalögunum
sem kórinn fór í til ýmissa
Evrópulanda. Sif hafði áhuga á
og næmt auga fyrir skart-
gripagerð og lærði meðal ann-
ars silfursmíði. Útför Sifjar fer
fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík í dag, 20. maí 2021,
klukkan 13.
4) Berglind Sig-
urðardóttir, f. 1.1.
1962, börn hennar
eru Bjarni, Ævar
Yngvi, Arnbjörg
og Hulda Rún.
5) Konráð Karl
Sigurðsson, f. 25.8.
1967, maki Guðrún
Kjerúlf Árnadótt-
ir, f. 23.11. 1970,
börn þeirra eru
Hekla Kjerúlf,
Ísak Kjerúlf og Eldar Kjerúlf.
6) Drengur Sigurðsson, f.
25.8. 1967, d. 26.8. 1967.
7) Stefán Þór Sigurðsson, f.
1.7. 1971, maki Þórhalla Guð-
rún Gísladóttir, f. 26.9. 1964,
börn þeirra eru Brynjar Gísli,
Margrét Heiða og Dagný Rós.
8) Sonja Vigdís Sigurð-
ardóttir, f. 22.1. 1975, maki
James Fuller Williams, f.
24.11. 1972, börn þeirra eru
Aron Sigurður og Bryndís
Karen.
Soffía Melsteð Eyjólfsdóttir
dóttir Erlu ólst upp með Sif
hjá ömmu sinni.
Sif ólst upp hjá móður sinni
í Reykjavík. Skólaganga henn-
ar hófst í Breiðholtsskóla, en
síðar gekk hún í Langholts-
Elsku mamma. Það er erfitt að
þú skyldir fara svona snemma frá
mér. Það var svo margt sem við
áttum eftir að upplifa og gera
saman. En nú þarftu ekki að
berjast lengur við meinið, það var
erfitt að sjá þig svona veika.
Ég bið Guð að gæta mín,
góða anda að hugga mig.
Sama ósk er eins til þín:
Almættið það sjái um þig.
(Leifur Eiríksson)
Þinn sonur,
Daníel.
Mín kæra Sif mása er látin eft-
ir harða baráttu við vágest sem
kom óboðinn í heimsókn.
Það eru rúm 40 ár síðan ég
kynntist henni sem stelpuskotti
sem var rétt rúmlega fermd þeg-
ar ég og Soffía systir hennar fór-
um að draga okkur saman.
Ég fylgdist með henni vaxa úr
grasi og m.a. kom hún í heimsókn
og dvaldi nokkurn tíma hjá okkur
Soffíu þegar við bjuggum í Sví-
þjóð. Þar kom fram næmi hennar
fyrir tungumálum sem birtist í
því að hún var orðin altalandi á
sænsku eftir skamman tíma. Hún
var söngelsk og var í Dómkórn-
um í tugi ára. Skarð hennar í
kórnum verður erfitt að fylla, en
hér eftir mun hún syngja í sum-
arlandinu með Erlu systur sinni
sem einnig var mikil söngkona.
Mikill er missir eftirlifandi móð-
ur þeirra sem nú hefur misst
tvær af þremur dætrum sínum.
Fyrir rúmum fimm árum hélt
Sif upp á hálfrar aldar afmælið
sitt, ég var staddur á ráðstefnu
úti á landi og það var vitað að ég
myndi rétt ná í afmælið. Hún
hringdi í mig þegar ég var nánast
kominn í bæinn og sagði:
„Heyrðu mási, þú stýrir þessu er
það ekki?“ Ég var lítt undirbúinn
en það var samt alveg ljóst að
þetta hlutverk hafði hún alltaf
ætlað mér í afmælishófinu sínu en
gleymt að spyrja mig fyrr um
það. Hún var eiginlega búin að
panta mig á staðnum aftur í sex-
tugsafmælið sitt, en það verður
víst ekki haldið upp á það.
Við hugsum til drengsins henn-
ar, Daníels, sem var augasteinn
hennar. Hún hefði viljað sjá hann
vaxa upp og dafna, honum eru
sendar hugheilar samúðarkveðj-
ur.
En nú þegar komið er að leið-
arlokum okkar „másu minnar“
þakka ég samfylgdina og minning
indællar mágkonu mun lifa í huga
mínum.
Jóngeir Hjörvar Hlinason.
Ein mín besta vinkona er farin
frá okkur, tekin burtu allt of
snemma eftir veikindi sem í raun
stóðu stutt en voru illvíg þegar á
reyndi.
Sif var alltaf glöð og kát því
sama hvað á reyndi þá var alltaf
stutt í hláturinn og kímnina. Sum-
ir myndu segja að hún hafi verið
barnaleg en þá naut ég þess bara,
verandi fjórum árum yngri. Við
kynntumst fyrst þegar hún var í
boltaleik í garðinum hjá afa sín-
um sem var húsvörður í Lang-
holtsskóla og hafði smá garð við
húsenda skólans. Við tókum tal
saman og lékum okkur með bolt-
ann – ég líklega á sjöunda ári og
hún því ellefta. Skiptumst svo á
símanúmerum og þar með var
kominn á vinskapur sem átti eftir
að standa út ævina, með hléum
þó. Stærsta hléið var á unglings-
árunum og aldursmunurinn sem
mestur í þroska. Svo hittumst við
fyrir tilviljun þegar við vorum
báðar að hefja nám í HÍ, hún í
ensku og ég í frönsku. Það var
eins og enginn tími hefði liðið;
vinskapurinn stóð traustum fót-
um.
Stundum liðu vikur á milli þess
að við hittumst en það breytti
engu, það var alltaf eins og eng-
inn tími hefði liðið. Alltaf bauð
hún mér í afmæliskaffi í byrjun
nóvember, þar sem nánasta fjöl-
skyldan og vinir hittust yfir kaffi
og hnallþórum sem Sif reiddi
fram af myndarskap. Ef ég bauð í
afmæli var Sif sú sem kannski
kom ekki fyrst en fór síðust enda
oft margt sem þurfti að spjalla
um. Oft kom hún líka í kaffi og
hafði þá prjónana með enda
myndarleg í höndunum, og fór oft
heim seint og um síðir enda auð-
velt að gleyma tímanum með
henni. Ekki var hún bara dugleg í
prjóninu heldur fann hún sig líka í
skartgripagerð og ég er svo hepp-
in að eiga nokkra gripi eftir hana.
Þegar hún fór að nýta sér þjón-
ustu Ljóssins bjó hún til frumleg-
ar leirstyttur og málaði – allt lék í
höndunum á henni.
Sif var dugleg og gerði hvað
hún gat til að láta drauma sína
rætast, þrátt fyrir mótlæti á
stundum. Sonur hennar, Daníel,
er það dýrmætasta sem hún skil-
ur eftir, duglegur drengur og ljúf-
ur eins og mamma hans.
Ég á eftir að sakna hennar sárt
og það verður skrítið að hafa eng-
an til að spjalla við um daginn og
veginn eða erfiðari hluti þar sem
við gátum alltaf leitað hvor til
annarrar þegar eitthvað bjátaði á.
Og oft breyttust sorgarstundirn-
ar í gleðistundir því Sif var góð í
að sjá hið broslega og góða.
Hugur minn er nú hjá ættingj-
um og öllum vinunum sem
gleyma ekki okkar kæru Sif og
minnast hennar og lífshlaups
hennar í dag. Guð blessi minn-
ingu hennar.
Djúp og varanleg vinátta
er dýrmætari
en veraldlegar viðurkenningar,
og allt heimsins gull og silfur.
Henni þarf ekki endilega alltaf
að fylgja svo mörg orð
heldur gagnkvæmt traust
og raunveruleg umhyggja.
Kærleikur,
sem ekki yfirgefur.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Kolbrún (Kolla) vinkona.
Í dag kveðjum við systur, kæra
söngsystur.
Góður hópur er eining þar sem
hvert og eitt hefur sitt hlutverk.
Þetta kristallast í kór þar sem
hvert og eitt er mikilvægur hluti
af því að sönghópurinn sé heild,
að hann hljómi. Þegar Marteinn
H. Friðriksson var að móta sinn
Dómkór í Reykjavík, á síðustu
áratugum 20. aldarinnar, kom
ungur sópran flissandi á kirkju-
loftið, hún var gjaldkeri í Búnað-
arbankanum og vildi vera með.
Það leið ekki á löngu áður en hlát-
urinn hennar Sifjar ómaði um
loftið. Um leið og hún var mætt
var hún orðin hluti af því sem
gerði kórinn að heildstæðum
hópi. Það leið heldur ekki langur
tími þar til bankagjaldkerinn var
orðinn gjaldkeri kórsins. Því
starfi sinnti hún af ábyrgð og
gleði í áraraðir.
Það er ógleymanlegt þegar við
fórum nokkur saman að skoða
mikinn kastala í Ungverjalandi,
þakinn myndum af kóngafólki frá
liðinni tíð. Við töldum okkur
heppin að það var sagnfræðingur
í hópnum. Hann vissi örugglega
eitthvað um þetta allt. Þar vorum
við á villigötum. Það var hún Sif
okkar sem reyndist sagnabrunn-
urinn. Hún gekk með okkur milli
salanna og sagði okkur ævisögur
og ættartölur fólksins eins og hún
hefði þekkt það allt persónulega
og dansað með því um salina fínu.
Sif var trygg, stóð með sínum
og gerði það vel. Það vakti aðdáun
okkar hinna að sjá hana standa
með vinkonu sinni, kórsystur
okkar, þegar hún þurfti á kletti að
halda. Við glöddumst með henni
þegar hún eignaðist Daníel og
fylgdumst með honum stækka og
dafna undir styrkri verndarhendi
Sifjar. Hugur okkar er hjá honum
og fjölskyldunni allri í dag.
Í minningunni er Sif alltaf til
staðar, alltaf til í að mæta, á
þjóðhátíðardaginn í peysufötun-
um fínu, alltaf að gera sitt besta.
Félagar hennar í Dómkórnum á
árum Marteins kveðja hlátur-
milda og ljúfa söngsystur með
þakklæti í huga.
Fyrir hönd gamalla söngfélaga
í Dómkórnum í Reykjavík,
Hildur Heimisdóttir.
Kveðja frá Dómkórnum í
Reykjavík
Þegar Marteinn H. Friðriks-
son organisti og kórstjóri Dóm-
kórsins í Reykjavík lést fyrir
rúmum áratug kom nokkurt los á
kórfélaga. Allstór hópur ákvað að
hætta en sumir héldu áfram að
mæta á Dómkirkjuloftið og
syngja undir stjórn hins nýja org-
anista, Kára Þormar. Meðal
þeirra var hún Sif og það var ekki
verra. Hún státaði af langri kór-
reynslu. Til dæmis fréttum við
það þegar við æfðum Messías eft-
ir Händel fyrir nokkrum árum að
Sif þekkti þetta vel, hún hefði
sungið verkið með Pólýfónkórn-
um á níunda áratug síðustu aldar.
Það var ekki ónýtt að hafa slíkan
reynslubolta með okkur og ekki
spillti heldur fyrir há og falleg
sópranröddin.
Kórar hafa ýmis inngöngu-
skilyrði. Í Dómkórnum hefur
löngum gilt sú regla að frumskil-
yrðið sé að væntanlegir kórfélag-
ar séu léttir í lund og rekist vel í
hópi. Það gilti svo sannarlega um
hana Sif. Hún var alltaf svo kát og
brosandi á æfingum sem konsert-
um, að ekki sé talað um kórferða-
lögin.
Á endanum ráða fáir sínum
næturstað. Sif hafði kennt sér
meins áður en kófið breytti öllum
áætlunum. Við ætluðum öll sam-
an til Finnlands á síðasta hausti
til að syngja fyrir hönd Íslands á
norrænni kirkjutónlistarhátíð.
Henni var auðvitað frestað út af
dottlu og ákveðið að hún skyldi
haldin í lok ágúst á þessu ári ef
pestin leyfði. Sif var ákveðin í að
vera með þar, jafnvel þótt hún
gæti ekki fremur en aðrir kór-
félagar sótt æfingar vegna sam-
komutakmarkana.
Enn er ekki ljóst hvort þessi
hátíð verður haldin í haust, en Sif
verður ekki með okkur þar.
Hennar er sárt saknað, enda átti
hún stóran þátt í að gera Dóm-
kórinn að því velhljómandi og
kærleiksríka samfélagi sem hann
er og verður vonandi áfram um
langa framtíð. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Fyrir hönd kórstjóra og kór-
félaga Sifjar,
Þröstur Haraldsson.
Sif Melsteð
- Fleiri minningargreinar
um Sif Melsteð bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SVEINN H. GEORGSSON,
fyrrverandi lögregluþjónn,
til heimilis á Hrafnistu DAS,
Hafnarfirði,
lést laugardaginn 8. maí.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn 20. maí
klukkan 15.
Jón Kr. Sveinsson Katrín Ólafsdóttir
Albert Sveinsson Elísabet Guðmundsdóttir
Ásmundur Sveinsson Vilborg Benediktsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir, systir
og amma,
MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
Bjarnhólastíg 18,
lést á kvennadeild Landspítalans
föstudaginn 14. maí.
Aðstandendur vilja koma fram þökkum til starfsfólks
kvennadeildar Landspítala, sem annaðist hana af einstakri alúð.
Útför fer fram föstudaginn 21. maí kl. 13 í Digraneskirkju.
Einar Arason
Arnar Ingi Einarsson Signý Stefánsdóttir
Björn Garðarsson
systkini og barnabörn
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.
Kæru ættingjar og vinir! Hjartans þakkir fyrir
þá samúð og hlýju sem þið sýnduð okkur
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MÖRTU SIGURJÓNSDÓTTUR,
Fjólugötu 4, Vestmannaeyjum,
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Hraunbúða sem
önnuðust Mörtu af einstakri alúð og kærleika.
Ingólfur Þórarinsson
Sigurjón Ingi Ingólfsson Sigurrós Sverrisdóttir
Þórarinn Ingólfsson Anna Guðmundsdóttir
Gunnar Örn Ingólfsson Helga Barðadóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
INGIMAR JÖRGENSSON,
Nóatúni 29,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þriðjudaginn 4. maí. Útförin hefur farið fram
í kyrrþey. Okkar innilegustu þakkir fyrir
auðsýnda samúð.
Kolbrún Ingimarsdóttir Guðlaugur Jónasson
Gunnar Ingimarsson Brynja Ása Birgisdóttir
Fanný, Ingimar, Viktoría Karen,
Bóas, Bína Hrönn og Birgir
Okkar elskaði faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
KRISTMANN EIÐSSON,
kennari og þýðandi,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 27. maí klukkan 15.
Gauti Kristmannsson Sabine Leskopf
Þorsteinn Kristmannsson Elísabet Benkovic Mikaelsd.
Kristmann E. Kristmannsson Herdís Pétursdóttir
Eiður Páll S. Kristmannsson Ólöf Gísladóttir
barnabörn og barnabarnabörn