Morgunblaðið - 20.05.2021, Side 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. MAÍ 2021
✝
Sigríður Rut
Gunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
7. febrúar 1953.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut þann 5.
maí 2021. For-
eldrar Sigríðar
voru Sigurlaug
Margrét Árnadótt-
ir, f. 6.8. 1928, d.
28.2. 2016, og
Gunnar Bjarg Ólafsson, f. 27.1.
1922, d. 8.2. 2002. Börn þeirra
auk Sigríðar eru Arnbjörg, f.
1948, Hallfríður, f. 1951, Ólína
Guðrún, f. 1954, Ólafur Gunnar,
f. 1958, og Stefanía Anna, f.
1959. Auk þessara barna átti
Gunnar þrjá syni: Ingvar, Egg-
ert og Helga.
Sigríður Rut eignaðist fjögur
börn: A) Jón Reimond Hal-
menn sveitastörf og umönnun á
hjúkrunarheimilum og sam-
býlum. Sumarið 1988 réð Sigríð-
ur sig sem ráðskonu að Hnaus-
um í Vatnsdal, til tveggja
einhleypra bræðra, Jóns og
Zophoníasar Pálmasona. Þar
bjó hún stóran hluta ævi sinnar
og eignaðist sitt annað heimili,
en þeir bræður reyndust henni
og afkomendum hennar afar
vel. Sigríður hefur alla tíð hugs-
að mjög vel um þá bræður, en
Jón er enn á lífi, 91 árs, en Zop-
honías lést 29.12. 2018. Í þó
nokkur ár starfaði Sigríður
einnig við umönnun fatlaðra hjá
Sjálfsbjörg og í framhaldi af því
starfaði hún á Sjúkrahúsinu á
Blönduósi. Upp úr því hóf hún
nám sem sjúkraliði og starfaði
sem slíkur á Hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni í Reykjavík.
Útför Sigríðar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag, 20.
maí 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13. Athöfninni verður
einnig streymt, stytt slóð:
https://tinyurl.com/ykcrcx3b
Streymishlekk má finna á
https://www.mbl.is/andlat
vorsen, f. 1974, d.
1977. B) Friðrik
Már Steinþórsson,
f. 29.4. 1976. Unn-
usta hans er Halla
Sjöfn Ágústsdóttir,
f. 29.12. 1979. Synir
þeirra eru Birkir
Már, f. 12.11. 2004,
og Breki Már, f.
17.12. 2014. C)
Drengur, f. 1984, d.
1984. D) Íris Dögg
Ásmundsdóttir, f. 9.12. 1986.
Eiginmaður Írisar er Rudolf
Kristinsson, f. 19.4. 1985. Saman
eiga þau fjögur börn: 1) Ólafur
Geir, f. 20.8. 2005, 2) Alexander
Goði, f. 28.11. 2007, 3) Ásdís Rut,
f. 7.3. 2011, og 4) Snædís Helga,
f. 17.9. 2014.
Sigríður vann ýmis störf víðs
vegar um land; ræstingar, heim-
ilishjálp, barnaumönnun, al-
Fyrirmynd er það fyrsta sem
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa til mömmu minnar. Hún
var kölluð ýmsum orðum, Soffía
frænka, Vegbúinn, Ráðskonu-
rassinn, Naglinn. Hún var bar-
áttukona allt til síðasta dags. Hún
gekk í gegnum svo mikið og
hennar lífsins saga var ekki sú
léttasta og ekki lögð á hvern sem
er, einungis nagla eins og hana.
Móðir mín þurfti að ganga í gegn-
um að missa tvö börn og ekki
mega skíra né jarða annað þeirra,
vegna þess að það voru ekki kom-
in lög sem leyfðu það. Einnig á
hún tvö börn á lífi sem eru algjör-
ir hrakfallabálkar og voru nú ófá-
ar sjúkrahúsferðirnar með okkur
systkinin og tók það nú ekki
minna á fyrir þig elsku múttan
mín eins og ég kallaði þig alltaf.
Þú gerðir allt fyrir okkur og líf
þitt snerist um börnin þín. Þú
settir alla aðra í fyrsta sæti nema
sjálfa þig, ég held þú hafir aldrei
sett þig í neitt sæti því það voru
allir aðrir miklu mikilvægari enn
þú. Þú lifðir fyrir fólkið í kringum
þig og gerðir allt fyrir alla. Mútt-
an mín, þú ert og verður alltaf
hetja! Mér er svo illt í hjarta
mínu, mig svíður í hálsinn, ég er
dofin því ég sakna þín svo mikið,
elsku múttan mín. Nú get ég ekki
hringt í þig á hverjum degi eins
og ég gerði alltaf, það var bara
kjánalegur dagur ef ég heyrði
ekki í þér. Ég elskaði að bralla
með þér alltaf, en stundum gerð-
irðu alveg út af við mig með þessu
tuði þínu, en ég elskaði þig samt
ekkert minna. Þú passaðir alltaf
upp á prinsessuna þína. Þegar þú
varst heima í sveitinni og ég í
skóla á Selfossi þegar eitthvað
kom upp á, þá gerðirðu allt til
þess að ég gæti komist til þín. Þú
elskaðir að ferðast og sýna okkur
alls konar staði og fræðast um
fólk og staðina í kringum það.
Eitt sinn fórum við í útilegu með
Hóbba og Jóni. Við Jón fórum að
setja kúlutjaldið upp fyrir Hóbba
og Jón þegar teygjurnar í súlun-
um voru svo morknar að þær
slitnuðu. Þú blótaðir mér og Jóni,
hverslags fíflagangur væri alltaf í
okkur, það mætti sko ekkert vera
í friði fyrir okkur. Hóbbi og Jón
enduðu á að sofa í fortjaldi A-
tjaldsins með tærnar úti því þú
ætlaðir sko ekki að kafna úr tá-
fýlu. Alltaf hlýddu allir í kringum
harðstjórann, en aldrei fannst
okkur það samt leiðinlegt. Þegar
ég var orðin vel þreytt á þessum
ferðum þínum fékkstu þá góðu
hugmynd að láta mig hlaupa á
undan bílnum til að fá útrás og
þreyta mig, því hún ætlaði sér
ekkert að hætta að ferðast, það
varð bara finna lausn á þessu.
Það vantaði nú ekki upp á elda-
mennskuna og baksturinn hjá
þér, í kaffitímunum urðu alltaf að
vera kökur á borðum, annars var
þetta bara ekki kaffitími, ég tala
nú ekki um spilamennskuna
uss… þegar Hóbbi fór í fýlu því
þú vannst hann alveg hægri
vinstri í lúdó, þá var sko hlegið
mikið.
Þú elskaðir fólk og varst alltaf
fyrst á staðinn til að hjálpa og
þrátt fyrir að heilsan væri farin
að segja til sín, lést þú alltaf sjá
þig. Þegar mér leið illa og vildi
ekki hitta neinn eða tala við
neinn, mættirðu og við horfðum á
sjónvarpsþætti saman og hlógum
okkur máttlausar eða rifumst um
að einhleypi gaurinn valdi ekki
rétta skvísu í þættinum.
Þú elskaðir mig og börnin mín
af öllu hjarta og svo miklu meira
en það og gerðir allt fyrir okkur.
Ég mun alltaf vera þakklát fyr-
ir að vera dóttir þín, elsku múttan
mín. Ég elska þig svo mikið, út í
heim og geim, til baka og miklu
meira en það. Hetjan mín og mín
mesta fyrirmynd.
Íris Dögg Ásmundsdóttir
Elsku fallega systir mín, Sig-
ríður Rut Gunnarsdóttir, sem lést
5. maí, verður jarðsungin í dag.
„Segðu mér sögu, já segðu mér
sögu frá,“ þessi elska var kölluð
vegbúinn því að vegalengd var
ekki hennar vandamál. Þekkti
hún allar holur á öllum vegum
landsins. Eitt sinn var hún stödd
á Akureyri og kom í morgunkaffi
til mín, þá bjó ég rétt hjá Þykkva-
bæ en hún á Hnausum í Húna-
vatnssýslu.
Þessi elska var og er perla í
mínum huga. Bóngóð var hún
alltaf við alla sama hvað það var.
Hún var oft kölluð Soffía frænka
af mér og mínu fólki, og mörgum
öðrum því hún lét verkin tala.
Þegar ég sendi börnin mín til
Reykjavíkur í smá frí, fóru þau
hrein og södd að heiman. En það
fyrsta sem hún gerði var að skella
þeim í bað og troða mat ofan í þau
og var þetta til þess að þau neit-
uðu að fara til Reykjavíkur.
Stundum pirraðist ég, en sama
hvað hún sagði og gerði, þá elsk-
aði ég hana alltaf jafnmikið.
Við brölluðum mikið saman við
systur, fórum í ferðalög til út-
landa og heimsóttum vini og
vandamenn um allt land og margt
fleira.
Öll börn sem fæddust í fjöl-
skyldunni fengu gjöf frá Siggu
frænku. Hún heimsótti öll systk-
inabörn sín reglulega því allt
skipti hana máli.
Þegar ég var í barnaskóla og
einhver var að stríða mér, sagði
ég: „Ég ætla að segja Siggu syst-
ur þetta og hún kemur og tekur í
ykkur.“
Góða ferð heim elsku Sigga
mín, ég elska þig. Takk fyrir að
vera systir mín. Minning þín lifir í
hjarta mínu alla tíð.
Elsku Friðrik, Íris og fjöl-
skyldur, ég veit að missir ykkar
er mikill. Guð gefi ykkur styrk
um alla framtíð.
Þín systir
Anna.
Mjög góð vinkona mín, Sigríð-
ur Rut Gunnarsdóttir (Sigga),
lést þann 5. maí á Landspítalan-
um eftir erfið veikindi. Hún var
aðeins 68 ára gömul og á besta
aldri. Við Sigga kynntumst fyrir
um hálfri öld eða svo og höfum
verið vinir alla tíð síðan. Það var
ákveðinn hópur kunningja sem
hélt hópinn á þessum árum kring-
um 1970 og var mikið brallað og
stunduð sveitaböllin á þessum
tíma. Sigga var alltaf hrókur alls
fagnaðar og alltaf hress og kát og
lét vel í sér heyra. Þegar árin liðu
minnkaði samband mitt við hóp-
inn, enda mikið á sjó, en við Sigga
vorum alltaf í sambandi og heyrð-
umst og sáumst reglulega þó
stundum væri langt á milli, en
alltaf í sambandi gegnum öll þessi
ár. Siggu verður sárt saknað og
sendi ég börnum hennar, barna-
börnum og öðrum ættingjum
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu hennar.
Minning þín er mér ei gleymd!
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Jón Páll Ásgeirsson.
Siggu Rut frænku mína og vin
hef ég þekkt alla mína ævi. Mæð-
ur okkar voru systrabörn og því
mikill samgangur þar á milli. Við
Sigga náðum strax vel saman því
við vorum bæði mjög fjörug og
miklir ærslabelgir. Fyrstu minn-
ingar mínar um Siggu eru frá því
hún bjó með foreldrum sínum og
þremur systrum á einu síðasta
býlinu í Laugardalnum. Við vor-
um að fíflast og klifra upp á koff-
ort í ganginum þar sem ég datt
niður og greip um brotna rúðu
sem var í útihurðinni og skar mig
á þremur puttum sem ég ber enn
merki eftir. Hjá okkur Siggu
þýddi þetta að við vorum fóst-
bræður. Svo flutti fjölskyldan í
lítið timburhús þar sem veður-
stofan stendur nú og hafði fjölgað
í fjölskyldunni um tvo. Á þessum
tíma bjó ég í Keflavík og þá þótti
það vera hipp og kúl að fara til
Reykjavíkur að djamma eða
þannig. Þá voru ekki miklar sam-
göngur á milli svo úr varð að ég
kom til þeirra í kotið og bankaði
upp á á hvað tíma sólarhrings
sem var og mér var alltaf tekið
opnum örmum. Á þessum tíma
mynduðust sterk fjölskyldubönd
á milli mín og systkinanna og
hafa haldist alla tíð síðan. Það
sem mér er hjartnæmast af öllu
er að ég hef alltaf verið talinn
einn af fjölskyldunni. Það sem
innsiglaði vináttu okkar Siggu
var þegar við vorum send saman í
sveit í Hegranesið í Skagafirði.
Þar var ég svo sannarlega minnt-
ur á fóstbræðrabandalagið og
benti hún á puttana á mér því til
marks. Á þeim tíma deildum við
miklum tilfinningum saman. Ég
með heimþrá og hún í rúst eftir
að hafa fengið skilaboð í sveitina
um skilnað foreldra sinna. Við
snerum sko bökum saman og
stóðum þétt saman þá og allar
götur síðan.
Sigga var mikill harðjaxl og
gaf karlmönnum ekkert eftir á
hvaða sviði sem var, en um leið
mikill mannþekkjari, blíð og
næm á fólk og tilfinningar. Hún
mátti ekkert aumt sjá og var allt-
af tilbúin að bretta upp ermarnar
og setja á sig klofstígvélin og
vaða út í straumharða á ef hallaði
á einhvern vin eða fjölskyldu-
meðlim. Harðjaxlinn hún Sigga
réð sig sem ráðskonu í sveit að
Hnausum í Húnavatnssýslu þar
sem henni leið vel og naut sveit-
arinnar. Þar var aldrei farið fram
hjá öðruvísi en að kíkja í kaffi til
Siggu og taka lítið spjall um
gamla daga. Hún eignaðist þrjú
börn sem hún lifði fyrir og var
aðdáunarvert hvernig hún um-
vafði þau ást og kærleika og sér í
lagi fyrsta drenginn sinn, hann
Jón Reymond, sem var þroska-
skertur og augasteinn móður
sinnar þar til hann lést þriggja
ára gamall.
Það var þungt högg í hjartað
þegar ég fékk skilaboð í janúar
um að Sigga lægi á spítala þungt
haldin. Ég hringdi í hana og við
spjölluðum um heima og geima
og hún ætlaði að koma í heim-
sókn til okkar Jónínu í sumar og
ég ætlaði að fara með hana í
skoðunarferð á þá staði sem hún
hafði búið á þegar hún bjó í Nor-
egi. Ég heyrði á henni að það tók
á hana að tala svo ég var ekki að
hringja í hana aftur og beið eftir
því að henni batnaði. En svo kom
kallið sem ég átti ekki von á.
Hvíl í friði kæra frænka og
vinkona. Ég votta börnum henn-
ar, barnabörnum, systkinum og
vinum hennar mína dýpstu sam-
úð.
Kristinn T. Haraldsson
(Kiddi Rót).
Elsku vinkona mín Sigríður
Rut hefur kvatt þennan heim og
er farin til sumarlandsins. Sigga
var létt og kát, hafði hjarta úr
gulli og vildi öllum vel. Hún hafði
einstaklega mikinn áhuga á fólki
og gerði aldrei mannamun.
Leiðir okkar Siggu Rutar lágu
saman þegar hún gerðist ráðs-
kona hjá þeim bræðrum í Hnaus-
um. Hún kom þangað sumarið
1989 með börnin sín Friðrik Má
og Írisi Dögg. Fljótt myndaðist
góður vinskapur á milli okkar
sem átti eftir að endast. Hún gat
verið hávær og sagt sínar skoð-
anir á hreinni íslensku ef henni
mislíkaði eitthvað, sumir kölluðu
hana Soffíu frænku þegar hún fór
að ráðskast með bræðurna en allt
var gert með góðum hug. Ég á
margar góðar minningar sem
tengjast ferðalögum um landið
og síðasti bíltúrinn okkar var í
fyrrasumar til Akureyrar. Þar
áttum við yndislegan dag saman.
Fjölskyldur okkar Siggu Rut-
ar hafa tengst sterkum böndum í
gegnum tíðina og börnin mín
muna ekki eftir öðru en Sigga
Rut væri með ef einhverjir við-
burðir innan fjölskyldunnar voru
haldnir. Eftir að ég eignaðist tví-
burana mína kom hún á hverjum
degi til að hjálpa til, hún tók bara
ekki annað í mál þrátt fyrir að
hafa nóg á sinni könnu. Svona var
hún, hjálpsemin uppmáluð.
Ég man hvað mér hlýnaði um
hjartarætur þegar Íris Dögg bað
mig að vera viðstödd fæðingu
Ólafs Geirs frumburðar síns.
Þarna stóðum við Sigga og tókum
á móti fyrsta barnabarninu henn-
ar og ég fékk að halda á honum
fyrst, tárin láku niður kinnar
mínar ég hafði aldrei verið við-
stödd fæðingu áður og fannst
þetta mikill heiður. Sigga Rut
eignaðist sex barnabörn sem hún
elskaði út af lífinu og var dugleg
að taka þau með í sveitina þar
sem þau undu sér vel með ömmu
og bræðrunum.
Við Sigga Rut áttum mörg
sameiginleg áhugamál í gegnum
tíðina en síðustu árin prjónuðum
við mikið saman, hún var hand-
lagin og vildi alltaf kenna mér ef
hún lærði eitthvað nýtt. Við sát-
um klukkustundum saman og
prjónuðum, þurftum ekkert endi-
lega að spjalla, heldur sátum við
bara í þögninni saman. Henni var
umhugað um stórfjölskylduna
sína og var alltaf að prjóna eða
hekla sængurgjafir handa frænk-
um og frændum.
Henni þótti mjög gaman að
ferðast og þegar ég ætlaði að ná á
hana vissi maður aldrei í hvaða
landshluta hún væri stödd. Hún
var með viðurnefnið „vegbúinn“.
Því miður fór hugurinn lengra en
sporin síðustu árin eða eftir að
hún greindist með parkinsons-
veikina. Hún tók sjúkdómnum
með miklu æðruleysi, hélt ótrauð
áfram. Okkar stundir í gegnum
árin eru efni í heila bók, þessar
minningar mun ég varðveita með
sjálfri mér, grípa til þegar sökn-
uðurinn bankar á dyr. Nú er kom-
ið að kveðjustund í bili, mín trú er
sú að við munum hittast aftur
með prjónana í sumarlandinu
góða og eiga góðar stundir sam-
an.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Elsku Sigga Rut, hafðu þökk
fyrir öll þín spor í minn garð, ég á
eftir að sakna þín endalaust.
Elsku Friðrik Már, Íris Dögg
og fjölskyldur, megi guð vera
með og styðja ykkur í sorginni.
Þín vinkona,
Anna Margrét.
Sigríður Rut
Gunnarsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Hlaðbæ 20, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir, Grafarvogi,
föstudaginn 7. maí. Útför fer fram frá
Árbæjarkirkju 25. maí klukkan 15.
Örlygur V. Árnason Ásrún Vilbergsdóttir
Gunnar V. Árnason
Magnús H. Hákonarson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN JÓNEY BJÖRNSDÓTTIR
frá Hrappsstöðum,
Hvammstangabraut 22,
Hvammstanga,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands
Hvammstanga mánudaginn 10. maí. Útförin fer fram frá
Hvammstangakirkju þriðjudaginn 25. maí klukkan 14.
Aðstandendur afþakka blóm og kransa en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Hollvinasamtökin Hvammstanga.
Jóhannes Guðmundsson
Óskar S. Jóhannesson Rósa Stefánsdóttir
Elísabet Jóhannesdóttir Sigfús Þráinsson
Jóhannes R. Jóhannesson Guðrún M. Birkisdóttir
Baldvin Þ. Jóhannesson Sigríður G. Sigmundsdóttir
Berglind Jóhannesdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
systir, tengdadóttir, mágkona og svilkona,
BERGDÍS BJÖRT GUÐNADÓTTIR,
Norðurbakka 9 A, Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
sunnudaginn 9. maí.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju föstudaginn 21. maí og hefst
athöfnin klukkan 15. Blóm og kransar eru afþökkuð en þeim
sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Vegna aðstæðna er gestafjöldi takmarkaður en streymt verður
frá athöfninni á slóðinni https://youtu.be/r50thXTRIOQ.
Kristján Reinholdsson
Guðni Kolbeinn Pálsson Elín Lilja Kristjánsdóttir
Júlía Kristjánsdóttir Diljá Kristjánsdóttir
Guðni Kolbeinsson Lilja Bergsteinsdóttir
Hilmir Snær Guðnason Bryndís Jónsdóttir
Kristín Berta Guðnadóttir Hörður Sveinsson
Reinhold Kristjánsson Elín Þórðardóttir
Kolbrún Reinholdsdóttir Sigurjón Pálmason
Kjartan Reinholdsson Sigrún Magnúsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EMIL SÆVAR ÓLAFUR GUNNARSSON,
Þrándarstöðum, Fljótsdalshéraði,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn
3. maí. Útför hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna. Sérstakar þakkir fær
starfsfólk sjúkrahússins á Akureyri fyrir góða umönnun og hlýju.
Íris Lind Sævarsdóttir Gunnlaugur Guðjónsson
Vilmar Freyr Sævarsson Hildur Björk Sigurðardóttir
Emil Kristófer Sævarsson Þóra Guðrún Jónsdóttir
og barnabörn