Morgunblaðið - 24.07.2021, Síða 23

og renni í huganum yfir minning-
ar og hugsanir um Þórunni í
aumri tilraun til að gera mikilli
konu skil.
Þórunnar mun ég fyrst og
fremst minnast sem baráttukonu
í orðsins fyllstu merkingu. Ég
mun minnast baráttu sem hún
háði fyrir heimafólk sitt og um
leið íbúa dreifðra byggða lands-
ins, fyrir bændur, fyrir jafnrétti
gagnvart námi og þjónustu, fyrir
aðstöðu og kjörum starfsmanna
sinna og ekki síst fyrir konur.
Baráttu sem hún háði innan og
utan Alþingis með réttlæti fyrir
stafni og skeytti engu hvort færði
henni vinsældir eða ekki.
Baráttunnar við krabbamein,
boðflennuna eins og hún kallaði
það. Baráttu sem hún sigraði í
einu sinni og vann marga áfanga-
sigra síðar. Baráttuna sem hún
háði af þvílíkri yfirvegun, festu
og æðruleysi að eftir var tekið.
Þórunn var öðrum veikum inn-
blástur, stoð og fyrirmynd. Hún
mætti ákveðin til leiks og ein-
beitti sér að því sem var mikil-
vægt. Henni féll þó aldrei úr
hendi að spyrja hvernig aðrir
hefðu það og láta velferð annarra
sig varða – jafnvel á meðan hún
var sem veikust.
Þórunn naut virðingar hvert
sem hún fór. Innan sala og ganga
Alþingis var virðingin nánast
áþreifanleg. Henni voru falin
ábyrgðarmikil hlutverk og var
hún til að mynda um tíma vara-
forseti þingsins, formaður þing-
flokks og formaður samgöngu-
ráðs – enda leiðtogi af guðs náð.
Virðinguna vann Þórunn sér
inn fyrir að koma til dyranna eins
og hún var klædd og ganga
hreint til verks.
Þrátt fyrir það tók hún sig
aldrei of alvarlega og gerði
óspart grín að sjálfri sér og öðr-
um. Kímnigáfa Þórunnar var á
meðal hennar bestu eiginleika.
Þegar alvarleg og virðuleg konan
reytti af sér brandara vissi fólk
sem þekkti hana ekki stundum
ekki hvaðan á sig stóð veðrið.
Efst í huga mér er þegar hald-
ið var af stað í stóra verkefnið og
Þórunn ákvað að raka af sér hár-
ið á eigin forsendum. Áður en allt
hárið fékk að fjúka vildi hún láta
skilja eftir lítinn hanakamb, bara
til þess að prófa það. Skemmst er
frá því að segja að frúin á Hauks-
stöðum tók sig nokkuð vel út með
hanakamb. Við hlógum allar göt-
ur síðan að því að skömmu áður
hafði ég gefið henni í afmælisgjöf
forláta sléttujárn, sem hún náði
aldrei að nota.
Vinátta okkar Þórunnar var
einstök. Hún var í senn yfirmað-
ur minn, vinkona og lærimóðir.
Sem stjórnandi stýrði hún af
festu og sanngirni. Hún ætlaðist
til mikils og var ekki hrædd við
að fela mér traust til mikilvægra
verka. Hún spurði mig álits og ég
hana. Traustið og virðingin var
gagnkvæmt. Af henni lærði ég
ótalmargt og eftir stendur að ég
er færari um að sjá hluti í stóru
samhengi og fyrir vikið að meta
hvað skiptir máli í eilífðinni og
hvað ekki. Síðast en ekki síst
lærði ég að mikilvægast af öllu er
að glata aldrei gleðinni.
Ég bið fjölskyldu Þórunnar
Egilsdóttur allrar blessunar á ög-
urstundu, Hauki, Kristjönu, Guð-
mundi, Heklu Karen, tengda-
börnum, foreldrum, bróður og
sonardætrum.
Karítas Ríkharðsdóttir.
Elsku Þórunn mín. Ekki átti
ég von á að það yrði í síðasta
skipti sem ég fengi að faðma þig
fimmtudagskvöldið 8. júlí. Þenn-
an dag kom ég til að hjálpa við
þrif á Þórunnarstöðum, heim-
sóknin ílengdist fram á kvöld og
við áttum yndislega stund saman
sem er mér dýrmæt í dag.
Fyrstu kynni okkar voru
haustið 1984, en þremur árum
síðar fór Arnar minn í fyrsta
skipti til að vera í sveit hjá ykkur
Hauki. Síðar það sumar tókum
við mæðgin þátt í brúðkaupsdegi
ykkar hjóna og það er óneitan-
lega skemmtilegt að rifja upp
þegar þið systkinin hlupuð á eftir
kúnni á túninu, þú klædd hvítum
brúðarkjól. Þetta var lýsandi fyr-
ir þig, þessi gleði.
Eftir það færðumst við nær
hvor annarri og við fjölskyldan
vorum öll komin til ykkar, á vorin
í sauðburð, á sumrin í heyskap, á
haustin í réttir og allt þar á milli.
Sú skemmtilega hefð skapaðist
síðar að þið fjölskyldan komuð til
okkar um áramót þar sem þú
varst hrókur alls fagnaðar í þín-
um skemmtilega sprengiham
með allar tegundir og stærðir af
flugeldum til að skjóta upp.
Síðustu mánuðir voru erfiðir,
en þú lést ekki deigan síga og
hélst áfram á gleðinni. Þú fórst í
framkvæmdir á húsinu ykkar þar
sem þú lagðir þig alla fram.
Fékkst aðstoð frá fólkinu þínu
þar sem þú fyrst og fremst naust
samverustundanna. Það verður
nú þeirra hlutverk að klára
breytingarnar eftir þínu höfði.
Þú varst einstök manneskja,
jákvæð, skemmtileg, vel gerð og
gefin og gafst öllum tíma sem
leituðu til þín. Þér er ég afskap-
lega þakklát fyrir allan þann tíma
sem þú gafst Arnari mínum þeg-
ar hann kom í sveitina og þið tók-
uð honum sem ykkar.
Ég kveð þig að sinni elsku vin-
kona, þakklát fyrir einstakt sam-
band okkar á milli og trúi því þú
sért komin í sumarlandið, laus við
allar þjáningar. Þér mun ég aldr-
ei gleyma.
Það er sumt sem maður saknar
vöku megin við.
leggst út af á mér slokknar
svíf um önnur svið
í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil
því ég veit að ef ég vakna upp
finn ég aftur til
Svefninn langi laðar til sín
lokakafla æviskeiðs
hinsta andardráttinn
andinn yfirgefur húsið
hefur sig til himna
við hliðið bíður drottinn
(Björn Jörundur Friðbjörnsson)
Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég ykkur, elsku fjölskylda.
Þín vinkona,
Svanborg.
Við vorum heppin sem kynnt-
umst Þórunni Egilsdóttur. Hepp-
in því hún var heilsteypt og
hreinskilin, einlæg og úrræða-
góð, skemmtileg og umhyggju-
söm fjölskyldukona.
Á menntaskólaárum myndast
oft kynni sem vara um aldur og
ævi. Í hverjum árgangi eru ein-
hverjir sem á einhvern hátt skara
fram úr á einhvern hátt og draga
samferðarmenn upp úr meðal-
mennskunni. Þórunn var ein
þeirra. Í Verzlunarskólanum var
hún í forystu í því sem hún tók
sér fyrir hendur. Við sem vorum
samtíða henni áttuðum okkur oft
ekki á því fyrr en síðar hvernig
hún leiddi okkur inn á brautir
lausna og oft nýrrar hugsunar.
Hún var blátt áfram og og fylgdi
sannfæringu sinni á yfirvegaðan
hátt. Þetta sáum við einnig síðar
þegar Þórunn tók sér pláss í
stjórnmálum.
Þórunn var m.a. formaður
Málfundafélags VÍ og sem slík
var hún ein af þeim sem leiddi þá
mjög tímabærar breytingar á
málfundakeppni framhaldsskól-
anna sem nú er þekkt sem
MORFÍS. Í öllu sínu félagsmála-
stússi í skóla var hún framtaks-
söm og lausnamiðuð, eitthvað
sem einkenndi hana í opinberum
störfum síðar meir.
Hún var góður námsmaður, en
tók námið mátulega hátíðlega.
Hún hafði misgaman af fögunum,
hundleiddist til að mynda í
frönsku og latínu. En hún sinnti
náminu af sömu natni og festu og
öðru því sem hún tók sér fyrir
hendur.
Þórunn var mikill húmoristi og
átti auðvelt með að sjá spaugi-
legu hliðina á mönnum og mál-
efnum, án þess þó nokkurn tím-
ann að vera meiðandi. Hún var
mikil fjölskyldukona, var alla tíð í
nánu sambandi við sitt fólk. Þeg-
ar við hugsum til baka var það í
raun mjög eðlilegt framhald á
lífsleið Þórunnar að flytjast aust-
ur á land eftir stúdentspróf að
giftast bónda og verða sauðfjár-
bóndi. Í þann tíð horfðum við
mörg hver hvert á annað og hrist-
um höfuðið yfir þessu, en eftir á
að hyggja var þetta nákvæmlega
Þórunn Egilsdóttir. Kom sér fyr-
ir, undirbúin, og byrjaði sitt full-
orðinslíf. Sagði síðar að það hefði
verið hennar mesta gæfa í lífinu
að stíga þetta skref.
Og hún lét til sín taka í sam-
félaginu. Hún lagði fyrir sig
kennslu og skólastjórn á Vopna-
firði. Hún varð lykilmanneskja í
Framsóknarflokknum á Austur-
landi, sat í sveitarstjórn sem odd-
viti frá 2010 þar til hún var kjörin
á þing 2013. Við skólasystkini
hennar vorum stolt af okkar
konu, hvar sem við stóðum í póli-
tík.
Við sjáum á bak miklum kven-
skörungi. Þórunn var jákvæð og
þrautseigjan kom ekki síst fram
núna síðustu árin þegar hún
leyfði okkur að fylgjast með bar-
áttu sinni við krabbameinið,
æðrulaus, heil og sönn. Þrátt fyr-
ir að henni væri ljóst að hin óhjá-
kvæmilegu endalok kæmu fyrr
en síðar tókst henni á sinn ein-
stæða hátt að framlengja líf sitt í
faðmi fjölskyldunnar um leið og
hún stappaði stálinu í okkur hin í
gegnum eigin Facebook-síðu.
Þórunnar verður sárt saknað
og hún skilur eftir sig mikið
tómarúm í okkar útskriftarhópi.
Við sendum fjölskyldu hennar
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur,
Farðu vel kæra vinkona.
F.h. útskriftarárgangs Versló
1984,
Andrea, Hörður og
Sveinn Andri.
Ég sá hana fyrst á sérstökum
samvinnufundi miðstjórnar
Framsóknar. Það var seint í nóv-
ember 2010. Hún sat á efri pall-
inum í samkomusalnum á Hótel
Húsavík. Við Elsa settumst hjá
henni. Hún var ný í miðstjórn en
dró bæði að sér fólk og athygli á
þennan eftirsótta, yfirvegaða
hátt. Vel var látið af nýja oddvit-
anum í Vopnafjarðarhreppi. Öfl-
ug, hafði reisn og myndugleika og
mikið til brunns að bera. Það voru
orð að sönnu. Á fundinum var hún
valin hópstjóri í sínum hópi. Hún
stýrði því verki eins og öllu öðru.
Hlustaði á sjónarmið allra. Leyfði
öllum að njóta sín. Laðaði þannig
fram farsæla niðurstöðu. Þannig
var Þórunn: Góður stjórnandi
sem gaf sér tíma til að heyra öll
sjónarmið áður en tillaga var lögð
fram. Sönn samvinnumanneskja,
sannur mannvinur.
Þarna var kominn leiðtogi.
Vorið 2013 valdist hún í þriðja
sætið og var kjörin alþingismað-
ur það vor – og alla tíð síðan.
Við Þórunn áttum skap saman.
Deildum sjaldan en skiptumst oft
á skoðunum til að styrkja grund-
völlinn að tillögugerð eða ákvörð-
unum. Það var gott að vinna með
Þórunni, enda lausnir hennar
ávallt í þágu heildarinnar.
Við vorum samstíga í gegnum
þann öldusjó sem umlék Fram-
sókn á árunum 2016-2017. Í því
umróti skipti mig miklu að eiga
Þórunni að, öfluga, réttsýna, yf-
irvegaða með skýra framtíðar-
sýn. Sömu sýn og ég um að
Framsókn væri og ætti að vera
lýðræðislegur umbótaflokkur
sem byggði á samvinnu fjöldans,
samstöðu og jafnvægi. Í þessum
öldusjó var Þórunn Egilsdóttir
klettur. Er ég afar þakklátur fyr-
ir að hafa fengið að njóta hæfi-
leika hennar og styrks á þeim
erfiða tíma.
Þegar vágesturinn, eða boð-
flennan eins og Þórunn kallaði
krabbameinið, barði að dyrum
tókst hún á við hann af því æðru-
leysi, bjartsýni og baráttuþreki
sem einkenndi hana alla tíð. Það
var aðdáunarvert hvernig hún
tókst á við sjúkdóminn og gerði
það einhvern veginn léttara fyrir
alla þá sem í kringum hana voru.
Þess vegna trúði ég því að henni
tækist, eins og áður, að snúa á
boðflennuna. Það er því þyngra
en tárum taki að boðflennan
skyldi hafa betur gegn þessari
bjartsýnu baráttukonu.
Þórunn var héraðshöfðingi.
Stúlkan sem flutti úr borginni og
byggði upp fallegt heimili í fal-
legri sveit með ástkærum eigin-
manni. Hún lét ekki þar við sitja.
Hún var af þeirri manntegund
sem gefur ekki aðeins sínum nán-
ustu krafta sína heldur leyfir
samfélaginu að njóta þeirra. Og
samfélagið í Vopnafirði var rík-
ara með hana í forystu, Fram-
sókn var ríkari með hana í for-
ystu og samfélagið allt var ríkara
af forystustörfum hennar á Al-
þingi. Nú er höggvið stórt skarð
þegar Þórunn hefur kvatt sviðið.
Við, fólkið í Framsókn, sjáum
á eftir öflugum samherja, leið-
toga og vini, góðri manneskju
sem við söknum, en erum full
þakklætis fyrir samveruna, sam-
starfið og samvinnuna.
Við Elsa vottum Friðbirni
Hauki, Kristjönu Louise, Guð-
mundi, Heklu Karen og öllum
„Haukunum hennar Þórunnar“,
okkar innilegustu samúð sem og
foreldrum Þórunnar og fjöl-
skyldu. Megi góður Guð styrkja
ykkur í sorginni. Minningin lifir
og við höldum henni á lofti.
Sigurður Ingi Jóhannsson,
formaður Framsóknar.
- Fleiri minningargreinar
um Þórunni Egilsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 2021
Ástkær faðir minn, fósturfaðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
FINNBOGI JÓHANNSSON,
fyrrverandi skólastjóri,
lést á Vífilsstöðum fimmtudaginn 15. júlí.
Hann verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju í
Reykjavík mánudaginn 26. júlí klukkan 13.
Jarðsett verður á Djúpavogi miðvikudaginn 28. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sveinn Finnbogason
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LAUFEY ÞORLEIFSDÓTTIR,
Gullsmára 7, Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
14. júlí. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 26. júlí klukkan 13.
Hreiðar S. Albertsson
Sigurlaug Albertsdóttir Eyþór Þórarinsson
Guðrún A. Farestveit Hákon Farestveit
Elín Albertsdóttir Ásgeir Tómasson
Þorbjörg Albertsdóttir Leópold Sveinsson
barnabörn og langömmubörn
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HILMAR SIGURBJARTSSON,
síðast til heimilis í Sarpsborg,
Noregi,
lést á Ostefold-sjúkrahúsinu 12. júlí.
Eyþór Már Hilmarsson Louise Hilmarsson
Jón Unnar Hilmarsson Freja Rebekka Eyþórsdóttir
Astrid Sóley Eyþórsdóttir Alva Sigurbjörg Eyþórsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
stjúpmóðir, amma og langamma,
KATRÍN JÓNSDÓTTIR,
Árskógum 6, Reykjavík,
lést laugardaginn 17. júlí.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju
þriðjudaginn 27. júlí klukkan 13. Streymt verður frá athöfninni
á Seljakirkja.is.
Eyrún Magnúsdóttir
Andrés Magnússon Áslaug Gunnarsdóttir
Jón Magnússon Guðrún Bergþórsdóttir
Ásmundur Magnússon Ásdís Þrá Höskuldsdóttir
Steinunn S. Magnúsdóttir Jesper Madsen
Sæmundur Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓREY MJALLHVÍT H. KOLBEINS
kennari,
sem lést 17. júlí, verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 29. júlí
klukkan 13.
Ragnar Baldursson Dagný Ming Chen
Lára S. Baldursdóttir Atli Geir Jóhannesson
Halldór Baldursson Hlíf Una Bárudóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS THEODÓR MAGNÚSSON,
Teddi,
myndhöggvari
og fyrrv. brunavörður,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði 20. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Ársæll Magnússon
Analisa Monticello
Dóra Magnúsdóttir Guðmundur Jón Guðjónsson
Andri, Atli, Kári, Daði, Lilja, Lára Guðbjörg,
Theodór og Hjalti
Ástkær eiginmaður minn,
EYÞÓR BJÖRGVINSSON
læknir,
Kópavogstúni 9, Kópavogi,
lést á blóðlækningadeild Landspítala
fimmtudaginn 22. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Ágústa Benný Herbertsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BRYNDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
Sléttuvegi 25,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 18 júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kristján Gunnlaugsson
Einar Kristjánsson Katrín Ásgrímsdóttir
Gunnlaugur F. Kristjánsson Katrín Björnsdóttir
og ömmubörn