Heilsuvernd - 01.04.1953, Blaðsíða 28

HEILSUVERND
Lilja Þorvarðardóttir:
Hvítlauksræktun.
Einihverntíma mun liafa verið frá því skýrt hér í ritinu, að erfitt
væri að rækta hvitlauk hér á landi. En síðastliðið sumar gerði
ungfrú Lilja Þorvarðardóttir, ein ötulasta stuðningskona N.L.F.Í.,
tilraun með að rækta hvítlauk, með þeim árangri, sem lýst er hér
á eftir og myndin sýnir. Hefir Lilja góðfúslega orðið við tilmælum
HEILSUVERNDAR um að gera stuttlega grein fyrir þessari tilraun
sinni, sem sannarlega er þess virði, að eftir henni sé tekið og að
fleiri endurtaki liana.
Sumarið 1952 setti ég niður nokkra hvítlauka í blett í
Aldamótagörðunum í Reykjavík. Þetta var um miðjan
júlí, og bjóst ég ekki við neinum árangri, bæði vegna þess
hve áliðið var sumars, og ennfremur hafði ég heyrt eða
lesið, að ekki væri hægt að rækta hvítlauk 'hér á landi.
Ég hafði því ekki ætlað mér að gera neina tilraun í þessa
átt. En svo var mál með vexti, að ég átti nokkra hvítlauka,
sem voru orðnir spíraðir og óætir, og heldur en að fleygja
þeim datt mér í hug að stinga þeim niður í mold.
Ég setti laukana í raðir, og voru um 20 sentímetrar milli
raða og um 8 sm milli lauka í röðinni. Ég setti þá það
djúpt, að spírurnar, sem ekki voru langar, rétt huldust af
mold.
í garðinum var eingöngu húsdýraáburður, sem ég hafði
borið í um haustið, og undanfarin ár hefi ég einvörðungu
notað húsdýraáburð og engu sparað til.
Laukgrasið kom fljótt upp og spratt vel. Ég vökvaði
við og við, en að öðru leyti þurfti ég ekkert fyrir laukun-
um að hafa, fyrir utan það að halda arfa í skefjum.
Er ekki að orðlengja það, að uppskeran fór fram um
miðjan september, lengur gat ég ekki beðið vegna bleytu