Heilsuvernd - 01.12.1959, Blaðsíða 10

102
HEILSUVERND
Ochsner flutti læknunum þenna fvrirlestur, var allt á
kafi í tóbaksreyk.
í ágústmánuði 1956 birtu þeir Hammond og Horn í
New York skýrslu yfir rannsóknir, er þeir höfðu fram-
kvæmt varðandi dánartölur og reykingavenjur 187,766
manna. R,annsóknir þessar gerðu þeir á vegum Krabba-
memsfélags Bandaríkjanna. Þeir völdu 384 héruð í Banda-
ríkjunum, eftir þvi hvar auðveldast var að fá sjálfboða-
liða til þess að vinna við skýrslusöfnunina. Héruð þessi
voru um öll Bandaríkin. Sumt sveitahéruð, þorp eða stór-
borgir. Þeir fengu 22,000 sjálfboðaliða, er hófu skýrslu-
söfnunina í nóvembermánuði 1951. Safnað skyldi þessum
upplýsingum aðeins í kynþætti hvítra manna á aldurs-
tírnabilinu 50—69 ára, en einmitt á því aldursskeiði er
lungnakrabbinn algengastur.
Af þessum dóu 4710 á tímabilinu (1951—1956), og voru
fengin dánarvottorð varðandi þá alla eða ljósmyndir af
þeim. Það kom í Ijós, að tíðasta dánarorsökin var þrengsli
í kransæðum hjartans, en af völdum þeirra dóu 2147 af
þessum 4710, eða 45,6%. Dánartalan af þessum orsökum
var meira en helmingi hærri meðal þeirra manna, er
reyktu einn sígarettupakka á dag, heldur en meðal þeirra,
sem reyktu alls ekki.
Úr krabbameini dóu 844 af þessum 4710, þar af 167 úr
lungnakrabba. Þetta eru of lágar tölur til þess að unnt sé
að byggja á staðtölufræðilega (almenna ,,statistik“), en
rannsóknin leiddi samt í ljós, að dánartala reykingamanna
var mun hærri, sérstaklega af völdum lungnakrabba, en
hinna sem reyktu ekki. Og heildarniðurstaða rannsóknar-
innar var sú, að dánartalan meðal þeirra, er reyktu sígarett-
ur, var mun hærri en meðal manna, sem reyktu ekki.
Útkoman hjá þeim, er reyktu pípu eða vindla, var mun
betri en hjá sigarettureykingamönnum. Aðrar rannsóknir
leiddu í ljós, að á dánartölunni var um fimm ára mun að
ræða á meðalaldrinum, og ef menn láta sig muna um
slíkt, ættu þeir að hætta að reykja.