Heilsuvernd - 01.12.1959, Qupperneq 24

116
HEILSUVERND
Heimsókn í matvöruverzlun M.L.F.
Jeppinn nemur staðar á Óðinstorgi með virðulegum
tilburðum og viðeigandi kurteisishósta. Þarna á horn-
inu er N.L.F.-búðin, og þangað er förinni heitið. í húð-
inni flögra hvítklæddar stúlkur, mér detta í hug englar,
en læt mér svo nægja að líkja þeim við fiðrildi. „Gæti
ég náð tali af verzlunarstjóranum?" verður mér að
oxði. Brosleit ungmey svarar glaðlega: „Hxxnn er víst
niðri i geymslu, held ég.“ Svo kemur vandræðasvipur
íx andlitið, „Hvort á ég ixú að kalla á Harald eða vísa
manninum niður?“ hugsar hún. Ég hyggst taka af henni
vandann, vík mér kunnuglega inn fyrir búðarhorðið og
að stiganum niður í geymsluna. Þangað hafa sporin
fyxT legið. En nú er svo að sjá sem styrjöld sé skollin
á innanbúðar. I stiganum rekst ég á öflug't mélpokavigi.
„Nú kemur sér að kjúkur erxi ekki farnar að stirðna“,
hugsa ég og ræðst til atlögu. Ég ætti þó alltaf að komast
niður. „Hæg er leið . . .“ Nei, þetta minnir ekki vitund
á verri staðinn, öðru nær. Þarna stendur meira að
segja verzlunarstjórinn i hvítþvegnum kyrtli. „Komdu
sæll, Haraldur, þakka þér fyrir síðast. Er skollið á
stríð eða hvað?“ — „Það gæti sýnzt svo. Við
vorum að fá nýja sendingu og eruni að koixxa
þessu fyrir,“ segir Haraldur og lxorfir með skipxilagn-
ingarsvip i kringum sig, í'étt eins og Napóleon á gömlu
skiliríi. „Það eru rúsínurnar“, bætti liann við, og er
nú hýrari.“ Það liýrnar víst yfir fleirum, þegar þeir
frétta af þessum rúsínum“, hugsa ég og seilist með hend-
ina ofan í opinn kassa. Hér Jier margt fyrir augu, sem
forvitni vekur. Spegilfagrir gulllitaðir stampar orka þó
sterkast á ímyndunaraflið. „Hvað er í þessum, Harald-
ur?“ „Það er hunang, pólskt smárahunang, alveg eins
og' frú Úrbanscliitz vill liafa það.“ — „Frú Úrbanschitz?“.
— „.Tá, hún er séi'fræðingur í bíflugnai'ækt og veit hvað