Heilsuvernd - 01.12.1959, Qupperneq 25

HEILSUVERND
117
ln'in syngur. Hún segir, að þetta sé 1. flokks vara, og
þó er það ödýrara en annað hunang, sem við höfum
haft á boðstólum, ekki nema 36 krónur kílóið i lieil-
um 30 kg stömpum, en 39,40 í lausri vikt. Það lætur
nærri, að það sé helmingi ódýrara en hunangið, sem
■við vorum með áður.“
Nú er verzlunarstjórinn orðinn mælskur. — „En
ekki eru þetta miklar birgðir, sýnist mér“, segi ég.
.„Nei, en fólk er enn ekki komið upp á lagið að nota
hunang. Það hefur verið of dýrt og vaninn er svo rikur“.
— „Já, það er svo ágætt ofan á (brauð, þarf ekkert smjör
undir, og svo má nota það til margs í stað sykurs. En
þella lau'isl með tímanum.“ Ég renni rannsóknaraugum
um geymsluna. „Það er þröngt um ykkur hér.“ — „Já“,
segir Haraldur, „við þyrftum miklu meira húsrými fyrir
verzlunina, en vonandi rætist úr því.“ „Og þarna hafið
þið kornið," segi ég og bendi á skúffur stórar. „Hvernig
búið þið núna?“ — „Við höfum aldrei fyrr staðið okkur
eins vel og nú. Þetta er allt af þessa árs upi)skeru og
1. ílokks manneldiskorn.“ Hann sýnir mér í skúffur þær,
sem þarna eru. Heilir og kurlaðið hafrar, heilhveiti,
malað og ómalað, rúgur, bankabygg — „og lummu-
i)vgg!“ Það er sælublandinn lotningarhreimur i rödd-
inni, rétt eins og hann væri enn að smjatta á lumm-
unum, sem okkur voru bornar á þingi náttúrulækninga-
félaganna liér um daginn. Það voru líka ósviknar þing-
liunmur. — Hreinasta þing! „Eg ætla að liringja til
Svövu og biðja hana um, uppskriftina“, liugsa ég, og
skyggnist samtímis um skápa og sé svo margt, sem
magi og munnur girnist, að það liggur víst við, að það
sé syndsamlegt. Gráfíkjur, döðlur og vínber. Margur
hefur fallið fyrir minna. En nú hafa mjölpokarnir verið
teknir úr stiganum. Vrið göngum upp og inn í skot það,
er vel mætti með góðum vilja nefna skrifstofuna. Sím-
inn liringir og Haraldur grípur tólið með þaulæfðum
hreyfingum. „Halló,“ segir hann og er blíður á svip-