Heilsuvernd - 01.12.1959, Page 30

122
HEILSUVERND
efnislausu. Höfuðmarkmið félagsins er að fyrirbyggja
sjúkdóma með því að efla þekkingu á heilbrigðum Iifn-
aðarháttum. Það er utan við okkar verkahring að fetta
fingur út í störf þeirra manna, sem vinna að því að bæta
þann skaða, sem þegar er orðinn. Aftur á móti er hverjum
frjálst að reyna við sjálfan sig í lækningarskyni þær að-
ferðir, sem gefið hafa góða raun við að fyrirbyggja sjúk-
dóma, og einnig það að leita bata, þar sem vænlegast virð-
ist. Lög um skottulækningar eru sett lífi þjóðfélagsþegna
til varnar, ekki til þess að læknar sitji einir að atvinnunni.
Mörg dæmi eru til um það, að óprúttnir menn hafi haft
sjúkdóma annarra að féþúfu, og eru læknar raunar ekki
ósekir heldur, en langt og erfitt nám ásamt siðareglum
stéttarinnar veitir þar aðhald, sem aðra skorti, ef ekki
væru sérstök lög. Hvað sem lærdómshroka eða trúarkredd-
um líður, hefur undirritaður bæði heyrt og séð mörg dæmi
um athyglisverðan bata, sem orðið hefur fyrir meðalgöngu
ólæknisfróðra manna, og hafa aðferðirnar verið með ýmsu
móti, trúrænar, spíritistiskar, dáleiðsla, grasalækningar
o. fl. Gæti sá árangur bent til þess, að enn séu margar
leiðir vísindalega ókannaðar, — er í rauninni augljóst.
Skottulækningalögunum hefur verið beitt vægilega hér á
landi, og er það til sóma. Stífni stendur oft fyrir fram-
förum, og upp úr því, sem sumir nefna skiplagsleysi, vaxa
viðir framtíðarinnar. Einnig á þessum vettvangi er meðal-
hófið bezt.
Sumir óttast náttúrulækningastefnuna vegna þess, að
þeim er lítið gefið um kreddur, sem þeim virðast vaða
þar uppi. Víst er um það, að skoðanir manna á heilbrigð-
ismálum eru oft skringilegar. Þarf stundum ekki lengi að
hlusta á hjalið í biðstofu læknis, til að komast að því.
Engan þarf að undra, þó að firrur stingi einnig upp koll-
inum innan náttúrulækningafélagsins. Getur stundum
reynst erfitt og viðkvæmt mál að halda aftur af þeim,
sem meira eiga af kappi en forsjá. Slíkir menn vilja stund-
um þröngva skoðunum sínum upp á aðra hálfnauðuga, og