Heilsuvernd - 01.10.1963, Page 3

Skólarnir eiga nú orðið ekki svo lítinn þátt í uppeldi barna
og unglinga, og ej lakast á að bceta það, verða skólarnir að
fylgjast að í því verki. Uppeldið þarf að breytast í þá átt að
vekja og glœða hjá börnum og unglingum ást og virðingu
fyrir starji, jyrir líkamlegri vinnu, sérstaklega vinnu úti undir
beru lofli, því að sú vinna er heilnœmust. Það þarf að minnka
bóklegu kennsluna, sem er að verða plága bœði jyrir börn og
foreldra. Nœstum árlega er skipt um kennslubœkur, og bœkur
eru dýrar. Mörgum foreldrum er íþyngt um oj með kaupum á
skólabókum, og sennilega gœtu margar skólabœkur verið ó-
dýrari en þœr eru, Eg hefi heyrt marga foreldra kvarta undan
því, hve mikið fé þurfi fyrir skólabœkur. Ekki er ólíklegt, að
þetta mœtli laga, ef alvarleg tilraun vœri til þess gerð, og það
œtti að vera kennurum Ijúft.
Enginn neilar því, að bókleg menntun sé öllum nauðsynleg.
En þá er of langt gerigið, ef liún veiklar börn og unglinga.
Hilt er og ekki síður nauðsynlegt, að haft sé ejtirlil með því,
hvað börn og unglingar lesa. Það er svipað með lestur bóka og
matinn. Það er lítið hirl um, hvað börn og unglingar lesa,
hversu holl andleg fœða það er. „Sauðskepnan veit vel, hvaða
grös henni eru hollust, en mannskepnan veit ekki, hvaða aiul-
leg fœða henni er heilnœmust,“ skrifaði Þórhallur biskup eill
sinn í Kirkjublaðið, og þetta er alveg satt. Lélegar bækur
spilla smekk unga fólksins, bœði fyrir val hóka og mál. Erigar
bækur seljasl eins vel og lélegt þýtt reifararusl. Þetta sýnir
allvel hinn spillla aldararula.
(Niðurlag)
(HEILSUFAR OG HEGÐUN, fyrirlestur flultur á
Sauðárkróki 1923. Nýjar leiðir, 2. rit NLFÍ).