19. júní - 19.06.2018, Blaðsíða 74

72 | 19. júní 2018
Við víkjum talinu aftur að upp-
runalegu spurningunni um hvort það
hefði aldrei komið til greina að taka
fleiri aðila inn í hópinn.
Jóní: „Í rauninni, samkvæmt lögum
og reglum Gjörningaklúbbsins, sem
eru skráð, þá erum við einu meðlimir
Gjörningaklúbbsins og enginn annar má
ganga í hann.“
Eftir rúmlega tveggja áratuga
samstarf gæti einnig reynst erfitt
að finna nýjum meðlim stað í
Gjörningaklúbbnum, eins og Eirún
útskýrir: „Við höfum líka deilt öllu
einhvernveginn, það hefur alltaf verið
þannig að það er aldrei einhver ein sem
á hugmyndina og það er ekki gefið upp
hver gerir hvað.“ Jóní: „Það er engin
ein sem ræður, engin ein sem sér um
peningana.“ Eirún: „Flatur strúktúr.
Það hefur verið ógeðslega mikilvægt að
halda því, allavega út á við. Við vitum
að við skiptum með okkur verkum innan
hópsins.“ Jóní bætir við: „Fyrir utan að
það gerir hlutina bara leyndardómsfyllri
fyrir aðra ef maður pælir í því.“ Þær
kíma.
Eins og lesa má vegur samvinna
þungt í verkum hópsins, hvort sem
litið er til innra samstarfs eða ytri
áhrifavalda. Aqua María er þar
engin undantekning. Gjörningurinn
samanstóð af flutningi á hugvekju,
eða predikun, eftir Gjörningaklúbbinn
sem þær kalla Maríuspjallið úr Nýjasta
testamentinu og flutningi á Ave Maria
eftir bæði Franz Schubert og Sigvalda
Kaldalóns sem Ólafur Björn Ólafsson
hafði útsett fyrir kór við nýjan texta
Gjörningaklúbbsins. Kórverkið var flutt
af Kvennakórnum Hrynjandi undir stjórn
Jóns Svavars Jósefssonar við undirleik
Hafdísar Pálsdóttur. Í salnum var einnig
innsetning sem samanstóð af myndum,
stærðarinnar klaka, tónskál og þó-
nokkrum sítrónum.
Við færum okkur yfir í Maríuspjallið
sem þið fluttuð á boðunardegi Maríu.
Getið þið sagt mér aðeins frá upptökum
Aqua María?
Jóní: „Við gerðum gjörninga-
trílógíu á síðasta ári sem heitir Maríurnar.
Trílógían var upphafið að Aqua Maríu
vegna þess að í ferlinu birtist hún okkur
hérna á vinnustofunni, sjálf Aqua María,
og við fengum eiginlega bara svona
vitrun.“ Jóní heldur áfram: „Hún fæðist
í þriðja hluta trílógíunnar en þá er öll
þessi umræða um #MeToo-byltinguna í
ljósum logum.“ Eirún: „Við upplifðum
þetta þannig að við hefðum fengið styrk
í því sem við vorum að hugsa.“
Þær útskýra að þær hafi á þessum
tíma rætt mikið um það að María hafi
í raun aldrei verið spurð, aldrei verið
gefinn kostur á að tjá sig um það hvort
hún hefði áhuga á þessu hlutverki.
Þessar pælingar hafi verið undirliggjandi
í Maríu-trílógíunni en á óræðan hátt.
Þegar þeim hafi nokkru síðar verið
boðið að sýna í Neskirkju hafi þær
hins vegar ákveðið að láta gjörninginn
M
yn
d
: M
ar
íu
rn
ar