Morgunblaðið - 18.08.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 2021
✝
Bára Kemp
fæddist í
Reykjavík 27. nóv-
ember 1949 og ólst
upp á Hraunteigi 19
í Reykjavík. Hún
lést 1. ágúst 2021 á
hjúkrunarheimilinu
Mörk.
Foreldrar Báru
voru Júlíus Kemp, f.
5. febrúar 1913, d.
19. febrúar 1969, og
Þóra Kemp, f. 8. febrúar 1913, d.
30. júní 1991. Systkini á lífi eru
Elsa Kemp og Lúðvík Kemp.
Fyrrverandi eiginmaður Báru
var Magnús Axelsson, f. 15. sept-
Strax eftir sveinspróf fór Bára
til New York og vann þar í eitt
ár.
Eftir heimkomu frá New York
árið 1976 stofnaði Bára hár-
snyrtistofuna Hár og snyrtingu
og rak stofuna til ársins 2019.
Bára var einn af stofnendum
Haute Coiffure Francaise og
Intercoiffure. Hún var listráðu-
nautur deildarinnar frá upphafi
þar sem hún ferðaðist um allan
heim með sýningar á vegum
Intercoiffure.
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík í dag, 18. ágúst
2021, klukkan 15 og verður
streymt frá athöfninni á:
http://sonik.is/bara
Virkan hlekk á streymið má
finna á:
https://mbl.is/andlat
ember 1945, d. 1. apr-
íl 2020, og eignuðust
þau saman soninn
Inga Makan. Unnusta
Inga er Heiða Kristín
Víðisdóttir og eiga
þau saman tvo stráka,
þá Loga Makan og
Jökul Makan.
Unnusti Báru er
Hörður Harðarson,
þau bjuggu saman á
Kristnibraut 33.
Hörður á tvö börn, Oddgeir og
Guðrúnu.
Bára lærði hárgreiðslu í Iðn-
skólanum í Reykjavík og var meist-
ari hennar Dúa á stofunni Lótus.
Þetta verður erfiður dagur. Já,
það verður erfitt að kveðja elsku
Báru systur, ég man fyrst eftir
henni þegar kona kom heim til
mömmu og var að vigta Báru inni í
bleyju, það fannst mér skrýtið. Síð-
an stækkaði Bára og varð að fal-
legri prinsessu og hefur verið það
síðan í mínum augum. Við höfum
alltaf verið samrýnd og góð hvort
við annað.
Strax sem lítil stelpa eignaðist
hún yndislega vinkonu hana Gunnu
Emils, sem hefur verið Báru svo
góð, setið ófáar stundir hjá henni á
spítalanum. Það hefur verið erfitt
fyrir Gunnu að horfa upp á Báru
sína fara svona. Guð varðveiti
Gunnu.
Snemma ákvað Bára að fara í
hárgreiðslu og vann við það hér
heima og fór svo til Bandaríkjanna
og var þar að vinna á flottri stofu og
þegar hún ákvað að fara heim vildu
þeir ekki missa hana, þeir eigendur
hafa séð hvað hún var klár í þessu
fagi, en heim kom Bára og opnaði
stofuna sína Hár og snyrtingu og ég
hef heyrt að hún þar hafi hún verið
með marga kúnna svo áratugum
skipti. Hún klippti mig oft og sagði
stundum: „Lúlli bró, svona á hárið á
þér að vera. Þetta er tískan núna“
og ég sagði bara já við meistarann.
Lúlli bró hlýddi bara, hún kallaði
mig alltaf Lúlli bró.
Bára giftist Magnúsi Axelssyni
og þá fljótlega eignaðist Bára
drenginn sinn Inga Makan, hann
var henni allt, hann var gullmolinn
hennar. Bára og Magnús skildu og
eftir það var hún að hlúa að Inga
sínum. Hún var stolt mamma þegar
hann kláraðu málaranámið og varð
málarameistari. Hún fékk líka frá-
bæra tengdadóttur og færðu þau
elsku Báru tvo yndislega ömmust-
ráka, Loga Makan og Jökul Makan.
Eitt árið vorum við Svava hjá
Báru á aðfangadag svo hún yrði
ekki ein, Ingi var ekki heima þegar
við komum og þá segir Svava: „Það
verða ábyggilega fleiri, sjáðu alla
jólapakkana“, nei, við vorum bara
þrjú. Flestir pakkarnir voru frá
kúnnunum hennar. Þetta segir allt
um meistarann Báru Kemp.
Við Svava vorum svo heppin að
verða þess aðnjótandi þegar Bára
kynntist Herði, það var mikið gæfu-
spor fyrir hana að kynnast honum.
Þau voru flott saman og æðislega
ástfangin. Hörður hugsaði alltaf vel
um Báru sína og þau komu oft til
okkar Svövu upp í bústað og það
var alltaf gleði og rómantík með í
ferðinni til okkar. Það var grillað
alls konar kjöt hjá okkur sem við
nutum með rauðvíni eða bjór. Jæja,
síðan fór Bára að tala um Kemp-
ættina, en hún var mjög ættrækin,
og ég hafði gaman af, Hörður og
Svava horfðu bara hvort á annað
því þau vissu að þetta yrði ekki
stoppað nema setja Tinu Turner í
sjónvarpið. Þetta voru skemmtileg-
ir tímar sem ég mun eiga góða
minningu um. Við Svava vorum svo
heppin að Bára kom með í bústað-
inn skatthol sem hún vildi að yrði
hjá okkur, sem hún hafði gert upp
og málað og græjað á meðan
mamma okkar lá banaleguna. Það
er svo vel gert, enda var Bára
meistari í öllu handverki. Núna fær
þetta meira gildi hjá okkur.
Næst þegar Hörður kemur í bú-
staðinn þá verður örugglega talað
eitthvað um Kempættina, enda
Svava og Hörður orðin vel að sér í
henni. Það munum við gera Báru til
heiðurs.
Að lokum vottum við Svava ykk-
ur, elsku Ingi, Heiða og drengirnir,
Hörður, Oddgeir og Guðrún, okkar
dýpstu samúð.
Lúðvík Kemp (Lúlli bró).
Elsku Bára frænka er látin eftir
erfið veikindi. Ég minnist Báru sem
mikils töffara og var hún mín fyr-
irmynd í mörgu af því sem ég hef
tekið mér fyrir hendur. Hún var
sterkur karakter og ekki stóð á
svörum frá henni þegar leitað var til
hennar eftir áliti eða ákvörðunum.
Bára var frumkvöðull í sínu fagi
og var í fremstu röð meðal hár-
greiðslufólks. Hún hafði einstak-
lega fallegan fatasmekk, var mikil
tískudrottning og hvar sem hún
kom vakti hún eftirtekt fyrir glæsi-
leik. Á mínum yngri árum bauð
Bára mér oftsinnis í leikhús sem
varð til þess að kveikja áhuga minn
á listgreininni og þeirri upplifun og
töfrum sem leikhúsið færir manni.
Önnur minning um Báru er þegar
við sátum hjá ömmu Þóru um helg-
ar og spjölluðum um heima og
geima meðan Bára var að snyrta á
sér neglurnar fyrir komandi vinnu-
viku. Ekki má gleyma gamlárs-
kvöldunum þar sem Bára var höfð-
ingi heim að sækja og maturinn
alltaf upp á tíu.
Þetta eru bara nokkur af þeim
minningabrotum sem koma upp í
hugann við það að Bára skuli vera
farin frá okkur. Við frænkurnar átt-
um margar góðar stundir saman og
eitt af því sem hún kenndi mér var
að lifa lífinu í núinu. Megi minningin
um Báru lifa áfram í huga okkar
sem hana þekktum. Ég votta Inga
Makan, Heiðu Kristínu, Herði og
barnabörnum mína innilegustu
samúð.
Þóra Kemp.
Við systkinin eigum margar góð-
ar minningar um Báru frænku okk-
ar sem nú er til moldar borin. Í
æsku vorum við tíðir gestir á heim-
ili Þóru föðursystur okkar og Júl-
íusar Kemp, skipstjóra á farskip-
um. Þær systur, Lára og Þóra,
bjuggu nálægt hvor annarri; Þóra á
Hraunteignum og Lára á Sigríðar-
stöðum þar sem nú er sundlaug.
Það var ekki fyrr en við vorum
komin á fullorðinsár að pabbi sagði
okkur að Þóra væri uppeldissystir
sín. Afi hafði, komandi af sýslu-
nefndarfundi á ferð um Fáskrúðs-
fjörð, óvænt hitt þar konu. Hún bað
hann í angist sinni að taka að sér
hvítvoðung og skýrði ástæðurnar.
Afi setti barnið á hnakknefið og reið
heim í Hafranes með barnið og
sagði ömmu að þau hefðu tekið að
sér barn. Á þeim tíma voru konur
minna spurðar um ákvarðanir en
nú er. Þau systkinin á Hafranesi
urðu alls níu, þar af tvær uppeld-
isdætur.
Heimsóknir voru ein helsta upp-
lyftingin þegar við vorum að alast
upp. Á Hraunteiginn og Sigríðar-
staði var gaman fyrir börn og ung-
linga að koma. Þar var spjallað við
börnin og þeim sýnd virðing og
áhugi líkt og fullorðin væru. Börn
Þóru og Júlíusar voru Elsa, Lúðvík
og yngst Bára.
Báru höfðum við yngri systkinin
í miklum metum. Það var heiður
hjá okkur frænkum, mér og Birnu,
að fá að uppvarta í afmælinu henn-
ar þegar hún var ung og við tán-
ingar. Hún var snemma mikil
drottning. Það fannst okkur a.m.k.
Fór í iðnskóla, lærði hárgreiðslu og
varð strax afburða fagmaður. Áður
en Bára lærði hárgreiðslu var hún
farin að greiða stúlkum og konum
við mikilvæg tækifæri. Ég á t.d.
fermingarmyndir af mér þar sem
Bára greiddi mér, en var enn ekki
farin að læra. Við brúðkaup var það
hárgreiðsla sem aldrei eldist og lifir
í ljósmynd eins og listaverkið sem
hún var. Þeir sem hafa dansað við
Báru fundu flestir vanmátt sinn.
Þar líkt og víðar var hún einstök.
Fagnaðarfundir urðu að hitta
Báru á förnum vegi. Faðmlögin
hafa líkast til vakið undrun í versl-
unum og víðar. Þannig var Bára.
Hlý, góðgjörn og innileg. Bára var
mikill dýravinur. Fyrir mörgum ár-
um kom hún í heimsókn til mín og
hafði kisan hennar fært henni lítinn
kanínuunga áður en hún lagði af
stað. Allt var gert til að reyna að
halda lífi í unganum. – Bára hefur
verið alvarlega veik um nokkurt
skeið. Þegar þannig háttar er dauð-
inn líkn. Almáttugur guð blessi
minningu frænku okkar og vaki yf-
ir fjölskyldu hennar.
Guðrún V. Hálfdánardóttir.
Elsku Bára mín er fallin frá.
Upphaf okkar kynna má rekja til
ársins 1976 þegar við Jónsi fórum í
okkar fyrstu utanlandsferð saman,
til Kanaríeyja, ásamt vinafólki okk-
ar Madda og Strúnu. Hittum þar
Báru og Magga, eðalfólk og mikið
fjör í kringum þau. Vorum við sam-
an þar öllum stundum og héldum
vinatengslunum áfram eftir að
heim var komið. Eyjarnar koma
svo aftur við sögu, því fyrir sextán
árum fórum við Bára og Strúna á
námskeið hjá Eddu Björgvins til
Kanarí og þar kynnumst við nokkr-
um frábærum konum sem smullu
saman og er þessi ferð ógleyman-
leg. Eftir heimkomu bauð Ella, ein
úr hópnum, okkur svo norður að
Hrauni ásamt mökum og var það
mikil hátíð og náði hópurinn vel
saman. Síðan höfum við hist reglu-
lega í sumarbústöðum og við af-
mæli og önnur skemmtileg tæki-
færi hver heima hjá annarri, mikið
sprellað og alltaf jafn gaman hjá
okkur. Við hjálpumst iðulega að við
eldamennskuna og einhverju sinni
vorum við Bára settar í salatdeild-
ina. Henni fannst ég eitthvað
brussuleg við þetta, hún var alltaf
svo nákvæm og smart í öllu sem
hún tók sér fyrir hendur og var sal-
atgerð engin undantekning. Hún
gaf sér líka góðan tíma í þetta og
þar sem ég hafði ekki þessa þol-
inmæði sem einkenndi hana sagði
ég mig úr deildinni – en hún töfraði
fram tvær tegundir af flottum sal-
ötum og var kölluð pudípu-salat-
konan eftir það.
Kanarífuglarnir hafa líka flogið
til Brighton, Alicante, Tenerife og í
siglingar. Yndislegar konur og
Bára svo mikilvægur hluti af þess-
um félagsskap. Eigum eftir að
sakna hennar mikið, hún var svo
skemmtileg og gat komið svo inni-
lega af fjöllum stundum – þið vitið
hvað ég meina!
Elsku Hörður, Ingi og fjöl-
skylda, þið eigið alla okkar samúð.
Guðlaug Steingrímsdóttir
(Gulla).
Í dag kveð ég með miklum sökn-
uði elsku Báru mína.
Ég lít til baka; sá auglýst eftir
hárgreiðslusveini hjá þér árið 1977,
sótti um en nefndi það samt við þig
að ég ætlaði ekki að starfa lengi við
þetta fag, væri ekki ákveðin hvort
ég færi í annað nám eða annað
starf, en árin urðu yfir tuttugu sem
ég starfaði hjá þér. Við hlógum oft
að þessum ráðningarsamningi. Eft-
ir að ég lét af störfum hjá þér varð
vinskapurinn enn dýrmætari.
Þú lærðir hjá Dúu í Lótus, fórst
síðan til Ameríku og varst þar í eitt
ár, komst heim og opnaðir þína eig-
in stofu sem þú rakst í yfir fjörutíu
ár.
Á þessum árum bættust snyrti-
stofa og fótaaðgerðastofa líka við,
en voru reknar sjálfstætt. Það var
alltaf líf og fjör kringum starfið og
mikill fjöldi nema sem þú útskrif-
aðir. Hárgreiðslan var þitt líf, því-
líkur fagmaður, ekki aðeins í
hárinu, heldur svo mörgu öðru, þú
varst fæddur listamaður og naust
þess af lífi og sál. Hver einasti kúnni
fékk toppþjónustu, ekki bara með
hárið heldur fatnað, snyrtivörur og
margt annað.
Mikið er ég fegin að hafa skipu-
lagt heimsóknir til Jonnu okkar í
Árósum í Danmörku. Fyrra skiptið
fórum við tvær, en í seinni ferðina
árið 2018 bættust Sigga Stína og
Hafdís við. Þetta eru ógleymanleg-
ar ferðir.
Ég gleymi seint símhringing-
unni í lok janúar 2020, þar sem ör-
lög þín voru ráðin. Ferðin sem þið
Hörður voruð búin að hlakka svo til,
sigling um fjarlæg höf og borgir,
breyttist mjög snögglega í sjúkra-
húsvist hjá þér. Þetta er búinn að
vera erfiður tíma hjá þínum nán-
ustu, ég fékk að heimsækja þig oft á
sjúkrahúsið og er þakklát fyrir það.
Minningarnar eru margar og
góðar, þótt nú felli maður sorgar-
tár. Ég kveð þig í hinsta sinn, hafðu
þökk fyrir samstarfið, vináttuna og
kærleikann. Þú munt ávallt eiga
stað í hjarta mínu.
Elsku Ingi Makan, Heiða, Logi,
Jökull og Hörður. Missir ykkar er
mikill, minningin lifir, Guð styrki
ykkur í sorginni.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(H.F.)
Þín
Margrét (Magga) Sigurleifs.
Mig langar að skrifa nokkur orð
og minnast kærrar vinkonu og
meistara, Báru Kemp.
Ég byrjaði á samningi hjá Báru
árið 1985 og vann hjá henni í sex ár
en átti hana sem vinkonu í 37 ár.
Við vorum vinnufélagar og vinkon-
ur, stelpurnar og Ari á Hári og
snyrtingu, og erum enn. Bára var
límið sem hélt okkur saman, hún
leiðbeindi okkur í vinnunni og
kenndi okkur svo ótal margt. Það
var oft fjör hjá okkur í vinnunni, við
vorum ung og kannski eins gott að
einhver passaði okkur.
Þetta var stundum erfitt en samt
líka mjög skemmtilegur tími. Bára
var hárgreiðslumeistari fram í fing-
urgóma og vildi kenna okkur það
líka. Hún gat verið ákveðin við okk-
ur en samt réttlát. Hún stjórnaði
hárgreiðslustofunni með miklum
sóma og það hef ég tekið til mín og
nota mikið af því sem hún kenndi
mér í mínum rekstri.
Bára var alltaf vel tilhöfð og þeg-
ar við fórum út á lífið sá hún til þess
að við værum allar með allt á
hreinu, klæðnað, andlitsfarða og að
sjálfsögðu hárið, allt 100%!
Eftir að ég flutti til Danmerkur
hittumst við næstum í hvert skipti
þegar ég kom heim til Íslands. Við
Magga sáum til þess að hópurinn
hittist þegar ég var á landinu og er
ég mjög þakklát fyrir það. Þið kom-
uð líka til Danmerkur til mín, Bára
og Magga, og í seinna skiptið voru
Hafdís og Sigga með í för. Það var
mikið hlegið og rifjaðar upp margar
góðar minningar og sömuleiðis
gamlir taktar.
Þetta eru ómetanlegar og góðar
minningar sem ég mun alltaf
geyma í mínu hjarta. Elsku Bára
mín þín verður sárt saknað. Takk
fyrir allt kæra vinkona.
Ingi, Heiða, strákarnir, Hörður
og aðrir aðstandendur. Megi góður
Guð styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Jonna.
Bára vinkona mín til 48 ára hefur
nú kvatt okkur, það er mikil eftirsjá
að góðri vinkonu, en síðasta eina og
hálfa árið, árið sem hún ætlaði að
njóta svo ríkulega, fékk snöggan
endi.
Við Bára kynntumst í New York
þegar ég fékk starf sem flugfreyja
og Bára var með manni sínum í NY
þar sem hann var við nám og hún
vann við hárgreiðslu. Það varð úr að
þegar ég var í NY hringdum við
okkur saman, settumst á kaffihús
og kíktum í stórverslanirnar. Oftar
en ekki hafði Bára verið beðin að
versla eitthvað fyrir vini og vanda-
menn á klakanum, sem ég svo flaug
með heim og kom til skila.
Ég hafði fengið ýmsar ráðlegg-
ingar frá samstarfsfólki hjá Ice-
landair til að tryggja öryggi mitt,
t.d. að hafa alltaf lásinn á veskinu að
líkamanum en eitthvað höfðum við
Bára gleymt okkur í gleðinni og á
leið yfir breiðgötu ásamt mörgum
öðrum finn ég að einhver fer ofan í
veskið mitt. Ég lét sem ekkert væri,
en þegar komið var yfir götuna sný
ég mér við, fyrir aftan mig er ungur
sakleysislegur maður með LP-
hljómplötu í fanginu. Ég hrifsa í
plötuna og sjá, þar er seðlaveskið
mitt með aleigu minni þann daginn.
Ég næ seðlaveskinu og við Bára
tókum á rás inn í næstu stórversl-
un. Ég ofsa glöð að hafa náð seðla-
veskinu, en Bára ekki eins glöð,
„svona gerum við ekki, hann hefði
getað ráðist á þig“. Við vorum þó
fljótar að taka gleði okkar á ný eftir
að ég hafði lofað að vera varkárari
framvegis. Eftir þessa uppákomu
gátum við hlegið okkur máttlausar
yfir einfeldni okkar og sakleysi.
Svo lauk þessu dýrðarsumri í
NY, ég fór aftur í bankann, en ekki
leið á löngu þar til Bára og Maggi
fluttu heim. Eftir heimkomuna opn-
aði Bára hárgreiðslustofu á Lauf-
ásvegi, það varð strax nóg að gera
hjá henni því hún þótti mikill fag-
maður og ekki leið á löngu þar til
stofan þurfti á stærra húsnæði að
halda. Svo heppilega vildi til að
stærra húsnæði hinum megin við
götuna losnaði 1979. Úr varð að
hárgreiðslustofan varð snyrti- og
hágreiðslustofa þegar Ólöf systir
mín, snyrti- og förðunarfræðingur,
tók á leigu aðstöðu hjá Báru. Þær
voru báðar frábærir fagmenn og
virtar í sinni grein og nóg að gera
alla daga.
Bára var alla tíð mjög heppin
með starfsfólk og þar var alltaf líf
og fjör. Bára treysti starfsmönnum
sínum og treysti þeim til stórra
verka. T.d. sá ég viðtal við Ara Al-
exander þar sem hann sagði frá því
að eitt af hans fyrstu verkefnum
hefði verið að greiða Önnu Mar-
gréti, ungfrú Ísland, sem var ekki
svo lítill heiður. Í sama viðtali segir
Ari að hann hafi litið á Báru sem
sína aðra móður, þannig var Bára,
alltaf umhyggjusöm um allt sitt
starfsfólk.
Bára eignaðist einkason sinn,
Inga Makan, í apríl 1979. Ingi er
giftur Heiðu Kristínu og eiga þau
tvo syni, Loga, fæddan 2009, og
Jökul, fæddan 2013. Voru þeir
augasteinar Báru ömmu. Bára lést
á hjúkrunarheimilinu Mörk sunnu-
daginn 1. ágúst sl.
Ég þakka Báru samfylgdina frá
árinu 1974 og sakna góðrar vinkonu
sem hafði svo góða nærveru. Ég
sendi mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til Inga og fjölskyldu og
Harðar.
Birna Ingólfsdóttir.
Elsku Bára okkar.
Þökkum yndislega vináttu og
tryggð.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
Sérhver alda rís en hnígur jafnan skjótt
Hverju orði fylgir þögn
Og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
Skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
Aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
Sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
Enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
Enginn frá hans löngu glímu aftur snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Hörður, Ingi og fjölskylda, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Þínir vinir
Helga og Garðar Jökulsson.
Í dag kveðjum við elsku Báru
sem var tekin frá okkur allt of
snemma. Kynni okkar og Báru hóf-
ust fyrir 16 árum þegar hópur
kvenna á besta aldri fór til Kanarí-
eyja á námskeið. Þar myndaðist
vinskapur sem hefur bætt og glatt
líf okkar Kanarífuglanna alla tíð
síðan. Oft rifjuðum við upp þessa
fyrstu ferð okkar og þá er mikið
hlegið að makalausum uppákomum
og atburðum sem er eftir atvikum
ekki birtingarhæft. Saman höfum
við ýmislegt skemmtilegt brallað
bæði innanlands og erlendis. Eitt
árið fór allur hópurinn á Þjóðhátíð í
Vestmannaeyjum. Fastur liður hjá
okkur er að hittast í byrjun júlí.
Undirbúningur þessara ferða er í
föstum skorðum og hver okkar hef-
ur sitt sérsvið, sérsvið Báru var sal-
atið. Hún Bára okkar var einstak-
lega vandvirk og nákvæm í
vinnubrögðum og kristallaðist það í
sérlega fíngerðu og vönduðu salati;
svo vönduðu að það tók hálfan dag-
inn að útbúa það. Því allir bitar af
grænmetinu skyldu vera nákvæm-
lega jafn stórir, sumir voru óþol-
inmóðir í þessu dundi hjá Báru, en
svona skal það vera, „ekki reyna að
breyta þessu“ sagði hún.
Bára var vel gerð og gott að eiga
hana sem vin, hún vildi alltaf allt
fyrir alla gera og ef hún tók að sér
verkefni þá voru þau gerð af heil-
indum og fagmennsku. Bára var
mikill fagurkeri og vildi hafa fínt í
kringum sig, hún keypti sér vönduð
föt, við vinkonurnar höfðum gaman
af því að aldrei komst raki í fata-
skápinn hjá Báru því hún passaði í
fötin sem hún var búin að eiga í yfir
20 ár og voru enn sígild.
Í fyrstu sumarferðinni okkar
kom Bára með hvít rúmföt með
handsaumuðu milliverki, og við
höfðum flestar orð á því að þetta
væri nú of fínt fyrir svona ferðalög.
„Nei,“ sagði hún, „það á að nota
þetta, til þess er það.“ Við áttum
eftir að kynnast henni betur og það
kom okkur ekkert á óvart eftir
þetta.
Síðasta ferðin var sigling með
hópnum sem hún fékk því miður
ekki að njóta.
Bára mun vera með okkur um
ókomna tíð, alltaf eigum við eftir að
hafa eitthvað svona pu dí pu í hverj-
um hittingi og skála fyrir Báru og
hennar lífi.
Bára kynntist Herði eftir að hóp-
urinn hafði myndast og duldist okk-
ur ekki að Bára hafði nælt sér í
mann sem veitti henni hamingju.
„Hann hugsar svo vel um mig,“
sagði hún alltaf. Bára var alltaf ein-
staklega vel tilhöfð og glæsileg
kona og hafði næmt auga fyrir því
sem var sérstakt og fallegt.
Augu Báru ljómuðu alltaf upp
þegar hún talaði um Inga, Heiðu og
ömmustrákana sína Loga og Jökul,
og duldist engri okkar hversu stolt
og montin hún var af arfleifðinni.
Elsku Bára okkar er farin í sum-
arlandið fagra og það er þungbært
að sjá á bak henni þar sem hennar
bestu ár hefðu átt að vera þau sem
fram undan voru. Hún var nýbúin
að selja hárgreiðslustofuna og ætl-
aði njóta lífsins með Herði sínum og
Bára Kemp