Morgunblaðið - 04.09.2021, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 2021
Elín systir mín
giftist Sigurði Egg-
ertssyni árið 1963.
Þá bjó ég ásamt fjöl-
skyldu minni í Dan-
mörku og þótti mér miður að geta
ekki verið viðstödd, aðeins sent
blóm gegnum Interflora. En árið
eftir komu þau í heimsókn ásamt
foreldrum okkar Elínar og áttum
við mjög ánægjulegar samveru-
stundir. Eftir það var Sigurður
alltaf í mínum huga Siggi mágur.
Ég kallaði Sigga oft bjargvætt-
inn minn, svo oft hljóp hann til og
aðstoðaði mig við alla mögulega
hluti, þegar ég var orðin ein með
þrjú börn. Hlið fyrir stigann, svo
sú stutta eins árs dytti ekki niður
o.s.frv. Setja upp ljós og þess
háttar, ekki væri ég hissa, ef fleiri
gætu sagt það sama um Sigga
mág. Alltaf jafn bóngóður og
aldrei þreyttur á kvabbinu.
Við þrjár systur, Elín, Björg
og Kolfinna og okkar fjölskyldur
hittumst oft ásamt öllu okkar
fylgdarliði við afmæli, fermingar,
útskriftir o.fl. og er mikið fjöl-
menni þegar allur skarinn hittist
og alltaf bætist í hópinn. T.d.
höldum við ávallt þorrablót sem
Sigurður
Eggertsson
✝
Sigurður Egg-
ertsson fæddist
9. janúar. Hann lést
29. ágúst 2021.
Jarðarförin fór
fram 3. september
2021.
er aðalhátíð ársins.
Þar var Siggi mágur
ómissandi sem al-
gjör „pater familias“
svo nú er skarð fyrir
skildi.
Siggi mágur fékk
hjartaáfall 1983, og
minnkaði nokkrum
árum síðar við sig
vinnu, sá hann þá
um gestamóttöku
Þjóðleikhússins og
sætavísur. Þar stigu sumir ung-
linganna í fjölskyldunni sín fyrstu
spor á vinnumarkaðinum, ómet-
anlegt fyrir ungt fólk að fá góðar
leiðbeiningar í sínu fyrsta starfi.
Siggi mágur var alltaf yfirveg-
aður og sallarólegur – lét ekkert
trufla sig. Margar skemmtilegar
sögur sagði Ella mér af því; syn-
irnir ætluðu í bíó, Siggi var að
lesa, annar fann ekki skóna sína,
þeir voru bak við fæturna á
Sigga, hann leit ekki af bókinni,
lyfti fótunum og strákur fékk
skóna. Hinn spurði hvort þeir
gætu fengið bílinn lánaðan, Siggi
fór í vasann fiskaði upp bíllyklana
og rétti syninum, aftur án þess að
líta af bókinni. Eftir smá stund
hætti hann að lesa leit á Ellu og
spurði undrandi: „Hvar eru strák-
arnir?“
Það verður mikið tóm í fjöl-
skyldunni að Sigga mági látnum.
Sendi ég þeim öllum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Björg Sigurvinsdóttir.
Hverju leikhúsi er það blessun
að eiga trúa þjóna, á sviði sem
baksviðs. Sigurður Eggertsson
var einn slíkur og ekki sá sísti.
Hér væri ástæða til að telja
upp mannkosti hans sem voru
miklir. Í stað þess langar mig að
segja litla sögu.Það var komið að
frumsýningu á stuttu leikriti eftir
Ionesco með brúðum eftir Staffan
Westerberg, ætlað börnum; þrír
leikarar og einn hljóðfæraleikari.
En svo vildi til að allt hafði gengið
í haginn í leikhúsinu, þannig að
ekki var rúm fyrir leikinn, sem
sýna skyldi í kjallaranum og síðan
jafnvel senda á flakk. Né sýning-
artími.
Ég stakk því upp á að við
sýndum leikinn til að byrja með á
sunnudagsmorgnum klukkan 11,
þegar pabbar voru gjarnan sendir
með börn að gefa öndunum. Ein-
hverjir tóku því fálega og sögðu
þann tíma frátekinn fyrir messur.
En svo vildi til, að leikurinn boð-
aði skilning á vanda heyrnar-
skertra og þar voru börn leidd
inn í fingramál sem þá hét svo og
ég svaraði því til að leikrit með
þann boðskap væri einnar messu
virði.
Leikurinn var kominn nokkuð
vel af stað fyrir fullu húsi á frum-
sýningunni, þegar veitingamaður
hússins kom til mín og hvíslaði að
mér að það brynni í eldhúsinu.
Olía hafði hlaupið upp eftir lof-
ræstikerfinu. Við Gunnar Eyjólfs-
son, sem var í leikhúsráðinu, fór-
um á bak við og sannfærðumst
um hvernig komið væri. Skiptum
svo liði. Gunnar fór af stað bak-
sviðs og hringdi á slökkvilið en
ég, sem hélt að undir slíkum
kringumstæðum yrði maður
skelfdur og óðamála, gekk yfir-
vegaður inn á leiksvæðið og bað
leikhúsgesti um að ganga rólega
og skipulega upp úr kjallaranum,
það væri eldur í eldhúsinu. En
engin hætta á ferðum og þar biðu
svo leikhúsgestir þess að við gæt-
um haldið leiknum áfram.
Það var siður á frumsýningum
að taka upp sýningarnar. Ég
hafði gefið Sigurði Eggertssyni
sem yfirleitt sá um þann þáttinn
frí vegna óvenjulegs sýningar-
tíma; hann gæti tekið upp ein-
hverja seinni sýningu. En Sigurð-
ur var samviskusamur maður og
var á sínum stað, sem var uppi á
þriðju hæð. Og þó að leikurinn
væri nokkuð óvenjulegur þótti
honum nokkuð langt gengið, ef
leikhússtjórinn væri að troða sér
inn í leikinn og það með svo grátt
gaman. Hann beið ekki boðanna.
Svo vildi til, að nokkrum dög-
um áður höfðum við haft bruna-
æfingu í leikhúsinu, þannig hver
maður vissi hvað gera skyldi.
Þegar Sigurður skynjaði hvers
kyns var, hraðaði hann sér niður
á svokallað millidekk, þar sem
staflað var leiktjöldum og hættu-
legur brunamatur; þar komum
við Gunnar að þar sem hann var
af eigin afli að koma í veg fyrir að
eldurinn breiddist út. Í samein-
ingu höfðum við svo slökkt eldinn,
þegar slökkviliðið kom; en í eld-
húsinu voru eftirlitsmenn einnig
búnir að slökkva í pottinum og
hættan yfirstaðin.
Þjóðleikhús Íslendinga stóðst
þessa raun, fyrst og fremst fyrir
árvekni Sigurðar Eggertssonar.
Elínu og öðrum aðstandendum
eru fluttar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Sigurðar
Eggertssonar.
Sveinn Einarsson.
✝
Loftur Run-
ólfsson fæddist
á Strönd í Með-
allandi 30. desem-
ber 1927. Hann
lést á Hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Klausturhólum,
Kirkjubæjar-
klaustri, 24. ágúst
2021.
Foreldrar Lofts
voru hjónin Guð-
laug Loftsdóttir, f. 18. apríl
1906, d. 15. febrúar 1997, og
Runólfur Runólfsson, f. 21.
apríl 1904, d. 26. október 1933.
Eftir andlát Runólfs bjó Guð-
laug um árabil á Strönd með
föður sínum, Lofti Guðmunds-
syni, uns Loftur, sonur hennar,
tók við búsforráðum. Systkini
Lofts voru: Guðlaug, f. 7. apríl
1929, húsmóðir og lengi mat-
ráðskona við Þinghólsskóla (nú
Kársnesskóla) í Kópavogi, d.
26.2. 2016. Maður hennar var
Magnús Jónsson,
lengi starfsmaður
Olíufélagsins hf., f.
22. júlí 1929, d. 17.
júní 2013. Börn
þeirra eru Loftur
Óli flutningabíl-
stjóri, f. 1959, og
Íris ritari, f. 1963,
d. 2015. Gunnar,
bóndi á Rofabæ II
og á Strönd, f. 2.
september 1930, d.
14. september 2011.
Loftur átti alla tíð heimili
sitt á Strönd en á yngri árum
fór hann um þriggja vetra
skeið í fiskvinnslu í Reykjavík.
Hann var oddviti Leiðvalla-
hrepps um áratugaskeið og
gegndi margháttuðum trún-
aðarstörfum fyrir sitt heima-
hérað.
Útför Lofts fer fram frá
Langholtskirkju í Meðallandi í
dag, 4. september 2021, og
hefst hún kl. 14.
Kær vinur og félagi er látinn.
Margs er að minnast þegar litið
er yfir farinn veg samskipta við
Loft Runólfsson, höfðingjann á
Strönd í Meðallandi. Að leiðarlok-
um er mér efst í huga söknuður og
þakklæti fyrir áralanga vináttu og
heilladrjúg samskipti í nær 67 ár.
Aðeins átta ára gamall var ég
sendur í sveit að Strönd og fór án
nokkurrar fylgdar með rútu frá
Reykjavík austur að Flögu í Skaft-
ártungu og þar tók á móti mér afa-
systir mín Sigríður og kallaði mig
Svein frá Fossi (eftir föðurafa mín-
um) sem mér fannst skrýtið þá.
Sama kvöld var ég fluttur niður að
Strönd þar sem Guðlaug húsfreyja
og synir hennar Loftur og Gunnar
tóku afar vel á móti mér. Það var
mikil gæfa fyrir mig að auðnast að
dvelja hjá þeim næstu fimm sumr-
in og læra að vinna og meta bænd-
urna og landið. Þar kynntist ég
gömlu sveitarmenningunni bæði í
vinnubrögðum og mat. Þeir bræð-
ur voru t.d. snillingar í verkun
kópskinna og allar hurðir útihúsa
voru þaktar spýttum skinnum á
vorin. Eftir tveggja ára sendingar
selskinna spurði kaupandi þeirra
Loft hvort hann vildi ekki fara að
fá greitt fyrir þau. Sendu mér
traktor með sláttuvél var svarið.
Mér var síðan treyst 9 ára gömlum
til að aka dráttarvélinni um sum-
arið.
Á þessum árum var ég mættur í
sveitina löngu áður en vorprófin
hófust í Laugarnesskólanum og ég
skilaði mér aldrei til baka, fyrr en
komið var fram á vetur. Faðir
minn féll frá nokkrum mánuðum
áður en ég kom að Strönd og Loft-
ur gekk mér að mörgu leyti í föð-
urstað og þetta voru ein mín bestu
manndómsár.
Loftur lagði mönnum og mál-
efnum gott eitt til og féll vel inn í
það orðspor sem fer af Skaftfell-
ingum að þeir séu hógværir og
orðvarir. Hann var gæddur mikl-
um mannkostum, góðum gáfum og
vinafastur, sannur Íslendingur.
Hann kom til dyranna nákvæm-
lega eins og hann var klæddur og
tjáði skoðanir sínar umbúðalaust.
Hann hafði ríka réttlætiskennd og
var samur við háa sem lága og var
höfðingi í sínu héraði. Líf og starf
Lofts tengdist með afgerandi
hætti landbúnaði og sveitarstjórn-
armálum, því hann var oddviti um
langt árabil auk fjölda trúnaðar-
starfa á öðrum vettvangi. Loftur
byggði upp nýtt íbúðarhús og rak
fyrirmyndar blandað bú á jörðinni.
Hann beitti sér fyrir mörgum
framfaramálum í sveitinni, kom á
vatnsveitu og barðist fyrir auknum
varnargörðum til að verja byggð-
ina fyrir Kötluhlaupum og síðast
en ekki síst fyrir bættum sam-
göngum í sveitinni. Embættis-
menn sem áttu samskipti við Loft
sögðu mér oft að munnlegir samn-
ingar við Loft oddvita stæðu ávallt
eins og stafur á bók. Loftur var
hafsjór af fróðleik um sögu héraðs-
ins, ógnarvald jökla og fallvatna og
baráttuna við sandinn, hinn lands-
ins forna fjanda. Við ræddum oft
saman á liðnum áratugum og það
sem ég sóttist einkum eftir var að
rifja upp sameiginlegar minningar
okkar frá fyrri tíð. Það voru for-
réttindi að kynnast honum og
minningin um góðan dreng lifir.
Við kveðjum nú mikilhæfan
mann með söknuði og þakklæti
fyrir að hafa fengið að njóta sam-
vistanna við hann.
Sveinn Runólfsson.
Lofti á Strönd kynntist ég á síð-
ustu árum hans. Sr. Sigurjón Ein-
arsson prófastur, góðvinur okkar
beggja, leiddi okkur saman. Þeir
voru þá báðir á elliheimilinu á
Klaustri. Nú kveðja þessir höfð-
ingjar með mánaðarbili, á tíræð-
isaldri báðir. Lofts hafði ég oft
heyrt að góðu getið. Við munum
hafa sést fyrst sumarið 1962 þegar
ég drap niður fæti á Hóli í Efri-Ey
í örstuttri sumardvöl. Strönd er
næsti bær við. Loftur var þá að
rýja fé sitt ásamt öðrum bændum í
Útsveitinni áður en það færi í sum-
arhaga. Þau stuttu skipti gleymd-
ust fljótt.
Strönd er einn Sandabæjanna á
eystri bakka Kúðafljóts. Jörðin var
byggð úr landi Rofabæjar um
miðja 19. öld. Þar hefur löngum
verið myndarbú, margt fjár, vel
ræktað og þjóðleg reisn yfir öllu.
Loftur var af þriðju kynslóð ábú-
enda þar. Á langri ævi bætti hann
jörðina og hýsti svo að sómi var að.
Þegar búskap lauk fyrir fáeinum
árum og afkomandi enginn sá
hann það eitt ráð að skila eiganda
jörðinni, ríkissjóði. Uppbygging og
endurbætur voru hátt metnar svo
að honum þótti veski sitt gildna um
of og vandi að koma því í lóg á elli-
heimilinu. Svo vel tókst til að ung-
um granna kom þá í hug að nýta
jörðina til ræktunar og bæta húsa-
kost. Til þess naut hann stuðnings
Lofts. Björt ljós verða því aftur í
gluggum á Strönd og er það vel.
Loftur á Strönd naut trausts og
sæmdar í sveit sinni. Hann var
lengi oddviti Leiðvallarhrepps,
leysti margan vanda hreppsbúa og
rak erindi þeirra hjá yfirvöldum.
Honum fórst það allt vel. Hann var
annars ekki mikill á förum. Hann
var dýravinur, kirkjurækinn og
launfyndinn, stundaði búskap sinn
af samviskusemi, var heimakær,
líka eftir að hann varð einbúi.
Margt afrek vann hann á Meðal-
landsfjörum þegar skip strönduðu
þar áður fyrr.
Ég tók nýlega saman þátt um
stutta dvöl mína í Meðallandi 1962.
Hana mundi ég skýrt og hafði
dregið ýmis föng til. Ég leitaði líka
heimildarmanna. Þeir voru orðnir
fáir, en drýgstur reyndist mér
Loftur á Strönd. Seint og snemma
gat ég spurt hann um smæstu at-
riði en hann ansaði þó því aðeins að
hann vissi svarið upp á hár. Síðast-
liðið sumar dvaldist ég nokkra
daga í Meðallandi og fórum við
Loftur þá um alla sveit, að bökkum
Kúðafljóts við Sandasel, út til
strandar við Skarðsfjöruvita og
inn með Eldvatni að Feðgum og
Botnum. Veðrið lék við okkur og
hinn einstæði fjallahringur skart-
aði sínu fegursta, frá Hjörleifs-
höfða að Öræfajökli. Sennilega var
þessi för ein hin síðasta sem hann
fór um sveitina sem fóstraði hann í
meira en níutíu ár. Loftur þekkti
öll örnefni og bæjarstæði, búskap-
arhætti og búendur. En svo fróm-
ur var hann í orðum að aldrei hall-
aði á neinn, aðeins knappur
fróðleikur á föstum grunni. Þannig
eru Meðallendingar flestir, og
raunar Skaftfellingar, orðvarir,
kurteisir, áreiðanlegir, greið-
viknir. Notalegri mann en Loft á
Strönd hef ég varla hitt. Hann
var heilsteyptur maður. Stutt
kynni við hann reyndust mér
dýrmæt. Fyrir þau er þakkað
með þessum orðum.
Blessuð sé minning Lofts
Runólfssonar, bónda á Strönd.
Helgi Bernódusson.
Loftur Runólfsson
✝
Ólafur Hall-
dórsson fæddist
á Mýrum í Horna-
firði 7. apríl 1951.
Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
á Höfn 28. ágúst
2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Halldór
Sæmundsson frá
Stórabóli f. 7. jan-
úar 1913, d. 13. maí
1991 og Rósa Ólafsdóttir frá
Holtahólum, f. 31. mars 1917, d.
21. desember 1995. Þau bjuggu
allan sinn búskap á Stórabóli
ásamt börnum, en eftir andlát
Halldórs flutti Rósa á Höfn.
Systir Ólafs er Anna Eyrún, f.
1954, búsett á Höfn. Hennar
maki var Kristján Vífill Karlsson,
f. 1948, d. 10. desember 2018.
Börn þeirra eru Svala Björk,
Halldór Steinar og Karl Guðni.
Eiginkona Ólafs var Lára
María Theódórsdóttir, f. 27.
ágúst 1962, d. 5. júní 2018. Synir
þeirra eru Halldór, f. 21. maí
1993 og Agnar, f. 16. maí 1995.
Þeir eru búsettir á
Tjörn, þar sem þeir
ólust upp. Unnusta
Agnars er Gunn-
hildur Birna Björns-
dóttir, f. 1995. For-
eldrar Láru Maríu
voru hjónin Theó-
dór Daníelsson
kennari, f. 2. febr-
úar 1909, d. 12.
september 1984 og
Hallveig Kristólína
Jónsdóttir ljósmóðir, f. 9. október
1921, d. 12. október 1977. Lára
María var einkabarn foreldra
sinna.
Ólafur ólst upp við hefðbund-
inn sveitabúskap en fór ungur til
sjós en sinnti einnig bíla- og véla-
viðgerðum og síðar rak hann sitt
eigið fyrirtæki með vörubílum og
vinnuvélum.
Útför Ólafs fer fram frá Hafn-
arkirkju í dag, 4. september
2021, kl. 14.
Streymt verður frá athöfninni
á heimasíðu Hafnarkirkju.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku Óli, minn kæri bróðir.
Minningarnar hrannast upp
nú þegar þú hefur yfirgefið
þennan heim og það allsnögg-
lega, enda varstu sú manngerð
sem vildi sjá hlutina gerast
hratt.
Við ólumst upp saman við gott
atlæti foreldra okkar í sveitinni,
á bænum Stórabóli, sem er með
eitt fegursta útsýni sem landið
okkar hefur upp á að bjóða. Þú
byrjaðir snemma að sýna vélum
og tækjum mikinn áhuga, svo
mikinn að þú reifst í sundur þau
tæki sem tiltæk voru hverju
sinni og settir saman á ný. Ég
játa það fyrst núna að það var
erfitt að fyrirgefa þér þegar þú
reifst í sundur eina merkilegustu
jólagjöf sem mér var gefin þegar
við vorum börn, en það var lítil
dúkkuþvottavél sem gekk fyrir
rafhlöðum og var því næstum al-
vöru tæki. Þú þurftir að finna út
hvernig svona tæki væri hannað
og smíðað, reifst í sundur og það
á jóladag, en komst því ekki
saman aftur. Ég fyrirgaf þér
samt, enda gerðirðu síðar meir
við margar alvöru þvottavélar
sem biluðu og þar á meðal mína.
Á fullorðinsárum þínum
varstu sjálfmenntaður, einstakur
viðgerðarmaður og þeir voru
ófáir sem leituðu til þín. Ég man
að á sumrin eftir að bindivél-
arnar komu til sögunnar varstu
á ferð og flugi um nærliggjandi
sýslur til að aðstoða bændur og
orðspor þitt óx hratt og fljótlega
vissu menn hversu gott var að
leita til þín með alla skapaða
hluti.
Ungur fórstu á sjóinn og sex-
tán ára keyptirðu fyrsta bílinn
og eins merkilegt og það nú er
var það ekki Volvo. Nú standa í
hlaðinu á Tjörn ansi mörg Volvo-
tæki, enda vissirðu alltaf hvað þú
vildir í þeim efnum.
Við vorum alltaf náin og þú
hringdir daglega í mig ef því
varð við komið. Á vissum tíma-
punkti fækkaði símtölunum
verulega, sennilega í kringum
árið 1990, en ég fyrirgaf þér það
og fljótlega komst ég að því að
ung Reykjavíkurmær átti hug
þinn allan. Elsku Lára María
þín, sem kvaddi alltof snemma,
skildi eftir risastórt skarð í
hjarta þínu og strákanna ykkar,
Halldórs og Agnars og okkar
allra sem kynntumst henni.
Símtölum til Önnu systur fór
aftur fjölgandi og við studdum
hvort annað eftir bestu getu eftir
að við höfðum bæði misst maka
okkar með sex mánaða millibili.
Nú er síminn hljóðnaður aftur.
Þú veist að synirnir eru heil-
steyptir, stórkostlegir karakter-
ar eins og þú varst og nú hefur
elsku Agnar þinn fundið ástina í
lífi sínu og hann segist ætla og
vilja hafa Halldór sér við hlið,
alltaf.
Í dag, 4. september, leggstu
aftur við hlið þinnar ástkæru
Láru Maríu.
Megið þið bæði hvíla í friði.
Þín systir,
Anna Eyrún.
Ólafur Halldórsson
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744