Morgunblaðið - 16.10.2021, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 2021
✝
Ingigerður
Margrét Guð-
jónsdóttir fæddist á
Brekkum í Holta-
hreppi, Rangár-
vallasýslu 29. jan-
úar 1927. Hún lést
á Kirkjuhvoli,
Hvolsvelli 26. sept-
ember 2021. For-
eldrar hennar voru
Margrét Halldórs-
dóttir frá
Sandhólaferju, Djúpárhreppi,
Rang. og Guðjón Þorsteinsson
frá Berustöðum, Ásahreppi,
Rang.
Systkini Margrétar: Sig-
urður, f. 7.5. 1924, d. 15.6. 1982;
Bjarnhéðinn, f. 16.2. 1928, d.
2.3. 2012; og Pálmar, f. 17.4.
1934. Hálfsystir samfeðra var
Kristrún, f. 13.10. 1919, d. 11.1.
2010.
Margrét ólst upp á Brekkum
til 14 ára aldurs en flyst þá að
bekku, f. 1988. 3) Valgerður, f.
1957, maki Hafsteinn Heið-
arsson. Þau eiga þrjú börn, Erlu
Guðrúnu, f. 1982, Hauk Elvar, f.
1984, og Önnu Grétu, f. 1991. 4)
Guðjón Halldór, maki Sigríður
Karólína Viðarsdóttir. Þau eiga
eina dóttur, Margréti Ósk, f.
2008. Sigríður Karólína á fimm
börn frá fyrra hjónabandi:
Árna, Kára, Viðar, Freyju og
Oddnýju. Barnabörnin eru átta
og barnabarnabörn tíu.
Ungu hjónin reistu sér nýbýli
í Hvolhreppi, Miðtún, þar sem
þau bjuggu með blandaðan bú-
skap. Margrét vann um árabil á
prjónastofu á Hvolsvelli auk
annarra tilfallandi starfa sem
buðust.
Hún hafði yndi af fallegu
handverki og var vandvirk
prjóna- og saumakona. Hún var
heiðursfélagi í Kvenfélaginu
Einingu.
Útför Margrétar fer fram frá
Stórólfshvoli í dag, 16. október
2021, og hefst athöfnin klukkan
13.
Streymt verður frá útför:
https://fb.me/e/1ekUvPaQo/.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat/.
Syðri-Rauðalæk í
Holtahreppi. Þar
dvelst hún hjá
frændfólki næstu
árin.
Margrét stund-
aði nám við Hús-
mæðraskólann í
Reykjavík. Eftir
námið vann hún um
tíma á Vefnaðar-
stofu Karólínu Guð-
mundsdóttur. Hún
flyst að Hellu og starfar þar við
hótelið um tíma. Þar kynntist
hún væntanlegum eiginmanni
sínum, Óskari Karelssyni, frá
Brekkum í Hvolhreppi. Þau gift-
ust 1949 og eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1) Margrét, f.
1949, maki Lúðvík Leósson, á
einn son, Óskar Inga, f. 1973. 2)
Katrín Jónína, f. 1953, maki Ey-
steinn Fjölnir Arason. Katrín á
þrjú börn: Ríkharð Grétar, f.
1980, Ívar Örn, f, 1982, og Re-
Að lifa tímana tvenna er
stundum sagt, vafalítið er hægt
að segja það um lífshlaup
mömmu, hún var fædd 1927 í bæ
þar sem voru bæjargöng og úti-
kamar. Það voru koppar undir
rúmum svo ekki þyrfti að fara út
um nætur, stundum var frosið í
koppunum að morgni, samt var
fólkinu aldrei kalt, afi var smiður
og hafði vandað sig við smíði bæj-
arins.
Systkinin fjögur renndu sér á
leggjum um ísilögð tún á veturna
og veiddu silung með berum
höndum í bæjarlæknum á sumr-
in. Þau fóru um langan veg í skól-
ann, mömmu voru lánuð stígvél
því stundum var blautt að ganga
yfir tún og móa. Hún byrjaði í
skóla 10 ára gömul og henni
fannst gaman að læra og langaði í
menntaskóla en afi sem vildi
börnunum sínum það besta taldi
að best væri fyrir unga stúlku að
fara í Húsmæðraskóla og það
gerði hún, þar lærði hún margt
sem gagnaðist henni vel í lífinu
og af þeirri kunnáttu miðlaði hún
mér, hvort sem var að vinda
borð- og gólftuskur, elda matinn,
þvo þvott, sauma, prjóna eða
hekla. Hún kenndi mér nýtni því
hún vandist því að þurfa að fara
vel með og láta hlutina endast.
Hún ásamt pabba kenndi mér
líka vinnusemi enda bæði alin
upp við að margar hendur í
sveitabúskap væru nauðsynleg-
ar. Pabbi var bóndi í hjarta sínu
en mamma hefði viljað búa í
þorpi eða bæ en eins og konur
þess tíma fylgdi hún honum og
byggði upp með honum myndar-
býli.
Mamma var hæglát kona en
ákveðin ef svo bar undir, gallhörð
sjálfstæðiskona og settist með
mér við eldhúsborðið árið sem ég
kaus í fyrsta skipti og brýndi fyr-
ir mér að kjósa Sjálfstæðisflokk-
inn, annað væri ekkert vit. Eitt
sinn þegar ég kom heim af bóka-
safninu með bók eftir Laxness
sagði hún fremur höst að ég ætti
ekki að lesa neitt eftir hann, hann
væri kommi. Ég las ekkert eftir
hann fyrr en ég var flutt að heim-
an.
Mamma hafði ekki hátt og dró
sig frekar í hlé í margmenni, en
hún stóð með sínum. Mér er
minnisstætt þegar nokkrir kallar
höfðu verið að lítilsvirða frænda
hennar sem minna mátti sín,
henni var nóg boðið og gekk að
þeim og sagði þeim að skammast
sín og láta hann í friði. Þeir urðu
lúpulegir á svip og eineltið hætti.
Hún sagði stundum að maður
yrði bara að taka því ef eitthvað
gerðist sem ekki varð ráðið við en
það kom best í ljós þegar íbúðar-
húsið þeirra brann til kaldra kola
1980 með nánast öllu sem þau
áttu, þau gáfust ekki upp og með
hjálp ættingja, nágranna og fé-
lagasamtaka var nýtt hús byggt
með öllu því helsta sem þurfti.
Þegar foreldrar mínir hættu
búskap lögðust þau í ferðalög
jafnt innanlands sem utan,
mamma yljaði sér við minningar í
fallegum myndaalbúmum.
Það er að lifa tímana tvenna að
hafa ferðast milli bæja í kerru
með hestum spenntum fyrir og
fljúga í flugvél um hálfan hnött-
inn til Ástralíu og víðar og það
gerði mamma.
Það eru auðvitað forréttindi að
fá að hafa móður sína í lífi sínu
svona lengi og fyrir það verð ég
ætíð þakklát, samt er söknuður
og eftirsjá í bland við þá tilfinn-
ingu að komið var að leiðarlokum
hjá mömmu og tímabært að hún
fengi hvíldina. Fyrir það er ég
þakklát og fyrir allt sem hún gaf
mér sem móðir mín.
Hvíl í friði.
Katrín Jónína.
Það er janúar árið 1927. Afi
minn Guðjón Þorsteinsson og
amma Margrét Halldórsdóttir
eiga von á barni, annað barn
þeirra hjóna. Það er stúlka sem
lítur dagsins ljós, móðir mín Ingi-
gerður Margrét. Fyrir var
drengur, seinna bættust tveir
drengir við. Systkinin fjögur
nutu verndarvængs foreldra
sinna. Lífið gekk sinn vanagang á
Brekkum í Holtum þar sem þau
bjuggu. Þegar móðir mín var 12
ára verða þau fyrir þeirri sáru
reynslu að amma veikist og innan
örfárra daga er hún öll. Þetta
hefur verið mikið reiðarslag fyrir
þau öll, mamma sagðist hafa ver-
ið mömmustelpa. Afi reyndi að
halda heimilinu saman sem var
ekki auðvelt og tveimur árum síð-
ar átti að finna sama stað fyrir
systkinin, dreifa hópnum. Á
næsta bæ, Syðri-Rauðalæk,
bjuggu systkinin Gunnar og Val-
gerður Runólfsbörn. Runólfur
var bróðir Margrétar ömmu, svo
þarna voru tengsl. Þegar Val-
gerður heyrir af því að systkinin
eigi að tvístrast kemur hún og
býður þeim öllum vist hjá sér.
Mamma talaði um að seint myndi
hún gleyma marrinu í snjónum
þegar þau gengu frá Brekkum að
Syðri-Rauðalæk. Á þeim bæ nutu
þau skjóls og áttu góða vist til
fullorðinsára.
Mamma fór í Húsmæðraskól-
ann í Reykjavík og naut þess.
Lærði margt nytsamlegt sem
nýttist henni í lífinu og hefði vilj-
að halda áfram námi eftir þann
tíma en ekki rættust allar óskir
þá frekar en nú. Mamma bjó á
Hellu um tíma. Þar kynntust for-
eldrar mínir og hófu búskap.
Faðir minn Óskar Karelsson, frá
Brekkum í Hvolhreppi, hafði
áhuga á að verða bóndi, svo af
varð að þau eignuðust jörð. Á
þeim tíma var ungt fólk hvatt til
að hefja búskap. Jörðin var al-
gjörlega óunnin, ekkert þar, og
þau foreldrar mínir höfðu ein-
ungis ungan aldur og bjartsýnina
í farteskinu þegar þau hefjast
handa. Það þurfti að leggja veg,
bylta mólendi, byggja öll hús,
verða sér út um búfénað, leggja
fyrir vatni, rafmagn kom seinna.
Það voru mörg handtökin. Hún
móðir mín var ekkert sérstaklega
fyrir búskap en hún, eins og svo
margar konur af þeirri kynslóð,
fylgdi bónda sínum. Þeim búnað-
ist vel og gátu með ráðdeildar-
semi komist ágætlega af. Nýtni
og snyrtimennska voru hennar
aðalsmerki. Hún var ekki kona
margra orða. Ég barnið lærði af
henni með því að vera í návist
hennar. Þegar ég hugsa til baka,
finnst mér með ólíkindum hvað
þessi kynslóð var þrautseig. Það
hefur örugglega verið bjartsýni
ríkjandi og ýmsar nýjungar fram
undan, en líka margar hindranir
sem þurfti að yfirstíga. Seinna
hættu foreldrar mínir kúabúskap
og fóru að vinna utan heimilis.
Móðir mín vann á saumastofu í
mörg ár. Hún var í kvenfélagi og
hafði gaman af. Að ferðast var
hennar draumur og varð hann að
veruleika, ferðaðist víða, m.a. til
Ástralíu. Það var þéttur hópur
eldri borgara sem fór margar
ferðir innan lands sem utan og
naut móðir mín þeirra ferða. Eft-
ir að faðir minn lést, bjó mamma
á Kirkjuhvoli í fallegri íbúð. Eftir
því sem aldur færðist yfir og
heilsa skertist naut hún aðhlynn-
ingar á hjúkrunarheimilinu
Kirkjuhvoli. Fallegu lífshlaupi er
lokið. Hafðu þökk fyrir lífið sem
þú gafst mér og góða heimferð.
Valgerður Óskarsdóttir.
Elsku amma.
Nú kveð ég þig
með trega yfir að stundirnar
verði ekki fleiri í þessari jarðvist
en einnig djúpu þakklæti fyrir
þær stundir sem við áttum
Fallegu hendurnar þínar
sem kenndu mér svo margt
Þitt jafnaðargeð og æðruleysi
sem báru þig alla leið til Ástralíu
í heimsókn til mín
Minningarnar munu lifa áfram
í hjarta mínu
Hvíl í friði
elsku amma
Þín dótturdóttir,
Erla.
Við kveðjum eina af okkur, Ingi-
gerði Margréti Guðjónsdóttur frá
Miðtúni. Gréta eins og hún var köll-
uð fékk heiðursskjal frá Kvenfélag-
inu Einingu í Hvolhreppi í vor og
sagði hún við það tækifæri að sér
hefði alltaf þótt gaman í kvenfélag-
inu. Þannig á það að vera; að hafa
gaman af því sem maður tekur sér
fyrir hendur. Ég átti þess ekki kost
að vinna með Grétu í kvenfélaginu
en efa ekki að hún hafi verið vel að
heiðrinum komin.
Við félagskonur minnumst
Grétu í hjarta okkar og sendum
samúðarkveðjur til fjölskyldunnar.
Við þökkum henni fyrir óeigingjörn
störf í mannúðarmálum meðan hún
var í blóma lífsins. Guð geymi þig
elsku Gréta.
Klukkur himnanna kalla,
með fögnuði
hringja þær sálina inn
til himinsins grænu grunda.
Englar minninganna lýsa upp
ljúfar myndir,
sem taka að tala
og ylja.
Og englar vonarinnar
lýsa þér fram á veginn
og bera þig inn í dýrðina.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
F.h. Kvenfélagsins Einingar,
Hvolhreppi,
Margrét Guðjónsdóttir
formaður.
Ingigerður Mar-
grét Guðjónsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr
minningargreinum til birt-
ingar í öðrum miðlum nema
að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SONJA GUNNARS KAMILLUDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
13. október. Útför hennar fer fram frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 5. nóvember
klukkan 13.
Guðrún Friðjónsdóttir Aðalsteinn Árnason
Gunnar Jónsson Sigrún Gunnarsdóttir
Ragnheiður Ragnarsdóttir Auðun Benediktsson
Sigtryggur Ragnarsson
Kamilla Ragnarsdóttir Ragnar Þór Björnsson
Hermann Lýður Ragnarsson Elín Björg Ragnarsdóttir
Borgar Ragnarsson Hulda Katrín Hersteinsdóttir
ömmu- og langömmubörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
HELGI EIRÍKSSON
rafvirkjameistari,
Stykkishólmi,
lést á dvalarheimili aldraðra í Stykkishólmi
12. október. Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
fimmtudaginn 21. október klukkan 14.
Elínborg Karlsdóttir
Eiríkur Helgason Unnur M. Rafnsdóttir
Þórdís Helgadóttir Friðrik S. Kristinsson
Karl Matthías Helgason Íris Björg Eggertsdóttir
Steinunn Helgadóttir Sæþór H. Þorbergsson
Helgi, Borghildur, Þóra Sif, Elínborg, Þorbergur Helgi,
Anita Rún, Aron Ernir, Dísella Helga, Lúkas Eggert
og langafabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVANHILDUR GESTSDÓTTIR
Sléttuvegi 15, Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Grund í Reykjavík
14. október. Útför fer fram í Dómkirkjunni
fimmtudaginn 21. október klukkan 13.
Þórarinn Elmar Jensen
Gestur Már Þórarinsson Elín Dóra Baldvinsdóttir
Þórarinn Einar Þórarinsson Phaithoon Inkaew
Elín Dóra Þórarinsdóttir Vilhjálmur Kjartanson
Svanhildur Þórarinsdóttir Björn Karlsson
Markús Örn Þórarinsson Guðlaug Katrín Þórðardóttir
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR S. INGIMUNDARSON
blikksmíðameistari,
lést í faðmi fjölskyldunnar fimmtudaginn
7. október. Jarðsungið verður frá
Hjallakirkju miðvikudaginn 20. október klukkan 13,
fyrir fjölskyldu, vini og nánustu samstarfsmenn.
Streymt verður frá athöfninni á mbl.is/andlat.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Neistann, styrktarfélag hjartveikra barna.
Guðrún Þorbjörnsdóttir
Stefanía Guðmundsdóttir Pálmi Þór Þorvaldsson
Björn Guðmundsson Íris Ragnarsdóttir
Bjarki Guðmundsson Halla Helga Jóhannesdóttir
Selma Rún, Clara Marín, Guðmundur Patrik,
Mikael Ragnar, Sunneva Björg, Matthías Óðinn
Þökkum hlýhug og fallegar kveðjur vegna
andláts og útfarar okkar einstaka
eiginmanns og föður,
ROBERTS JACOBS KLUVERS,
Hófgerði 17, Kópavogi.
Kærar þakkir Heimahjúkrun, MND-teymi
Landspítala, Arunee, Benni, Dejan, Díana, Ebru, Elvar, Evelyn,
Heiðdís, Ishara, Ísabella, Jón, Jónína, Kristín, Ruta, Sigrún og
Tomas. Án ykkar hefði þetta ekki verið hægt.
Rannveig J. Jónasdóttir
Helga Elín Robertsdóttir Kluvers
Katla Rut Robertsdóttir Kluvers