Morgunblaðið - 11.12.2021, Qupperneq 33

Góður vinur,
frændi og skóla-
bróðir fór yfir móð-
una miklu síðastlið-
inn laugardag.
Gylfa Þór kynntist ég fyrst á
Laugarvatni haustið 1969. Við
urðum strax miklir vinir, hann
var einstaklega geðprúður í alla
staði. Við áttum mörg sömu
áhugamál og bar sönginn þar
hæst. Við gátum endalaust tekið
lagið saman. Eftir útskrift vorið
1970 hittumst við, bæði fyrir
norðan hjá okkur Önnu og á Sel-
fossi hjá honum og Línu. Það var
mikið sungið og farið í frábærar
gönguferðir. Við gengum t.d. á
Esjuna og um Skaftafell og fjöll-
in í Ólafsfirði. Við áttum góðar
stundir þegar Þróttarar ’69-’70
hittust á afmælismótum okkar.
Ég kom til Gylfa nokkuð oft síð-
ustu árin eftir að hann veiktist.
Vorið 2020 komum við skóla-
félagarnir saman á Laugarvatni
og kom Gylfi þangað og var með
okkur í söngnum og brosti mik-
ið. Það var stórkostlegt að hafa
hann með okkur á 50 ára afmæl-
inu okkar.
Gylfi Þór Gíslason
✝
Gylfi Þór Gísla-
son fæddist 20.
desember 1949.
Hann lést 27. nóv-
ember 2021. Jarð-
sett var 6. desem-
ber 2021
Já, það mætti
skrifa margt fleira
um vin okkar Gylfa
Þór, hann var svo
léttur og skemmti-
legur félagi. Þar
sem Gylfi var var
ætíð fjör og gaman.
Ég kom til hans nú
í sumar í tvígang og
auðvitað tókum við
lagið saman.
Við söknum góðs
vinar og sendum innilegar sam-
úðarkveðjur til allra aðstand-
enda Gylfa Þórs.
Blessuð sé minning hans.
Hlýjar kveðjur,
Gunnar og Anna, Akureyri.
Elsku hjartans Gylfi minn, nú
sit ég fyrir framan tölvuna og
skrifa minningargrein um þig.
Ég er svo þakklát að hafa fengið
að vera í þínu lífi, fyrst sem kær-
asta þín í rúmlega ár. Við gerð-
um marga skemmtilega hluti
saman, ef þú áttir góða daga
skokkuðum við oft 5 km, enda
bæði mikið íþróttafólk. Þú
íþróttakennari, fótboltamaður og
þjálfari, ég keppti í frjálsum
íþróttum. Þú varst svo róman-
tískur, gleymi aldrei þegar þú
komst fyrst til mín. Þegar ég
opna hurðina stendur þú þar
með fallega brosið þitt og risa-
blómvönd sem þú tíndir úti í
náttúrunni á leiðinni. En ég bjó
þá í Reykjavík. Oft fórum við í
Glæsibæ þar sem þú söngst í ka-
rókí og það var dásamlegt að
geta farið með þig einnig á Vín-
barinn, þar sem þér fannst svo
gott að fá þér gott viskí eða
koníak. Margar ferðir upp í
Þrastalund með nesti og gengið
út um allt. Elskan mín, þetta gaf
okkur báðum svo mikið. Síðan
skildi leiðir okkar, þegar ég
flutti á Selfoss 2018. Og ég frétti
að þú að værir kominn á Foss-
heima. En þú varst með sjúk-
dóminn parkinson. Þú varst
kominn með hann þegar við vor-
um saman. Við áttum bæði
dásamlega tíma og líka mjög erf-
iða tíma þegar þú varst slæmur.
Ég fann fallegar myndir af þér
sem ég hélt að ég væri búin að
týna. Ég setti myndirnar í
ramma og færði þér upp á Foss-
heima. Eftir það kom ég til þín
einu sinni í viku stundum oftar.
Það gaf mér svo mikið að geta
komið til þín rifjað upp okkar
gömlu tíma. Þú varst þjálfari í
Ólafsvík og þjálfaðir Víking Ó.
Ég fann myndir frá þessum tíma
sem Helgi Kristjánsson hefur
sett inn á Facebook. Það var
mikil gleði hjá þér – og sjá ljóm-
ann í andliti þínu þegar ég sýndi
þér þær. Þú þekktir þá alla. Með
nafni. Ég veit að þeir minnast
þín allir með hlýju og virðingu.
Elsku Gylfi minn, nú hefur þú
kvatt þetta líf. Það gaf mér mik-
ið að geta komið og kvatt þig og
verið með Ólöfu dóttur þinni
ásamt tveimur sonardætrum
þínum. Þarna áttum við góða
klukkutíma saman. Að geta
haldið í höndina þína eins og ég
var búin að gera síðustu þrjú ár-
in þegar skjálftinn var mikill,
alltaf hætti hann um leið og ég
hélt í hendurnar þínar. Elsku
hjartað mitt, ég kveð þig með
miklum söknuði og nú er tóma-
rúm í mínu hjarta. Engar
fimmtudagsstundir lengur hjá
okkur. En elskan, ég veit að þú
varst búinn að þrá að losna frá
þessu lífi og þjáningum. Nú
syngur þú, ferð í fótbolta, hleyp-
ur og kannski þjálfar þú líka í
Sumarlandinu. Alltaf þegar þú
kvaddir mig sagðir þú: Stattu
þig og áfram, Snæfell. Elsku
hjartans Gylfi minn, ég er svo
þakklát fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman, það gaf
mér svo mikið og þér líka að
geta komið til þín á Fossheima
og stytt þér stundir hvort sem
við horfðum á sjónvarpið, spjöll-
uðum eða bara þögðum saman
hönd í hönd.
Þín
Edda Björk Hjörleifsdóttir.
Það er svolítið
skrýtið að þú sért
allt í einu farin frá
okkur, farin frá
okkur og komir
ekki aftur nema í minningum en
þar er af nægu að taka. Í
Hvassaleiti var yfirleitt allt í
föstum skorðum hjá ykkur afa,
verkaskiptingin var skýr en það
var líka alveg skýrt hver það var
sem réði! Heimilið hafði svolítið
danskt yfirbragð, í hádeginu
varst þú gjarnan búin að smyrja
danskt rúgbrauð með hinu og
þessu áleggi auk þess sem oft
var boðið upp á súpu, og stöku
sinnum fékk afi pilsner með!
Það brást ekki að þú mundir
alltaf eftir öllum afmælum í fjöl-
skyldunni, bæði börnum og
barnabörnum, og alltaf hringdir
þú daginn áður, til þess að trufla
nú örugglega ekki neinn á af-
mælisdaginn.
Þegar við fórum saman til
Danmerkur 2011 varstu sannar-
lega í essinu þínu, Jens var bú-
inn að panta hjólastól til þess að
keyra þig úr flugvélinni á Kast-
rup, þú tókst náttúrlega ekki í
mál að fara í hann, enda eld-
hress. En í Danmörku varstu
sannarlega á heimavelli og hrók-
ur alls fagnaðar, þér þótti svo
gaman að hitta alla ættingjana
og verja með þeim stund. Sagðir
okkur alls kyns sögur úr upp-
vextinum og hvernig hlutirnir
voru þegar þú varst ung.
Síðustu mánuði hittumst við
að minnsta kosti einu sinni í
viku, ýmist fórum við og fengum
okkur kaffibolla einhvers stað-
ar, fórum á rúntinn eða kíktum á
langömmubörnin þín eða bara
spjölluðum á Grundinni. Alltaf
spurðir þú frétta af þínu fólki og
vildir fylgjast vel með öllu, sér-
staklega barnabörnum. Elsku
amma – takk fyrir allt.
Andrés Ívarsson.
Ellen Margrethe
Guðjónsson
✝
Ellen Margr-
ethe Guð-
jónsson, fæddist 20.
febrúar 1925. Hún
lést 27. október
2021. Útförin fór
fram í kyrrþey.
Ég var ákaflega
heppin að fá að
kynnast Ellen og
njóta samvista við
hana í rúman ára-
tug, þrátt fyrir
töluverðan aldurs-
mun urðum við
strax vinkonur.
Fljótlega eftir að
hafa ruglað reytum
við Andrés sonar-
son hennar bauð
hún okkur í mat, auðvitað í
danskan julefrokost með öllu til-
heyrandi. Þar var stórfjölskyld-
an saman komin á heimili henn-
ar, nema hvað. Ellen var allt í
senn að elda, dekka borð og
spjalla við fólkið sitt, miðpunkt-
urinn og hrókur alls fagnaðar en
ég undraði mig á hve kvik hún
var og virtist fara létt með allt
þetta umstang þrátt fyrir háan
aldur.
Ellen var ein af þeim sem
maður verður ríkari af sam-
skiptum við, hún var dönsk en
bjó á Íslandi í rúmlega sjötíu ár.
Hún var sannkallaður heims-
borgari, framúrstefnuleg í hugs-
un, opin og einlæg, einstaklega
viðræðugóð og létt í lund. Hún
var sterkur persónuleiki sem
fylgdist vel með sínu fólki og
sýndi í orðum og verki að henni
þótti virkilega vænt um afkom-
endur sína. Hún hafði góðan
húmor og laðaði fram það besta í
öllum sem hún umgekkst. Fáguð
og flott, ávallt fín og vel tilhöfð,
hafði næmt auga fyrir fallegum
hlutum og blómum sem hún
færði fólkinu sínu við ýmis tæki-
færi. Í mannlegum samskiptum
var hún meistari sem vildi kynn-
ast fólki og fannst gaman að
spjalla við unga sem aldna jafnt
á dönsku og íslensku eða bara
allt í bland ef því var að skipta.
Hún var næm á fólk og mann-
legt eðli og nálgaðist fólk af
kærleik og alúð.
Frá fyrstu kynnum hringdi
Ellen alltaf í mig kvöldið fyrir
afmælið mitt, það gerði hún til
að trufla ekki upptekið afmæl-
isbarnið á sjálfan afmælisdag-
inn, hún spurði alltaf hvað ég
væri nú gömul núna, skellihló
svo og sagði nei, nei, það getur
ekki verið! Hún vissi hvenær
allir áttu afmæli í fjölskyldunni,
skráði það niður í sérstaka af-
mælisdagabók sem hún hafði
alltaf við höndina. Hún hafði
einlægan áhuga á barnabarna-
börnum og vildi fá að sjá og
heyra um allt sem á daga þeirra
dreif. Um tíma bjuggum við úti
á landi, þá skrifaði ég henni bréf
með sögum af börnunum og
ljósmyndum, þetta fannst henni
alveg frábært og hringdi glöð í
bragði strax eftir lesturinn til að
þakka fyrir þennan óvænta
glaðning. Við urðum aldrei
uppiskroppa með umræðuefni,
spjölluðum um heima og geima,
gjarnan börnin og hvað væri
enn gott og gilt í umönnun og
uppeldi barna og hvað væri allt
öðruvísi frá því hún eignaðist
sín börn. Minningum um ein-
staka konu, ömmu og langömmu
munum við halda á lofti um
ókomna tíð.
Hvíldu í friði elsku Ellen og
hafðu þökk fyrir góða viðkynn-
ingu og vináttu.
Þorbjörg Pálmadóttir.
Ellen fæddist á Jótlandi, hún
flutti með sér siði og venjur frá
æskuheimilinu og bjó sér og
sinni fjölskyldu fallegt heimili
sem hún stýrði af miklum
myndarskap. Þar tók hún á móti
fólki af umhyggju og mikilli
ánægju.
Að loknu hjúkrunarnámi afl-
aði hún sér víðtækrar reynslu
með störfum á fæðingardeild,
barnaspítala og geðsjúkrahúsi í
Danmörku og fór síðan til Eng-
lands þar sem hún starfaði við
einkahjúkrun en einnig á stóru
sjúkrahúsi í London. Í byrjun
árs 1950 sneri hún aftur heim.
Þá lágu leiðir þeirra Andrésar
saman. Hann hafði nýlokið námi
sem véltæknifræðingur frá
tækniskólanum í Odense og var
á leið heim til Íslands. Tilhuga-
lífið var stutt, en þau vissu hvað
þau vildu og giftu sig 9. desem-
ber 1950 og heim til Íslands
komu þau stuttu fyrir jólin. Þau
voru samheldin hjón og báru
mikla virðingu hvort fyrir öðru.
Við komuna til Íslands var
Ellen strax ákveðin í að Ísland
væri hennar nýja heimaland.
Hún hélt góðu sambandi við
fjölskyldu sína í Danmörku og
með dönskum vinkonum sínum
á Íslandi ræktuðu þær allt sem
danskt var og vinskapinn í Den
danske Kvinneklub.
Ellen byrjaði að vinna sum-
arið 1951 á Landspítalanum og
vann þar nokkur sumur en hóf
svo fast starf þegar synirnir
voru komnir á skólaaldur. Hún
naut þess að hjúkra og sérstak-
lega var henni kært að vera ein
af þeim sem tóku þátt í upp-
byggingu hjúkrunarstarfsins á
Borgarspítalanum. Hún vann á
A-6 lyflækningadeild árin 1966-
1979, í Hafnarbúðum öldrunar-
deild 1979-1986 og á Droplaug-
arstöðum 1986-1988.
Við vorum báðar ungar þegar
við kynntumst, hún fyrirmynd-
arhúsmóðir sem ég leit upp til
og lærði margt af en ég undir
sterkum áhrifum kvenréttinda-
baráttunnar. Við vorum báðar
hjúkrunarmenntaðar og sér-
staklega seinni ár áttum við
ánægjulegar stundir við spjall
um starfið okkar og samtíðar-
fólk.
Hún var amma sonar míns
sem var hennar fyrsta barna-
barn. Ömmuhlutverkinu tók hún
fagnandi og var frá fyrsta degi
boðin og búin að passa drenginn.
Þegar ekki þurfti að passa hann
lengur kom hún á föstum viku-
legum samverustundum þar
sem dekrað var við hann og eld-
aður uppáhaldsmaturinn hans.
Þannig tók hún seinna á móti
fyrstu langömmustrákunum
sem voru alltaf sérstaklega vel-
komnir á heimili þeirra Andrés-
ar.
Ellen var lífsglöð og jákvæð
og átti auðvelt með að finna
björtu hliðarnar á tilverunni.
Henni var sérstaklega annt um
allt sitt fólk og fylgdist vel með.
Fáa hef ég þekkt sem hafa átt
eins auðvelt með að hrósa fólki
og fékk ég minn skerf af því og
fyrir það er ég þakklát.
Eftir andlát Andrésar 2009
fór hún í dagþjálfun í Múlabæ,
þrjá daga í viku og bjó ein á eig-
in heimili þar til hún varð 96 ára.
Hún hældi starfsfólki Múlabæj-
ar við hvert tækifæri og sama
var að segja um starfsfólkið á
Grund en þangað fluttist hún í
febrúar sl.
Ég kveð mína kæru vinkonu
og þakka henni alla hennar ást
og umhyggju við mig og mína
fjölskyldu.
Sigrún Kristjana
Óskarsdóttir.
MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 2021
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGUNN K. KRISTENSEN,
lést á Hrafnistu Boðaþingi 1. desember.
Hennar verður sárt saknað. Ingunn verður
jarðsungin frá Seljakirkju þriðjudaginn
14. desember klukkan 15. Allir sem vilja
fylgja henni eru velkomnir en vegna sóttvarnatakmarkana þarf
að sýna neikvætt hraðpróf við innganginn frá viðurkenndum
aðila, ekki eldra en 48 tíma. Streymt verður frá athöfninni:
https://youtu.be/_LxtLO-hhcU
Karl Kristensen Oktavía Ágústsdóttir
Lilja Kristensen Unnsteinn G. Jóhannsson
Arnheiður I. Kristensen Oscar Diano
Hrefna Kristensen Gil Cereno
Jóhanna M. Kristensen
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN MARÍA GUÐBJARTSDÓTTIR
WAAGE
frá Stokkseyri,
lengst til heimilis í Keflavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánudaginn
6. desember. Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn
16. desember klukkan 13. Allir sem vilja fylgja henni eru
velkomnir en vegna sóttvarna þarf að sýna neikvætt
Covid-19-hraðpróf við innganginn, tekið af viðurkenndum aðila
og ekki eldra en 48 tíma.
Laufey Waage
Málfríður Waage
Héðinn Waage
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNÓLFUR ÁRNASON,
Hrannarbyggð 13,
Ólafsfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar á sjúkrahúsinu á
Siglufirði laugardaginn 4. desember. Útför
fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju miðvikudaginn
15. desember klukkan 13. Vegna sóttvarna eru kirkjugestir
beðnir að sýna neikvætt covid-hraðpróf við inngöngu, ekki eldra
en 48 klst. Heimapróf ekki tekin gild.
Kristín Anna Gunnólfsdóttir Kristján Hilmar Jóhannsson
Árni Gunnólfsson Dídí Ásgeirsdóttir
Sigurbjörg Gunnólfsdóttir Sigurbjörn Ragnar Antonsson
Heiðbjört Gunnólfsdóttir Lúðvík Ásgeirsson
Heiðar Gunnólfsson Júlía Gunnlaugsdóttir Poulsen
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
KARL ÁSGRÍMSSON,
Strikinu 8, Garðabæ,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 8.
desember. Útförin fer fram frá Vídalínskirkju
í Garðabæ fimmtudaginn 16. desember
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu ástvinir
viðstaddir. Streymt verður frá útförinni og hægt að nálgast það
á www.mbl.is/andlat
Kristín Oddbjörg Júlíusdóttir
Gústav Adolf Karlsson Hugrún Olga Guðjónsdóttir
Þóra Sigríður Karlsdóttir
Ásgrímur Karl Karlsson Marcela Karlsson
Júlíus Guðjón Marteinsson Thelma Hólm Másdóttir
Arnar Rúnar Marteinsson
Soffía Dröfn Marteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær bróðir og frændi,
SIGURÐUR HERMANNSSON
frá Gerðakoti, Ölfusi,
Tryggvagötu 9, Selfossi,
lést á Landspítalanum Hringbraut
miðvikudaginn 17. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Marta Sig. Hermannsdóttir
og frændsystkini