Sjálfsbjörg - 01.07.1960, Blaðsíða 24

kr. ísl.) á mánuði, en sjúkrasamlag kostar
dvöl þeirra, eins og á hverju öðru sjúkra-
húsi.
Að sjálfsögðu koma hér hverjir þeir ör-
yrkjar, er athugunar þarfnast, hvort sem
það er berklaveiki, mænusótt, slys, tauga-
veiklun eða aðrir sjúkdómar, sem valdið hafa
örorkunni.
Endurþjálfun, ef vel á að takast, krefst
samstarfs nokkurra aðila, svo sem lækna,
sálfræðinga og vinnumiðlunar. Hinn mikli
kostur stofnunar af því tagi, sem hér hefur
verið lýst, er sá, að þar er á einum stað séð
fyrir hinum æskilegustu skilyrðum til al-
hliða rannsóknar á vinnugetu öryrkja, leið-
beiningum fyrir þá og félagslegri aðstoð.
Jafnframt er nauðsynlegasta verkþjálfun
íátin í té, ásamt æfingameðferð fyrir lamaða
Þá er séð svo um, að sérfræðingar þeir, sem
við rannsóknardeildina starfa, geti fylgzt með
fólkinu, kynnzt því og leiðbeint frekar, með-
an það nýtur þjálfunar. Slík stofnun greiðir
mörgum, er beðið hafa varanlegt tjón á heil-
brigði, leið þeirra út í atvinnulífið.
lettara
tacji
„Hvað finnst þér um þennan píanóleik-
ara?“
„Hann leikur í kristilegum dúr“.
„Hvað áttu við?“
„Vinstri hönd veit ekki hvað sú hægri
gerir“.
Séra Bjarni lýsir mannlífinu nú á dögum
á þessa leið:
„Það byrjar í Laufásborg, svo tekur Is-
borg við og síðan Hótel Borg, en svo endar
það hjá mörgum í Nýborg“.
MINNIMATTAR-
KENND
Margir þeirra, sem eitthvað eru fatlaðir,
eru haldnir minnimáttarkennd. Finnst
þeir vera öðruvísi en annað fólk, vanmátt-
ugir gagnvart öðrum og lífinu í heild. Þeir
verða feimnir og óframfærnir, fást jafnvel
ekki til að hafa samneyti við annað fólk.
1 Hávamálum segir: Haltur ríður hrossi,
hjörð rekur handarvana, daufur vegur og
dugir, o. s. frv. Með öðrum orðum, fatlaður
maður getur verið fullgildur þjóðfélagsþegn.
Sá sem er fatlaður eða lamaður, getur að
vísu ekki staðið öðrum jafnfætis í því er
reynir á bilaðan líkamshluta, en í öðrum
greinum getur hann fyllilega staðið full-
hraustum á sporði, og viðurkennt er að fatl-
aðir sýni mikla trúmennsku í starfi.
Fatlaður maður eða lamaður á sjálfur enga
sök á sínum líkamsgalla. Hvort sem fötlun
er meðfædd eða hefur komið af slysi eða
sjúkdómi, getur sjúklingurinn ekki átt sök
á sínum veikleika, því að enginn verður
viljandi veikur eða fatlaður. Fyrir því get-
ur fatlaður maður eða lamaður borið höfuðið
eins hátt og sá heilbrigði, og hefur ekki
ástæðu til minnimáttarkennar.
Svo er önnur hlið á þessu máli. Það mun,
því miður, stundum eiga sér stað, að þeir,
sem umgangast fatlað fólk, einkum unglinga
eða börn, taka ekki nóg tillit til vanmáttar
þeirra, atyrða þá fyrir slóðaskap, eða fyrir
að vera ekki eins og annað fólk. Jafnvel for-
eldrar, eða aðrir nánir aðstandendur, sem
ættu að vera fötluðum ungmennum til upp-
örfunar og styrktar, eru það ekki alltaf sem
skyldi. Sumir jafnvel vorkenna sjálfum sér
að verða að hafa slíka vesalinga kring um
sig.
24 SJÁLFSBJÖRG