Bjarmi - 01.12.2016, Blaðsíða 5

að þarna hafi kviknað sú hugsjón sem við
höfum búið okkur undir og unnið að allar
götur síðan. Fyrstu hjúskaparárin vorum
við í fullu starfi á akrinum, unnum á Ástjörn
á sumrin og fyrir UFMH á Eyjólfsstöðum á
veturna.11
„Þetta var í raun algjör óskabyrjun. Við
lærðum svo margt á þessum árum. Það
var auðvitað alveg sérstök áskorun að lifa
og starfa nánast án þess að fá nokkur laun
Nýkomin til Islands
fyrir. Við fengum vissulega aðeins greitt fyrir
að vinna á sumarbúðunum en þurftum að
treysta á gjafir og styrki frá fólki þann hluta
ársins sem við vorum á Eyjólfsstöðum.
Það sem við fengum að reyna með Guði,
hvernig hann mætti okkar þörfum og sá
fyrir okkur þennan tíma hefur verið svo
ómetanlegt í gegnum árin. Því miður var
aðsóknin í skólann heldur lítil til þess að
halda því starfi áfram og leið okkar lá næst
til Þýskalands. Við vildum líka bæta við
þekkingu okkar og reynslu og fórum út í
eitt ár, bjuggum og störfuðum í kristilegri
miðstöð í Svartaskógi. Þetta var ekki
skóli í hefðbundnum skilningi þess en við
lærðum samt meira þarna þetta ár heldur
en annars staðar.“
DVÖLIN í ÞÝSKALANDI
Aðalsteinn: „Ég lærði þýsku svo ég get í
dag skilið flest og gert mig skiljanlegan.
Mér fannst það líka gott að kynnast landinu
og menningunni þar sem Cornelia á sínar
rætur. Það er auðvitað margt líkt með
Lesið í Lykilorðum 2007
íslendingum og Þjóðverjum en það er
líka margt mjög ólíkt. Fljónaband er alltaf
áskorun til tveggja ólíkra einstaklinga, hvor
með sinn bakgrunn, um að verða eitt.
Taka það besta úr bakgrunni hvors aðila
og skapa nýtt. Það verður alltaf erfiðara
að leysa það verkefni ef bakgrunnarnir eru
ólíkir - eða framandi og því var það gott
fyrir mig að fá þetta tækifæri til þess að
kynnast Þýskalandi frá fyrstu hendi.“
Cornelia: „Það sem við græddum þó
mest á dvölinni okkar úti var það sem við
lærðum um samskipti og hvernig hægt er
að vinna sig í gegnum erfiðleika. Þannig
var t.d. hluti af dagskránni þarna úti að búa
saman með annarri fjölskyldu, fólki sem við
þekktum ekki neitt áður. Við vorum með
tvö lítil börn og þau með eitt. Síðan var
líka einstæð móðir með dóttur sína. Börnin
höfðu auðvitað félagsskap hvert af öðru
og okkur var líka uppálagt að vera dugleg
að gera eitthvað saman með börnunum í
frítíma okkar en það ríkti líka spenna milli
barnanna og milli foreldra. Það voru jú ekki
bjarmi | descmlxtr 2016 | 5