Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.06.1962, Page 300
IV
112
25r
67. Hv0r honum hnýter seggur sig umm
sem i hverium vanda star,
brád þá flýter belB af stigumm
brodda veriumm hiálpenn klar.
68. Kunne hann þier til þarfa ad verda
i þrautumm niina, vinur minn,
skiladu mier þá, skýfer sverda,
skartB þeim biina eitthuort sinn.
69. Hvar umm lád sem hittast kunnumm:
hýrt samtaled skildu þá,
ei var gád ad orva runnumm,
eingenn hialed heira má.
70. Uppa | fiall so hetiann helldur,
enn hilmer stöd á biarge fremst,
enn Láse sniall nii hæped hrelldur
hilldings vöd ad hlid fornemst.
71. Munder hafde a sterkum stillir,
er studdest á sitt spiöt i hond,
skickiann lafde á laufa hiller,
leiste hann frá sier kapu bond.
72. Med list og prýde reckurenn rende
rammlegt fialled ofann þar,
med sýn skýde výst þar vende
výser sniall sem firer var.
73. Milldings kaus ad lafa á lagde,
i löfa hramm sier skickiu hannB þreif,
enn hun laus á auga bragde
og hann framm af biorgum dreif.
hverium voda sem hann er staddr, þa mun honum eitt hvad til
biargar verda, Enn kome þesse diikr þier til hialpar þa skila mier
honum aftr ef vid finnunst, skilia þeir nu talid, Einginn hafdi gaad 3
ad þeirra samtale, fer nu Hem(ingur) á fiallid, enn kongur stendr
fremst á fiallinu á biarginu, oc hafdi Nichulaus hendr á mágie
sínum, hann hafdi sprett kápu bondunum, oc studdist vid spioot 6
skapt sitt, Nu rende Hem(ingur) fiallid ofann med pryde oc listum,