Skessuhorn


Skessuhorn - 30.03.2022, Blaðsíða 16

Skessuhorn - 30.03.2022, Blaðsíða 16
MIÐVIKUDAGUR 30. MARS 202216 Nú um mánaðamótin lætur Steinunn Ásta Guðmundsdóttir af störfum hjá Arion banka í Borgar­ nesi. Tæp 45 ár eru liðin frá því hún hóf störf við Sparisjóð Mýra­ sýslu í Borgarnesi sem síðar rann inn í bankann sem heitir nú Arion banki. Við ráðningu haustið 1977 var hún 13. starfsmaður bankans. Eftir það óx sjóðurinn að umfangi og starfsemi, var síðan sameinað­ ur öðrum banka og starfsmennirn­ ir skiptu tugum. En hin síðari ár hefur sökum tækniframfara starfs­ fólki bankastofnana fækkað og þegar Steinunn Ásta kveður bank­ ann sem hún hefur starfað við öll þessi ár verða einmitt 13 starfs­ menn eftir í Arion banka á Vestur­ landi. Blaðamaður Skessuhorns settist niður með Steinunni Ástu á heimili hennar í Brautarholti ofan við Borgarnes. Þar hefur hún haft vinnustöð sína frá því Covid­19 hóf innreið sína fyrir tveimur árum. Á rætur á Seltjarnarnesi Við ræðum fyrst æskuna og ræt­ ur Steinunnar Ástu. „Ég fæddist og ólst upp á Seltjarnarnesi, eigin­ lega í hálfgerðri sveit. Húsið okk­ ar heitir Tryggvastaðir, en afi minn var frá Nesi við Seltjörn og amma frá Gróttu, bæði þekkt kennileiti á Seltjarnarnesi. Þarna átti ég stóra fjölskyldu og frænd­ garð og góð uppvaxtarár. Föður­ fjölskylda mín kom hins vegar frá Hofsstöðum í Stafholtstungum. Amma og afi höfðu búið þar en seldu Ingvari Magnússyni og Sig­ rúnu Einarsdóttur jörðina og eft­ ir það hefur sama fjölskyldan búið þar,“ segir Steinunn Ásta. „Eftir barnaskóla fór ég í Verslunarskól­ ann og tók þar verslunar­ og stúd­ entspróf, en vann sumrin á milli í verslun Silla og Valda. Eftir útskrift vann ég á skrifstofu Verslunarskól­ ans, en 1. október árið 1977 kom ég í Borgarnes og hóf störf í Spari­ sjóði Mýrasýslu. Þá höfðum við Daníel Ingi Haraldsson maðurinn minn kynnst. Hann er húsasmiður og vann lengi hjá Steina The áður en hann hóf að starfa sjálfstætt. Við byrjuðum búskap í húsvarðar­ íbúð Sparisjóðsins að Borgarbraut 14, byggðum síðan Klettavík 1 og fluttum þangað í desember 1982, en keyptum síðan Brautarholt og höfum búið hér undanfarin 17 ár. Áður bjó hér Sigrún Jónsdóttir móðir Daníels. Áður en við flytjum hingað breytti og stækkaði Daníel gömlu útihúsi í trésmíðaverkstæði. Hann hugðist halda áfram þeim rekstri sem hann hafði verið í frá árinu 1987. Hann hins vegar veik­ ist fljótlega eftir þessar breytingar og eftir greiningu, sem hann fékk reyndar löngu síðar, kom í ljós að hann er með MS sjúkdóminn. Dan­ íel er hins vegar þannig gerður að hann tók sjúkdómnum af miklu æðruleysi þrátt fyrir að geta ekki unnið við sína grein lengur. Hann átti einhvern veginn ekki í vand­ ræðum með að læra að lifa með sjúkdómnum og kannski hjálpaði það honum að vera af hinu æðru­ lausa og glaðlynda Gunnlaugs­ staðakyni,“ segir Steinunn Ásta og brosir. Þau Steinunn Ásta og Dan­ íel eiga soninn Guðmund, sem er menntaður viðskipta­ og tölvu­ fræðingur, tengdadóttur og tvær afa­ og ömmustelpur sem njóta þess mjög að vera í sveitinni hjá þeim. Guðmundur hefur líkt og faðir hans verið greindur með MS sjúkdóminn, en hann starfar nú sem íþróttastjóri hjá Golfklúbbi Borgarness, handan við þjóðveginn gegnt Brautarholti. Mánudagur til mæðu „Það er gaman að rifja það upp þegar ég flutti í Borgarnes, en þá átti ég að byrja að vinna mánu­ daginn 2. október 1977. Ég hafði fram að því verið að vinna í Reykja­ vík en kom í Borgarnes laugar­ deginum áður til að mála íbúðina í Sparisjóðnum sem við vorum að flytja í og gera hana klára. Frið­ jón heitinn Sveinbjörnsson spari­ sjóðsstjóri kom þá til okkar og vildi endilega að við gæfum okkur meiri tíma en við ætluðum í endurbæt­ ur á íbúðinni og að ég myndi byrja í sparisjóðnum síðar í þeirri viku. Ég vissi náttúrlega ekkert af hverju hann vildi þetta, ég átti jú að byrja á mánudegi. Síðar kom það í ljós að þetta var gömul hjátrú sem Frið­ jón tók með sér úr sveitinni. Það mátti enginn byrja í nýju starfi á mánudegi, ekki frekar en menn byrjuðu aldrei slátt á öðrum dög­ um en laugardögum. Það þótti best að byrja á föstudegi hvorum megin við mánaðamót sem sá föstudagur lenti. Nú eru flestir löngu hættir að hugsa um þetta og hjátrúin um mánudag til mæðu og föstudag til fjár er flestum gleymd,“ segir hún. Á næstu árum var verið að reisa mikla viðbyggingu við hús Spari­ sjóðs Mýrasýslu á Borgarbraut 14, starfsemin að vaxa og sprengja af sér þáverandi húsnæði. Framundan var því mikið uppbyggingarskeið fljótlega eftir að Steinunn Ásta var ráðin til starfa. Fyrst gjaldkeri en svo skrifstofustjóri Fyrstu fjórtán ár Steinunnar Ástu í Sparisjóði Mýrasýslu var hún í starfi gjaldkera. Friðjón Svein­ björnsson sparisjóðsstjóri varð bráðkvaddur 1. september 1990 og Sigfús Sumarliðason var ráð­ inn í starf hans. Steinunni Ástu var þá falið starf Sigfúsar og varð skrif­ stofustjóri. „Það var öllum mikið áfall þegar Friðjón féll skyndilega frá, en hann var sannarlega það sem kalla mætti maður samfélagsins. Á þessum tímapunkti tók ég við starfi skrifstofustjóra og gegndi því allar götur þar til Kaupþing kaupir SPM fyrir hrunið 2008.“ Steinunn Ásta dregur engan dul á að hrunið hafi tekið veru­ lega á starfsfólkið. „Þetta var erfið­ ur tími bæði fyrir okkur sem störf­ uðum áfram í bankanum og þá sem misstu vinnu sína. Það er sárt að horfa á eftir góðum vinnufélögum, hjá okkur hafði alla tíð verið góð­ ur starfsandi, sameiginleg ferða­ lög, þorrablót, spilakvöld og fleira og við áttum okkar hirðskáld. En þetta var sömuleiðis áfall fyrir sam­ félagið. Sparisjóðurinn hafði verið þetta hryggjarstykki í samfélaginu og lengi staðið undir því slagorði sem við vorum þekkt fyrir, þ.e. að vera Hornsteinn í héraði. Það var Ingvi Hrafn Jónsson fjölmiðlamað­ ur sem lagði til að við tækjum upp það slagorð,“ rifjar Steinunn Ásta upp. „En við sameininguna við Kaup­ þing vorið 2009 varð ég þjónustu­ stjóri einstaklingssviðs og bankinn fékk síðar nafnið Arionbanki. Sam­ einingin gekk vel og okkur starfs­ fólkinu gekk vel að sameina krafta okkar og að vinna vel saman. Sami góði liðsandinn hélt áfram, bæði í starfi og leik og samfélagið er með góða bankastofnun á svæðinu.“ Með bankann í vasanum Steinunn Ásta var þrettándi starfs­ maðurinn sem ráðinn var í Spari­ sjóð Mýrasýslu á þessum vel­ gengdarárum sjóðsins í kringum 1977. Síðar, þegar best lét, voru starfsmenn SM um þrjátíu. „Núna þegar ég hætti í Arionbanka verða 13 starfsmenn eftir á öllu Vestur­ landi; tíu í Borgarnesi, tveir í Stykkishólmi og einn í Búðardal. Þannig má segja að hlutirnir gangi í hringi. Tæknibreytingar eiga sinn þátt í þessu og nú í dag á ekki nema lítill hluti viðskiptavina bankanna erindi í viðskiptabanka sinn. Þró­ unin í bankaheiminum er rosalega mikil,“ segir Steinunn Ásta. „Þetta er í raun allt annað vinnuumhverfi en var. En þessar tækniframfarir eru ekkert að byrja, misstór skref hafa verið stigin jafnt og þétt í þessi rúmu fjörutíu ár. Ég man til dæmis hversu mikil bylting það var að fá ljósritunarvélar, að þurfa ekki lengur að vera með kalkípappír til að fá skjölin í tvíriti. Svo komu faxtækin til sögunnar og við gát­ um farið að senda ljósmyndir og skjöl milli landshluta. Eða þegar tölvurnar komu og við þurftum ekki lengur að handreikna vexti og skrifa inn í bækur. Á þessum tíma kom einnig Reiknistofa bankanna til skjalanna og gat þá fólk lagt pening inn í einn banka á reikn­ ing í öðrum. Það var stórbylting fyrir okkur bankafólkið. Nú hin síðari ár eru það svo netbankarn­ ir, öpp og slík tækni sem vissulega gerir það að verkum að starfsfólki í þessari beinu þjónustu í bönkum og útibúum er að fækka samhliða stafrænum lausnum. Fólk er í raun komið með bankann í símann og í vasann. Því á fólk í dag sárasjaldan erindi í banka. Einna helst ef skrifa þarf undir lán til íbúðakaupa að Stöðug þróun - allt frá því ljósritunarvélar leystu kalkípappírinn af og faxtækin komu til sögunnar Í dag hefur fólk bankann í vasanum Steinunn Ásta Guðmundsdóttir. Ljósm. Gunnhildur Lind. Starfsfólk Sparisjóðs Mýrasýslu á sjötíu ára afmæli hans árið 1983. Steinunn gjaldkeri í sparisjóðnum árið 1983.

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.