Skessuhorn - 25.05.2022, Blaðsíða 19

MIÐVIKUDAGUR 25. MAÍ 2022 19
Kæru viðskiptavinir og
velunnarar Búkollu!
Vegna ófullnægjandi húsnæðisaðstæðna verðum við
að loka Búkollu um óákveðin tíma.

Fatagámar verða staðsettir við Fjöliðjuna
að Smiðjuvöllum 9
Nytjagámar verða áfram staðsettir á gámasvæði Terra

Hlökkum svo sannarlega til að
geta opnað aftur á nýjum stað
í nýju húsnæði, sem verður
vonandi fyrr en síðar.

Með bestu kveðjum frá
starfsfólki Búkollu
sem var vígð árið 1957. Sú hönnun
var hins vegar ekki notuð en kirkj­
an þess í stað byggð eftir teikn­
ingu Sigurðar Guðmundssonar og
Eiríks Einarssonar.
Margrét segir mikla fegurð í því
að fá að búa við kirkjuna og á staðn­
um þar sem Hallgrímur Pétursson
samdi passíusálmana. „Í Skálholti
vorum við líka á sögustað og með
kirkjuna á hlaðinu. Við bjuggum
þar fyrst 1992 til 1999 eða í sjö ár og
svo aftur í sjö ár árin 2011 til 2018.
Það er merkilegt að búa á svona
stöðum; finna hvernig fólk upplif­
ir þá. Hér er þetta eins og minni
útgáfa af Skálholti. Fólk sem ekki
hefur komið áður er alveg dolfallið
yfir því hversu fögur og kraftmik­
il kirkjan er, það finnur þessa orku.
Kristján sér um kirkjuna hér alveg
eins og þar og er með morgun­
og kvöldbænir alla daga.“ Kristján
segir talsvert um gestakomur og
að hann hafi ánægju af þeim. „Ég
hef sagt að ég sé með fjórtán ára
reynslu í að opna og loka kirkjum,“
segir hann hlæjandi. Í gær komu
t.d. hingað þrír hópar; þetta hefur
aukist mikið núna með vorinu.“
Alþjóðlegur
tengslapottur
Margrét staðfestir að oft beri gesti
að garði. Hún segir skemmtilegt
að ferðaþjónustuaðilar á nærsvæð­
inu hafi byggt upp tengsl sín á milli
og séu til staðar hver fyrir annan. „Í
vetur urðu hópar stundum veður­
tepptir á Hótel Glymi sem er rétt
hjá Saurbæ. Margrét Rósa eigandi
Glyms hringdi þá til að athuga
hvort það væri hægt að gera eitt­
hvað fyrir fólkið.“ Kristján bætir
við að þeim finnist það ljúf skylda
að taka á móti gestum í kirkjuna.
„Við kunnum því vel að vera inn­
an um margt fólk enda er ég úr tíu
systkina hópi og Margrét er ein níu
systkina. Maður verður ekki mjög
einrænn í slíku uppeldi. Hlaðvarp­
inn hér er nokkurs konar alþjóð­
legur tengslapottur, hingað koma
ferðamenn svo víða að.“
Að sýna hið rétta land
Margrét segir að það hafi verið góð
reynsla að búa lengi í Þýskalandi.
„Það er ekki bara að maður hafi
lært þýskuna, heldur líka að mann
langar að stuðla að því að ferða­
menn upplifi persónulegar mót­
tökur í heimsókn sinni til Íslands.
Ég vann við leiðsögn þýskra ferða­
manna um nokkurra ára skeið, tók
nokkra hópa í sumarleyfinu mínu
og fannst ævintýri að fá laun fyr­
ir að fara á alla þessa fallegu staði.
Það var gaman að upplifa hversu
vel erlendu ferðamennirnir kunnu
að meta að leiðsögumaðurinn væri
frá landinu sjálfu. Hann gæti því
sagt þeim hvernig það væri að alast
hér upp og búa. Við Íslendingar
erum dálítið góð í því að vera frekar
alþjóðleg en þjóðleg og það er t.d.
fátt íslenskt við marga þá veitinga­
staði sem ferðamenn sækja hér á
landi. Það er eins og við skiljum
ekki í hverju verðmætin felast og
stöndum ekki alveg með menningu
okkar og landi.“
Kirkjutónlistin
áhugaverðust
Það er augjóst af menntun og
starfsferli Kristjáns að hann valdi
frá upphafi þá leið að þjóna kirkj­
unni. En Margrét lærði söng og
tónmenntakennslu og er því spurð
hvers vegna starfsferill henn­
ar hafi svo mikið tengst kirkjulegu
starfi. Þá hverfur hugurinn norður
í Mývatnssveit. „Afi var organisti,
mamma söng í kirkjukórnum og
það sungu bókstaflega allir. Fyrstu
árin mín bjggum við í sama húsi og
afi og amma og það var ekki kom­
ið sjónvarp. Afi settist við orgelið
að kvöldi dags og kallaði á fleiri til
að syngja með. Fjárlögin svoköll­
uðu (stundum kölluð rollubók­
in) kunni ég næstum utan að sem
unglingur. Ég beið óþreyjufull eft­
ir að fá að syngja í kirkjukórnum
og fékk það þegar ég varð þrettán
ára. Við vorum systkinabörn og alin
upp í þessu húsi Jón Stefánsson síð­
ar organisti og ég. Svo þegar ætt­
in kom til Reykjavíkur í nám fóru
allir í kór Langholtskirkju og Þing­
eyingakórinn. Við Kristján kynnt­
umst einmitt gegnum kórastarfið,
verandi bæði úr Þingeyjarsýslunni.
Mér hefur alltaf þótt kirkjutónlistin
áhugaverðust – óperur heilluðu mig
ekki að sama skapi,“ segir Margrét.
Hún verður sjötug í nóvember og
blaðamaður spyr hvenær hún hætti
að vinna. „Aldrei,“ segir Kristján og
hlær. Margrét viðurkennir að næg
verkefni séu fyrir hendi. „Sálma­
bókin er að koma og nýtt verkefni
í tengslum við það er í vinnslu eft­
ir norskri fyrirmynd; þ.e. að flytja
alla sálmana í hægvarpi. Við erum
með um 820 sálmalög og langar til
að taka þau upp með þessum hætti í
samvinnu við sjónvarpið. Við þetta
eignumst við annars vegar mynd­
band með hverjum sálmi og svo er
markmiðið að hver einasti söfnuður
landsins taki þátt sem er mjög dýr­
mætt. Þetta þarf að skipuleggja og
myndi koma til framkvæmda næsta
vor. Svo ég vinn fram yfir sauðburð
vorið 2023!“
Samfélagið
Hvalfjarðarströndin er hluti
sveitarfélagsins Hvalfjarðarsveit­
ar. Hjónin í Saurbæ bera nágrönn­
um sínum og samstarfsfólki afar
vel söguna og segja að þarna sé
yndislegt samfélag. Sjálf leggja
þau sitt af mörkum með ýmsum
hætti. Kristján með nefndarsetum,
umsjón kirkjunnar, móttöku gesta
og bænastundum. Margrét með því
að koma að skipulagi sumartón­
leikaraðar í kirkjunni ásamt þriggja
manna tónleikanefnd. Tónleika­
röðin hefst 19. júní n.k. og alls bár­
ust ríflega fimmtíu umsóknir um þá
átta tónleika sem boðið verður upp
á á sunnudögum fram til 7. ágúst.
Sumartónleikarnir fjármögnuðu
nýverið gott hljóðkerfi sem auð­
veldar mjög flutning talaðs máls.
Jósep Gíslason ættaður frá Drag­
hálsi fékk hljómburðarsérfræðing
til að koma og það var reyndar sá
sami og setti upp slíkt kerfi í Skál­
holti.
Guðríður gleymist ekki
„Kirkjan hentar vel til tónlistar­
flutnings, hún er rúmgóð, tek­
ur nærri 200 manns í sæti og þar
er mjög góður hljómburður,“ seg­
ir Margrét. „Sem dæmi um það þá
komu hingað í vetur tvær stúlk­
ur með klassískar harmonikkur
til að taka upp hljómplötu. Svo er
búið að taka upp saxófónleik, fiðlur
og fleira og um næstu helgi kem­
ur karlakór í upptöku. Svo langar
okkur tónleikanefndina og fleiri að
byggja upp kjallarann undir kirkj­
unni. Þar er full lofthæð, ljós og
hiti. Þar væri hægt að hafa sýn­
ingarsal, kaffisal fyrir athafnir, ráð­
stefnur og fleira.“ Kristján tekur
undir þetta og telur kirkjuna henta
mjög vel til tónlistarflutnings. „Svo
verður örugglega eitthvað gert árið
2024 í tilefni af 350 ára dánaraf­
mæli Hallgríms Péturssonar. Við
ætlum að minnast hans og líklega
skipta um stein á gröf hans. Það
er ekki vitað hvar Guðríður kona
hans liggur en steinninn verður til
minningar um þau bæði og börn
þeirra. Gamli steinninn verður þá
líklega settur inn í kirkjuna til varð­
veislu.“
Geisli listamannsins –
barnaheimili í Afríku
Talið berst að altaristöflu Saur­
bæjarkirkju sem er svokölluð
freska, gerð af finnska listamann­
inum Lennart Segerstråle (1892­
1975). Þau nefna fjölskyldu Krist­
jáns Loftssonar til sögunnar í þessu
sambandi, hann hafi persónulega
gert mikið fyrir kirkjuna og for­
eldrar hans líka. „Það er ýmislegt
sérstakt við tilkomu þessarar mynd­
ar,“ segir Kristján. „Segerstråle
fékkst til verksins og lauk við það
árið 1964. Loftur Bjarnason fjár­
magnaði það. Þegar kom svo að
því að hann borgaði listamannin­
um tók Segerstråle þá ákvörðun að
gefa öll laun sín til góðgerðarmála
og þau fóru til munaðarleysingja­
heimilis í Afríku.“ Kristján nefnir
líka að Segerstråle hafi í raun kom­
ið nafni sínu fyrir í altaristöflunni.
Þar er geisli frá himnum og niður
í pennastöng Hallgríms, nokkurs
konar sigurgeisli – Segerstråle.
Með seltu á vörum
Þegar fer að líða að lokum sam­
talsins spyr blaðamaður hvort
mögnuð saga staðarins hafi áhrif
á þau. „Já, greinilega! Það er upp­
lifun bara að ganga héðan upp
að Hallgrímssteini og til baka!,“
segir Margrét. Hvað samfélag­
ið varðar segja þau það mjög gott,
þau hafi mætt miklum velvilja frá
sóknarnefnd, Jóni Valgarðssyni
formanni hennar, sóknarpresti
og prestum prestakallsins svo
og því fólki sem stendur að tón­
leikaröðinni. Einnig séu tengslin
við það kirkjulega starf sem fer
fram í Vatnaskógi mikilvæg. Síð­
ast en ekki síst nefna þau að ann­
ar tveggja uppkominna sona þeirra
búi á Akranesi með konu sinni og
þremur börnum og nálægðin við
þau sé ómetanleg.
Það er Kristján sem á lokaorðin:
„Hér er gríðarlega góður stað­
ur fyrir mann eins og mig sem er
fæddur með seltu á vörunum. Ég
myndi helst ekki vilja fara héðan
nema beint yfir í kirkjugarðinn.“gj
Eftir jólamessu á Þingvöllum.
Hópmynd af norrænni ráðstefnu Leitourgia samstarfs norrænna kirkna, í nóvem-
ber sl. sem Margrét skipulagði fyrir hönd Íslands og var í Skálholti.
LAUS
STÖRF
433 5000 LBHI.IS
ÞJÓNUSTUFULLTRÚI Í 50% STÖÐU
HELSTU VERKEFNI OG ÁBYRGÐ
» Þjónusta við nemendur, starfsfólk og aðra hagaðila
» Vöktun á síma og afgreiðslu erinda
» Vöktun á tölvupóstfangi
» Umsjón með pósti
» Aðstoð við kennsluskrifstofu
» Önnur tilfallandi verkefni
HÆFNISKRÖFUR
» Stúdentspróf - skrifstofunám
» Góð almenn tölvukunnátta
» Frumkvæði og sjálfstæði í vinnubrögðum
» Samstarfshæfni og lipurð í samskiptum
» Góð íslensku- og enskukunnátta í rituðu og töluðu máli
NÁNARI UPPLÝSINGAR VEITA
» Theodóra Ragnarsdóttir, rekstrar- og fjármálastjóri, theodora@lbhi.is
» Guðmunda Smáradóttir, mannauðs- og gæðastjóri, gudmunda@lbhi.is
Umsóknarfrestur er til og með 6. júní 2022
NÁMS- OG STARFSRÁÐGJAFI Í HLUTASTARF
HELSTU VERKEFNI
» Náms- og starfsráðgjöf til nemenda á öllum námsstigum
» Ráðgjöf um nám, námstækni og lokaverkefni
» Samstarf við kennara og stoðþjónustu skólans
» Önnur tilfallandi verkefni
HÆFNISKRÖFUR
» Starfsréttindi í náms- og starfsráðgjöf
» Frumkvæði og sjálfstæði í vinnubrögðum
» Samstarfshæfni og lipurð í samskiptum
» Reynsla af náms- og starfsráðgjöf við menntastofnun æskileg
NÁNARI UPPLÝSINGAR VEITA
» Guðmunda Smáradóttir, mannauðs- og gæðastjóri, gudmunda@lbhi.is
» Álfheiður Marinósdóttir, kennslustjóri, alfheidur@lbhi.is
Umsóknarfrestur er til og með 13. júní 2022
Landbúnaðarháskóli Íslands áskilur sér rétt til að hafna öllum umsóknum.
Öllum umsóknum verður svarað þegar ákvörðun um ráðningu liggur fyrir.
Launakjör eru skv. kjarasamningum opinberra starfsmanna.